Alsof ik 20 jaar na dato FIFA 2004 weer opstart knalt Red Morning Light de nostalgie mijn oren in. De riff is toch wel erg lekker en de drummer lijkt op wat potten en pannen de rest van de band op te zwepen. Lekker rommelig, rechtstreeks uit een Nashville garage. Youth and Young Manhood doet denken aan de rammelende Indie Rock van the Strokes en Franz Ferdinand. Maar Kings of Leon toont ook hier weer aan, de beste zeroes indie-rock komt niet uit de USA maar uit de UK. De mix indie/garage met de country/southern/swamp is typisch KoL maar ook een tikkie ongemakkelijk. De stem van Followill is -hoe herkenbaar dan ook- heel Amerikaans en soms ook wat irritant (Joe's Head). Op andere platen vind ik dat deze beter uit de verf komt. Conclusie: Youth and Young Manhood rammelt heerlijk, en dat past super goed bij de begin zeroes. Het is knap dat de band is uitgegroeid tot stadion-headliner. Op deze plaat klinkt het net te vaak ongemakkelijk, maar is het onderliggende niveau best aardig. 7/10 Highlights Red Morning Light (zin in FIFA) Spiral Staircase Molly's Chambers