View Album
Wed Jan 24 2024
Never Mind The Bollocks, Here’s The Sex Pistols
Sex Pistols
Rrrrright! Godverdomme wat een energie. Riffs en melodieen onwijs catchy en Johnny in topvorm. Toch nog heel wat nieuwe nummer ontdekt zoals Holidays in the Sun en Liar. Submission is een irritant nummer.
shout-out naar Sid voor de retestrakke baslijnen.
3
View Album
Thu Jan 25 2024
Stankonia
OutKast
Guilty, first time dat ik Stankonia van A tot Z luister. Ben geen echte hip-hopper maar ga ik toch wel vaker doen. Love de combinatie van traditionele 90's rap, het meer zingen André3000 (zoals in I'll B4 I Cum) en de rock-invloeden (B.O.B.).
Wat is dat toch met hip-hop albums dat er altijd een interlude of nummertje in zit dat een zwarte vrouw op iets loopt te ranten? Snap ik niet.
Genoeg hip-hop. Nu ga ik het nieuwe fluit-album van André3000 opzetten.
Highlight: B.O.B.
3
View Album
Fri Jan 26 2024
Red Headed Stranger
Willie Nelson
Tja, Willie Nelson
Moet zeggen dat er wel een paar pareltjes tussen zitten. Afgewisseld met country-getokkel wat bijna een parodie op echte country lijkt (dieptepunt = Down Yonder). Thin line...
Dit mag dan een concept album zijn met een doorlopend verhaal over een voortvluchtige, Willie weet mij totaal niet te boeien.
Highlights:
Time of the preacher
Hands on the wheel
2
View Album
Mon Jan 29 2024
Highway to Hell
AC/DC
AC/DC is zoveel meer dan Highway to Hell...
...nou niet dus.
Ook al is Highway To Hell een legendarisch nummer met een bak energie en heerlijke riffs, alle andere nummers daarna hebben elementen uit HtH. Met Shot Down in Flames als toppunt, dat is gewoon bijna dezelfde song.
10 nummers lang hetzelfde doen. Simpele riffs en Bon Scott die alleen maar hetzelfde zingt, geen variatie in tekst of manier van zingen.
Wel voor het eerst dat AC/DC me een beetje deed denken aan the Who, wss doordat de zang van Scott wat lijkt op die van Daltrey. Anyway...
Highlights:
Highway to Hell
Walk All Over You (Who-vibes)
2
View Album
Tue Jan 30 2024
At Mister Kelly's
Sarah Vaughan
Nog nooit van Sarah Vaughan gehoord maar op zich fijn albumpje voor op de maandagochtend. Zo ontdek je nog 'ns wat.
Mooie opname. Helemaal het gevoel zelf in dat zaaltje van Mister Kelly's te zitten in de jaren '50. Moet een bijzondere plek geweest zijn.
Vaughan heeft een fijne jazz-stem, maar de nummertjes zijn wel beetje hetzelfde. En bij vocal-jazz mis ik ook wel de piano-solo's en epische drumsessies die jazz zo kenmerken.
Anyway, leuk om eens geluisterd te hebben. Daar blijft het denk ik wel bij.
Highlights:
Thou Swell
Honeysuckle Rose (wel een piano-solotje!)
2
View Album
Wed Jan 31 2024
We Are Family
Sister Sledge
Bijzonder hoe Nile Rodgers en die andere boy in 3 jaar tijd 10-tallen hits schrijven. Chic-hits als ook deze disco-kneiters van Sister Sledge. Stohne zou er wel raad mee weten.
Wel echt een tijdgeest die Chic-disco, want na 3 jaar is Nile achter de knoppen en drugs verdwenen een heel andere impact op de muziek van de 80's gehad tot hij weer overal met zn disco-gitaar opduikt als featuring.
We are Family is daarmee natuurlijk gewoon een baken van de eind 70-s disco, met een heerlijke albumhoes (op de vinyl-verlanglijst) maar is niet een plaat die nou echt bij mij aanslaat.
Na He's the Greatest Dancer en We are Family is de lekkerste koek wel op. Dat zijn dan ook mijn highlights van de plaat.
3
View Album
Thu Feb 01 2024
Born To Run
Bruce Springsteen
Fuck it, ik doe het gewoon. 5/5 voor the Boss!
Opener Thunder Road is geweldig en de opbouw van de nummers daarna naar Born to Run vind ik gewoon heel gaaf. Backstreets is een hoogtepunt. Jungleland is een magische plaatafsluiter en heel eerlijk: ik smul gewoon van de swingende E-street band en de saxofoon solo's van Clarence (shout-out).
Het nummer Born to Run 'an-sich' heb ik nooit zoveel mee gehad en ik begrijp niet dat het nummer op de B-kant staat, juist door die opbouw ervoor. She's the One (ik kreeg Meat Loaf-vibes) is eigenlijk het begin van de deel 2 van het album. Tevens zwakste nummer van de plaat. Blij toen die was afgelopen, zeg.
Absoluut geen perfectie, maar mocht de pret niet drukken!
Noem me een boomer, dadrocker, Meat-loaf-versteher, 'murican' of bruce-boy. Ik ga er gewoon voor: 5/5.
Highlights:
Thunder Road
Backstreets
Jungeland
5
View Album
Fri Feb 02 2024
Tres Hombres
ZZ Top
Godsamme ZZ Top. Daar had ik even een potje weinig zin in. De negatieve connotaties vliegen me door mijn hoofd. Ik heb een paar nummertjes op Tres Hombres en bespiegelingen op internet nodig om goed door te hebben waar ik naar aan het luisteren ben en hoe dit te beoordelen.
Waar ZZ Top in de jaren '80 een parodie op zichzelf geworden is (ik houd mijn hart vast voor de dag Eliminator oppopt in dit scherm), is dat op Tres Hombres nog niet het geval. Dit album is gelukkig nog wel serieus te nemen. En ik moet zeggen: de grooves zijn echt sterk en iconisch en raakt soms de perfectie van de bluesrock.
Ik ga lekker op de nummers die meer neigen naar bijv. Fleetwood Mac (Move Me on Down the Line) maar wordt niet warm van de nummer die liggen in het begin van het hardrock-straatje (Motorhead, Uriah Heep) (bijv. Precious and Grace).
Highlights
Move me on Down the Line
3
View Album
Mon Feb 05 2024
(Pronounced 'Leh-'Nérd 'Skin-'Nérd)
Lynyrd Skynyrd
Wikipedia: "As the band worked up "Simple Man" in rehearsal, Kooper expressed his feeling that the song was weak and should not be included on the album. The band felt differently on both counts and could not change Kooper's mind. Ultimately, Van Zant escorted the producer outside to his car and ordered him to remain there until the song was recorded. The band recorded the song on their own with the producer absent from the studio, and it subsequently became one of Lynyrd Skynyrd's best known tracks."
Ik vind dit heel tekenend voor hetgeen ik net 40 minuten mijn oren aan heb blootgesteld.
2 sterren, geen highlights.
2
View Album
Tue Feb 06 2024
The Suburbs
Arcade Fire
The Suburbs was in 2010 mijn eerste kennismaking met Arcade Fire, We Used To Wait. Op iTunes moet het nog geweest zijn. Destijds niet zo onder de indruk, pas later heb beter naar Arcade Fire leren luisteren.
En dat is het precies. Arcade Fire is net zoals de eerste biertjes in je puberteit. Je wilt het lekker vinden maar dat is het gewoon nog niet. Je moet het leren drinken.
En omdat je Arcade Fire moet leren luisteren, blijft het altijd schommelen tussen legendarisch en snobistisch. Is het echt goed? Of wíl je het goed vinden?
Bij the Suburbs vind ik dat nog steeds lastig. De bekende klanken van het opening-trio zijn legendarisch. Daar is geen speld tussen te krijgen. In de loop van het album zakt het in en begin ik me te irriteren aan de viooltjes en alle (snobistische) gedoetjes in de muziek. We Used to Wait is wel ijzersterk, Sprawl I vind ik matig, Sprawl II dan weer een heerlijke Indie-klassieker. Ik snap het niet!
En kom op, je moet als luisteraar van goeie huize komen om zo ver als Sprawl II op het album te geraken. 16 nummers, 64 minuten. Wie maak je daar blij mee? Is meer wel echt beter? Is dat legendarisch of snobistisch? Ik ben er nog niet uit.
4/5 voor de indie-hits en het voordeel van de twijfel
Highlights:
The Suburbs
Modern Man
We Used to Wait
Sprawl II
4
View Album
Wed Feb 07 2024
Chemtrails Over The Country Club
Lana Del Rey
Toegegeven, dit album van Lana del Rey kende ik niet. Na deze luistersessie reken ik dit ook niet tot haar betere werk. De songs blijven klein, het is fragiel en het is ook zeker wel mooi. Maar is geen enkel moment speciaal of blijft bij me hangen.
Shoutout naar Weyes Blood want:
Highlight:
For Free
2
View Album
Thu Feb 08 2024
Otis Blue/Otis Redding Sings Soul
Otis Redding
Otis, wat heeft die man een onwijze stem. Genoten.
