Ik zal nooit vergeten dat ik deze plaat vond bij Variaworld in Deventer. Even laten staan, verder zoeken naar mooie pareltjes... en nooit meer teruggevonden. Zo uit mijn handen geglipt. The Clash is fantastisch en het is heerlijk om ook weer door deze plaat in de punk te duiken. Zo'n korte tijdsperiode waarin zoveel gebeurde. Op een avond de Sex Pistols zien spelen, paar vrienden bij elkaar zetten, 3 weekendjes opnemen, foto in een steegje maken, 4.000 dollar ertegenaan en één van de grootste bands van het moment is geboren. "Punk is the future!" Maar dan toch. London Calling (1979!) is eigenlijk al een stap uit de punk. Hoewel de iconische hoes anders doet vermoeden is London Calling een eerste stap in de New Wave en daarom muzikaal gezien ook vele malen beter dan dit album. The Clash - The Clash wordt daarom eigenlijk altijd overschaduwd door London Calling, die veel iconischer is (mede door de hoes en hits). In het tijdsgewricht en binnen de echte punk-periode is dit album wel weer veel belangrijker. Deze plaat is pure punk in de meest simpele vorm. Ruig, rammelend, kort, DIY en anti-establishment. Daarover geen kwaad woord. Pure punk is alleen gewoon niet het beste en leukste genre om muzikaal van te genieten. Een tweede manco van dit album; de hoes is niet iconisch geworden. Toch net genoeg voor 4 sterren. 7,5/10 Highlights Janie Jones London's Burning Police & Thieves Garageland