Feb 19 2024
View Album
American Idiot
Green Day
Tsja.. toch een ietwat anticlimactische binnenkomer. Het nummer met de overeenkomstige naam als het album is nog prima doorheen te komen. Toen kwam opeens 9 minuten aan Jesus of Suburbia. Een kwelling. Ik kan me absoluut niet meer herinneren dat dit nummer zo onnodig lang duurt. De openingsriff is echt catchy. Maar Billy-Jo wou te veel. Dat kan je zeggen van meer nummers op dit album.
Dat Green Day een punkband is stond in mijn herinnering als een paal boven water. Maar als ik dit album weer luister zet het tot verbazingwekkend weinig rebellie. Waar pleit de band voor? De boodschap is ver zoek. Of mis ik wat?
Het album zit bomvol power chords, iets wat een 13-jarige versie van mezelf zeker geïnspireerd heeft om de gitaar op te pakken.
Highlights zijn wel Holiday/Boulevard of Broken Dreams en She’s a Rebel. Het Tony Hawks American Wasteland gehalte bij deze nummers is intens hoog. Goeie herinneringen: urenlang achter de playstation anatomisch onmogelijke kickflips, grabtricks en minutenlang durende grinds uitvoeren.
6/10
3
Feb 20 2024
View Album
Head Hunters
Herbie Hancock
Dit album is best ziek, vooral als je ziet dat ie afkomstig is uit 1973, wat lijkt als lichtjaren verwijderd van het heden. De plaat is aardig groundbreaking als het gaat om de toevoeging van synthesizers bij jazz. Deze toevoeging zorgt in dit album voor twee funky nummers die enorm strak in elkaar steken (Chameleon & Sly). De andere twee nummers (Watermelon Man & Vein Melter) bieden wat meer atmosferische, hypnotiserende geluiden.
Highlight: Watermelon Man. De rimboegeluiden in het begin en eind van het nummer wordt aangevuld met heerlijke bluesy laid back sounds. Deze was niet zo revolutionair als bijvoorbeeld Chameleon of Sly als het gaat om de toevoeging van dikke synths. Maar toch mijn persoonlijke favoriet.
Rating: 8/10
4
Feb 21 2024
View Album
Whatever
Aimee Mann
Met veel tegenzin zette ik dit album om 23:26 aan. Ik beken eerlijk dat ik de meeste nummers heb doorgespoeld.
De openingssong, ‘I should have known’ was zo verschrikkelijk nog niet. Maar daar is ook alles mee gezegd. Dit klinkt zo erg als van die Nederlandse ‘rock’ muziek. Dit soort meuk hoor je op de Nederlandse radio constant, het enige verschil is dat je de stem van Ilse de Lange of Anouk eroverheen hoort blêren.
Het klinkt allemaal te lief, niks rauwigs aan. Een stemmetje alsof een 13 jarig meisje een zangauditie doet en veel te zenuwachtig is en bang is om een fout te maken. Wat de fuck doet dit album eigenlijk in 1001 albums generator? Kan echt 10001 albums opnoemen die me meer interesseren.
Nu ga ik boos slapen. Ik heb geen highlights. Alles was even saai en tam. Aimee Mann kan lekker de tyfus krijgen!
Rating: 2/10
1
Feb 22 2024
View Album
Heaven Or Las Vegas
Cocteau Twins
Aaaah genieten dit. Echt een meesterlijk en tijdloos album. Hier zit pure magie tussen.
Sowieso zijn Heaven or Las Vegas en Cherry-Colored Funk fantastisch. Maar wat kan ik ook genieten van Iceblink Luck en Pitch the Baby.
De vocalen zijn uniek, betoverend en meeslepend. Het gitaarwerk dromerig maar het kickt hard in. Een ware bakermat voor shoegaze en dreampop.
Highlight: Fotzepolitic. Dit nummer is zo magisch lekker. Je zweeft echt weg met dit nummer. De tekst is aardig mysterieus, begrijp absoluut niet waar het over gaat. Maar dat doet er allemaal niet toe. Luister en zweef mee. De laatste 30 seconden van dit nummer zorgt voor een heus oor-gasme.
Rating: 10/10
5
Feb 23 2024
View Album
Rage Against The Machine
Rage Against The Machine
Headbangend met een boos vuistje in de lucht zie ik mezelf heel misschien stiekem wel een Rage Against The Machine concert bezoeken. Ik vind het echt muziek die live veel vetter is dan vanuit je warme bedje met je oortjes in. Zelf heb ik het nummer Killing In The Name Of talloze keren live gecoverd gehoord op mijn middelbare school (ik besef me dat dat heel vreemd klinkt). Mijn middelbare stond voor vrijheid met veel ruimte voor creatieve uiting in de vorm van kunst, toneel en muziek. Killing In The Name Of was vaak een van de afsluiters van een muziekavond. Headbangend naast je wiskundeleraar. Geniaal.
Terug naar de review: het is echt niet mijn cup of tea. Ik kan best genieten van de boze Public Enemy/RUN-D.M.C achtige vocalen. En de riffs en basslines zijn echt wel goed. Maar toch lijken veel nummers op dit album volgens de RATM-formule geschreven te zijn. Stevige gitaar, boze vocalen, maar vooral: veel breaks. Opbouwen naar een diepe kreun of schreeuw, gevolgd door een ‘yeahhhhhhh suckers’. Ik ben daarom vrij snel uitgeluisterd.
Highlight: Killing In The Name Of. Als je er toch eentje moet noemen, dan maar deze. Op momenten kan je hier echt wel zin in hebben. Bijvoorbeeld met een kratje pils achter de kiezn.
Rating: 6/10
3
Feb 26 2024
View Album
You Want It Darker
Leonard Cohen
Poeh. Een albumpje met zo’n ontzettende duistere/spirituele toon. Cohen bewijst op de valreep van sterven nog maar eens dat ie een meesterlijke songwriter is. Z’n stem is op dit album een beetje op een oude Iggy Pop beginnen te lijken. Soms is dat wel moeilijk om naar te luisteren. Maar ja, mag het even, 2 weken na de release lag ie tussen 6 planken. Dan mag je als een aardbeving met een 11 op de schaal van richter klinken.
Tis geen album die je ff voor de leuk opzet. Ik vind de oude zooi van Cohen een stuk boeiender. Ookal speelt hij in dit album open kaart en opent hij z’n hart en kaart lastige thema’s aan, zoals leven, dood, religie en spiritualiteit.
Highlights: Treaty, You Want it Darker
Rating: 7/10
3
Feb 27 2024
View Album
One Nation Under A Groove
Funkadelic
Ik kende van dit album eigenlijk Maggot Brain. Nu kan ik met trots zeggen dat ik een paar nummertjes gefavoriet heb uit dit album. Funk heeft mijn hart nooit veroverd, maar met dit album komt het toch ietsjes dichterbij de waardering die het genre vast en zeker verdient.
Who says a jazz band can't play dance music?
Who says a rock band can't play funky?
Who says a funk band can't play rock?
Dit album is een samenkomst van funk/psychedelische rock, en soms aardig dansbare muziek.
De titelsong van dit album pakt me meteen. One nation under a grooooove. Zo catchy. Echt een ontdekking.
Highlights: Who says a funk band can't play rock? Maggot Brain, One Nation Under A Groove.
Rating: 6/10. Deels omdat het ook niet geheel op spotify te vinden is :(
4
Feb 28 2024
View Album
Crooked Rain Crooked Rain
Pavement
Pavement. Ik denk al snel aan het luie, maar wel inhoudelijk interessantere broertje van Weezer. Het mist voor mij net te vaak de catchy riffs en hooks om het echt hoog te raten.
Toch kan ik wel genieten van een aantal nummers. Waaronder Stop Breathin, lekker mellow.
Gold Soundz is voor mij het ultieme hoogtepunt. Ik ben misschien gewoon een sucker voor de catchy melodie en jangly gitaartjes.
Ook de instrumentale jam '5-4=Unity' is een leuke twist in dit album. De jazzinvloeden zijn goed te horen bij dit nummer. Je hoort een wat modernere, indie-achtige versie van Take Five.
Bij Heaven is a Truck heb je mij even verloren. De boodschap zal vast grappig of quirky gevonden worden, maar ik zie er de lol niet echt van in. Gezapig nummer.
Hit the Plane Down klinkt alsof de gehele band net een flinke dosis heroine binnengeharkt heeft. Misschien dat ik dit onder invloed beter kan waarderen.
Highlights: Cut Your Hair, Gold Soundz, Stop Breathin.
Rating: 6/10. Doe mij maar Weezer.
3
Feb 29 2024
View Album
Destroy Rock & Roll
Mylo
Horen we dit te kennen? Wie is Mylo??
Een album vol nummers die hier en daar een beetje daft punkerig aanvoelen, maar gemaakt door een daft punk dat een bloedprop in de hersenen heeft en het funky, ingenieuze gedeelte van het brein afgekneld heeft.
Maar toch moet er wat inzitten toch? Waarom zou je dit album in hemelsnaam moeten luisteren voordat je sterft?
Het antwoord is denk ik samples. Het begon te dagen toen Bette Davis Eyes overduidelijk teruggehoord kon worden in ‘In my Arms’.
Ook Steely Dan’s ‘Aja’ wordt gesampled in het nummer met dezelfde titel als het album. Een geinige sample, mag gezegd worden.
Daarnaast zijn er nog wel wat meer terug te vinden, maar zijn ze bij lange na niet de moeite waard om allemaal te belichten.
Het idee is er: de kunst van het samplen is belangrijk en een te vaak onderbelicht onderdeel van de moderne muziek. Dit moet natuurlijk verwerkt worden in 1 van de 1001 albums die je gehoord moet hebben voordat je de pijp uit gaat. Maar doe dat dan alsje-alsjeblieft gewoon met een vet hiphop album vol samples. Iets geproduceerd door DJ Premier, J-Dilla. Iets uitgevoerd door The Tribe, Erik b & Rakim, Biggie. Waarom dan dit. Teleurstellend.
