Pavement is dé belichaming van Indie Rock. Afzetten tegen de grote platenlabels en het commercieel aantrekkelijk moeten zijn van de muziek. De slacker-vibe (trage riffs, potjes, pannetjes en een verveeld klinkende zanger) van Stephen Malkmus is meteen helemaal aan in Silence Kid, wat een heerlijke opener is van de plaat. De song komt langzaam op gang maar zet het Pavement geluid perfect neer. Het album bereikt met Crooked Rain bereikt vervolgens meerdere hoogtepunten bij Pavement-pareltjes Cut Your Hair, Gold Soundz en Range Life. Tussendoor zijn songs als Stop Breathin en Newark Wilder minder 'raak' dan deze indie-classics maar passen wel heerlijk in het valse repertoire van Pavement. De gitaartune in de tweede helft van Stop Breathin is echt fenomenaal en zou nog minuten kunnen doorzinderen als Cut You Hair niet plots zou instarten. Met 5-4=Unity en Hit the Plane Down heeft het album twee nummers die uit de valse toon vallen. Dan ineens besef je je dat er ondanks het gerommel toch een lijn in het album zit. Juist daardoor zijn deze nummers zo waardevol. Ze duwen je even van het (toch al niet zo rechte) pad, om daarna weer door te kunne viben. En waarop beter dan Fillmore Jive, een unieke Pavement-track die perfect is als albumafsluiter. Crooked Rain, Crooked Rain zit zo onwijs goed in elkaar. Het suggereert een rommelig album met wat in elkaar geflansde tracks, met is het tegengestelde van dat. De opener en afsluiter passen fenomenaal (en daar hecht ik waarde aan) en de volgorde van de nummers is perfect. Geen twijfel over de score. 9/10 Highlights: Silence Kid Stop Breathin Cut You Hair Range Life Fillmore Jive