Al de hele dag loop ik Watermelon Man te fluiten, nog voor ik maar één toon van het album geluisterd heb. Blijkt het uiteraard niet de versie te zijn op Head Hunters, maar die van zijn debuutplaat. Dat is even bijkomen. Head Hunters is natuurlijk een masterpiece van de fusion van jazz en funk. En hoe dat klinkt hoe je perfect in het verschil tussen beide "Watermelon Mannen". Al stoor ik me aan het gefluit op dat bierflesje, dat had Herbie achterwege mogen laten. Hoe dan ook is Head Hunters is heerlijke luistersessie met opener Chameleon als hoogtepunt. Shout-out naar Sly Stone voor de #inspiration. Highlights: Chameleon Sly