Geen echte highlights.
Rating: 4/10
2
Mar 01 2024
View Album
The Clash
The Clash
Wat een punk pioniers hebben we hier te pakken. Rauwe energie en emotie voel je door heel het album door. Elk nummer heeft een politieke boodschap: gender equality, anti-oorlog, de struggles van de working class. En wat is een betere manier van deze troubles overbrengen dan in punkrock.
Bij Polive & Thieves hoor je al de reggae invloeden terug die in latere albums een prominentere plek gekregen hebben. Offbeat gitaar en jamaicaans uitgesproken tekstjes. Lekker album, al gaat mijn voorkeur uit naar London Calling en Sandinista.
Highlights: I’m so bored with the USA, White Riot.
Rating: 8/10
4
Mar 04 2024
View Album
The Velvet Underground & Nico
The Velvet Underground
Bestaat er een iconischere hoes dan deze? Als je denkt aan the Velvet Underground schiet eerst Lou Reed naar binnen, en daarna de banaan. Ik ben fan van Lou Reed - omdat ie nooit angstig geweest om te experimenteren, innoveren sex-drugs-rock'n'roll onderwerpen in zijn teksten te verwerken, muziekstijlen te mixen. The list goes on. Lou Reed klinkt zo tijdloos. 57 jaar geleden kwam dit album uit. Maar wat gaan veel nummers nog goed mee anno 2024.
Ik had eens gelezen dat Victoria Legrand van Beach House haar stemgeluid heeft vergeleken met dat van Nico. En ik kan me daar heel goed in vinden. Uniek, en vult de vocalen op een nummer als Femme Fatale goed in. Ze klinkt ook echt als een Femme Fatale.
De psychedelica van de plaat is goed te vinden in Venus in Furs. De elektrische viool doet het klinken alsof je compleet verdwaald door de straten van Kathmandu aan het strompelen bent na een stevige trek van de opiumpijp.
Bij Run Run Run moet ik een beetje denken aan een mix van the Rolling Stones (Parachute Woman) en the Doors (Five to One). Een nummer dat wat kenmerkender klinkt voor die tijd.
Het nummer Heroin komt denk ik aardig dichtbij het ervaren van een echte heroinehigh. Het versnellende tempo refereert natuurlijk naar een snel bonzend euforisch heroinehart. Toch is het natuurlijk een twijsnijdend zwaard. En dat laat de band horen in de laatste 2 minuten. Euforie maakt plaats voor chaos en gruwel. Don't do drugs kids.
Onder andere European Son had ik nog nooit gehoord. Je hoort het ontstaan van de noiserock. Heel plezierig is het eerlijk gezegd niet om langdurig naar te luisteren. Toch heel invloedrijk, en dus boeiend.
Het folk-achtige I'll Be Your Mirror is uniek met zijn valse gitaarstukjes, liefdevolle rustige melodie en de toch wat griezelige stem van Nico (vooral voor zo'n soort nummer). Leuke ontdekking!
I'm Waiting For The Man, Heroin, I'll Be Your Mirror
Rating: 8/10
4
Mar 05 2024
View Album
Ill Communication
Beastie Boys
Bij dit album vloeien hardcore hip hop, punk rock en funk lekker door elkaar. Genres waar ik all drie wel van kan genieten, maar samenkomend klinkt het bij dit album nog beter.
Sure Shot is een krachtige inkomer voor dit album. Die fluit is een geniaal gevonden sample van Howlin' for Judy van Jeremy Steig (wie kent 'm niet).
Root Down heeft zo'n heerlijke vette bassline. De featuring van Q-Tip op Get it Together is prima, maar naar mijn oren niks bijzonders (helaas).
Heart Attack Man is mijn persoonlijke fave. Song over een dikke vent. Na 1 minuut 20 begint het beste gedeelte. Hier had een heel nummer van gemaakt moeten worden. Het Run-DMC beatje (Sampletje van Sucker M.C's) doet het verdomd goed.
Sidenote: Hoor ik de allereeste Deez Nuts in Do it?? Meme-historie is hier wellicht geschreven. Het meme-gehalte ligt ook aardig hoog bij het Mongolische/Buddhistische keelgezang op Shambala en Bodhisattva Vow. Had van mij nie gehoeven.
Kortom: positief verrast door dit album. Nooit verder gekomen dan Sure Shot en Sabotage, een (klein) gemis.
Highlights: Root Down, Sure Shot, Heart Attack Man
Rating: 7/10
4
Mar 06 2024
View Album
Kings Of The Wild Frontier
Adam & The Ants
Ik neem Youri’s puntentelling over - 1 ster is een onvoldoende tot een 6. 2 sterren is een 7, etc.
Adam and the Ants roept theatraliteit over zich af, al is het alleen al door de cover. Het album is early post punk, maar de echte kwaliteit en diepgang is soms ver te zoeken.
Dat gezegd hebbende, is Antmusic best een powerhouse. De song red de plaat voor mij richting een mager 6je.
Highlight: Antmusic
Rating: 5,5/10
1
Mar 07 2024
View Album
Get Behind Me Satan
The White Stripes
Ik was een beetje vergeten dat dit duo bestond. Ik heb Jack White live zien spelen, hij was de gitarist bij een show van Paul McCartney, zo’n 15 jaar geleden gok ik. Ik mocht voor de railing staan, ongeveer naast het vuurwerkkanon (dat bij live and let die min of meer ontplofte). Een 9-jarig jochie als ik stond door alles aardig versteld, ook door de riffs en solo’s van Jack White. Een gitaarheld was en is het zeker.
Dit album is door broer en zus samengesteld en gespeeld. Dat is toch wel benoemenswaardig, een duo dat zo’n geluid kan maken zie je niet heel veel. Ik denk meteen aan the Black Keys en Death From Above 1979.
Maar nu komt de mindfuck: het schijnt dus de twee gewoon een stel geweest zijn. Mijn leven is een leugen geweest.
Het album zit vol bluesrock, met hier en daar wat country en folk invloeden. Ik word er niet heel heet van. Al is het slidegitaartje bij Red Rain wel lekker. De jammerstem van Jack gaat na 6 nummers tochh een beetje irriteren.
Highlights: Take, Take, Take, Red Rain.
Rating: 6
1
Mar 08 2024
View Album
Jagged Little Pill
Alanis Morissette
Ik moet toegeven dat ik bij het allereeste nummer al verdomd klaar ben met het accentje en dat constante gesnik van dr. Ja leuk, Oughtta Know, lekker nummertje opzich. Maar niet de HELE tijd dat gejank en gesnik. Sorry maar het werkt echt op mijn zenuwen. Mom-rock ten top.
Oke... hand in my pocket is ook best lekker. Stiekem. En Ironic is ook wel te pruimen. En het is misschien ook wel best bijzonder dat Morissette zo'n 10 jaar eerder was dan de Swifts, Lavignes en Perries van deze wereld.
Verder is het gewoonweg niet my cup of tea.
Rating: 6,5/10
Highlights: Hand in my pocket, Ironic, Oughtta know
2
Mar 11 2024
View Album
Odelay
Beck
Wat een bijzonder experimenteel album. Hip-hop, folk, rock, funk.. Een aparte mix van stijlen. Bij dit album werkt het gek genoeg soms.
De nummers die mij het meest aanspreken zijn de nummers waarbij Beck het genre bending niet naar de voorgrond, maar de achtergrond brengt. Bijvoorbeeld bij The New Pollution. Een beetje psychedelica, funk en rock zijn hier goed te horen, maar niet opvallend irritant aanwezig.
Jack-ass is heerlijk relaxt. Een lazy stemgeluid dat doet denken aan Lou Reed. Het is een beetje een LCD Soundsystem achtige song. En ik herkende de drumsample! Let a Woman Be a Woman - Let a Man Be a Man - Dyke & the Blazers. Heb deze al een keer eerder op moeten zoeken bij 2Pac - If My Homie Calls.
Ook Minus vind ik fijn, een goeie bassline doet al vaak wonderen. En een unieke sound voor dit album weer. Zit tegen punk aan. Wel vage lyrics haha.
Bij nummers als Derelict en High 5 dwaal ik af. Valse stemmen, vage space-sounds, rimboetrommels, sitar... meh. Experimenteel, ja, maar niet zo fijn voor de oren. En wat doet Computer Rock op dit album...?
Rating: 6.5/10
Highlights: The New Pollution, Jack-Ass, Minus
2
Mar 12 2024
View Album
Here's Little Richard
Little Richard
Mick Jagger heeft wel eens aangegeven dat een van de grootste inspiratiebronnen voor het werk van de Stones Little Richard was. En dat vind je zo vaak terug bij de Stones. Maar ook bij de Beatles (Oh Darling!), en Hendrix (speelde af en toe mee in de band). Een invloedrijk manneke dus.
De openlijk homoseksuele/biseksuele Afro-Amerikaan gaat op dit album vaak helemaal door het lint. Schreeuwtje hier, blues-piano pingeltje daar. Gospeltje, blues, rock, boogie-woogie. En hij zingt praktisch gezien alleen maar over seks. Anale seks om wel te wezen. Zo gingen de originele lyrics van Tutti Frutti zo:
'Tutti Frutti, Good Booty. If it don't fit don't force it 'cause you'll make your mama mad. If it don't fit don't force it 'cause you'll only get in bad.'.
Can't Believe You Wanna Leave laat horen dat Little Richard echt een verdomd goeie zanger was. Dit nummer is een stuk langzamer dan de vele boogie-woogie songs. Hier krijgt hij de ruimte om echt even uit te halen met de vocalen. Dit album had van mij meer deze richting op mogen gaan.
Conclusie: Little Richard was een overgeilde seksmaniak, en hij kwam er mee weg. Het brede publiek vaak kiest vaak voor Elvis, maar Little Richard is naar mijn mening ook een enorme King of Rock & Roll. Daarnaast ook een Rock & Roll bakermat en architect.
