Eerste reactie: dit album duurt veels te lang. Mede daarom vind deze plaat een soort Prog-pop album. Tuurlijk is er veel ruimte voor de zanger Elton maar de grootse arrangementen, gierende solo's en lange songs geven het album een echt 70's prog-tintje. Andere link die ik zie ik de piano-rock waar ook Queen groot mee geworden. Nou ook daar loop ik niet zo warm voor. Dieptepunt daarvan is This Song Has No Title. De klassiekers zitten in het begin van het album, de tweede helft is minder herkenbaar en weet me ook veel minder te boeien. De klassiekers zitten voor mij op het randje tussen cringe (not my thing) en raak. Slechts 2 nummers zijn voor mij raak, de rest weet mij niet te overtuigen. Dat is ook mede omdat de langdradige 70-s muziek mij steeds minder weet te bekoren. Wat moet het een opluchting zijn geweest dat 1977 aanbrak... 6/10 Highlights Saterday Night's Alright (powerpop -vive) Goodbye Yellow Brick Road (te catchy)