Met Portishead, PJ Harvey en Massive Attack verschijnen er in de jaren 90 een aantal beeldschone maar taaie albums, zo ook Dummy. Dummy is traag, maakt gebruik van nieuwe geluiden (klinkt daarmee typisch 90-s) en de zang is meer een instrument dan een manier om een boodschap te verspreiden. Dummy flowed op een triphop beat langzaam en zacht vooruit terwijl de stem van Beth Gibbons je zoet en zuiver toezingt. Niet het makkelijkste album, maar zeker na een aantal luisterbeurt en een zeer mooi kunstwerkje. 8,5/10 Highlights Sour Times It's a Fire Glory Box