Rating: 8/10
Highlights: Can't Believe You Wanna Leave, Rip it Up, Slippin' and Slidin' (Peepin' and Hidin')
3
Mar 13 2024
View Album
Music for the Masses
Depeche Mode
Wat een lekkere binnenkomer is Never Let You Down Again.. Een van mijn favorieten. Ik ben sowieso een beetje een sucker voor alles waar goeie synths in zitten. En de atmosferische stemmen van Depeche Mode, zingend over verlangen, gevoelens en duisternis sluiten daar heerlijk bij aan.
Zo ook te horen bij Strangelove. Geheel in de stijl van New Order, maar de gitaren hebben plaatsgemaakt voor synths en 80s drumsounds.
Behind the Wheel is ook een soort Blue Monday, maar duister (en iets saaier, oké). Een nummer dat je ontsnappingsgevoelens doet opwekken.
Dan naar Nothing. Wat minder duister, wat upbeat, een verfrissinkje, zo ongeveer aan het eind van het album.
Depeche Mode heeft absoluut een dikke duim in de pap gehad als het gaat om de ontwikkeling van de synthpop en alternatieve elektronische muziek. Al kijk je alleen al naar alle heerlijke technoremixjes die gemaakt zijn van de nummers van DM. Hun invloeden zijn nogsteeds terug te horen, en het album luistert tegenwoordig nog gemakkelijk weg (los van het bizarre Pimpf, een soort marcheernummer voor wanneer Duitsland met robots de 3e wereldoorlog aangaat).
Rating: 7/10
Highlights: Never Let Me Down Again, Strangelove, Nothing
2
Mar 14 2024
View Album
Nighthawks At The Diner
Tom Waits
Ik heb me nooit erg verdiept (of geïnteresseerd) in Tom Waits. Dit album is voor mij dan ook compleet nieuw.
De introsong zet een gemoedelijke, huiselijke, jazzy sfeer neer. Wordt dit hele album een spoken word monoloog…? Het lijkt ook live. Maar na onderzoek is het toch in de studio opgenomen. Het is een album die onbetwist in de categorie ‘miscellaneous’ past.
Het trekt mijn aandacht niet echt. Ik ken Waits niet genoeg om te beseffen hoe interessant/grappig dit album moet zijn. Jammer, want ik denk dat ik Waits een stuk beter zou kunnen waarderen als we eerst een ander album van hem mochten recenseren. Die tijd komt nog wel.
Voor nu: 6/10
Highlight: Eggs and Sausage
1
Mar 15 2024
View Album
Maxinquaye
Tricky
Nog een genre waar ik me eigenlijk veel eerder al dieper in had moeten storten.. Trip-hop. En ik moet zeggen, dit album was een hele fijne om er wat beter in te komen. Als ik denk aan Trip-hop denk ik aan Massive Attack. En wat blijkt, hier zit Tricky ook bij. Dat is alvast fijn om te weten, beginnend aan dit album.
Black Steel is eigenlijk een nummer dat niet helemaal thuishoort op dit album. Het origineel van Public Enemy is bijna niet terug te horen, los van de lyrics. Wat een bizar lijpe cover. Het is het nummer dat mij het meest greep. De vocalen zijn echt top, wat heeft Martina Topley-Bird een geweldige stem. Gemaakt voor dit genre. Het nummer is punkachtig, hiphop, maar er zijn nog genoeg elementen om het als Trip-hop te beschouwen.
Ik kan ook genieten van nummers als Aftermath en Strugglin' vanwege de ultieme laid-backness, fluitjes, eindeloze drumbeats en mompelende vocalen.
Er zitten ook wat leuke sampletjes in, Michael Jacksons 'Bad' in Brand New You're Retro. Dit nummer heeft een geweldige transitie rond de 1e minuut.
Een andere sample was natuurlijk Glorybox die Tricky schaamteloos gerecycled heeft in Hell is Round the Corner.
Rating: 8/10
Highlights: Black Steel, Aftermath, Brand New You're Retro
3
Mar 18 2024
View Album
Harvest
Neil Young
Och, een heerlijk album om de brakke vrijdagochtend mee te starten. Dit is mijn favoriete Neil Young plaat, al ken ik ook bij lange na niet de complete discografie. Wat heeft deze meneer veel muziek uitgebracht. Als je de samenwerkingen met Crosby, Stills en Nash er bij telt, plus Buffalo Springfield, vertegenwoordigd Young de 1001 album lijst met plus min 8 albums. Een muzikant in hart en nieren. Het scheelt echt dat ik dit album op vinyl heb, want ik heb toch écht een hekel aan alles op YouTube kijken, slechte kwaliteit, advertenties...
Enfin, terug naar het album. Het is er typisch zo eentje die je vader aan je laat horen toen je nog jong was, om er vervolgens geen goed woordje voor over te hebben. Maar dan word je oud, en voelt het gehele album opeens extreem nostalgisch aan. Je denkt, had ik maar geluisterd naar m'n old man... Kampvuurmuziek is het misschien, ja, maar emotieloos staren naar het vuur zit er niet in. Hier zullen tranen weggepinkt worden.
Heart of Gold is zo puur. Een perfect nummer met een mooi thema en veel emotie. Klopt van top tot teen, en blijft een fijne om aan te zetten op een brakke dag.
Telkens als ik Old Man luister lopen de emoties wel een beetje op. Ik kan me helemaal plaatsen in de tekst. Hier moet je niet te veel woorden aan vuil maken, gewoon lekker luisteren.
Alabama spreekt over de situatie in het zuiden van de US in de jaren '70. Veel racisme, verdeeldheid, criminaliteit. Dit nummer bekritiseerd het racisme en geweld. Als tegengeluid kwam Sweet Home Alabama, die ook wel de problemen aan de kaak stelde, maar de focus legde op de Southern culture en tradities.
Ben ik de enige die zit te wachten op Nelly's Hot in Herre bij het intro van There's a World? Neilly Young? Nee? Oke...
Conclusie: Harvest blijft een diepe indruk op mij maken. De kracht zit hem in de perfect uitgevoerde muziek, vocalen, in combinatie met diepe emotionele motieven en politiek beladen thema's. Veel nummers zijn tijdloze classics geworden. Waarom geen 10 dan? Tja.. dan moet echt élk nummer perfect zijn. A man needs a maid, There's a World, en Word zijn absoluut niet slecht, maar zijn wel kleine vlekjes op een anders perfect album.
Rating: 9/10
Highlights: Heart of gold, Old man, Alabama, The needle and the damage done
4
Mar 19 2024
View Album
Mothership Connection
Parliament
Muziekinnovatie is hier te vinden. Een bijzondere blend van funk, soul, jazz, psychedelic rock en een grote dosis sci-fi referenties. Clinton is de grootvader van de (p-)funk. En dat laat ‘ie hier horen. Het zijn stuk voor stuk nummers waar het bijna onmogelijk is om je hoofd niet bij mee te bewegen. De basslinetjes zijn zo infectueus, vocalen smooth, synthjes fururistisch, percussie strak.
Mijn favoriet is Give Up The Funk. Deze is zo vaak terug te horen in sampletjes (61 keer volgens WhoSampled!). Het samenspel tussen lage en hoge vocalen werkt als een trein. Bass is heerlijk.
Als afsluiter Night of the Thumpasorus. Dat smaakt gewoon naar meer. Zó moet je een plaat afsluiten!
Rating: 9/10
Highlights: Handcuffs, Unfunky UFO, Give up the Funk
4
Mar 20 2024
View Album
Rio
Duran Duran
Dit album heeft een vrij bepalende rol gespeeld als het gaat om het definieren van de new wave sounds van eind 70's begin 80's. Een aantal megahits staan op dit album die de mainstream zeker bereikt en beinvloed hebben. Denk aan Hungry Like The Wolf en Rio.
Het album heeft wat weg van glamrock, maar is in essentie new wave. In combinatie met interessante pingeltjes en geluidjes. Dat levert hier leuke muziek op. Eentje die er tussenuitspringt voor mij is The Chauffeur. Een nummer dat de introspectieve kant op gaat, a la Talking Heads. Een aparte songstructuur wel. En dromerig, op een goede manier.
Ook Save a Prayer vind ik een fijne. De synths op het begin doen het meteen al voor mij. En de stem van Simon Le Bon mag er ook wezen.
Natuurlijk zijn ook Rio en Hungry Like The Wolf uitstekende songs, die het op menig feestje het nog goed zouden doen. Of gewoon lekker in je woonkamer.
Rating: 8/10
Highlights: The Chauffeur, Save a Prayer, Rio
3
Mar 21 2024
View Album
Trout Mask Replica
Captain Beefheart & His Magic Band
Beginnen aan dit album voelt een beetje aan als het drinken van een bedorven pak melk. Het is direct een klap in je gezicht. Spuug het uit en gooi het weg. Ik heb nog nooit zulke rare muziek gehoord. Of is dit de enige normale muziek die er bestaat en de rest is vreemd? Wie zal het zeggen..
Ik heb de hele tijd dat ik me maar probeer te focussen op 1 instrument tegelijkertijd, maar zelfs dat is echt onmogelijk.
Wat ik vet vind is dat je een beetje proto-indierock kan terughoren bij sommige nummers. Bijvoorbeeld bij Hair Pie: Bake 1. Ze zitten er echt tegenaan, een iets gestructureerde opbouw en je hebt gewoon een Arctic Monkeys hit. Zo kan je dat waarschijnlijk nog wel van andere proto-genres zeggen. En dat in 1969. Het album was duidelijk 'voor zijn tijd', alleen wanneer begon dan de tijd dat dit soort muziek gemaakt begon te worden? Die tijd is er nooit gekomen. Beefheart en Zappa zijn de enigen die zo gek zijn dat ze zulke muziek kunnen maken.
