Godsarrie, wat werd er toch veel goeie muziek gemaakt in deze jaren. En Blondie was er vroeg bij, een powerpop plaat bij uitstek. En mooi deze timing nadat we het er afgelopen weekend een paar keer over hebben gehad. Debbie heeft iets zeer aantrekkelijks op deze hoes en ik vind ergens de zwart-wit blokjes/balkjes esthetiek van platen uit deze tijd (Specials met name) erg vet. Maar dat is alleen nog maar de buitenkant. Ook de binnenkant is aansprekend. De songs zijn energiek en doen wat een goede popsongs moeten doen. Ze zijn raak, vlug en catchy. Ze blijven hangen en verlangen ernaar om nog een keer gedraaid te worden. Parallel Lines van Blondie is daar een onwijs goed voorbeeld van. Wat een tijd waren die laatste jaren van de jaren 70... 8,5/10