Beetje vreemd om al die bekende soul-nummers in een andere uitvoering te horen en daarmee eigenlijk een coverplaat te beoordelen. Maar zo ging dat in de soul-jaren 50 en 60 natuurlijk natuurlijk.
Plaat gaat op de verlanglijst. Had deze nog niet zo scherp voor ogen. Maar als ik binnenkort langs deze blondine scroll in een platenbak, dan gaat ze mee naar huis!
Highlights:
De uithaal in het begin van I've Been Loving You Too Long
My Girl (beter dan the Temptations)
3
View Album
Fri Feb 09 2024
Fear Of A Black Planet
Public Enemy
Nog doorsurfend op de hiphop-high van de late-eighties is dit een klassieker. Met een politieke boodschap typerend voor het tijdsgewricht die helaas ook tijdloos is gebleken en nog steeds aan de orde van de dag. Het wordt op een humorvolle, creatieve en steeds diverse manier gebracht met rap, gesprekken, fragmenten en samples. Echt sterk en geeft goeie vibes.
Zo sterk als de boodschap is, zo irriteer ik me wel een beetje aan de productie. Die is niet zo sterk. En het mag wat korter, hoor. Meer dan een uur, lange zit.
Wel een lange zit waar je energie telkens weer wordt aangeslingerd. Maar dan hebben ze ook wel een professional hypeman in hun midden.
"Yeah boy, Flavor Flav!"
Highlights:
Pollywanacraka
Burn Hollywood Burn
Fight the Power
3
View Album
Mon Feb 12 2024
Bookends
Simon & Garfunkel
Ik had hier al geen zin in maar heeft me ook niet mogen verbazen.
Ja, tuurlijk. De samenzang van beide heren kan prachtig zijn. Maar dit is toch gewoon een saaie plaat?
Of moet ik zeggen: concept-album. Dat schijnt het te zijn maar kan ik niet uit mijn luistersessie halen. En geldt zeker niet voor de gehele plaat.
En "Voices of Old People"? Ga toch weg. Wat is daarvan de toegevoegde waarde?
Misschien ben ik wat te kritisch. Maar aangezien er in '68 zoveel goede muziek werd gemaakt snap ik niet dat dit een hit is geworden.
Highlights
America
Mrs. Robinson
2
View Album
Tue Feb 13 2024
Violator
Depeche Mode
Depeche Mode heeft voor mij altijd een beetje op de grens gezeten tussen hit or miss. Maar ben eruit, het is een hit
Violator is qua geluid precies de overgang tussen de new-wave van de jaren 80 en de typische sound van de jaren 90.
De hits op het album ken ik al jaren, zijn nooit een favoriet geweest maar blijven goed en worden niet irritant.
Ook het nieuwe werk van Depeche Mode verrast me al een aantal keer. Wat de kwaliteit en tijdloosheid van de band aangeeft.
Highlights
Personal Jesus
Halo
Waiting for the Night (stapje naar shoegaze)
4
View Album
Wed Feb 14 2024
At Fillmore East
The Allman Brothers Band
Dit gaat me te ver hoor. Nu heb ik al weinig met The Allman Brothers Band, een live album zonder hits is wel echt een taaie kluif.
Ja tuurlijk, deze band kan heerlijk jammen en de solo's komen makkelijk. Maar ze in mijn ogen echt niks speciaals. Het zijn allemaal typische blues-songs. Ze bouwen niet op en rollen maar door en door.
Schokkend vond ik vooral de start. Pof, start, alle instrumenten erin, solo, en gaan. Geen intro, opbouw of variatie.
En ander dieptepunt is de solo in You Don't Love Me waar op een gegeven moment alleen de gitaar nog geluid maakt. Wat een rocksolo zonder beat en ronkende bass-lijn? Toch gewoon irritant.
Begrijp me niet verkeerd. De muziek is niet slecht. Niks mis met wat lekker bluesrock. Zal me aan de nummers niet snel storen. Maar dit is een live-album van 80 minuten, en die meerwaarde is er voor mij gewoon niet.
Het is natuurlijk de vraag wat wij allemaal nog voor de kiezen krijgen in deze lijst. Maar als ik er vanuit ga dat het meeste van een behoorlijke kwaliteit is, zal dit toch wel rond de ondergrens moeten liggen.
'Highlights'
Stormy Man is de beste song
You Dont Love Me wil ik nooit meer horen
Guilty: ik heb de plaat niet afgeluisterd.
1
View Album
Thu Feb 15 2024
The White Album
Beatles
Ja en dan moet je ineens één van de Beatles albums gaan recenseren. En misschien is the White Album dan nog wel de meest ingewikkelde.
Het album begint ijzersterk met U.S.S.R. en Dear Prudence. De serie kinderlijke liedjes daarna vallen altijd een beetje rouw op mijn dak. Ja, McCartney is een koning van simpele melodieën een mee-fluit-liedjes. Maar het is zo lastig schakelen als na Ob-La-Di, Honey Pie en Bungalow Bill ineens While My Guitar Gently Wheeps instart. En zo gaat het de rest van de plaat door.
Daarmee lijkt het meer de stapel van alle beschikbare liedjes, zonder na te denken wat nu echt een album maakt. En dat na Sgt. Peppers, waar dát juist zo goed is. Dat zal hier dan waarschijnlijk het idee zijn geweest. Want één ding op the White Album stijgt boven alles uit: het iedje.
De liedjes zijn zo ontzettend goed. Ze zijn kort, lijken soms niet eens af en worden daardoor nooit een volledig nummer. Maar in dit alles zijn ze prachtig en ijzersterk.
En het zijn er ook veel. Te veel. En een ook dit album is echt te lang.
Daardoor wel veel highlights:
Back in the U.S.S.R.
Dear Prudence
Happiness is a Warm Gun
Yer Blues
Helter Skelter
4
View Album
Fri Feb 16 2024
Before And After Science
Brian Eno
Bijzondere ervaring en voor mij een echte ontdekking, deze plaat van Brian Eno. De plaat heeft de transitie van Eno van rockartiest naar ambient-producer in zich, maar is op zichzelf ook een album van hele hoge kwaliteit.
Heb de plaat 2x geluisterd, want is een fijne lengte en bracht me in een heerlijke vibe om hard te kunnen werken.
Het album start met een typische Talking Heads riff. In combinatie met het gerammel met potten en pannetjes en de funky bass-riff is er nog in de verste verte niet te bedenken dat het album zal eindigen met meer ambient nummers.
Backwater krijg ik ELO-vibes bij (Mr. Blue Sky ook uit 1977...) en is duidelijk geïnspireerd door the Beatles, maar doet in kwaliteit daar niet voor onder.
Kurt's Rejoinder en Energy Fools the Magician vind ik beiden niet zo bijzonder. King's Lead Hat (anagram van Talking Heads?) vind ik wel echt heel vet! Je hoort hier al zo veel new wave, terwijl de punk nog in haar kinderschoenen stond.
Here He Comes is voor mij het hoogtepunt. Samen met Julie with een prachtige back-to-back. Het album schakelt dan naar meer geluid en minder melodie. Het blijft prachtig, maar is minder mijn cup-of-tea.
Al met al, een hoogstandje.
Highlights:
King's Lead Hat
Here He Comes
By This River
4
View Album
Mon Feb 19 2024
American Idiot
Green Day
Omdat ik toch warme gevoelens koester voor de emo en poppunk-bands uit mijn tienerjaren ga ik hier toch even de loftrompet steken voor Green Day. Het is makkelijk te vergeten hoe belangrijk American Idiot was voor deze bands (denk aan Simple Plan, All American Rejects, Good Charlotte, Sum41) in de zo ongemakkelijke 'jaren nul'. Dus oh wat een nostalgie!
Het eerste deel van het album is om van te smullen. American Idiot is als klassieker niet kapot is te krijgen en Boulevard of Broken Dreams een uniek stukje rock-opera. Het album zakt daarna wat in en bereikt niet meer het niveau van de eerste vier nummers, maar dat mag de pret niet drukken.
Green Day krijgt 4 nostalgische sterren!
Highlights
Holiday
American Idiot
Wake Me Up When September Ends
4
View Album
Tue Feb 20 2024
Head Hunters
Herbie Hancock
Al de hele dag loop ik Watermelon Man te fluiten, nog voor ik maar één toon van het album geluisterd heb. Blijkt het uiteraard niet de versie te zijn op Head Hunters, maar die van zijn debuutplaat. Dat is even bijkomen.
Head Hunters is natuurlijk een masterpiece van de fusion van jazz en funk. En hoe dat klinkt hoe je perfect in het verschil tussen beide "Watermelon Mannen". Al stoor ik me aan het gefluit op dat bierflesje, dat had Herbie achterwege mogen laten.
Hoe dan ook is Head Hunters is heerlijke luistersessie met opener Chameleon als hoogtepunt. Shout-out naar Sly Stone voor de #inspiration.