Er zijn vrijwel geen volledige nummers waarbij je kan denken: dit nummer is écht chill, een highlight. Het zit er elke keer net, (of vaak compleet) naast. Alle instrumenten lijken een verschillend nummer te spelen. Ik moet toch toegeven dat het een beetje op me begint te groeien.
Rating: 6,5/10. Muziek moet ook plezierig zijn om te luisteren. Dat is het bij lange na niet altijd. Het album is ook te lang.
Één highlightje dan: Sugar and Spikes: bizarre drumsolo van Drumbo (aardige naam voor een drummer) en kloppende(?!?!) falsetto
2
Mar 22 2024
View Album
Fly Or Die
N.E.R.D
Hate him or love him, Pharrel Williams is een belangrijk persoon in de muziekindustrie. Als artiest en producer heeft hij meermaals bewezen dat hij een sleutelfiguur is, vooral bij de wat experimentelere hiphop. Hierbij laat ik de twee andere kereltjes van NERD ff buiten beschouwing, niemand weet toch wie zij zijn.
Er wordt best geëxperimenteerd met rock, hiphop, funk, etc. Maar dat je dit moét luisteren voordat je doodgaat, hoeft van mij niet per sé. Zo zijn er zat artiesten die het genrebenden in dezelfde tijd (beter) gedaan hebben: Kanye, Tyler, Andre3000/Outkast, Frank Ocean. Liever daar een albumpje van dan van Pharrell.
Rating: 6,5/10
Highlights: She Wants To Move, Breakout
2
Mar 25 2024
View Album
Is This It
The Strokes
Een ijzersterk debuutalbum kan je dit wel noemen. Een album dat de indie rock beweging begin jaren 00 een duikvlucht liet nemen. De albumcover is ultra iconisch, herken je uit duizenden. Ik ben niet de grootste Strokes fan, maar je kan er niet omheen dat dit album zo goed is, het heeft eigenlijk geen imperfecties.
Het enige wat ik heb aan te merken is dat de vocale effecten een beetje overused worden. Het is typerend voor dit album, ja, maar ik denk dat er even knallende nummers zouden kunnen gemaakt worden zonder deze lofi/distortion achtige effecten. Het begint na de 11 nummers een klein beetje op m’n zenuwen te werken.
Rating: 9/10
Highlights: Vrijwel het hele album
4
Mar 26 2024
View Album
This Is Fats Domino
Fats Domino
In dit album zitten een enkel hoogtepuntje hier en daar, maar verder is het meer van het zelfde. Vergeleken met een Little Richard, een tijdgenoot, is Fats Domino wat minder interessant en uitgesproken, een net mannetje. Dat maakt het al gauw wat minder boeiend om te onderzoeken en in te duiken.
Rating: 6/10
Highlight: Blueberry Hill, Blue Monday
2
Mar 27 2024
View Album
Modern Sounds in Country and Western Music
Ray Charles
Bij voorbaat dacht ik dat Ray Charles een afro-amerikaanse vleug gegeven heeft aan een genre wat toch vaak geclaimd wordt door de witte man. Maar zo country is het album niet. Meer jazz en r&b. Wat er precies modern aan mag zijn, god mag het weten. Het schijnt wel muziek geweest te zijn die de dansvloer bezette met witte en zwarte mensen. Vanwege dit fraterniserende gevoel krijgt het album een voldoende. Maar verder was het een flinke zit.
Rating: 6/10
2
Mar 28 2024
View Album
Deja Vu
Crosby, Stills, Nash & Young
Dat wordt weer smullen, nog eens een Neil Young productie. Een aantal nummers zijn mij meer dan bekend, maar ook een groot deel nog niet. Ik ben benieuwd.
De opening Carry On is sterk, de vocalen van de groep klinken als engeltjes samen, uitstekende synergie. De plotselinge switch naar een wat psychedelische bluesriff verrast me altijd.
Teach your children is een klein beetje corny, maar wel relaxt.
Almost Cut My Hair is een klassiekertje, de CSNY die je verwacht op deze plaat.
De Folk Rock spat er vanaf bij Helpless, maar Woodstock laat zien dat CSNY ook een ruigere kant heeft.
Deja Vu kende ik nog niet. Maar het laat ook geen enorme indruk achter.
Het gezellige Our House is mijn favoriet. Zelf als dakloze zou je deze vibe kunnen voelen. Ik heb dit nummer ontzettend vaak aangezet en brengt me een beetje terug naar de kindertijd. Mijn ouders hadden dit album op cd, en werd geregeld gedraaid in de auto op vakantie. De instrumenten en stemmen zit langzamerhand in mijn DNA.
Country Girl en Everybody I Love You zijn goed, maar niet geweldig. Het zijn vast nummers die op je kunnen groeien, maar dat is bij CSNY zo vaak het geval. Het basisniveau is gewoon hoog, maar bij deze nummers overstijgen ze zichzelf niet.
Ik waardeer het werk van CSNY enorm, maar het is lastig om deze plaat hoger te raten dan Harvest. Het is wel een dikke voldoende met best wat highlights.
Rating: 8/10
Highlights: Carry On, Almost Cut My Hair, Woodstock, Our House
3
Mar 29 2024
View Album
Bitches Brew
Miles Davis
Ik moet echt op het puntje van mijn stoel zitten en naar elk pingeltje en toetertje aandachtig luisteren om hier wat van te maken. Het is op zich interessant, een unieke sound, experimentele jazzrock. Maar ik kom er gewoon niet doorheen. De hoes is wel echt vet.
Rating: 6/10
2
Apr 01 2024
View Album
Gunfighter Ballads And Trail Songs
Marty Robbins
Ik heb nog nooit van Marty Robbins gehoord, maar ik ben meteen enthousiast na het eerste nummer Big Iron. Zijn boterzachte stem, de achtergrondvocalen, de vertellende wijze van zingen… een recept voor feel good country muziek. Ja, een lekkere inkomer zeg. Je waant je in het Wilde Westen.
Best wat nummers gaan zo’n 65 jaar na dato nog makkelijk mee. Maar helaas (maar verwacht natuurlijk) gaat echt niet alles zo goed mee, er zit ook wat oubollige muziek tussen.
Conclusie: Marty Robbins was een uitstekende zanger, storyteller en heeft een paar nummers gemaakt die nogsteeds lekker meegaan. Voor een album dat zo lang geleden uitgebracht is, vind ik dat uniek, en meer enjoyable dan een Fats Domino of Little Richards uit ongeveer deze tijd.
Rating: 7,5/10
Highlights: Big Iron, The Master’s Call, El Paso,
3
Apr 02 2024
View Album
Songs Of Leonard Cohen
Leonard Cohen
Ik werd meteen blij toen dit album verscheen. Dit is de Leonard Cohen die ik ken, en fijn vind. Misschien dat ik me te erg gehecht heb aan deze ‘versie’ van Cohen, dat ik You Wanted it Darker niet objectief kon raten. We gaan van verhaaltjesverteller Marty Robbins naar de échte raconteur Cohen. Een debuutalbum, en het eerste nummer wat Cohen ooit opgenomen heeft is Suzanne. En dat werd meteen zijn grootste hit (misschien na Hallelujah).
Suzanne vat samen wat ik mooi vind aan Cohen, introspectieve poetische teksten en zachte gitaarstukken. Maar de fijnste van het album vind ik One Of Us Cannot Be Wrong. Zo poetisch, romantisch, je voelt de emotie door je speakers komen als Cohen begint te zingen. Hij begeleid elk nummer subliem met gitaarspel. Hij doet niet aan solo's, moeilijke akkoordenschema's, vreemde gitaartechnieken, maar dat maakt allemaal niet uit. Zoals Keith Richards het gitaarspel van de Stones geweldig iconisch laat klinken, doet Cohen dat ook.
Ik heb vrijwel niks aan te merken op dit album. En ik kan ook nog van ieder nummer genieten. Dan staat er maar 1 ding te doen....
Rating: 10
Highlights: Suzanne, Master Song, So Long Marianne, The Stranger Song, One of Us Cannot Be Wrong
5
Apr 03 2024
View Album
The Band
The Band
The Band is een muziekgroep waar ik eigenlijk veel te weinig over ken en weet. Luisterend naar dit album is dat zeker jammer, want er zit behoorlijk wat kwaliteit in de nummers. Het zijn nummers die bekend aanvoelen, want ik kan the Band goed omkaderen met andere artiesten uit ongeveer dezelfde tijd, die dezelfde soort feel geven (noem een Neil Young of Bob Dylan). Het resoneert daarom ook meteen, ik heb er zin in.
Het eerste nummer wat er tussenuit springt is The Night They Drove Old Dixie Down. De muziek is heerlijk, maar de lyrics over de laatste dagen van de Amerikaanse Civil War zijn meesterlijk.
Het Up On Cripple Creek heeft wat CCR-achtigs. Omdat ze hier ook zingen over een watermassa. Dit keer alleen geen bayou. Maar ook het vettige, swampy geluid met wah-wah effects.
Whispering Pines is mooi, het schetst een depressief en eenzaam beeld. Dat de songwriter Richard Manuel drugsverslaafd en suicidaal is geworden was hier misschien al op te merken. Het achterblijvende mega-succes van The Band was misschien wel een katalysator voor.
Het album kent diversiteit, ookal is de eerste zijde wat sterker dan de tweede. Al met al heb ik er echt van kunnen genieten, een fijne nieuwe ontdekking.
Rating: 8,5/10
Highlights: Across the Great Divide, The Night They Drove Old Dixie Down, Whispering Pines, Jemima Surrender
4
Apr 04 2024
View Album
Melodrama
Lorde
Sinds die ene Southpark aflevering waar Randy Marsh Lorde speelt kan ik Lorde iets minder serieus nemen. Toch kom je er niet onderuit dat ze een goed gevoel voor hits en geweldige stem om de top40 in te sluipen.
Green Light is een lekker nummer, fijne beat, piano, aanstekelijke lyrics. Zo kent het album nog wel meer catchiness, maar ik vind het niet de moeite waard om ze allemaal te bespreken.
