Het vetste nummer van deze plaat is een remix. De rest is een samenraapsel van gekke probeersels van Damon Albarn. Alsof hij met dit album het Gorillaz-geluid aan het uitproberen is. Zo is de intro van Clint Eastwood gewoon de standaard beat op een keyboard. De nummertjes lijken dan ook onvolledig en niet af. Tot iemand er een remix van maakt, dan is de cirkel wel ineens rond. Er zit dus potentie in de beats en geluiden. Maar als de nummertjes niet eens een rond geheel op zichzelf zijn, dan is dat van het album als geheel natuurlijk ook niet verwachten. Had toch iets hogere verwachtingen 5,5/10 Highlights Clint Eastwood 19-2000 Soulchild Remix