Highlights:
Chameleon
Sly
3
View Album
Wed Feb 21 2024
Whatever
Aimee Mann
Wat leuk voor Ilse DeLange dat ze ook een plekje in de lijst gekregen heeft.
Wat minder leuk voor ons...
1
View Album
Thu Feb 22 2024
Heaven Or Las Vegas
Cocteau Twins
Ik ben gewoon een sucker voor de dromige atfosmeer van de dreampop en shoegaze uit de jaren 90. De zang is -net als bij Slowdive- net zo onverstaanbaar als onweerstaanbaar maar drukt wel een hele grote stempel op de muziek. Soms lijkt het bijna Frans- of Spaanstalig. Dat het onverstaanbaar is deert mij niet. Het draagt juist bij aan het gevoel van een droom of dat de atmosfeer om je heen muziek uitstraalt.
Wat dit album zo uniek is maakt zijn de poppy en catchy melodieën die over de atmosferische tonen worden ingezongen. Deze zanglijnen doen denken aan veel verschillende popartiesten. Cherry-coloured Funk lijkt te zijn ingezongen door Kate Bush, Iceblink Luck is ABBA onder een laag shoegaze. De zang van Heaven or Las Vegas doet mij denken aan Alannis Morissette. Isn't it Ironic?
Heaven or Las Vegas is voor mij echt het hoogtepunt van het gevoel wat dreampop/shoegaze oproept. De soundscape geeft het gevoel alsof je drijft op wolken die geluid maken. Beter kan ik het niet omschrijven.
37 minuutjes drijven op de Cocteau Twins wolken is gewoon veels te kort. Ik doe dus nog een rondje!
Highlights:
Heaven or Las Vegas
Iceblink Luck
4
View Album
Fri Feb 23 2024
Rage Against The Machine
Rage Against The Machine
OEH!
Rage Against the Machine is gruwelijk. De muziek is gruwelijk hard, de riffs van Tom Morello zijn gruwelijk dik. Het tafereel op de cover is gruwelijk, maar tegelijkertijd is de foto ook gruwelijk vet en iconisch.
De ontspanning van de in vlammen opgaande monnik horen we niet terug in de muziek van RATM. En zeker niet in de zang van de la Rocha. OEH! Opener Bombtrack knalt er -combinatie met het iconische Killing in the Name- lekker in. Fuck You I Won't Do What You Tell Me! Wat een classic! De energie en boosheid stromen mijn lichaam binnen.
Maar dan realiseer ik me iets: niks waar RATM boos over is voel ik zelf ook. Terwijl ik luister naar RATM zit ik gepriviligeerd in een links bolwerk in het brave Nederland. Ik voel geen boosheid over een controlerende media, institutioneel racisme, politiegeweld of banden tussen de LAPD en de KKK. Het maakt mij niet boos, maar RATM overduidelijk wel.
De nummers blijven maar knallen en de ene OEH! volgt de andere op. Bullet in the Head is een positieve verrassing en nieuwe favoriet, maar tegen de tijd dat ik bij Wake Up aan ben beland ben ik er wel klaar mee. De nummers kennen teveel hetzelfde recept. De laatste nummers van de plaat worden daarmee een moetje en ik luister het album ietwat geïrriteerd uit. De kracht van RATM is omgeslagen tot irritatie. Ik had toch meer gehoopt van zo'n iconische band en album.
Highlights
Killing in the Name
Bullet in the head
7/10
3
View Album
Mon Feb 26 2024
You Want It Darker
Leonard Cohen
You Want It Darker is dé definitie van een zwanenzang.
In hetzelfde jaar dat Bowie iedereen verrast met een afscheidsplaat, zegt ook Cohen de wereld vaarwel met een album een paar dagen voor zijn dood. Ik moet eerlijk zeggen dat ik de hele plaat eigenlijk altijd een beetje heb vermeden. Wanneer heb je hier nou zin in, wetende wat komen gaat?
Maar nu ik de plaat een keer de tijd en aandacht heb gegeven vind ik het een indrukwekkend werk. De stem van Cohen in You Want It Darker is waanzinnig vastgelegd en komt echt binnen (mits luisteren met goede koptelefoon of oordopjes). Treaty, het tweede nummer op de plaat, vind ik ook prachtig. De nummers daarna zijn wat meer 'klassieke' Cohen nummers, en wat minder bijzonder.
Traveling Light vind ik erg mooi, met name door de kleine beetjes viool en de wat middeleeuws-klinkende gitaar. Een hoogtepunt op het album. In It Seemed the Better Way ook een viooltje, maar dit nummer lijkt teveel op You Want It Darker.
Dat de violen halverwege het album hun intrede doen is natuurlijk geen toeval. Dit is natuurlijk het begrafenis-instrument bij uitstek. In het slotstuk is er geen Cohen meer, maar zijn de violen er nog wel. Een uitvaart, zo ervaar ik het. Tot Cohen toch weer even begint te zingen... dat was wat vreemd.
Tijdens het luisteren kon ik de gedachte niet onderdrukken: laat alstjeblieft T. Waits ook een zwanenzang-album maken voordat hij sterft.
7.5/10
Highlights:
You Want It Darker
Treaty
Traveling Light
3
View Album
Tue Feb 27 2024
One Nation Under A Groove
Funkadelic
Ik had me voorgenomen om hier niks te noemen over het feit dat dit album niet op Spotify te luisteren is. Maar ik moet toch zeggen dat de luisterervaring toch beter is zónder reclames over vakantiehuizen, M&M's of spaarrentes...
That said, wel genoten van deze plaat. Echt een funk-klassieker die vol zit met gekkigheden. Van de cover-art tot de song-titels. De lage praatstem, koortjes, gekke geluidjes en rare stemmen. Letterlijke shout-out naar de uithaal (2x) in Promentalshitbackwashpsychosis Enema Squad. Toen zat ik echt even op het puntje van mijn stoel.
Er zit wel iets te weinig lijn in de plaat. De nummers viben lekker door maar zijn soms ook een beetje rommelig en staan nogal los van elkaar.
Wat mij daarnaast verwonderd; er is geen genre waar genre, band en lyrics/songtitles elkaar zo vaak noemen. ALLES IS FUNK. Het band vernoemd naar een genre, en vervolgens weer een genre naar een band (p-funk). Vervolgens zingen ze ook de hele tijd over Funk (Who Says a Funk Band Can't Play Rock?!). Uniek hoe een relatief kleine groep muzikanten een genre zo hebben gevormd/toegeëigend.
Anyway, wel heel vermakelijk!
7/10
Highlights:
One Nation Under A Groove
Promentalshitbackwashpsychosis Enema Squad
3
View Album
Wed Feb 28 2024
Crooked Rain Crooked Rain
Pavement
Pavement is dé belichaming van Indie Rock. Afzetten tegen de grote platenlabels en het commercieel aantrekkelijk moeten zijn van de muziek.
De slacker-vibe (trage riffs, potjes, pannetjes en een verveeld klinkende zanger) van Stephen Malkmus is meteen helemaal aan in Silence Kid, wat een heerlijke opener is van de plaat. De song komt langzaam op gang maar zet het Pavement geluid perfect neer. Het album bereikt met Crooked Rain bereikt vervolgens meerdere hoogtepunten bij Pavement-pareltjes Cut Your Hair, Gold Soundz en Range Life.
Tussendoor zijn songs als Stop Breathin en Newark Wilder minder 'raak' dan deze indie-classics maar passen wel heerlijk in het valse repertoire van Pavement. De gitaartune in de tweede helft van Stop Breathin is echt fenomenaal en zou nog minuten kunnen doorzinderen als Cut You Hair niet plots zou instarten.
Met 5-4=Unity en Hit the Plane Down heeft het album twee nummers die uit de valse toon vallen. Dan ineens besef je je dat er ondanks het gerommel toch een lijn in het album zit. Juist daardoor zijn deze nummers zo waardevol. Ze duwen je even van het (toch al niet zo rechte) pad, om daarna weer door te kunne viben. En waarop beter dan Fillmore Jive, een unieke Pavement-track die perfect is als albumafsluiter.
Crooked Rain, Crooked Rain zit zo onwijs goed in elkaar. Het suggereert een rommelig album met wat in elkaar geflansde tracks, met is het tegengestelde van dat. De opener en afsluiter passen fenomenaal (en daar hecht ik waarde aan) en de volgorde van de nummers is perfect. Geen twijfel over de score.
9/10
Highlights:
Silence Kid
Stop Breathin
Cut You Hair
Range Life
Fillmore Jive
5
View Album
Thu Feb 29 2024
Destroy Rock & Roll
Mylo
Ik zie absoluut niet hoe Mylo met deze plaat Rock&Roll zou destroyen. Het is een vals voorwendsel en zit me de hele plaat dwars.
Het idee is leuk. Samples van rock songs en er een eigentijdse plaat van maken die het (hopelijk) goed doet in het clubcircuit. Maar maat, maak er dan wel iets interessants van.