Een paar nummers voelen ook een beetje fout om naar te luisteren. Het klinkt alsof het gemaakt is voor 14 jarige tienermeisjes. Niks mis mee, zit alsnog gewoon goed in elkaar. Maar.. niet helemaal voor mij weggelegd.
Rating: 6/10
Highlight: Green Light
2
Apr 05 2024
View Album
Pills 'n' Thrills And Bellyaches
Happy Mondays
Hier ben ik best benieuwd naar. Een album dat ik vaak tegengekomen ben maar nog nooit écht geluisterd heb. De albumart is interessant, maar voor mij te chaotisch. Hopelijk zal de muziek zorgen voor een verademing na de jaren 50, 60 en Lorde achter de boeg.
Kinky Afro opent de plaat sterk. Het doet me erg denken aan Oasis. Maar waar hier het Britpop gehalte hoog ligt, wordt dit toch een beetje overschaduwd door de elektronische invloeden. Dit lukt goed bij Step On en Loose Fit. Maar mislukt naar mijn mening bij Dennis and Lois. Dit nummer heeft een chille hook, maar je zit er constant op te wachten. Los van de hook is het te saai. De saaiheid overheerst toch een beetje op veel nummers. Ook bij Bob Yer Uncle lukt het niet om de aandacht er bij te houden. De fluit is ook cheesy.
Het is ook een ietwat vreemde mix van britpop en elektronische muziek. Iets wat lekker in de Hacienda klinkt, maar verder de pub noch dansvloer weet te bereiken.
Rating: 6,5/10
Highlights: Kinky Afro, Step On
2
Apr 08 2024
View Album
The Wall
Pink Floyd
The Wall kent iedereen. De hoes is herkenbaar uit duizenden, megahits als Another Brick In The Wall en Comfortably Numb lijken dit album naar legendarische status getild te hebben, want laten we eerlijk zijn.. er staat een hoop niet boeiends op. Ja, de opbouw naar Another Brick is geweldig, maar los zijn de nummers niet de moeite waard om te luisteren. Het album staat wat mij betreft ver onder Dark Side of The Moon en Wish You Were Here.
Rating: 6,5/10
Highlights: Another Brick In The Wall, Comfortably Numb
2
Apr 09 2024
View Album
Illinois
Sufjan Stevens
Ik ben een beetje gebiased, ik vond Sufjan jaren geleden een suffe jan, en heb hem vermeden sindsdien. Maar ik sta open om het nog een kans te geven. (Chicago heb ik wel altijd een goeie gevonden)
Het album voelt aan als een teder, orchestraal en introspectief werk van een nostalgische, hoopvolle en verlangende jongen.
Het album verrast me echt, waar ik vroeger een enorme hekel had aan de ‘zachtheid’ van Sufjan Stevens, vind ik het nu fijne muziek. Veel highlights ook. Aangename verassing!
Highlights: Come on! Feel the Illinoise, John Wayne Gacy, Jr. , Jacksonville, Decatur, or Round of Applause for your Step-mother, Chicago
Ratinf: 9/10
4
Apr 10 2024
View Album
The Only Ones
The Only Ones
Deze band heeft nooit enorme bekendheid kunnen bereiken. Dat verbaast me niet veel. Waar veel albums in deze lijst interessant zijn door de genre fusions , zorgt de overlap van muziekstijlen bij dit album vooral voor irritatie. Deze mannen hadden gewoon een duidelijke richting moeten kiezen. Punk? Rock? Folk? Psychedelica? Meh. Allemaal genres die online genoemd worden, maar ik kan ze er met geen enkele identificeren. Er zat wel potentie in, te horen bij City of Fun en The Beast. Maar ze hadden die slappe zak van een zanger een pepertje of 40 in de reet mogen steken. Of gewoon een echte punker neerzetten. Not impressed.
Rating: 4/10
1
Apr 11 2024
View Album
Scream, Dracula, Scream
Rocket From The Crypt
Ik heb niks positiefs te melden. Wat een verschrikkelijk album.
1/10
1
Apr 12 2024
View Album
Paul's Boutique
Beastie Boys
Een verlate review, maar dit album is zeker niet even snel beluisterd. Hier is de tijd voor genomen, want dit album is van top tot teen een sample tempel. Van James Brown tot de Beatles tot Sly and the family Stone, de Dust Brothers en de joodse boys hebben aardig lopen cratediggen. En daar ligt voor mij ook het voornaamste plezier in dit album: het ontdekken en opzoeken van alle gebruikte samples. Los daarvan komen de stemmen weer keihard op de nummers met raunchy en ruige teksten.
Dat het album geweldig in elkaar zit is mij duidelijk geworden. Wat ik echter niet verwacht had is dat ik eigenlijk Ill Communication nóg iets beter vind. Het luistert net wat makkelijker weg, en heeft net wat meer punk geluid dat vaak naadloos overgaat in de hiphop. Dat is hier wat minder, dit album is een frankenstein: een aan elkaar genaaide monster van een plaat.
Rating: 8,5/10
Highlights: Shake Your Rump, Egg Man, Looking Down Rhe Barrel Of A Gun
4
Apr 15 2024
View Album
Pretenders
Pretenders
Weinig werk van de Pretenders was mij bekend. Dit album is me compleet nieuw. De stem van de zangeres prikkelt mij niet. De teksten staan me niet echt aan (of eigenlijk écht niet). Verder is het instrumenteel behoorlijk goed. Eigenlijk zonde. De stem maakt of breekt het vaak, bij deze is het breekt. Toch wat enkele lichtpuntjes, instrumentaal nummer Space Invader bijvoorbeeld.
Rating: 5,5
Highlight: Space Invader
1
Apr 17 2024
View Album
Real Life
Magazine
4
Apr 18 2024
View Album
Talk Talk Talk
The Psychedelic Furs
Eentje waar ik helemaal niks van ken. De introsong grijpt me wel meteen. Bijzondere stem, lekkere riffs, niet te moeilijk, goeie sax. Pretty in Pink is ook een fijne. I Wanna Sleep With You trekt mij ook wel aan, vrij duister en uptempo. No Tears is ook een lekkere ontdekking. Na 5 nummers is het voor mij wel helaas iets te veel van de stem van Richard Butler. Al met al tevreden, leuke ontdekking.
Rating: 7/10
Highlights: Pretty in Pink, Into You Like A Train
3
Apr 19 2024
View Album
The Dreaming
Kate Bush
Kate Bush is een van de artiesten die ik altijd een beetje heb vermeden. Ik heb het vermoeden dat ze fantastisch goed is (als ik mijn moeder mag geloven). Het is dan toch een keer tijd om Kate een kans te geven.
Meteen is de introsong bijzonder, de structuur is interessant. Iets wat je verwacht van Kate Bush. De nummers er na werden wel héél barokkerig, art-rockerig, melodramatisch. Voor mij vaak net wat too much. Maar qua experiment, uniekheid en muzikaliteit scoort het een heel hoog cijfer.
Rating: 7/10
Highlights: Sat In Your Lap, Get Out Of My House
2
Apr 22 2024
View Album
Iron Maiden
Iron Maiden
Gewoon niet
1/10
1
Apr 23 2024
View Album
Rock 'N Soul
Solomon Burke
Ik vind het chill om dit soort artiesten uit de 60s te bestuderen. Vaak haal ik alles en iedereen door elkaar, het lijkt ook soms iets te veel op elkaar. Dit album is daar geen uitzondering op. Desondanks is het echt een fijn luisterbaar album met een geweldige stem, laid-back instrumenten en heerlijke achtergrondkoortjes.
Rating: 7/10
Highlights: Goodbye Baby, Baby Goodbye, Hard Ain’t it Hard, Cry to Me
3
Apr 24 2024
View Album
This Year's Model
Elvis Costello & The Attractions
Redelijk hyped was ik wel toen ik zag dat dit album van Elvis Costello aan de beurt was. Hier staan mijn twee favoriete songs van Costello op: The Beat en Pump it Up. Verder dan deze twee ben ik helaas nooit gekomen.
No Action is een prima opener. Ik ben fan van de stem van Costello, de riffs en drums zijn goed upbeat, niks mis mee. Zelfde geldt voor This Year's Girl.
Dan moet ik toch even ranten: waar ben ik in hemelsnaam naar het luisteren bij Little Triggers. Nee, dit doet het hem niet voor mij. Stoor me meteen aan het nummer. Ik ben lichtelijk getriggerd (ha-ha).
You Belong to Me is gewoon gejat van The Last Time van de Stones? (was voor hun ook geen origineel, oke, maar wel bekend gemaakt)
Hand In Hand is meh. Maar, lichtpuntjes zijn dan wel (I Don't Want To Go To) Chelsea en Radio, Radio.
Conclusie: ietwat teleurstellend, de beste nummers van de plaat kende ik al. Qua luisterplezier was het toch ondermaats. Twee nummers vond ik naast de nummers die ik al kende de moeite waard om helemaal met aandacht te luisteren.
Highlights: The Beat, Pump it Up, (I Don't Want To Go To) Chelsea, Radio, Radio
Rating: 6,5/10
2
Apr 25 2024
View Album
When I Was Born For The 7th Time
Cornershop
Unieke blend stijlen, waarvan ik best kan genieten. De eerste twee songs zijn echt lekker, maar alles wat er na komt doet me te weinig. Ik hou het lekker kort: voldoende, maar niet 54 minuten mijn aandacht waard.
Highlights: Sleep On The Left Side, Brimful of Asha
Rating: 6/10
2
Apr 26 2024
View Album
Shleep
Robert Wyatt
Art rockig, Brian Eno er bij, experimenteel, vleugje psychedelica, mysterieuze klanken: een gouden recept. Het album is verbazingwekkend fijn om te luisteren, natuurlijk niet voor elke setting of gemoedstoestand bedoeld. Maar, opstaan met deze muziek was zo slecht nog niet. Nee, niet mijn genre of stijl, wel interessant genoeg om af te luisteren.
