In die tijd waarschijnlijk een vooruitstrevend en toonaangevend hiphop/rap album. Kan prima op de achtergrond aanstaan, maar de beats en raps springen er niet uit. Vaak één urban beat, waar dan een beetje op wordt gerapt en/of geëxperimenteerd met scratchen, MC’en, drops, spoken word etc. Geen nummer waar ik voor zou terugkomen.

Heerlijk compleet album, muzikaal, veel gebruik van klassieke instrumenten. Melodieus, goede stem. Ground for Divorce +++

Geweldige klassieker, vol met hits. Ook de minder bekende nummers hebben de typische MJ-sound.

Niet mijn stijl, ondanks bekende hits als enter sandman en nothing else matters.

Subdued rock, weinig sprankelende melodieën of muzikale composities. Wel prettig om naar te luisteren op de achtergrond.

De bekende nummers zijn heel goed, de rest van het album net niet helemaal mijn stijl, iets te veel (harde) gitaar.

Muzikaal niet slecht, maar de zangeres heeft een vreselijke stem.

Goed country/rock album, muzikaal, goede stem, gebruik van toffe instrumenten. Colorado & So Begins the Task +++

Muzikaal goed, relaxt om naar te luisteren. Springen geen hits bovenuit.

Gitaarmuziek zoals ik het fijn vind, muzikaal. Eerste en laatste nummer overslaan. Mother’s Daughter +++

De rocknummers zijn verrassend aangenaam, de metalnummers niet. Vooral de nummers met schreeuwende zang zijn niet mijn ding.

Onbekende artiest met karakteristieke jaren 70 sound, heel erg prettig om naar te luisteren, maar geen blijvende topper.

In 1 woord: vreselijk

Muzikaal folk/country-rock, vaak de zang iets te vervelend aanwezig, maar sterk begin (blisters in the sun) en einde van het album (vanaf gone daddy gone). Gone daddy gone +++

Sterk van begin tot eind. Heerlijk rustige sound. Mrs. Robinson maakt het van een 4 een 5.

Relatief sterk begin voor een rock album, vaak precies de goede hoeveelheid noisy gitaar en drum, maar soms te veel. Tweede helft van album te vaak te veel lawaai, met Mildred Pierce als dieptepunt.

Wat mij betreft wederom dertien in een dozijn rock, met vaak te veel gitaar/drum/geschreeuw. Wel een aantal aardige nummers.

In 1 woord: Fantastisch!

Goed pop album, David Bowie blijft een ontzettend muzikale creatieve geest. Ontbreken van (voor mij) grote hits houdt het in de hoge 4.

Heerlijke swing rock&roll, lijkt me een prachtige live show om bij te zijn. Album is wat mij betreft te kort.

Klassieke eighties synthpop, lekker om naar te luisteren. Eind van het album wat meer folk/experimenteel, wat minder is.

Te psychedelisch/experimenteel, heeft op het einde niet veel weg meer van muziek.

Alternatief, maar vrolijk en melodieus.

Wat een gruwelijke herrie.

Heerlijk 70s album, muzikaal en melodieus, in z’n geheel fijn om naar te luisteren. Rikki don’t loose that number, Parker’s band, Pretzel logic +++

Gewoon vrolijke Afrikaanse muziek, geen knallers.

Relaxte loungemuziek, heel repetitief maar prettig om naar te luisteren. Verder niet per se bijzonder.

Gewoon fijne 80s pop, typische Simple Minds sound. Fijn om naar te luisteren, geen knallers.

Voornamelijk harde gitaar en drum, teksten geschreven door iemand van de basisschool: simpel, kinderachtig en repetitief. Zolang de zang niet geschreeuwd wordt zit er hier en daar nog wat muzikaals in.

Vreemd genoeg geef ik het best gerate album op deze website geen 5 sterren. Uiteraard wel 4, blijft ontzettend prettig om naar te luisteren, ontzettend muzikaal en melodieus, maar met slecht 2 bekende Beatles nummers. Misschien komt het dat ik het album 1 van de beatles gewend ben, met al hun nummer 1 hits, maar ik mis op Abbey Road toch gewoon de knallers of de nummers met de (voor mij) echt unieke Beatles sound.

