De woorden Magnum Opus zijn al gevallen. En daar sluit ik mij volledig bij aan. Wat een rock plaat is dit zeg. Het album gaat in één ruk op een super hoog energieniveau door en zakt eigenlijk nergens even in. Hoogtepunten wisselen elkaar af met geluksmomentjes waardoor je telkens de muziek een tikje harder zet. Mijn geluksmomentjes: de solo's in Live Forever die elke jonge gitarist wil kunnen spelen en het ongemakkelijke 'slide awaaaay' waarna het warme refrein in start (let me be the one...). Oasis ten voeten uit. Oasis lijkt in de latere jaren een act van zichzelf te zijn geworden. Dus was rauw en puur, geïnspireerd door te gekke 60's rock moet dit in de jaren 90 toch fantastisch zijn geweest. Ik had graag een keer op het Glastonbury veld gestaan bij Oasis. Gaat niet meer gebeuren, niet op dit niveau. Benadering van perfectie. 9,5/10 Highlights Slide Away Supersonic Live Forever