Highlights: The Duchess, Blues in Bob Minor, Free Will And Testament
Rating: 7,5/10
3
Apr 29 2024
View Album
From Elvis In Memphis
Elvis Presley
From Elvis in Memphis was zo slecht nog niet. De backing band Memphis Boys zorgt voor de country-soul style, Elvis voor de rock n roll. Suspicious Minds is echt heerlijk, Kentucky Rain is mijn 2e favoriet. De blazers zijn echt sterk op dit album. Ook de backing vocals werken goed.
Toch is Elvis echt niet mijn favoriet, en ben ik daarom ook streng: het is voor het meerendeel van het album niet mijn pakkie an. Toch redelijk kunnen genieten van een paar songs.
Rating: 6,5
Highlights: Suspicious Minds, Kentucky Rain
2
Apr 30 2024
View Album
Strangeways, Here We Come
The Smiths
Strangeways, Here We Come is de ‘dood’ van the Smiths: de laatste samenwerking tussen Marr en Morrissey. De afwijking van de janglepop succesformule van voorgaande albums is duidelijk terug te horen bij de meeste nummers. Atmosferische tracks als Death Of A Disco Dancer en Last Night I Dreamt That Somebody Loved Me wijken duidelijk af van het bekende Smiths recept.
Marr en Morrissey hebben vaak geclaimd dat dit album het beste Smiths album is. Ik denk daar wel anders over. Meat Is Murder, The Queen Is Dead, en het debuutalbum The Smiths stijgen er voor mij alle drie bovenuit. Concluderend geef ik het album een dikke voldoende, maar ben ik toch streng, wetende dat er Smiths albums zijn die ik zonder twijfel een maximale rating zou geven.
Rating: 8
Highlights: Girlfriend In A Coma, Stop Me If You Think You’ve Heard This One Before, Last Night I Dreamt That Somebody Loved Me
3
May 01 2024
View Album
Let England Shake
PJ Harvey
Ik weet van het bestaan van PJ Harvey, maar meer niet echt. Het thema van dit album ligt bij de de Engelse nationaliteit, landschap, oorlogen, politiek, etc. En ik maar denken dat Polly Jean een Amerikaanse was.
Na het album twee keer van top tot teen geluisterd te hebben weet ik het zeker: los van The Last Living Rose vind ik er niet veel aan. Sorry Polly.
Wel een leuke sample tegengekomen: Blood and Fire van Niney the Observer in het nummer Written On The Forehead.
Highlights: The Last Living Rose
Rating: 5,5
1
May 02 2024
View Album
16 Lovers Lane
The Go-Betweens
Het album noch de band klinken mij bekend in de oren. De Australische self-proclaimed ‘indierockers’ The Go-Betweens hebben toch een klein hitje behaald met dit album: Streets Of Your Town. Verder is voor velen dit album er eentje die onder de radar gebleven is.
De liedjes staan vaak in het thema van de liefde. Het is easy listening, maar tegelijkertijd ook waanzinnig saai. Streets Of Your Town is best oké. Maar nee, dit album wekt verder geen enkele emotie bij me op.
Highlights: geen
Rating: 4/10
1
May 03 2024
View Album
Parachutes
Coldplay
Een wijs man zij ooit: “Coldplay je dikke moedeeeeer!”
1
May 06 2024
View Album
3 Feet High and Rising
De La Soul
Ik las ergens dat dit album vergeleken wordt met the White Album. Enigszins is deze vergelijking wel te begrijpen. De standaard ondertoon van hiphop uit de tijd van dit album is vaak donker, grimmig en gangsta. De boys van De La Soul tappen uit een ander vaatje: blije hippie achtige teksten over tuinieren en andere ongevaarlijke zaken. Een fijne, welkome switchup, als het niet corny wordt. En bij veel nummers op deze plaat is dat het geval. Bij 1 of 2 nummers dacht ik wel: wat is dit in godsnaam... Maar... dat hoort bij deze experimentele en vernieuwende style van hiphop. Ik kan het goed waarderen, maar concluderend is het album niet voor iedereen weggelegd. Ik denk dat mijn uiteindelijke voorkeur binnen dit genre toch naar the Tribe Called Quest zou gaan. Toch moet gezegd worden dat hier absolute hip-hop classics op staan.
Rating: 8/10
Highlights: The Magic Number, Eye Know, Transmitting Live From Mars, Me Myself and I
4
May 09 2024
View Album
En-Tact
The Shamen
Mijn god wat ben ik moe na het luisteren van dit album.. en het zou je juist energie moeten opleveren. Heel heel heel misschien wil je dit horen op een festival. Maar, eigenlijk ook gewoon niet.
Geen highlights
Rating: 1/10
1
May 14 2024
View Album
Bat Out Of Hell
Meat Loaf
Er zijn weinig dingen waarbij mijn nekharen zo overeind gaan staan als bij het aanhoren Meat Loaf. De enige reden dat ik blij ben met dit album is omdat ik nog een hele reeks albums moet inhalen. Scheelt weer luistertijd, want dit album mag van mij direct een vette 1 krijgen. Bleh theatrale irritante musicalstemmetjes. Koen nodig me alsjeblieft niet uit voor je PBTDL feestje :p
1
May 16 2024
View Album
Purple Rain
Prince
Ik balanceer altijd tussen extreem genieten en een beetje walgen van Prince. Het kan een arrogante kwal zijn met hele discutabele schunnige teksten. Maar, bij sommige nummers als Purple Rain ontkom je niet aan zijn enorme kwaliteiten als muzikant: vocale uithalen, bizarre gitaarsolo’s, een extatische songstructuur. Zijn synthmelodieën zijn geniaal in When Doves Cry. Dan heb je meteen mijn 2 favoriete nummers van dit album. De rest van het album kan daar naar mijn mening niet helemaal aan tippen. Jammer, want het had hall of fame status kunnen bereiken (voor mij dan). Nu is het een solid enjoyable listen.
Highlights: Purple Rain, When Doves Cry
Rating: 8
4
May 17 2024
View Album
Sweetheart Of The Rodeo
The Byrds
Compleet onbekend album voor mij, en ook een artiest die ik vrij weinig ken. Mister Tambourine Man zou het enige nummer zijn als je aan mij vroeg, wat ken je van The Byrds? De band wordt vaak genoemd als een kruising tussen Bob Dylan en The Beatles. Ben benieuwd.
Wat ik er leuk aan vindt is de makkelijke luisterbaarheid. Het is best fijn om op de achtergrond aan te hebben. De bluespianootjes doen het altijd goed bij mij. Bij vlagen doet het me denken aan de country/blues songs van de Stones. Ja, lekker, denk ik dan. Maar het mist de scherp- en ruigheid die de Stones absoluut wel heeft. De gezongen verhalen zijn best leuk om naar te luisteren. Maar het is toch net wat te saai voor mij.
Rating: 6,5/10
Highlights: You’re Still On My Mind, Hickory Wind
2
May 20 2024
View Album
Elephant
The White Stripes
Het beste werk van Jack & Meg, zo kan dit album wel bestempeld worden. Naast de mega stadium hit Seven Nation Army zitten er nog een hoop goeie songs op dit album. Af en toe bedacht ik me dat ik een figurant in een whiskeyreclame was. De muziek lijkt er soms echt voor gemaakt, vooral bij een Ball and Biscuit. In the Cold Cold Night is een nieuwe favo voor mij, kippenvelnummertje. Al met al absoluut een solide album, weinig op aan te merken, maar toch niet mijn favoriete genre of band.
Rating: 7/10
Highlights: Seven Nation Army, Ball and Biscuit, Cold Cold Night
3
May 21 2024
View Album
Sticky Fingers
The Rolling Stones
Het moment is daar! Misschien wel mijn all time favorite band.. ach wie hou ik voor de gek. Het is gewoon mijn nummer 1. Mijn pa heeft dit album thuis liggen met een limited edition hoes (1e uitgave als ik het niet mis heb), waarbij je echt de rits kan open en dichtmaken. Mede daardoor heeft de hoes van jongs af aan indruk op me gemaakt, en blijkbaar had ik al vroeg een uiterst kunstzinnige smaak, aangezien Andy Warhol achter dit kleine kunstwerkje zit.
Brown Sugar is een geweldige binnenkomer. Menig Stones fan zou de aan de eerste twee akkoorden al kunnen horen dat het gespeeld is door Keith, die zo een onmiskenbaar dikke stempel op het gehele album gezet heeft. Vaak wordt Mick Jagger als de grote koning en belangrijkste spil van de Stones gezien, maar ik denk dat door de decennia heen er langzamerhand een paradigmaverschuiving gaande is: Keith is de onbetwiste koning van de Stones. Hij is dit geluid nooit verloren: hoe knoestig zijn handen ook geworden zijn.
Van Wild Horses heb ik altijd gezegd: dit mag op mijn begrafenis gespeeld worden. Misschien een beetje cliché, maar het nummer heeft veel emotionele waarde voor mij. De gevoelige nummers zijn misschien niet het eerste waar je aan denkt bij de Stones, maar toch hebben ze een aardig repertoire (Angie, Sister Morphine, Waiting on a Friend, Ruby Tuesday, Wild Horses).