'Music to listen while on hold' las ik in de reviews en dat deel ik wel. Achtergrondmuziekje, prima. Maar ik had dit ook niet hoeven horen vóór mijn doet.
Doet me bijzonder weinig, snel door.
3/10
Highlights
Zenophile
1
View Album
Fri Mar 01 2024
The Clash
The Clash
Ik zal nooit vergeten dat ik deze plaat vond bij Variaworld in Deventer. Even laten staan, verder zoeken naar mooie pareltjes... en nooit meer teruggevonden. Zo uit mijn handen geglipt.
The Clash is fantastisch en het is heerlijk om ook weer door deze plaat in de punk te duiken. Zo'n korte tijdsperiode waarin zoveel gebeurde. Op een avond de Sex Pistols zien spelen, paar vrienden bij elkaar zetten, 3 weekendjes opnemen, foto in een steegje maken, 4.000 dollar ertegenaan en één van de grootste bands van het moment is geboren. "Punk is the future!"
Maar dan toch. London Calling (1979!) is eigenlijk al een stap uit de punk. Hoewel de iconische hoes anders doet vermoeden is London Calling een eerste stap in de New Wave en daarom muzikaal gezien ook vele malen beter dan dit album.
The Clash - The Clash wordt daarom eigenlijk altijd overschaduwd door London Calling, die veel iconischer is (mede door de hoes en hits). In het tijdsgewricht en binnen de echte punk-periode is dit album wel weer veel belangrijker.
Deze plaat is pure punk in de meest simpele vorm. Ruig, rammelend, kort, DIY en anti-establishment. Daarover geen kwaad woord. Pure punk is alleen gewoon niet het beste en leukste genre om muzikaal van te genieten. Een tweede manco van dit album; de hoes is niet iconisch geworden. Toch net genoeg voor 4 sterren.
7,5/10
Highlights
Janie Jones
London's Burning
Police & Thieves
Garageland
4
View Album
Mon Mar 04 2024
The Velvet Underground & Nico
The Velvet Underground
Ik heb mezelf betrapt op het overmatig gebruik van het woord iconisch. Dit zal ook nog vaak terugkomen verwacht ik. Maar het is veelzeggend dat ook bij dit album 'iconisch' als eerste in mij opkwam.
Iets wordt (volgens mij) iconisch als het staat voor iets anders, iets groters. En ik denk dat dat bij uitstek in de popcultuur heel belangrijk iets. Het gaat daarbij juist om de herkenbaarheid voor een grote groep, een aanzienlijk deel van de bevolking.
En dit album is daar zo'n onwijs treffend voorbeeld. De muziek is een kunstwerkje, maar destijds zeer beperkt gewaardeerd. Het Andy Warhol kunstwerk op de cover is een klassiek stukje popcultuur. En als invloed in de muziekgeschiedenis is the Velvet Underground & Nico zelf ook een pop kunstwerk geworden.
De invloed en bekendheid van dit album en de band overstijgt de kwaliteit van het muziekstuk zelf, al is die ook van hoog niveau. Dat maakt deze plaat (en band) uniek en verdient het een hoge score.
9/10
Highlights
Im waiting for the man
Heroin
5
View Album
Tue Mar 05 2024
Ill Communication
Beastie Boys
Dit vond ik wel eens vet om te luisteren. Een Jazz-punk album. Aantal nummers zijn niet hiphop met jazz-invloed maar zijn gewoon jazz waar overheen wordt gerapt. Of niet eens (Sabrosa). Wat een variatie.
Tough guy is echt een proper punk song. Kort en venijnig. Ik vind Sabotage echt hard en heel erg passend in deze tijd van de nineties. Era van RATM en Kurt Cobain leefde zelfs nog bij uitbrengen van deze plaat. Ijzersterk.
Al met al positief verrast. Jazz-vibe is lekker. Boeiend om de combinatie met hiphop zo op één plaat te horen (Get It Together) en sommige lyrics zijn echt goud.
"If this gonna be that kinda party, I’m gonna stick my dick in the mashed potatoes."
7,5/10
Highlights
Sabotage
En zie tekst
3
View Album
Wed Mar 06 2024
Kings Of The Wild Frontier
Adam & The Ants
Met twee verdoofde DIIV oren me toch maar aan Adam & the Ants gewaagd. De verwachtingen zijn laag. Zij naam, uitstraling en de beschrijving van Youri maken het lastig serieus te nemen.
Maar ik moet zeggen. Het zijn eigenlijk best prima new-wave songs en ik ben verrast deze nooit eerder te zijn tegengekomen. Zeker nu ik erachter ben dat de band in de jaren 80-82 veel commercieel succes had. Toch de piekjaren van de new-wave. Geen blijvertje in de Top2000 of Spotify lijsten blijkbaar.
Het kinderlijke van de muziek (zoals het fluitje in Antmusic) is niet perse om heel blij van te worden, maar past op zich wel in het genre. En daarmee kan ik het wat beter plaatsen, ook in deze lijst.
Zo is Los Rancheros een bespottelijk aftreksel van wat een soort Ramones of Clash song had kunnen zijn. Maar gadver, wat een nummer. Die gaat ik nooit vaker luisteren.
Kings of the Wild Frontier is wel een goeie plaat. De fusion van punk en tribal geluiden is blijft wel hangen. De rest eigenlijk bijna niet.
6/10
Highlights
Antmusic
Kings of the Wild Frontier
2
View Album
Thu Mar 07 2024
Get Behind Me Satan
The White Stripes
Hun?! Blijkbaar gebruikt Draadstaal de intro van Blue Orchid tussen haar sketches. Leuk ontdekking maar een wat aparte start van dit album.
Ik heb the White Stripes altijd een band gevonden die ik volgens mij intrinsiek heel vet zou kunnen vinden. Maar heeft nooit bij me aangeslagen. Dat leeft dit album weer. Het pakt me niet en is vaak net iets te veel van hetzelfde. Wat wil je ook met een band bestaande uit 2 leden...
My Doorbell is een uitzondering. Niet dat dit nummer nou zozeer iets anders doet (integendeel) maar My Doorbell en ik gaan way back. Vroeger heel veel naar die song geluisterd en vind m nog steeds geniaal. Dus daar van genoten.
De rest lijkt het verdomde veel op maar pakt me niet op dezelfde manier. Desondanks blijven the White Stripes een beetje mysterieuze band die ik in potentie vet kan vinden.
7/10
Highlights
My Doorbell!
Take, take, take
3
View Album
Fri Mar 08 2024
Jagged Little Pill
Alanis Morissette
Ondanks de doodwens van Floris aan het adres van Alanis wilde ik het album niet te pessimistisch in gaan. Ja tuurlijk krijg ook ik hier Anouk-vibes van, maar laten we nou even kijken of we hier toch iets positiefs van weten te maken.
Waarschijnlijk is het een stukje nostalgie, maar ik ga vaak wel lekker op de pop-rock sound van de jaren 90. Ik zal dan ook eerlijk bekennen af en toe nog weleens een plaat van the Counting Crows op te zetten. Mijn vader luisterde veel naar de band Live en ook artiesten als David Gray en Supergrass schuw ik niet. In al deze muziek zit een nineties-element dat ik ook terughoor bij Alanis? Guilty?
Jagged Little Pill is voor mij op het randje. Er zitten nummers bij die er in gaan als zoete koek, andere songs vallen de verkeerde kant uit. Ik vind You Oughta Know een goede plaat en kon ook genieten van het wat langzamere Mary Jane. Ironic vind ik wel irritant en te poppy. Zo zitten er nog wat vervelende nummers in.
Conclusie: Alanis heeft een stem die je herkent uit duizenden en heeft met deze plaat echt 3 monsterhits gescoord. Ik ging gemakkelijk de plaat door. Dat verdiend credits, maar niet meer dan 6.
6/10
Highlights:
You Oughta Know
Mary Jane
2
View Album
Mon Mar 11 2024
Odelay
Beck
Beck switcht altijd zo tussen genres dat ik nooit zo goed weet wat ik met hem aan moet. In zijn repertoire zitten heerlijke zonnige nummers en Loser is echt een kneiter van een festival-hit.
Op Odelay kan ik niet goed de vinger er achter krijgen. De slackersongs met een Pavement-vibe bevallen me het beste. Bijvoorbeeld Jack-Ass zet ik graag nog eens op. Een nummer als Novacane waar de robot stemmen en machine-geluiden je om de oren vliegen vind ik gewoon onprettig.
The New Pollution is zo'n voorbeeld van de zonnige Beck die je in bijna al je Spotify-lijstjes kwijt kunt.
Voor mij is Beck het bewijs dat meer niet altijd beter is. Schoenmaker blijf bij je leest. En gebruik godverdomme geen robot geluiden.
6,5/10
Highlights
The New Pollution
Jack-Ass
Readymade (Eels - vibes!)
2
View Album
Tue Mar 12 2024
Here's Little Richard
Little Richard
Stel je voor dat er in de jaren 50 ergens iemand in ons kikkerlandje gitaar was gaan spelen en zichzelf Kleine Richard noemde. Volgens mij was daar niks van terecht gekomen. Dat kan alleen in Amerika.