Prettige verrassing, prima indie rock, verder niet grandioos bijzonder.

Funky disco plaat met bekende nummers. Wel allemaal vrij lang en repetitief, daarom 4 en geen 5 sterren.

Eerste twee nummers verrassend muzikaal en prettig, daarna neemt de harde gitaar, drum en het geschreeuw over. Hier en daar wel nummers waar nog muziek in zit.

Dijk van een stem, veel hits, en ook de onbekendere albumnummers zijn typisch Adele en goed.

Fijne koffiehuis muziek.

Post punk blijkt een stuk aangenamer te zijn om naar te luisteren, er zit meestal zelfs muziek in, weinig geschreeuw. Maakt het prima om naar te luisteren, maar zeer zeker niet bijzonder.

Een fantastische hit (Every breath you take), en een gruwelijke misser (Mother), afgewisseld met relaxte en typische the Police muziek.

Grootste verrassing tot nu toe! Genres hard rock & metal, en een schreeuwerige cover met schedels, maar desondanks gitaarmuziek zoals het wat mij betreft bedoeld is, fijn om naar te luisteren, in synergie met zang en andere instrumenten. Zie mezelf hier graag naar terugkomen als bewijs dat niet alle hard rock en metal vreselijk is.

Swinging Sixties, alle nummers goed.

Muzikale verrassing, wederom punk zoals ik dat fijn vind. Met verrassende muzikale nummers, waar de gitaar de boventoon blijft voeren.

Jazz die de swing mist, het zou niet opvallen als achtergrond muziek in een koffietentje.

Verschrikkelijk geschreeuw.

Gitaarkunst, vooral bij Child in Time. Helaas hou ik niet zo van gitaarkunst.

Zo muzikaal, met een aantal echt fantastische nummers (Clocks altijd 5 sterren).

Iets te experiementele Indie muziek. Beetlebum en Song 2 prima nummers.

Hard rock, met een uitstekend begin van het album (eerste twee nummers). Daarna wordt de gitaarmuziek toch wel veel van hetzelfde.

Wederom is post punk een prettige verassing. De sound heeft wat weg van Simple Minds, en klinkt in ieder geval typisch jaren 80. De plaat bungelt precies tussen 3 en 4 sterren, maar ik geef em het voordeel van de twijfel.

Gewoon een goed rock album, met een aantal bekende hits. Bijna 5 sterren, maar daar is het toch net te gitaarrock voor.

Onbekende artiest voor mij, ondanks dat het album uit de tweede helft zeroes komt. Vroeger was ik niet zo van de Indie muziek, maar nu kan ik het goed waarderen. Ook dit album is een muzikaal en prettig om naar te luisteren.

Je hoort aan alles dat dit een baanbrekend album is geweest in de muziekgeschiedenis, maar het is iets te psychedelisch/experimenteel voor mij.

Elvis Costello, zo'n bekende naam, maar nog nooit eerder muziek van gehoord. Dit was gewoon prettig muzikaal, maar geen wereldmuziek.

Garagerock, niet slecht, niet bijzonder.

Muziekkunst, daardoor niet altijd prettig, maar wel ontzettend artistiek.

13 in een dozijn schreeuwerige gitaar rockmuziek. Self Esteem is nog net de moeite waard.

Kerstalbum met bijna alle nummers die je nodig hebt om goed in de kerststemming te komen. In de kersttijd is dit altijd 4 sterren.

Het klinkt als een voorloper van country muziek, zowel qua muzikaliteit als qua teksten, en is daardoor de moeite waard.

Heerlijk muzikaal. Mist net die knaller die het 5 sterren zou maken. Maar dit kan zeker veel vaker gedraaid worden.

klassieke west coast hiphop, met veel cameos van Snoop Dogg. Blijft niet mijn stijl, maar de beats en flows zijn goed.