Sway is eentje die ik met de tijd meer ben gaan waarderen. De outro solo van Mick Taylor is gigantisch goed. Bij Can't You Hear Me Knocking is al helemaal duidelijk dat Mick Taylor van de partij was. Hij verving de net verdronken Brian Jones eigenlijk heel goed. Dat bleek al bij de voorafgaande albums Get Yer Ya Ya's Out en Let It Bleed. De Stones hebben mede dankzij Taylor een enorm succes geboekt, zijn periode wordt nog vaak aangeduid als de Golden Era. De uit de hand gelopen jamsessie bij Can't You Hear Me Knocking is echt een genot, Mick Taylor heeft net als Keith een herkenbaar, eigen gitaargeluid. Scherp, op de maat, verfijnde techniek. Keith is de knoestige (ja, ik pak elk moment aan om dit woord te gebruiken) laatste man, Mick Taylor de wendbare kleine buitenspeler met een strakke pass. Een geheel andere dynamiek dan met Brian Jones er nog bij. (Tip: Luister eens naar de alternate version van dit nummer op spotify, leuke afwisselaar)
You Gotta Move zou voor sommigen een beetje buiten de boot vallen in vergelijking met de andere nummers op het album. Het nummer is niet origineel, maar afkomstig van de Afro-Amerikaanse spirituele zanger Mississippi Fred McDowell (Hoe chill kan je artiestennaam zijn?). Maar als Stones fan kan je ook dit waarderen. De zeurende stem van Jagger is zo vervelend nog niet. Het hoort er bij. De stalen slideguitar van Keith klinkt net als altijd als thuiskomen voor mij.
Bij Bitch komen de uitstekende blaaspartijen weer naar de voorgrond. Een enorm swingende bluesrock song. Noem een blues of rock artiest die beter blazers kan inzetten dan de Stones. Ik wacht.
I Got The Blues vind ik eigenlijk het allerbeste Stones nummer van het album. De blazers zijn geweldig, maar de solo van het hammond orgeltje dat je hoort na ongeveer 2 minuten is zo goed.
Voor Sister Morphine is een ware slide guitar legend aangetrokken: Ry Cooder. Ook wel bekend als de man die later de gehele soundtrack van Paris, Texas ingespeeld heeft. De film heb ik laatst gekeken, wat een genot was de muziek alleen al. Het tumbleweed gehalte is off the charts.
Dead Flowers is een andere personal favorite. Verassing: het gaat weer over heroïne. "I'll be in my basement room, with a needle and a spoon. And another girl to take my pain away". Ach, wat zwaar zou jij het hebben gehad Mick.
Moonlight Mile is de magische afsluiter die het album verdient. Mick Jagger zingt vermoedelijk over het neerkomen van een (cocaïne)high. Toepasselijk, de luisteraar mag nu ook even bijkomen van de geweldige rollercoaster genaamd Sticky Fingers.
Rating: 10/10
Highlights: Brown Sugar, Sway, I Got The Blues, Bitch, Moonlight Mile
5
May 22 2024
View Album
Madman Across The Water
Elton John
Ik moet eerlijk bekennen dat ik dit extravagante mannetje nog nooit een kans heb gegeven. Wel durf ik mezelf enigszins fan van Tiny Dancer te noemen. Wellicht staat er nog wel meer op de plaat dat me aanspreekt.
Er zitten veel Tiny Dancer achtige nummers op dit album, waarbij ik moet toegeven dat het soms echt heel lekker is om te luisteren. Ik hou wel van de pianostukken die in vrijwel ieder nummer terugkomen. Vooral bij Indian Sunset en Madman Across The Water.
Tijdens het luisteren van Indian Sunset kon ik maar niet ophouden te bedenken dat ik dit nummer al kende. Waar was dit nummer ook al weer in gesampled.... en toen bij "Those who wish to follow me, I welcome with my hands" wist ik het. Ghetto Gospel van 2Pac. Zouden een leuk duo vormen die twee.
Ik zou niet zeggen dat Elton John er een nieuwe fan bij heeft, maar ik kan echt wel genieten van een aantal nummers op het album.
Rating: 7/10
Highlights: Tiny Dancer, Madman Across The Water, Indian Sunset
3
May 23 2024
View Album
Connected
Stereo MC's
Pff, ik heb nu 2,5 keer heel het album geluisterd, en nog bij geen enkel moment een specifieke gedachte of opvatting gehad. Het is een beetje strandtent-loungemuziek. Ik wil er gewoon van neerploffen en een dikke boomstronk opsteken.
Rating: 5,5/10
Highlights: Het klonk voor mij meer als 1 grote brei aan relaxbeats, ik kon geen onderscheid maken tussen de nummers
2
May 24 2024
View Album
Heartattack And Vine
Tom Waits
Dit album was naar alle waarschijnlijkheid de barrière die tussen mij en Abbey Road stond. Maar goed, ik moet er toch aan geloven. En meteen voelt het eerste nummer aan alsof je een roggel in je gezicht krijgt die voor de ene helft bestaat uit sigarettenas en de andere helft uit whiskey. Je kan van alles zeggen over het geluid, maar uniek is het wel, en ik begin er steeds beter aan te wennen. Op dit album staan wel een paar nummers die me wat meer liggen, waaronder Downtown en Til The Money Runs Out. De band is echt goed: fijne orgelgeluidjes en korte krachtige bluesriffs. That's more like it Waits!
Rating: 7
Highlights: Downtown, Til The Money Runs Out
2
May 27 2024
View Album
Abbey Road
Beatles
Als je het hebt over iconische hoezen dan staat Abbey Road misschien wel op plek 1. Is er iemand die de hoes niet zou herkennen?
Op Abbey Road staan een aantal 'lichte' nummers. Voor een groot deel van deze nummers kan je gewoon niet aan de genialiteit ontsnappen. Something, Oh! Darling, Carry That Weight en Here Comes The Sun zijn onbetwiste favorieten van me. Een ander deel van de lichte nummers van Abbey Road zijn mij toch iets te oubollig. De nummers zijn alsnog fantastisch voor degene die daar oor naar heeft, maar voor mij wegen de 'zware' nummers van het album ook daadwerkelijk het zwaarst en vormen die de bakermat van het album. Om te beginnen met vuurwerk: Come together. Daarna I Want You (She's So Heavy) en afsluitend met The End.
Concluderend: dit album is geniaal, geweldig, en heeft absolute classics er op staan. George Harrison heeft echt zijn stempel er op gedrukt met magistraal gitaarwerk (Here Comes The Sun) maar ook snerpende riffs (The End). Ik zou het graag 5 sterren willen geven, maar er moet (en is) nog ruimte voor verbetering voor de Bloempotkapselboys.
Rating: 9/10
Highlights: Oh! Darling, Come Together, Here Comes The Sun, I Want You (She's So Heavy), The End
4
May 29 2024
View Album
Blackstar
David Bowie
De laatste adem van Bowie wordt op dit album uitgeblazen. Ik heb destijds het album geluisterd en sindsdien nooit meer opgezet. In het album laat Bowie maar voor de laatste keer zien dat hij een meester is van vele genres. Rock gaat moeiteloos over in jazz en postpunk. Synths, stemvervormingen, epische saxofoons, alles wordt uit de kast getrokken om een spectaculair einde aan te kondigen. En het werkt. Ik vind het ook wel lekker dat het album iets onheilspellends over vrijwel ieder nummer heeft hangen.
Uiteindelijk ben ik meer fan van het oude werk van Bowie, maar dit album doet het echt best goed, mede omdat Bowie veel genres toont te beheersen. Ik vind ★ echt fantastisch. Bowie is ook gewoon een steunpilaar en katalysator geweest voor zo veel bands. Voorbeeld: LCD Soundsystem. Zonder Bowie hadden ze niet meer bestaan. Bedankt en vaarwel David.
Rating: 8/10
Highlights: ★, Lazarus
3
May 30 2024
View Album
Ys
Joanna Newsom
Ik heb twee dingen die ik kwijt wil:
1) Joanna Newsom is de vrouw van Andy Samberg (Brooklyn Nine-Nine). Fun fact.
2) Ik hou niet van Joanna Newsom
Rating: 3/10
Highlights: Niks
1
May 31 2024
View Album
Graceland
Paul Simon
2
Jun 05 2024
View Album
The Infotainment Scan
The Fall
Wikipedia geeft aan dat Zappa en Captain Beefheart inspiratiebronnen voor The Fall geweest waren, en zo gek vind ik die gedachte niet. Het klopt soms van geen kant, maar als je aandachtig luistert kom je soms toch een achter de genialiteit van de band. Op dit album staan echt een aantal bangers, waaronder Ladybird, de spectaculaire cover Lost In Music, maar vooral Service vind ik geweldig. Ook moet gezegd worden dat er een hoop vreemde dingen op staan, maar goed, dat was te verwachten.
Rating: 7/10
Highlights: Ladybird, Lost in Music, Service
3
Jun 10 2024
View Album
Smash
The Offspring
Och wat is de stem van deze man irritant. Van de hitjes van The Offspring sta ik al niet te springen, laat staan de rest van deze plaat. Nee nee nee.
Rating: 3/10
1
Jun 11 2024
View Album
The Yes Album
Yes
No
1
Jun 12 2024
View Album
Straight Outta Compton
N.W.A.
Tja, hierdoor begint het weer te kriebelen. Een reviewachterstand van een week ongeveer, dat wordt even aanpoten. Maar deze glipt er even tussendoor uit de losse pols, want dit is gangsta rap, misschien wel mijn favoriete hiphop genre. En het is voor dit genre ook zo'n enorm belangrijke. Een opstand tegen police brutality en ongelijkheid, een oorlogsverklaring aan de politie, maar ook de verheerlijking van grof geweld en het objectificeren van vrouwen. In feite de belichaming van de gangsta rap. De mannen komen zo keihard binnen op de openingstrack Straight Outta Compton. De classic Fuck Tha Police doet het ook altijd goed. Gangsta Gangsta heeft al een vleugje G-Funk, een stijl die pas een aantal jaar later écht populair werd. Gesampled van Ohio Players - Funky Worm. Lekker hoor.
Er staan ook nummers op die niet helemaal aan de bekende nummers kunnen tippen, het is geen gangsta rap album als All Eyez On Me of Ready To Die waarbij letterlijk elk nummer een knaller is.
Straight Outta Compton een groundbreaking album dat zeker gezorgd heeft voor de exponentiele groei van de gangsta rap en g-funk. Het album is verre van perfect, maar deze hiphop pioniers verdienen een dikke voldoende.