En alhoewel ik de invloed van de beste man op alle rockmuziek van de decennia na de jaren 50 niet ontken, klinkt het hele album als één nummer. Wat er in die jaren gebeurde rondom Richard is toch een gevalletje: je had er bij moeten zijn. De invloed is groot, maar het is anno nu niet de allerbeste muziek om zelf naar te luisteren.
Oja, en ik maakte de fout om te googelen hoe Richard er op latere leeftijd uit zag. Geen aanrader.
6,5/10
Highlights
Tutti Frutti
2
View Album
Wed Mar 13 2024
Music for the Masses
Depeche Mode
Ondanks mijn veronderstelling dat we het beste werk van Depeche Mode reeds hebben mogen beluisteren ben ik open-minded dit album ingegaan.
En het moet gezegd: het openingsduo is fantastisch. Never Let Me Down Again en zeker ook The Things You Said zijn erg sterk. De rest vind ik lastig. Eigenlijk een stuk saaier. Synths werken voor mij eigenlijk goed om twee manieren: atmosferisch of dansbaar. In de jaren 80 was er natuurlijk veel dansbare synth, in de jaren 90 werd het dromiger. Beiden kan ik zeer goed waarderen.
Wat Depeche Mode doet op Music for the Masses is zwaarder, donkerder. Het gaat goed tot Sacred, maar daarna ga ik me storen aan de galm en de echoende drums. Dit album slaat niet bij me aan.
6/10
Highlights
Never Let Me Down Again
The Things You Said
2
View Album
Thu Mar 14 2024
Nighthawks At The Diner
Tom Waits
Tom Waits live in een Late Night Jazz club. Tjonge daar zou ik toch graag eens bij zijn. Van de atmosfeer van deze plaat kreeg ik zin om een heel pak peuken op te roken, mijn eigen woonkamer blauw te zetten en een fles bourbon achterover te tikken.
Toch maar niet gedaan, om 10:00 heb ik een teams-call...
De vraag is natuurlijk of een dergelijke atmosfeer eigenlijk wel bestaat in "real-life". Kletsend publiek, klinkende glazen in een benevelde kroeg waar de zanger toch verstaanbaar is en de (jazz)show steelt. Waarschijnlijk niet, maar het spreekt zo onwijs tot de verbeelding. Daarom doet het het altijd zo goed in films. En Waits is zelf de grootste sucker voor dit sfeertje.
En het werkt bij mij ook wel. Tom die alle nummers introduceert met een verhaaltje en soepel over gaat in de het nummer. Zijn stem is weergaloos en de rauwe tonen voegen voor mij iets toe aan de jazz waardoor ik het veel interessanter vind dan veel andere jazz-platen.
De nummers zelf zijn niet zo spannend en verschillen weinig van elkaar. Maar daar gaat het ook niet om. Tom Waits zet -mede door dit live op te nemen- een sfeer neer waar je prima 1 of 2 uurtjes in wilt vertoeven.
Meer Tom Waits graag!
7/10
Highlights
-
3
View Album
Fri Mar 15 2024
Maxinquaye
Tricky
Leerzaam plaatje om even onder te dompelen in de 90's triphop. Ik was niet bekend met het bestaan van de beste man. Ah, afkomstig van Massive Attack. Nou laat maar horen...
Tricky heeft Massive Attack niet verlaten om compleet andere muziek te gaan maken. Het lijkt er bijzonder veel op en heeft ook veel gelijkenissen met artiesten uit diezelfde tijd. Ook al trip ik aardig lekker door het begin van het album heen, het is in alle facetten toch net iets minder dan zijn concullega's.
Net iets minder trippy dan Gorillaz, minder mellow dan Portishead (wel zelfde geniale sample gebruikt als in Glory Box) en wat meer ingetogen dan Massive Attack.
In z'n geheel wordt het daardoor wat meer moody, wat donkerder. Het gaat me eigenlijk ook wat te sloom. Vooral in de tweede helft. Veel herhaling, vooral in Strugglin' (loopt die plaat vast?). De interesse dooft helaas helemaal uit in dat deel.
Highlights:
Overcome
Hell is Round the Corner
Aftermath
2
View Album
Mon Mar 18 2024
Harvest
Neil Young
Waar sommige americana/country albums je op je zenuwen kunnen werken is Harvest wél een van m'n favorieten in dit genre.
Ik vind Out on the Weekend een heerlijk nummer en echt een typische opener voor een plaat. Een makkelijk nummer waarmee je het album inglijdt. Een persoonlijke favoriet.
A Man Needs a Maid en There's a World zijn twee moeilijke nummers waar ik echt aan heb moeten wennen. Gelukkig levert Maid ons dat (cover weliswaar) wel een puntje op in de laatste popquiz. Het zijn wel de minpuntjes op de plaat.
Neil laat voor mij zijn kwaliteit zien bij songs als Heart of Gold en Alabama. Ze zijn niet onwijs ingewikkeld maar zijn raak en er zit altijd een moment in het nummer dat de muziek openbreekt en de stem omhoog gaat. Ik vind dat altijd euforisch.
De algehele song-writing kwaliteit van Harvest is super hoog. Wat Neil later is gaan doen met oneindige solo's ontbreekt op deze plaat gelukkig nog. Een compacte plaat met een reeks sterke songs, dan heb je mij hoor #fanboy.
9/10
Highlights
Out on the Weekend
Heart of Gold
Alabama
Needle and the Damage Done
5
View Album
Tue Mar 19 2024
Mothership Connection
Parliament
We got the groove!
Mijn treinritje van 37 minuten precies dit hele album doorgefunkt. Parliament trekt alle toeters en bellen uit de kast. Wat een muzikaliteit.
Het ene moment luister je naar soul, vervolgens naar disco en dan lijkt het weer meer op Stop Making Sense of Remain in Light van Talking Heads. En die variatie zit vaak binnen de nummers. Voor je weet ben je doorgefunkt naar een nieuw luikje met muzikaal vernuft.
Treinritje zat er zo op. Zo naar Utrecht gefunked.
8/10
Highlights
Unfunky UFO (vanwege blazers)
Give Up the Funk
4
View Album
Wed Mar 20 2024
Rio
Duran Duran
Een meer 80's new wave geluid dan DuDu bestaat er eigenlijk niet. De new wave zit vastgeplakt in de jaren 80 en is voer voor TikTok-revivals. Weinig genres zijn zo geroest aan een paar jaren in de muziekgeschiedenis.
Toch hoor ik op Rio best wat leuke experimentele en artistieke dingetjes. Blazers, meerstemmig, gekke geluidjes diepe baslijnen (die zijn erg lekker). Alles natuurlijk met de holle drums en onder een laagje synths. Het blijven de 80's. Maar hiermee wordt Duran wel wat vernuftiger en interessanter dan veel wave-collega's.
Oh en shout-out naar de cover. Veel beter dan al die 80's band die zichzelf op de hoes posteren. Heel herkenbare en iconische album art.
7,5/10
Highlights
Rio
Hungry like the wolf
3
View Album
Thu Mar 21 2024
Trout Mask Replica
Captain Beefheart & His Magic Band
De dag waarvan je wist dat die ging komen...
Het viel me niet tegen maar eerlijkheidshalve; ik heb het einde van de plaat niet gehaald.
Door al het gerommel heen hoor de heerlijke Beefheart-sound die op Safe as Milk zo geniaal ten gehore wordt gebracht. Waar deze muziek bewust uit de maat gespeeld wordt, verlies je mij als luisteraar. Ik krijg dat niet positief doorvertaald.
Dat roept bij mij ook de fascinatie op wat vanVliet, Zappa en the Magic Band hier nou mee hebben willen bereiken. Dit is niet in één middagje in elkaar gerommeld maar een jaar lang aan geschreven, geoefend en bijgeschaafd.
6,5/10
Highlights
Ella Guru
Moonlight on Vermont
2
View Album
Fri Mar 22 2024
Fly Or Die
N.E.R.D
Volgens mij moeten we rap en rock lekker gescheiden houden.
4/10
Highlights
-
Dieptepunt
Wonderful Place
1
View Album
Mon Mar 25 2024
Is This It
The Strokes
Is this it? Already?
Had nog wel ff mogen doorgaan. Het waren 35 gelukzalige minuten...
Ik ga hier niet al te veel woorden aan vuil maken. Deze plaat is precies wat ik lekker vind en waar de zeroes destijds behoefte aan hadden. Dankzij deze plaat is er nog zoveel gave indierock verschenen in de jaren 00 en 10. Daar moeten we the Strokes dankbaar voor zijn.
Even dacht ik dat de echte rammers op de andere platen stonden, maar in deel 2 van het album bewijzen ze het tegendeel.
Hier doen we niet moeilijk over:
10/10
Highlights
Is this it
Someday
Last Nite
Hard to Explain
Take it or Leave It
En shout-out naar het later geskipte New York City Cops. 9/11 denken we even weg. Dan toch gewoon één van de lekkerste tunes van de plaat.
