Vrij relaxte nummers, eentje die ik wel al echt kende.

Eerste nummers waren wel lekker, de rest van het album was iets te traag voor mijn gevoel. Nog wel prima luisterbaar tho.

Banger na banger, synths doen het goed voor mij

Het begin al goed, om de een of andere reden nog nooit naar dit album geluisterd. Wat jammer dat dit genot zo lang voor mij verborgen is geweest.

Fallout heeft me hiervoor klaargestoomd dat ik dit meer zou waarderen. Tutti Frutti wel lekker opzwepend en een goed begin, de andere nummers zijn wat langzamer en veel van hetzelfde. Tussen 2-3 wordt het toch een 3

Prima albumpje, de stijl van het album geeft me zweverige vibes waarna je bij een crescendo van de instrumenten weer op de grond raakt, waarna je weer rustig opgetild kan worden.

Eerste nummer vond ik echt niks. Tweede nummer wel beter. Wordt uiteindelijk wel wat beter maar niet echt waar ik van heb: wow, dit wil ik vaker draaien. Mr jones en tweede nummer die ertussenuit schieten.

Het begint al meteen weer goed met een lekker beginnummertje. Ook al is het 70 jaar oud, het kan mij nog steeds boeien, meer dan het album van little richard. De compositie van de bigband vibe spreekt me vooral erg aan met een grote verscheidenheid aan instrumenten. Af en toe wordt het iets te zoetsappig, maar het nummer erna kan mijn aandacht weer terugpakken. Ik heb zeker een paar nummers in mijn chill lijst en dinner playlist gegooid!

De eerste keer dat ik dit hoorde vond ik het he-le-maal niks. De tweede kans dat ik het gaf heeft het wel iets verbeterd voor mij, maar ik hoor hier gewoon teveel de oude beatles invloeden in (of is het andersom idk en idc) maar kon het toch iets beter waarderen. Long promised road vind ik dan het beste nummer. De rest voelt als mekkerende oude songs.

Ik dacht dat ik na Kendrick R&B en hiphop wel beter kon waarderen, maar dit album viel vies tegen. Veel nummers voor het einde geskipt. Het is ook niet dat ik het slecht vind klinken, maar het doet me gewoon niet zoveel. Leukste nummer: I used to love him

Ik vond de uitgeklede covers niet heel spannend om naar te luisteren. Hurt was wel goed maar was er na 1x luisteren wel klaar mee.

Beginnen we oud te worden als we Led Zeppelin meer gaan waarderen? Vroeger vond ik vooral de stem onprettig om naar te luisteren, maar dat is nu wel veranderd. Het album begint al goed met whole lotta love. Ook de tussenstukken bij nummers vind ik erg fijn klinken, zoals bij lemon song met de toetsen en gitaar. All-in-all een prima toevoeging aan het repertoire.

Ik vond het wel een grappig albumpje voor een keertje luisteren, maar veeeeel te lang en ik had niet direct dat een aantal nummers echt bij zijn gebleven, vandaar ook deze korte review.

Het nummer Train train vond ik wel aardig met de violen, maar voor de rest kon ik er echt niet goed doorheen komen. Ik kan daarom ook niet veel anders zeggen dan: dit is niks voor mij.

Ik kon hier erg goed naar luisteren, alles voelde erg zwoel aan en dat kon ik zeker goed gebruiken tijdens deze warme zomernachten. Er zijn niet echt nummers die er voor mij uitschieten. Wel leuke muziekelementen, zoals de fluit op right on.

Op dit album staan natuurlijk twee bangers die iedereen kent. De andere nummers heb ik denk ik nog niet eerder gehoord. Ik denk dat veel mensen een haat-liefde verhouding met haar stem hebben. Zelf vind ik die prima om naar te luisteren, op een aantal zeurderige uithalen na. Het probleem is alleen dat ze deze best vaak doet. Ik wilde eigenlijk 3 sterren geven, maar nu ik nog even snel door wat nummers skip merk ik dat het album voor mij toch wat minder luisterwaardig is dan eerder gedacht. Shoutout naar Riko voor het attenderen op de mondharmonicas. Nu kan ik ze niet meer negeren. Thanks I hate it.

Het deed me qua muziek een beetje denken aan yo la tengo maar dan met een stuk zweverige muziek en lange instrumentale stukken. Het was leuk om er een keertje naar te luisteren, maar werd er niet door geinspireerd om het aan mijn eigen lijstje toe tevoegen.

Ik kende air al van het moon safari album (thanks timo), maar een film score had ik nog niet van ze ontdekt. Het luisterde relaxed weg tijdens het werken, maar zou het niet zelf echt opzetten als focuspunt. Het laatste nummer vond ik het interessantste, dat volgens mij een synopsis gaf van de film.

Alright, bij het vorige hiphop album hadden we al established dat het niet echt mijn genre is. Maar dit album heeft mij wel echt verrast! Het begint direct bij de intro. Eerst een geboorte naspelen, dan de thuissituatie en daarna wat gangbanging vond ik erg sterk en leuk gevonden. De nummers wisselen elkaar af van grappig (het begin van one more chance en eigenlijk de rest van het nummer), the real deal en ook wat serieuzere introspectives. Van die laatste vind ik Suicidal Thoughts een heel sterk verhalend nummer. De beats zijn vrij rustig met vooral een focus op de tekst, zoals het bij de oldschool gebruikelijk is. Het is wel een lang album, maar zeker de moeite waard. East side!