Rating: 7,5/10
Highlights: Straight Outta Compton, Fuck Tha Police, Dopeman
3
Jun 13 2024
View Album
Yeezus
Kanye West
Ik ben een bewonderaar van Kanye. Wat je ook van hem vindt, je komt er niet onderuit dat hij een gestoorde genie is met oor voor geweldige samples, hype-muziek, sterke en grappige bars, maar ook een narcist met een enorme god complex. Dat hij zó een controversieel figuur geworden is vind ik eigenlijk alleen maar leuk om van een afstandje te bekijken. De artiest wordt er niet minder om, en het hoort ook gewoon bij Ye. There's leaders and there's followers, but I rather be a dick than a swallower. Zo vat je Kanye wel samen, gewoon een klootzak, maar doet wel zijn eigen ding, en is er vaak verdomd succesvol mee.
Op dit album slaat Kanye een meer duistere industriele/experimentele weg in. Dat komt tot een absoluut hoogtepunt bij Blood On The Leaves met de sample van Nina Simone. Tering wat een geluid.
Ik snap dat heel goed dat men dit hélemaal schijt kan vinden, en dat begrijp ik volkomen. Het moet je liggen, en als je Kanye al afgeschreven hebt als een antisemitische mysogynistische narcist, wat overigens volkomen terecht is, dat kan je dit ook lastig waarderen. Ik durf wel te zeggen: Kanye is iconisch. Maar qua compleet album is dit nog lang geen peak-Kanye (808's & heartbreaks, MBDTF, Graduation, College Dropout).
Rating: 7,5/10
Highlights: New Slaves, Hold My Liquor, Blood On The Leaves, Bound 2
3
Jun 19 2024
View Album
Bright Flight
Silver Jews
2
Jun 21 2024
View Album
Selling England By The Pound
Genesis
Voor hoever ik progrock kut vind, doet deze plaat het best oké. Ik vond het theatrale Dancing With The Moonlit Knight best goed. Heb het sowieso altijd wel kunnen vinden met Genesis. Het middeleeuws achtige thema door het album heen is goed uitgevoerd, en zorgt toch voor een enjoyable listen.
Rating: 6,5/10
Higlights: Dancing With The Moonlit Knight, After The Ordeal
2
Jun 24 2024
View Album
Endtroducing.....
DJ Shadow
Entroducing
Poeh tijd voor een albumpje vol beats. DJ Shadow is een meesterproducer, en dat is terug te horen op vrijwel ieder nummer. Heel soms gaat het naar mijn gevoel nét iets te lang door, soms stopt het nét wat te snel, maar bij veel nummers is het perfect. Sicke drumbeats, ambient zweefgeluiden, ritmes, riedeltjes en patroontjes die er voor zorgen dat je je aandacht niet verliest.
Rating: 8,5/10
Highlights: Building Steam With A Grain Of Salt, Organ Donor, Why Hip Hop Sucks in ‘96, Midnight In A Perfect World, Napalm Brain/Scatter Brain
4
Jun 26 2024
View Album
Definitely Maybe
Oasis
Waarschijnlijk de beste Britpop band ooit. De gebroeders Gallagher zijn zulke iconen en worden vandaag de dag nog overal in de wereld, maar natuurlijk vooral in Manchester aanbeden. En terecht, want dit album toont de meesterlijke klasse van de band. Zelden is een album perfect, maar ik durf te zeggen dat we er hier eentje te pakken hebben. Als élk nummer een highlight is… dan is er maar 1 score te geven. Begin tot eind bangers, zet jezelf neer in een Britse pub, voetbal net afgelopen, pint in je klauw, Oasis aan. Gouden combo.
De gitaarriffs slaan zo lekker aan. Bij Supersonic, wat mijn absolute favoriet is van het hele album, zijn de distorted gitaren echt geweldig. Maar ook bij Cigarettes & Alcohol. Muur van geluid. De afsluiter Married With Children is heerlijk kalm, een welkome tegenhanger na al het gitaargeweld en rauw gezongen teksten.
Rating: 10/10
Highlights: Rock ‘n Roll Star, Shakermaker, Live Forever, Supersonic, Cigarettes & Alcohol, Slide Away, Married with Children
5
Jun 27 2024
View Album
Different Class
Pulp
Ik heb dit album al eens eerder aangeslingerd, met de hoop dat er nog meer pareltjes als Common People op zou staan. Bleek helaas niet zo te zijn. Het is allemaal goed te luisteren, maar er zit te weinig jeu in. Common People is een enorme hit en niet weg te denken uit de Britpop. Verder kan ik weinig lichtpuntjes vinden. Underwear komt het dichtst bij.
Rating: 6,5/10
Highlights: Common People, Underwear
2
Jun 28 2024
View Album
My Life In The Bush Of Ghosts
Brian Eno
Toch een aardig duo, Byrne en Eno. Dat bewees zich natuurlijk ietsje later met de Talking Heads. Dit album zit vol Afrikaanse en Islamitische invloeden, en je hoort echt het Talking Heads geluid al. Leuk om te horen. Kan wel muziek zijn die lastig is om met volle aandacht in een drukke trein in de maandagochtendspits te luisteren en er iets boeiends over kunnen vertellen. Maarja, ik moet toch een weg door de reviewjungle weten te macheteren. Er staat nogal wat open.
Al met al gewoon een geweldig duo. Je hoort de Talking Heads al zo duidelijk terug, en dat is leuk. Maar een heel album met deze muziek is een beetje too much. Ik vind vooral de afsluiter Solo Guitar With Tin Foil zo apart dat het grappig wordt.
Rating: 6/10
Highlights: Regiment
2
Jul 01 2024
View Album
The Stone Roses
The Stone Roses
Ik weet niet veel van The Stone Roses. Eigenlijk gek, want Britpop is toch een genre waar ik geregeld naar luister. Misschien omdat ik de house invloeden meestal niet zo best vind bij de Madchester bands heb ik het onbewust een beetje overgeslagen. Natuurlijk ken ik de bekende nummers wel, een Fools Gold of I Wanna Be Adored. Tijd om in de rest te duiken.
Meteen is She Bangs The Drums een aangename verassing. Combinatie van de boze baslijn en blije gitaartjes doet het onverwacht bijzonder goed.
Waterfall en Don’t stop zijn interessant, vooral omdat de tweede een reversal is van de eerste.
Made of Stone en Shoot You Down zijn solid, maar te weinig bijzonderheden. Maar van de laatste 3 nummers van het album word ik wel enthousiast. Al met al heel positief over het album.
Rating: 8,5/10
Highlights: I Wanna Be Adored, Fools Gold, This Is The One, I Am The Resurrection
4
Jul 02 2024
View Album
Lust For Life
Iggy Pop
God, wat een aandoenlijke lach heeft Iggy Pop op de albumcover. Alsof ie alleen maar over tuinieren en liefde gaat zingen. Niets is minder waar, het druggebruik staat centraal bij het album. In samenwerking met Bowie zijn er wat geweldige nummers op dit album te vinden. Te beginnen met de openingstrack Lust For Life. Deze ode aan de heroïnenaald luistert ook weg alsof de adrenaline door je eigen lichaam heen giert. Da’s knap. Ook Sixteen is sterk, de stem van Iggy is hier zo goed. Oke, de lyrics kunnen echt niet, vooral anno 2024, maar boeie.
Some Weird Sin doet me een beetje denken aan het oude werk van de Stones. Misschien door de handclaps op de achtergrond (Get Off My Cloud). Wat zou trouwens toch die weird sin zijn waar Iggy over zingt…?
The Passenger is een van de beste nummers. Ooit gemaakt. Verder hoef ik er geen woorden aan vuil te maken.
Tonight en Success hebben niet de energie die de eerdere nummers hebben. De slow blues op Turn Blue was bijzonder, met Bowie die ook terug te horen is met achtergrondvocaaltjes.
Neighborhood Threat en Fall In Love With Me zijn weer sterk, en zorgen voor een overweldigend positief gevoel voor het album.
Rating: 9,5/10
Highlights: Lust For Life, Sixteen, The Passenger, Fall In Love With Me
5
Jul 03 2024
View Album
Back In Black
AC/DC
AC/DC heeft toch echt iets magisch gehad voor mij. Na het zien van Jack Black in zijn School of Rock en bij de aftiteling It’s A Long Way To The Top (If You Wanna Rock ‘N’ Roll) was ik om: AC/DC was mijn nieuwe liefde. Helaas heeft deze verstandhouding het niet lang volgehouden, maar eventjes heb ik de magie mogen voelen. De gebroeders Young zijn ook fantastische performers, geboren voor het vak. En ieder nummer is bijzonder strak en zuiver gespeeld. De riffs bij Back In Black zijn verassend moeilijk om goed te timen (spreek uit ervaring). De gitaarsolo’s zijn vuig en passen altijd goed, niet over the top, maar genoeg om de simpele luisteraar er mee te amuseren. Ze verkochten niet voor niets een week of twee geleden een Arena uit waar het goedkoopste kaartje de €200 aantikte. Da’s toch 45 jaar nadat het album uitkwam. Respect naar deze gollums.
De muziek ligt je of niet, en in veel situaties gewoon helemaal niet, maar er is soms even een spaarzaam moment dat je zin hebt om mee te mogen scheuren met AC/DC. Vooral op een Shoot To Thrill, Back In Black en You Shook Me All Night Long kan je niet wegkomen zonder je hoofd minstens een beetje mee te knikken.
Het bewijst toch maar voor enorm veel mensen tijdloze muziek te zijn, en mede door de positieve review van Koen ben ik geïnspireerd om het deze mannen ook eens te gunnen.
Rating: 7,5/10
Highlights: Shoot To Thrill, You Shook Me All Night Long, Back In Black
3
Jul 04 2024
View Album
Automatic For The People
R.E.M.
4
Jul 18 2024
View Album
Loveless
My Bloody Valentine
4