5
View Album
Tue Mar 26 2024
This Is Fats Domino
Fats Domino
Houd wel van de sound van de 50's en zeker ook wel van Fats. Blueberry Hill is een banger en alles lijkt op elkaar dus ja, dan ben je snel voorzien.
Echter...
Misschien heb ik het niet aangezet op het juiste moment en de crappy YouTube playlist heeft zeker niet meegeholpen maar vind het eigenlijk wel gewoon wat saai. De nummers lijken teveel op elkaar en daar raak ik toch wat snel op uitgekeken. Ben iets anders gaan luisteren, en dat zegt vaak voldoende...
6,5/10
Highlights
Blueberry Hill
2
View Album
Wed Mar 27 2024
Modern Sounds in Country and Western Music
Ray Charles
Dit vind ik toch wel mooi. Deze lijst gaat van hot naar her, maar soms blijft de plaat toch even hangen in hetzelfde tijdsgewricht. Van Fats naar Ray. Fijn voor ons gemoed.
En met opener Bye Bye Love waan je je direct in een Amerikaanse 50s/60s movie. Ondanks de ietwat treurige trekt zie je zo het hoofdpersonage met een glimlach op zn gezicht the American Dream leven. Bijzonder hoe deze Amerikaanse cultuur toch zo in onze breinen is ingebakken dat wij er zelfs nostalgische gevoelens bij krijgen.
Toch is de plaatopener een vreemde eend in de bijt. De overgang naar de volgende nummers is te groot. De nummers zijn heel soul met strijkers en een laag tempo. De afwisseling met de R&B songs (zoals Just A little Lovin') is soms wat te abrupt. Nummers als Born to Lose en Worried Mind halen alle energie uit het album. Misschien zijn ze onder bepaalde omstandigheden wel mooi, ik vind ze hier echt too much.
I Can't Stop Loving You is de lead single maar steekt er voor mij niet perse bovenuit. Veel lekkerder ga ik op de meer uptempo R&B nummers. Eigenlijk is dat mijn algemene conclusie van deze Ray Charles plaat.
7/10
Highlights
Bye Bye Love
Half As Much
Don't Tell Me Your Troubles ("I got troubles of my own', geniaal toch...)
Hang You Head in Shame
2
View Album
Thu Mar 28 2024
Deja Vu
Crosby, Stills, Nash & Young
De 4 stemmen van Crosby, Stills, Nash en Young zijn samen onovertroffen. De harmonieën zijn fenomenaal en zorgen voor kippenvel, ook na tientallen luistersessies. Ik snap dat CSN een band zijn begonnen toen ze ontdekten dat hun stemmen goed bij elkaar klonken. Young hieraan toevoegen bleek natuurlijk een meesterzet. Jammer dat Neil enfant terrible Young niet langer dan twee jaar in een band kan zitten waarvan hij zelf niet de baas is.
Hoogtepunten van de plaat zijn Almost Cut My Hair waar de harmonieën van Carry On en Teach Your Children even plaatsmaken voor de rebellie van David Crosby (rest in peace). De overgang is daardoor perfect.
Our House is een prachtige ode aan de huiselijke romantiek van Nash en Joni Mitchell. En ook al is het eigenlijk wat te zoet, het blijft één van de mooiste nummers van de plaat.
Met Helpless voegt Neil één van zijn beste songs toe aan Deja Vu. Dat nummer had zo op Harvest gepast, dat 2 jaar later verscheen. After the Gold Rush verscheen in hetzelfde jaar als Deja Vu, de beste man was in topvorm.
De totale lengte van de plaat is eigenlijk te kort. Zeker omdat Woodstock niet op Spotify staat. Dat is jammer. Maar ik ben al jaren van fan van deze plaat, en na vandaag is dat niet minder geworden.
9,5/10
Highlights
Almost Cut My Hair
Our House
Helpless
5
View Album
Fri Mar 29 2024
Bitches Brew
Miles Davis
Wauw, deze hoes is zo fenomenaal. Cover-kunstwerken zijn echt een underrated onderdeel van de muziek-album-ervaring. Ook van de luisterervaring. Snap dan ook echt niet dat er zoveel gedrochten van album-covers zijn uitgebracht. Of een kwestie van smaak natuurlijk.
Dan de muziek. Heb het album al meermaals aangezet, maar vraag me af of ik ooit verder ben gekomen als Pharaoh's Dance, wat toch 20 minuten lekker jazz-gepriegel is. Bitches Brew is toch een soort Trout Mask Replica van de experimental-jazz. Je wordt van hot naar her gegooid en Miles en zijn maten zijn niet zuinig op het af en toe uit de maat spelen of je laten schrikken met een valse noot. Expres verstoren van de opbouw of vibe voegt vaak iets toe aan muziek. Op Bitches Brew is het meer andersom: proberen een vibe te creëren door een continue reeks aan verstoringen.
Het lukt mij niet om dit echt geniaal te vinden maar het is wel een unieke plaat van een bijzondere artiest.
Overigens ook bij Miles leuk ook even stil te staan bij de fysieke transformatie die iemand kan doorlopen in zijn leven. Ondanks dat de beste man op relatief jonge leeftijd (65) is gestorven was hij van een knappe jonge vent toch verworden tot een eng mannetje. Altijd het googlen even waard.
7,5/10
3
View Album
Mon Apr 01 2024
Gunfighter Ballads And Trail Songs
Marty Robbins
Nog nooit van deze Marty gehoord maar positief verrast door dit album. Overduidelijk een voorloper van de country-folk waar Cash en Townes zoveel furore mee hebben gemaakt. Moet bij veel nummers aan Johnny Cash denken, zeker bij de intro van the Hanging Tree
De plaat wordt op een gegeven wel wat smartlapperig. Zoals in the Little Green Valley. Dat zie ik zo een gepensioneerde mannenkoor zingen op net niet goed bezochte kerstmarkt.
6,5/10
Highlights
The Strawberry Roan
The Masters Call
2
View Album
Tue Apr 02 2024
Songs Of Leonard Cohen
Leonard Cohen
Leonard Cohen had wat moeite om een glimlachje in zijn mondhoeken te toveren voor de shoot van de albumcover. De mugshot op de verder zwarte plaat doet dan ook geen gezellige plaat verwachten.
En dat is het dan ook niet. Leonard is zijn hele leven de koning geweest van de moody songs met zwarte teksten uit het geloof. Niet iets waar je als simpele ziel zomaar even bij resoneert. En toch zet Cohen een paar bijzondere arrangementen neer op deze debuut plaat.
De oneindige zin in het refrein van So Long, Marianne is een onwijs hoogtepunt. De vibe zorgt er voor dat dit de rest van de dag in je hoofd blijft plakken. Uiteraard staan er nog wat meer pareltjes op het album. En ook al zijn de nummers niet allemaal even uniek, is dit een goeie plaat.
7,5/10
Highlights
Suzanne
The Stranger Song
So Long, Marianne
3
View Album
Wed Apr 03 2024
The Band
The Band
The Band was één van de eerste LP's van mijn collectie, en daar was een goede reden voor. The Band zijn bazen!
De muzikaliteit is onwijs. De plaat swingt heerlijk en ik vind het genieten dat ze veel meerstemmig zingen. Dat ze van leadzanger wisselen voegt ook wat toe, de variatie tussen de nummers wordt groter. Levon Helm heeft een echte countryrock stem, de stemmen van Danko en Manuel zijn warmer en daarmee een welkome afwisseling.
Misschien is het het feit dat the Band een begeleidingsband was en daardoor veel aandacht legt op de ondersteunende partijen. Deze zijn echt hard, ze zijn scherp en hier en daar zelfs swingend. Wie of wat zingt is daardoor ook van ondergeschikt belang.
En schijnbaar moeten we blij zijn dat Robbie geen microfoon had om in te zingen. Het gerucht gaat dat bij the Last Waltz zijn microfoon niet stond aangesloten omdat het hem niet lukte in harmonie te zingen. Gelukkig schrijft hij goeie songs, want die zijn ijzersterk.
The Band zet een sterk staaltje countryrock neer. Ik vind dit hun sterkste album in de breedte. Music from big pink kent wat meer zwakkere momenten. Dat is bij deze plaat niet aan de orde, er zit sowieso energie in de nummers. Deze plaat past goed bij een zomers zonnetje maar kan je ook op een donkerkoude je de benodigde warmte geven. Ik ben fan.
9/10
Highlights
Across the great divide
Up on cripple creek
The Night They Drove Old Dixie Down
Jawbone
5
View Album
Thu Apr 04 2024
Melodrama
Lorde
Lachen dat we ook moderne popplaten moeten reviewen. En Lorde maakt popplaten waar ik wel wat mee kan. Ik vind haar stem intrigerend en heeft met Melodrama een een gevarieerd album afgeleverd.
