Klassi. Vissi það eiginlega ekki fyrr en eftir hlustun.

Mjög næs sánd. Nokkrir smellir. Hljóðið sem ég tengi við Travis. Settu benchmarkið fyrir aðra?

Gaman að heyra ákveðið sánd í gegnum plötuna. Ansi fín plata. Gæti þurft að hlusta aftur til að meta hana betur.

Heyrðu, kom á óvart. Fílaði þetta sánd á plötunni.

Ég er ekki alveg á U2-vagninum. Að hlusta á þessa plötu lætur mig samt fatta að þetta er hljómsveit sem var að reyna ýmislegt. Tengi samt ekki alveg við þessa plötu.

Þarna er verið aðeins að ýta á mörkin. Fíla þetta. Þetta er ekki í neinum kassa.

Ég skil af hverju þessi plata hafi komið Clash á kortið. Góð frumraun, þó ég fíli svona sjaldnast.

Fínt grúv. Er samt lítið að tengja.

Rólegt kántrí. Leiðinlegt. Get ekki einu sinni reynt að tengja við einhverja texta í svoleiðis rugli.

Að sjálfsögðu eru taktar/lög þarna sem maður kannast við, og annað gott, en sumt er ansi langdregið finnst mér.

Skemmtilegur jazz. Er hún betri en aðrar svoleiðis plötur? Veit ekki, hljómar allt eins.

Ég þarf aðeins meira oomphf. Hlustaði tvisvar á hana í vinnunni til að reyna að ná henni sem mestri en það var lítið að gerast.

Djöfull tekur það á að hlusta á svona. Ég skil að þetta sé vinsælt en heil svona plata er of mikið fyrir mig.

Byrjaði mjög vel. Ætlaði að gefa plötunni fimm stjörnur. Svo varð þetta aðeins of flókið fyrir mig.

Ágætlega þétt en stundum of mikið að gerast, og svo eru textar náttúrulega minn Akkilesar-hæll.

Ansi þétt. Ekki fullkomin en ákaflega góð lög þarna.

Jack White er minn maður og ég fíla þetta. Platan fær ca. 4.8 frá mér.

Ekki eftirminnilegt, þrátt fyrir orð Arnars Eggerts á Wikipedia.

Fengu bara allir að gefa út plötu ef þeir vildu?

Það er einhver lína, sem ég hef í hausnum, þar sem hljómsveit er öðrum hvorum megin við að vera góð eða bara að spila eitthvað rugl. Þessi sveit jaðrar við línuna en er mestmegnis röngum megin við hana.

Áhugaverð plata. Af svona mörgum lögum hljóta einhver að vera góð. Seinni hlutinn aðeins þéttari og betri. Kann að meta hvað var gert þarna, þó að ég tengi ekki fullkomlega.

Klassi. Vissi það eiginlega ekki fyrr en eftir hlustun.

Heyrðu, bara nokkuð ágætt. Sum ekki alveg að hitta en ég er í góðu skapi af því ég bjóst við mjög slæmu.

Ég var bara furðusáttur með þessa. 4,9 og það kom mér á óvart.

Þessi plata er basically Highway to hell tíu sinnum. Síðasta lagið samt smá fínt líka. Highway to hell er samt gott lag þannig að níu svoleiðis eru ekki slæm.

Ókei, vá.

Bara ... allt í lagi. Ekkert eftirminnilegt nema titillag.

Næ lítilli tengingu. Eflaust betra á sínum tíma. Hresst inn á milli.

Reggí sem er allt eins? Kannski er djúpur texti þarna á bak við sem ég skil ekki en það verður þá bara að hafa það 🤔

Mér finnst ég vera töff að hlusta á þetta.

Heyrðu, þetta er bara ekkert spes. Kemur á óvart frá þessari útgáfu af Fleetwood Mac. Ekkert sem að grípur mann.

Algjör negla. Allt saman. Gullfallegt.

Er ekki smá ósanngjarnt að safnplata sé inní þessu? Hún náði mér samt.

Held að maður myndi njóta hennar best sitjandi í hægindastól, með glas af góðum drykk og ekki að pæla í neinu öðru. Naut plötunnar samt ansi vel, kom mér á óvart.

Heví næs blús.

Enn og aftur: Jack White er minn maður, og með Meg er hann frábær og platan mögnuð 🫡

Miiiihiklu betri en frumraun þeirra. Fjölbreytt og ég fíla það!

Meh, fínt í bakgrunni.

Allt í lagi sem bakgrunnshljóð en er samt ekkert spes. En sumt allt í lagi.

Næs í eyrun. Á milli 3 og 4 stjarna. Myndi örugglega aldrei hlusta sjálfur á þetta, en gaman að heyra svona tónlist frá aldamótum.

Bara fínt.

Blúsaður blús/jazz. Bakgrunnsdæmi. