Echt een aantal pareltjes op dit album.

Relatief eenvoudige productie met weinig opsmuk (effecten) en beperkte aantal acoustische instrumenten. Weet toch een mooie muzikale sfeer neer te zetten. Leuke afwisseling van nummers, van intiem naar bombastisch. Persoonlijk favorieten zijn Old Man - vooral omdat zijn zang daarin mij wel aanspreekt en Words - vanwege het gitaar spel (van beide de live versie geluisterd). Overall niet een album wat ik snel weer op zou zetten.

Lekkere mastering, drums in het bijzonder komen lekker door - zonder te overheersen. Compositie komt vrij druk over, vooral het gebruik van bekkens en de stereo mix dragen hieraan bij. Leukste nummer voor mij is Magic Bus.

Lekker muzikale beats, fijne samples van bijv. trompet tussendoor (Sock it 2 me). Tekst lekker generiek cool doen, maar soms ook gevoeligere nummers (Best Friends). Overall vooral muzikaal een aantrekkelijk album, de teksten kan ik niet echt relaten. Ondanks dope beats meer achtergrond muziek voor mij.

Op het moment dat de muziek begint wordt ik meteen meegenomen naar vroeger tijden. Stem is zeer herkenbaar, niet heel spectaculair - wel heel prettig om naar te luisteren. Stem staat in de mastering sterk op de voorgrond, wat soms ten koste gaat van de rest van de muziek. Overal compositie is interessant, dynamisch en zeer ritmisch. Vind het zelf de nummers met wat tempo wisselingen het interessants, bijv. I've got you under my skin of Anything goes.

Album heeft de typische Metallica klank. Vind het voor een nummertje wel leuk, maar een heel album is echt te veel van het goede voor mij. Nummers zijn niet onderscheidend genoeg, waardoor alles een beetje een grote brei wordt.

Ik ken(-de) de band niet van naam, maar de liedjes wel. Heerlijk swingende rock, weinig effecten en opsmuk. De zanger kan heerlijk oversturen en heeft een fijn rauw randje. Lekkere muzikale intermezzo's, bijv in Graveyeard Train. Opname kwaliteit is goed en als de cd is afgelopen baal ik dat er niet meer nummers op staan. Dit album zou ik wel weer opnieuw luisteren.

Herkenbare klanken, compositie en mastering. Leuke stereo mix in Now I wanna sniff some glue. Worden veel dezelfde instrumenten met dezelfde akkoorden gebruikt. In let's dance hoor ik op de achtergrond wel een hammond orgel, maar dit is geen prominent onderdeel van de mix. Overall een beetje een monotoom album wat niet echt verrast.

Eerst wat opvalt is de mastering, alles clean en niks overheerst. Muzikaal ook interessante compositie met diverse instrumenten, die ook nog eens lekker in stereo zijn gemixt. Niet helemaal mijn muziek smaak, maar kan het wel waarderen.

Lekkere easy listening. Ritmisch zeer lekker, met synths en veel verschillende lagen van geluiden. Niet echt een heel spannend album, het is voorbij zonder dat ik er erg in heb.

Lekker rocky, aparte lead vocal. Bij het nummer "An Ode to No One" begon het album pas echt lekker los te komen. De eerdere nummers vond ik allemaal een beetje monotoom. "Cupid De Locke" bracht een gelukkig wat afwisseling. Mastering was goed, prettig gebruik van stereo. Na vol 1 begon de vocal te irriteren en ben ik gestopt met luisteren.

Ik vind dit geen chille muziek. Beetje te druk en niet mijn smaak. Nummers I Heard Her Call My Name en Sister Ray doen pijn aan mijn oren.

Heerlijke beats op een relaxed tempo. Stem van MM maakt het plaatje compleet. In bijv. I Get My Thang In Action vind ik de beat echt lekker. Tekst luister ik eerlijk gezegd niet naar, het is iig niet de geld en bitches bs.

In de eerste nummers komt de compositie chaotisch op mij over. In het nummer Free Money wordt het al iets beter, maar nee dit album is niet aan mij besteed.

Jazz, met lekkere muzikale ritmische nummers. Qua mastering lekker strakke mix.

Swingt de pan uit deze nummers, bijvoorbeeld het intermezzo in Where did you stay. Opname kwaliteit is niet fantastische; de microfoon gaat bij hogere volumes van bijvoorbeeld de zang wat meezingen / meeresoneren zo lijkt het. Stereo mix is ook opvallend, de zang zit vaak alleen rechts. Vooral muzikaal een leuk album, maar wel een beetje let down door de opname kwaliteit en mastering imo.

Engelse pop/rock. Muzikaal fijne mix, met diverse lagen. Ook de nummers onderling verschillen van klank en stijl, zo blijft het album interessant - bijvoorbeeld door een nummer als The Debt Collector.

Wat een swing, doet meteen denken aan de Buena vista social club. Verder niet echt mijn smaak. Muziek klinkt ook wat ver weg - maar kan ook door het jaar van productie komen.

Wat een heerlijke muziek. Fijne melodien en prettige vocals. Goede opname kwaliteit. Will listen again!

Lekkere blues rock - Steamroller is een favoriet. Zang in dat nummer vind ik niet heel bijzonder. In country road komt de zang beter uit de verf, maar is de compositie en gebruikte instrumenten weer meer classic rock. Blossom is dan meer een "simon and garfunkel" vibe. Leuke muzikale afwisseling op het album dus. Niet heel verassend of spannend verder, maar zit wel goed in elkaar.

Dope beats, tekst is heel erg jaren '90 - zo onschuldig nog. Vind het verder niet echt een tof album ofzo, heb hem niet afgeluisterd.

Mega zoete pop liedjes. Ondanks dat Mariah wel goed kan zingen, is dit niet mijn smaak.

Ondanks dat ik dacht deze band niet te kennen, kende ik het nummer "poison arrow" en "the look of love". Klassieke rock met interessante compositie, zoals gebruikelijk in die tijd goede mastering en muzikale nummers. Many Happy Return vond ik niks, Tears Are Not Enough is dan wel weer leuk. Voor mij beetje mixed bag dit album, met niet echt toppers.

Echt een aantal pareltjes op dit album.

Lekker om een album te beginnen met een medley. Fijne muzikale compositie en mastering, doet een beetje pink floyd achtig aan. Vocal zijn opvallend en passen er goed bij.

Ow wow, geen idee dat "tutti fruiti" van Little Richard was, maar het nummer ken ik natuurlijk wel. Wat een energie. Opname is wel brak, microfoon kan het zang volume niet helemaal aan zo lijkt het. Neemt niet weg van de muzikale beleving. Is op andere nummers al beter. Long tall sally is weer een lekker swingend nummertje.