Het begin van het album zet al direct de toon. Als die je bevalt ben je in voor een feestje met de verdere verloop van dit album. Lekker even net wat ruiger dan andere rockbands. Goed gitaarwerk en bijvoorbeeld bij my wave klinkt het heel erg alsof de foo fighters in de achtergrond aan het zingen zijn. Fav nummer: fell on black days

Ik heb een beetje een haat-liefde verhouding met dit album. Sommige nummers vind ik echt goed en sommige vind ik niet om aan te horen. Helaas overtreffen de laatste nummers de eerste voor mij.

Als dit album niet in deze lijst stond had ik het niet afgeluisterd denk ik. Het eerste nummer was al een directe afknapper, maar uiteindelijk wordt het wel beter. Het enige nummer met een redemption voor mij is I want you door de aanstekelijke melodie, maar daar houdt het ook wel op.

Ik voelde m niet

Begint vrij rustig. Prettige stem om naar te luisteren, interessant dromerig geluid maar daardoor schiet er een nummer voor mij er niet écht uit.

Ze heeft een geweldige stem, maar daar is alles ook mee gezegd. De leukste delen vind ik de wat meer intiemere momenten waarbij het niet lijkt alsof ze iedereen in de zaal probeert te bereiken.

Guns n Roses geeft me ook zeker boomer vibes net zoals Led Zeppelin. Ik weet nog wel dat ik samen met mijn ex een hele avond bij haar paps op de bank zat waarbij hij een guns n roses concert liet zien en er eindeloos over kon vertellen. Ik vind de nummers toch best energiek en catchy, al zou ik deze stem zeker niet eindeloos op repeat willen horen. Naast de bekende bangers waren de andere album nummers ook best ok.

Het irritantste vond ik de delen waar de band samen als een koor de lyrics zongen, maar bij bijv youre all I got tonight begon ik eraan te wennen. Wel geinig om naar te luisteren, maar ook weer niet echt nummers waarbij ik denk: omg wauw dit is geweldig.

Vast leuk op een koude winteravond met een knapperend vuur in de haard, Maar in tegenstelling tot Ray Charles vond ik de nummers van Billie Holiday toch net iets te langzaam om er echt lekker naar te luisteren. Tussen 2-3 geef ik toch maar 2 sterren.

Ik had liever een studio album gehad, maar ik vond het best swingend en het nodigde uit om meer van deze artiest te gaan beluisteren. Het voelde toch een beetje als een andere tijden muzikale aflevering, waar ik wel een zwak voor heb.

Was heel anders dan de verwachting, had een meer metal sound verwacht. Wel een prettige verrassing tho, en zal er op een later tijdstip nog beter naar luisteren

De muziek staat me niet echt aan, zeker het eerste nummer geeft mij eigenlijk al een slechte start met de de 'probleemman' die niet in het standaard toxische masculiniteitplaatje past die zij graag ziet. De rest van het album springt er niet echt super uit om dit voor mij goed te maken. Toch twee sterren omdat ik het instrumentale toch wel mooi vind. Why'd you always put me in control? All is need is for a man to live up to his role Always have to comfort you every day But that is what I need you to do, are you gay?

Ik vond dit wel een goede verrassing. Leuke nummers met aanstekelijke en memorabele gitaarstukken zoals in fortune teller, tattoo en young man blues. Of Magic bus over de helft. Dit smaakte bij mij wel naar meer.

Iedereen kent natuurlijk heads will roll en de remixes van deze track, maar dit album heeft ook andere leuke nummers zoals skeletons en dragon queen. Een fijne stem om naar te luisteren en fijne melodies, what more do you want?

Dit album is leuker dan ik mij kan herinneren. Vroeger altijd een beatles hater geweest, maar misschien ben ik nu wel geprimed door alle oude muziek om dit meer te waarderen. Het begint natuurlijk met het bekendste nummer van dit album, maar de anderen mogen er ook zeker zijn.

Superstition is natuurlijk een lekker nummer, de andere nummers van het album vond ik te langzaam en niet echt mijn ding. You are the sunshine of my life vond ik ook nog wel aardig

Ik had eigenlijk geen verwachtingen van Black Sabbath, maar werd toch wel positief verrast. Het doet me toch wel veel denken aan de inspiratie van de oude huisband gorified abomination die we vaak luisterden back in the day, do you remember 420-serge-it?). De afwisseling van ingetogen stukken met opzwepende gitaarstukken verkoopt het voor mij wel.

Een aantal bekende nummers waar ik nooit naar de herkomst heb gekeken, tot nu. Denk aan Ready or Not, of No Woman No Cry. Ook De rap nummers zijn wel oke maar niet waarbij ik iets heb van: wauw, dit ga ik nog een keer beluisteren. Het was wel weer een lang album, ruim een uur en bijna anderhalf op de extended edition. De mixjes aan het einde hoefde niet van mij.