Dit is popmuziek zoals ik het graag heb, Taylor Swift is een van dé artiesten van mijn generatie. Alle nummers goed en met een typische Taylor Swift-pop sound.

Nooit de tijd genomen om eens goed te luisteren naar Pink Floyd, maar wat een goed album. Muzikaal, gevarieerd, en ook de bekende nummers vallen opeens kloppend in het verhaal van het album.

Wederom gewoon een goed album van de Beatles, met de karakteristieke sound, ontzettend muzikaal, en het plezier druipt er van af. Wel mis ik wederom de knaller die het 5 sterren zou maken, maar alsnog altijd 4 sterren meer dan waard.

Punkrock, waar nog wel muziek in zit, met veel energie. Maar te veel gitaar en geschreew voor mij.

Heerlijke early zeroes pop sound, doet me terugdenken aan het groep 8 eindfeest van de basisschool. Grote hits als Like I Love You, Cry Me a River, Rock Your Body, en Senorita, worden afgewisseld met iets te "dertien in een dozijn" popliedjes met een gepoogd Michael Jackson gehalte dat er niet helemaal uitkomt.

Het album begint met een vijfsterren waardige baslijn, maar blijkt helaas verder vrij saai en eentonige gitaarmuziek te zijn, waar de stem van de zanger net niet lekker bij past.

Dat Amy Winehouse een dijk van een stem heeft wisten we natuurlijk al. Verder knalt het album niet echt.

Prima Indie muziek, heel muzikaal, veel leuke instrumenten.

Harde gitaar zonder ideeën, geschreeuw als gezang, en teksten die alleen maar over bloed en dood gaan, wat een vreselijke droevenis.

Muzikale genialiteit van iemand die inmiddels ver is afgegleden. Dit is mijn meest gedraaide album van de middelbare school, elk nummer is briljant.

Goeie Stones sound, fantastische gitaar van Keith Richards, en met hits Brown Sugar en Wild Horses.

Eerste helft van het album een beetje saai, tweede helft beter: muzikaal en fleetwood mac-achtige sound.

Niet bijzonder.

Ik mis denk ik de historische hype rondom Bowie, vind het album niet echt bijzonder en mis de bekendere nummers.

Genres: Blues, Hip-Hop & Rock. Hoe kan dat nou weer werken? Maar dat doet het best redelijk. Op zijn best klinkt het als een mindere versie van Gorillaz, dus verder niet heel bijzonder.

Hele prettige verrassing! Folky rock muziek met country invloeden, muzikaal, melodieus, fijn om naar te luisteren, en met leuke instrumenten. Met een aantal goede nummers waarvan ik niet wist dat ze van Van Morrison waren zoals oa het titelnummer Moondance.

Jazz is toch meer een kunstvorm dan een muziekstijl voor mij, en dit is er eentje die mij wat minder raakt.

Zoals een van de reviews al zei, deze cover verdiend betere muziek. Klinkt hier en daar niet slecht, vooral de laatste 2 nummers zijn een muzikale opluchting na het begin van het album.

Heerlijke 70s muziek, maar dan met sensueel Frans spoken word, gefluister, en gezang erover heen.

Gewoon goed, duidelijk een eigen stijl die anders is dan de Beatles.

Verrassend! Hier en daar met bas- en gitaarlijntjes die doen denken aan Queen of Fleetwood Mac. Helaas de zang te schreeuwerig. Instrumentaal zat het toch wel tegen de 4 aan, maar daardoor helaas net 3 sterren.

Toen dit uitkwam in 2012 heb ik vaak gelezen dat dit zo’n goed album was. Dat is het ook zeker, met het muzikale Pyramids als hoogtepunt.

Het begint goed met Teen Age Riot, maar daarna vervalt het in voor mij nietszeggende gitaarmuziek (die gelukkig niet slecht klinkt, maar ook zeker niet bijzonder).

Raggae is echt een zomer genre, met een drankie in de zon in het park, maar niet in een koude auto onderweg naar werk. No Woman No Cry is altijd goed.