Green Light vind ik echt wel een banger. Verder staan er kleinere nummertjes op waar Phoebe Bridgers niet ver weg is. Writer in the Dark doet me denken aan London Grammar. Zo valt er best veel te ontdekken op deze plaat en valt Lorde net in het goede bakje van de hedendaagse popmuziek waar ik af en toe wel voor wil gaan zitten.
7,5/10
Highlights
Green Light
Liability
Sober II
3
View Album
Fri Apr 05 2024
Pills 'n' Thrills And Bellyaches
Happy Mondays
Happy Mondays lijkt een soort liefdesbaby van the Stone Roses en Oasis. Daar is weinig mis mee, maar ook het meeste mee gezegd.
De nummers zijn wel net iets minder dat van bovenstaande grootheden. Met uitzondering van Step On, wat natuurlijk een knaller van een Madchester hit is.
7/10
Highlights
Step On
Loose Fit
Dennis and Lois
3
View Album
Mon Apr 08 2024
The Wall
Pink Floyd
The Wall doet op voorhand voor mij al onder voor Wish You Were Here en Dark Side Of The Moon. Beiden pareltjes waar The Wall nooit aan heeft kunnen tippen.
En ook vandaag weer de plaat me niet te overtuigen. Het concept staat als een huis en is duidelijk hoorbaar, maar doet me niet zoveel. De titelsong heb ik al 1000x gehoord, is een klassieker maar is qua nummer een stuk minder dan ander Pink Floyd werk. Tuurlijk, er zitten mooie stukjes in en de aanloop naar het nummer Another Brick in the Wall is erg gaaf gedaan. De song wordt heerlijk muzikaal ingeluid.
De lengte van de plaat is ook een minpuntje en wordt eigenlijk hoogstpersoonlijk gered door Comfortably Numb. Roger Waters geeft even de regie uit halen en ineens ligt er een parel van een nummer. Misschien had hij dat toch wat vaker moeten doen...
7/10
Highlights
Comfortably Numb
3
View Album
Tue Apr 09 2024
Illinois
Sufjan Stevens
De sound van Illinois is zo uniek en herkenbaar, het voelt als thuis komen. De hele korte repetitieve melodielijntjes blijven onwijs plakken en zijn ook nog eens heel catchy (Come On! Feel the Illinois). Zeker als daar ook nog een blazers worden ingezet, nou heb je mij hoor.
Illinois is een krachtige plaat door die alle geluidjes en melodietjes maar draait eigenlijk misschien nog wel meer om de sfeer. Zeker door het gebruik van blazers en violen krijgt de plaat een orkestrale laag.
John Wayne Gacy jr. gaat al meer naar een song die op Carrie and Lowell zou kunnen staan. De meer ambient kant van de singer songwriter. Het prachtig en voegt een mooie laag toe in de plaat.
Nu voel ik eigenlijk niks bij de staat Illinois en kan ik dus niet zeggen of Sufjan het juiste gevoel op roept. Maar als dit het niveau is had Sufjan wel 50 platen mogen maken over de US. Dat zal niet meer gebeuren. Dan zetten we Illinois of Michigan nog maar een keertje op.
9/10
Highlights
Concerning the UFO
Com on! Feel the Illinois part I
John Wayne Gacy jr
Chicago
5
View Album
Wed Apr 10 2024
The Only Ones
The Only Ones
Gefascineerd zitten luisteren naar de stem in de openings song The Whole of the Law. Vleugje VU, Television, Pavement misschien zelfs. Het is zeker niet zuiver, je zou het slecht kunnen noemen, maar misschien past dat juist wel goed. Verrast door het toevoegen van blazers aan het eind van de tune van we door.
Another Girl, Another Planet is de hitsingle van de plaat. Dat is een Costello-achtig nummer wat niet had misstaan als introtune van een sitcom of serie. Of is het dat?
Breaking Down had zo een Pavement song kunnen zijn en 1 van de sterkste nummers van de plaat.
City of Fun kan zo weer in een sitcom en vind ik wat te opgejaagd.
The Beast lijkt op Status Quo maar is wel vermakelijk.
De rest van de plaat luister ik lekker weg tijdens het werken. Geen spetterende hoogvliegers meer gehoord, maar al met al wel enthousiast over deze powerpop-plaat die midden in de hoogtijdagen van de punk is verschenen. Bijzonder dat the Only Ones de tand des tijds niet hebben doorstaan en zijn eigenlijk niet vaak worden genoemd als wordt teruggekeken op deze tijd.
8/10
Highlights
The Whole of the law
Breaking Down
4
View Album
Thu Apr 11 2024
Scream, Dracula, Scream
Rocket From The Crypt
Deze plaat is veels te opgefokt voor de woensdagavond. Ik kende Rocket From the Crypt nog niet en ga dat ook zo houden. Ben een eindje gekomen maar na 25 minuten toch maar afgezet.
4/10
1
View Album
Fri Apr 12 2024
Paul's Boutique
Beastie Boys
Zondag organiseer ik een fietsevenementje
Ik heb DJ Youri gevraagd daar wat plaatjes te komen draaien. Als hiphop 'connaisseur' heb ik hoge verwachtingen van de plaatjes waarmee hij op de proppen zal komen om de taaie heupjes van al die wielrenners toch wat te laten bewegen.
Ergens zie ik een soort Beastie Boys show voor me waar DJ Youri de ene rock-sample na de andere door elkaar mixed en lekker scheutig is met scratcher. En waar hij over de beats heen schreeuwt zoals Adrock naar Mike-D.
Ik weet dat het wat teveel gevraagd is, maar tijdens het luisteren van Pauls Boutique staat dat beeld op mijn netvlies gebrand. En toch is het een bijzonder knap werk van de 3 witte joodse jongens uit New York.
8/10
4
View Album
Mon Apr 15 2024
Pretenders
Pretenders
Weer een albumpje van de rand van de jaren 80. De meeste platen uit dit tijdsgewricht leveren wel een interessante luister-ervaring.
Pretenders is echt een album waar je de overgang van Punk naar new wave goed kunt horen. Sommige nummers hebben een klein beetje de cringe-vibe van new wave (Brass in Pocket), maar zijn over het algemeen toch wat duisterder en ruiger dan veel van de new wave platen uit de jaren de zullen volgen.
Ben met name onder de indruk van Space Invader. Het muzikale stuk heeft wat weg van Definitive Gaze van Magazine (toch niet de minste). Private Life vind ik irritant. Met name die gitaar-solo, jeetje, daar kan Guns 'n roses een puntje aan zuigen.
Ik vind de stem van Chrissie Hynde eigenlijk net niet tof en boeiend genoeg om dit echt vet te vinden. En dus blijft het bij een magere voldoende.
6,5/10
Highlights
Space Invader
2
View Album
Tue Apr 16 2024
My Aim Is True
Elvis Costello
Blij met dit plaatje want goede herinneringen aan. En ik hou van de stem van Costello. Deze plaat uit 1977 is een echte powerpop-classic. Later heeft Costello zich doorontwikkeld als zanger en muzikant, maar dit album blijft voor mij een favoriet. De hoes, het jeugdige en de energie van de korte nummertjes.
Kant B is wel stukkie minder dan A, daar staan de echte knallers. Afgewisseld met het mooie rustige Alison, en met uitzondering van Mystery Dance op Kant B. Dat had zo een nummer van zijn naamgenoot kunnen zijn, twee decennia eerder.
En zo vliegt het plaatje voorbij. Een blije start van de dag.
8,5/10
Highlights
Miracle Man
Alison
Watching the Detectives
Mystery Dance
4
View Album
Wed Apr 17 2024
Real Life
Magazine
Als ik een staart had, zou ik kwispelen. Ik kijk nog altijd uit naar de dag dat ik langs deze hoes kom in een platenbak. En dan zonder exorbitante prijssticker. Meestal als je Real Life in real-life tegenkomt maakt je hart een klein sprongetje, om daarna de moed in je schoenen te voelen zakken. Voor €75 koop ik liever iets anders, maar ooit komt er een dag dat deze mee naar huis gaat.
Met Magazine hebben we echt een post-punk plaat te pakken, waar ik bij Pretenders al even aan refereerde. Dit album is rauw, donker, lekker ruig maar heeft een enorm hoog tempo. De stem van Howard Devoto is typisch Brits en soms lekker een beetje vals. Het past echt perfect voor mij bij de rest van de muziek. De muziek is niet heel melodisch en het pakt je niet met hooks en ijzersterke ritmes. Het gitaarwerk (John McGeoch) vind ik sferischer en harmonischer. Ondanks het zwarte randje speelt hij veel majeur, wat de muziek toch positief stemt.
Bij Burst gaat de snelheid wat uit de plaat, maar dat is prima. Tegen die tijd hang je allang aan hun lippen en mag de plaat best een tijdje in een lagere versnelling doortouren.
9/10
Highlights
Definitive Gaze
Shot by Both Sides
Burst
5
View Album
Thu Apr 18 2024
Talk Talk Talk
The Psychedelic Furs
Unieke stem en een band die ik (m.u.v. Pretty in Pink) eigenlijk nog niet goed kende. Plaat is in de breedte van best hoog niveau, al lijkt alles wel best veel op elkaar. Into You Like a Train lijkt echt te ver op Pretty in Pink.
