Prime Bowie. Rock opera waarin Bowie speelt met een fictief androgyn karakter. Waar hij als persoon alle kanten op is gevlogen, zit er in zo'n album juist een super mooie lijn en stijl. Five Years is echt een weergaloze opener. Opbouwend, ongemakkelijk, mooi en rouw tegelijkertijd. Daarna volgen de klassiekers elkaar op. De film Moonage Daydream die ik een paar jaar geleden zag was echt een trip, dwars door het hoofd van Bowie. Tegen de tijd dat we bij Starman zijn aanbeland, zit ik er weer middenin. Het middenstuk mag dan een klein beetje inkakken, Lady Stardust vind ik ook gewoon een prachtig nummer. Suffragette City is een dikke rockplaat en sluit het album eigenlijk prima af. Rock 'n Roll suicide sluit het verhaal van het concept misschien af, muzikaal vind ik hem overbodig. 9/10 Highlights Five Years Starman Lady Stardust Suffragette City