13 in een dozijn gitaarmuziek. Niet slecht, zeker niet bijzonder.

Klassieke Stones sound, 2 wereldhits, en 1 ontzettende misser. Bij elkaar 4 sterren.

Heerlijk muzikaal en lekker jammen op veel “klassieke” instrumenten.

Experimenteel en vreselijk muzikaal. Part 1 is fantastisch, part 2 valt een beetje tegen met halverwege een lang stuk grungy gezang.

Heel compleet Beatles album met veel onbekende nummers. Hoogtepunten It Wont Be Long & Roll Over Beethoven.

Niet mijn stijl, maar desondanks een iconisch album, dat prettiger is om naar te luisteren dan gedacht.

70s (psychedelische) rock sound, niet slecht, niet bijzonder.

Instrumentaal zou het 5 sterren waard zijn. Ik vind de stem van de zanger helaas net te irritant, maar verder lekker album.

Ik dacht altijd dat Radiohead vreselijk was. Dat valt dus ontzettend mee. Prettig album dat sterk start. Maar het blijft niet echt hangen.

Ik ben Stevie Wonders Musiquarium gewend, waar blijkbaar slechts 2 nummers van dit album op staan. Desondanks is dit een goede plaat, met een hele sterke tweede helft. Heerlijke soul muziek waar je altijd blij van wordt.

Dit is Indie muziek zoals ik altijd dacht dat het was. Saaiig, wel muzikaal en prettig, maar je vergeet binnen 5 minuten wat je gehoord hebt.

Harde gitaar, wel met een idee, maar niks voor mij.

Weer een aangename verrassing, rock zoals ik dat kan waarderen, met hier en daar prettige rock&roll invloeden, en natuurlijk walk this way.

Funky muziek die geen vlieg kwaad doet.

Gewoon goede country muziek, heerlijk pure opnames, met blijkbaar een sterrenensemble aan country musici.

13 in een dozijn indie muziek, niet slecht, niet bijzonder.

Soulmuziek zoals het bedoeld is. Aretha heeft echt een dijk van een stem, en Respect is een muzikale mijlpaal, die geflankeerd wordt door een sterk album zonder ook maar 1 slecht nummer.

Waar de ruwe zang in hits You Oughta Know en Hand in my Pocket een sterk punt is, is over een heel album net iets te veel van het goede. Overall wel gewoon een sterk 90s album.

Voor metal valt het mee, weinig geschreeuw, en gitaar met een idee, alleen een idee dat ik niet voel.

Lekker en muzikaal, goed om naar te luisteren, maar geen 5-sterren hits.

Gewoon fijne jazz, luistert lekker weg.

Twee keer een kans gegeven, maar helaas toch te niksig. Het is niet slecht, het is zeker muzikaal, maar gewoon een beetje saai.

Eerste nummer is matig, maar daarna gewoon een sterk pop album met oa Sledgehammer en Dont give up.

Dit is gelabeld als Punk, ik vind het meer experimentele rock met gekke reggae invloeden. Al met al is het niet slecht, maar niet bijzonder.

Vrolijk, muzikaal, met aanwezige maar fijne gitaar.

Een album dat onder 6 genres valt, maar eigenlijk van alles net niets is. Het is niet slecht, maar ook niet bijzonder, de cover van Stand by Me is de moeite waard.

Heerlijk funky, zelfs zonder de bekende hits van Earth Wind & Fire.

Muzikaal maar een beetje saai en niet bijzonder.

Live met een symphonie orkest, dat maakt het allemaal wat luisterbaarder en muzikaler, maar nog net geen 3 sterren.

De eerste nummers verdienen een betere rest van het album dan dit, en dat maakt het een gek album om te luisteren. Dat is in principe prima, maar waar 25% een 5 is en de andere 75% een 3, resulteert dat in een wrange net aan 4 sterren.

Muzikaal en fijn om naar te luisteren, maar mis een nummer dat je grijpt.

Nog nooit van gehoord, maar wat een plaat. Heerlijk muzikaal met klassieke instrumenten en elk nummer (met allemaal bizar lange titels) gewoon ontzettend fijn om naar te luisteren.

Jazz altijd 4 sterren.

Zeker niet mijn nieuwe favoriete band. Eerste nummer is de moeite nog waard, daarna veel geschreeuw en (toegegeven: aardige) gitaar.

Dit is het Beatles album dat het dichts bij 5 sterren komt. Het is wat mij betreft te veel opvul muziek (die hier een soort van kinderliedjes zijn), naast de soms wat schaarse top nummers. Daardoor nooit vervelend om naar te luisteren, maar ook geen 5 sterren.

Vol met hits, wat een stem.

Nooit geweten dat Sister Sledge verantwoordelijk is geweest voor meer dan alleen het bekende We are family. Funky en vrolijke discomuziek.

Bruce valt in de categorie grote artiesten die ik alleen van naam ken. Ik mis hier weinig aan, geen echt fijne stem, verder instrumentaal goed, maar ook de themas van de nummers doen me weinig.

Lou Reed op z’n best. Dit album is een stuk minder experimenteel, en daardoor gewoon goed. Soms wringt het, wat een muzikaliteit. Bijna 5 sterren.

Ik vind dit gewoon saai, en heb er niet veel mee. Karma Police en No Surprises zijn aangenaam tot ze repetitief worden.

Wederom een album van Roxy Music dat betere muziek verdiend. Instrumentaal is het allemaal wel prima, maar het stemgeluid heb ik weinig mee, verder is het vooral gewoon een beetje saai.

Veel goede nummers die ik vooral van de radio ken, maar niet van wist dat het van Lorde was. Verder gewoon een uitstekend 10s pop album.

Toen muziek vooral nog om muzikaliteit gaat. Heerlijk swingen met deze rock n roll muziek.

Goede Indie muziek, niks mis mee, maar blaast me niet omver.

Laidback country muziek, met een fijne stem, niks mis mee.

Voor mij begint dit toch wel classic Radiohead te worden: niet slecht, maar best wel saai, en geen fijne stem.

Verrassend muzikaal, en ik waardeer de "artistry". Wanneer de gitaarmuziek niet te hard is, is dit echt goed. Voor de muzikaliteit en het gebruik van toffe klassieke instrumenten in o.a. Disarm net 4 sterren.

Classic hiphop, goede beats, goede samples, vrolijk.

Heb hier helemaal niks mee. Instrumentaal vaak nog wel aardig.

Hier en daar typische 80s synth sound, maar er wordt verder niks mee gedaan. Het vliegt alle kanten op en mist daardoor de boot.

Ik waardeer de gitaarkunst van Jimi Hendrix, maar verder is dit niet mijn muziek. Er wordt te veel gebruik gemaakt van left/right, en het eerste "nummer" is gewoon 2 minuten herrie.

Instrumentaal goed en erg muzikaal, maar niks springt er echt uit. Overall helemaal niets mis mee.

Completer en prikkelender dan de meeste Beatles albums, en natuurlijk mét de gelijknamige single. Net niet genoeg voor 5 sterren.

Rare keuze om deze plaat uit de jaren '20 te includeren. Het is niet slecht, maar vooral eentonig en een beetje saai. Lana heeft een goede stem, maar die kan niet het hele album dragen.

Country maar dan saai.

Rock zoals ik het kan waarderen, wel met harde gitaar, maar ook met melodie en niet overheerserd. En natuurlijk met Jump.

Muzikaal en prettig, maar verder niet bijzonder.

Ik ben zeker een fan van goede pop muziek, maar dit album is vrij sloom, begint slecht, en weet het tij niet echt te keren.

Wat een lage rating heeft dit album, onterecht! Ik vind wereldmuziek prachtig, laat je kennismaken met andere culturen en hun muziek. Dit is daar een prachtig voorbeeld van. Ik zal dit natuurlijk niet wekelijks opzetten, maar van begin tot einde is het prettig om naar te luisteren.

Gevoelig en mooi, met een aantal covers van bekende nummers.