Overigens is die laatste wel echt een kneiter van een postpunk hit. De zanger heeft de Britse stem van een punker, maar de muziek heeft veel meer te bieden dan het 4 akkoordenschema van de Ramones of vroege Clash. Bijvoorbeeld door de toevoeging van de saxofoon in sommige nummers. Maakt het stuk meer pop dan tijdgenoten.
Vond dit wel leuk.
7/10
Highlights
Pretty in Pink
Mr Jones (hoor elementen die terugkomen in Stone Roses)
3
View Album
Fri Apr 19 2024
The Dreaming
Kate Bush
Ik ben nogal ambivalent over the Dreaming van Kate Bush. Ergens wekt de plaat een bepaalde irritatie bij me op en tegelijkertijd is het ook fascinerend. De nummers gaan soms van hot naar her en op het moment dat je denkt; "hier ben ik wel klaar", breekt het beste stuk van het nummer aan. En ja, wat moet je er dan van zeggen?
Ik ga het nog wel een keer proberen, later. Of niet.
6,5/10
Highlights
Geen idee
2
View Album
Mon Apr 22 2024
Iron Maiden
Iron Maiden
Heavy metal is voor mij het minst interessante genre om me eens in te verdiepen. Ik vind het een pretentieus genre wat streeft naar onderdelen in de muziek waar ik niet warm voor loop: strakke riffs, complexe solo's en hoge uithalen. De combinatie van lange haren, zwarte tanktops en ruige platenhoezen zorgt bij mij altijd voor een zweetlucht in mijn neus zoals je die kent uit de moshpits.
Iron Maiden is daarop geen uitzondering. Blijkbaar hebben we hier het debuut te pakken waarop een oude zanger te horen is. Ook als is deze plaat wat gelaagder dan een gemiddelde plaat van AC/DC, het boeit me echt geen moment.
Ik ga verder met mn leven
2/10 - geen highlights
1
View Album
Tue Apr 23 2024
Rock 'N Soul
Solomon Burke
Burke's stem is echt fantastisch en ik vind dit album wat minder afgezaagd dan veel soul-albums uit dezelfde jaren die toch veel van hetzelfde doen. Positief verrast dus door dit album en artiest wat toch altijd als verborgen parel verborgen is gebleven. Of iets ondergesneeuwd door de meer usual suspects uit de 50's/60's.
De song Cry to Me kende ik natuurlijk al en ook een paar andere nummertjes had ik eerder wel eens opgeslagen, maar nooit bewust en (achteraf) met voldoende respect voor Solomon en dit album.
Hoogtepunt van het album is Won't You Give Him (One More Chance). Het mist alleen een klein trommeltje en een ander ritme en dit is een lekkere reggae-track. Blijvertje.
7/10
Highlights
Cry to Me
Can't Nobody Love You
Won't You Give Him (One More Chance)
3
View Album
Wed Apr 24 2024
This Year's Model
Elvis Costello & The Attractions
Misschien wel het beste werk van Costello. Sound is anders dan My Aim is True en het is lastig kiezen tussen deze twee. Doe ik dus ook niet.
Beste van deze plaat? De nummers.
Ze zijn typisch pakkend, catchy en kruipen onder je huid. Ook al is de muziek niet hard of vol met gitaren (zelfs wat meer piano)- de plaat rockt ontzettend. Tempo is hoog en de kwaliteit van de losse song is ontzettend sterk. Sommige nummers lijken best op elkaar, wat je het gevoel geeft telkens weer even thuiskomt bij de essentie van de plaat. Costello wist waar die mee bezig was en ik vind het heerlijk om dat te horen.
8/10
Highlights
No Action
Little Triggers
(I Don't Want To Go To) Chelsea.
Radio, Radio
4
View Album
Thu Apr 25 2024
When I Was Born For The 7th Time
Cornershop
Wat een lekkere 90's creativiteit. Enerzijds de slackervibes zoals we die kennen van Pavement. Aantal composities zoals Portishead en anderszijds ook de invloeden en geluiden uit allerlei windstreken. En de ritmes zijn goed mixbaar tot een dansplaat, blijkt met Brimful of Asha. Wat een relatief onbekende klassieker is dat eigenlijk, met name de Fatboy Slim remix, maar eigenlijk is die plaat zelf ook een klassieker.
Ik heb wel genoten van de creativiteit en de Indiase invloeden op deze plaat. Het is niet allemaal ijzersterk maar er zitten toffe dingen tussen, en de tijdsgeest is super herkenbaar. Beter dan verwacht.
7,5/10
Highlights
Brimful of Asha
Good to be back on the road back home again
3
View Album
Fri Apr 26 2024
Shleep
Robert Wyatt
Er zijn grenzen.
1
View Album
Mon Apr 29 2024
From Elvis In Memphis
Elvis Presley
Tja, Elvis. Ik word er vaak niet heel warm van
Op zich is dit wel een prima plaat. Hij maakt duidelijk een transitie door. Weg bij de hounddog-rock uit de jaren 50 en op weg naar de Las Vegas Elvis met de dikke speknek. Tuurlijk, zijn stem is waanzinnig. Zo kenmerkend en onder controle, maar echt spannend is de muziek gewoon niet. Saaie koortjes en wat strijkers, maar voor eind jaren 60 verwacht je meer experimenten of uitprobeersels.
Prima, was leuk.
6,5/10
Highlights
Power of my love
Gentle on my mind
In the Ghetto
Suspicious minds
2
View Album
Tue Apr 30 2024
Strangeways, Here We Come
The Smiths
I come to wish you an unhappy birthday.
Morrissey windt er geen doekjes om en is directer dan op de eerste 3 Smiths-platen.
Heb deze 2x geluisterd om echt even goed te kunnen beoordelen. Van de 4 Smiths platen ken ik deze het minste. Het debuut staat vol met bekende nummers en the Queen is Dead en Meat is Murder zijn meer mijn favorieten. Het is dan even lastig om Strangeways goed te positioneren.
Het lukt me niet om de plaat net zo tof te vinden als de voorgangers, maar het heeft wel een net ander karakter. Wat directer in de lyrics, maar ook 'verveelder' in de muziek.
Ik blijf op 4 sterren steken vind het niet hun beste werk, al staan er wel wat highlights op.
8/10
Highlights
Death of a disco dancer
Girlfriend in a coma
4
View Album
Wed May 01 2024
Let England Shake
PJ Harvey
Vaker geprobeerd maar eigenlijk nooit een heel PJ Harvey doorgekomen. Deze keer wel goed gelukt. Zonder twijfel zal Patti Smith een inspiratiebron zijn voor PJ (All and Everyone) en natuurlijk ook de zangstijl van Bjork en muzikale stijl van (former-lover) Nick Cave komen vaker terug op de plaat. Niet de minste artiesten om iets van over te nemen. Dat maakt Let England Shake voor mij eigenlijk een verrassend behapbare plaat, ondanks de oorlogs-kritische teksten.
The Glorious Land vind ik echt outstanding. Ik kan alleen de mars-trompet die op willekeurige moment in dit nummer wordt geblazen echt niet weerstaan. Toch een fantastisch nummer.
Bitter Branches is ook fantastisch en heeft een vergelijkbare opbouw als White Rabbit. En net als White Rabbit zonder climax. Goud.
8/10
Highlights
The Last Living Rose
The Glorious Land
Bitter Branches
4
View Album
Thu May 02 2024
16 Lovers Lane
The Go-Betweens
16 Lovers Lane is best een leuk album. Het lijkt op wat andere artiesten uit de jaren 80 en heeft best wat elementen waar ik muziek tof van ga vinden. Het ding is alleen dat het op al deze vlakken net iets minder is dan hun bekendere (Britse?) tegenhanger. Dan raak je snel in de vergetelheid. Dat zal -ben ik bang- na vandaag ook bij mij gebeuren.
Eén moment pik ik er toch even uit. Quiet Heart is op zich een mooi rustig (beetje sentimenteel) nummer, maar de Neil-Young-achtige-mondharmonica-solo is echt van een niveautje jostiband. Het is lastig om de plaat daarna aan te laten staan.
7/10
Highlights:
Love goes on!
Was there anything I could do?
3
View Album
Fri May 03 2024
Parachutes
Coldplay
Wat een saai k*talbum.
Ergens wakkerde nog een klein hoopvol vuurtje dat Coldplay 'vroeger' een aardige band was, nog niet verminkt door de mainstream-pop. Het tegendeel is waar, de stem van Chris Martin klinkt ook op Parachutes al verminkt. Er zijn weinig zangers waarvan ik zo walg van het stemgeluid als bij Chris Martin.
Zit er dan wel wat pit in de nummers? Dacht het niet. Trouble begint als een Marco Borsato nummer en alle nummers daarna zijn zo hopeloos saai. Hopelijk blijven de andere Coldplay albums ons bespaard.
2/10
Highlights
-
1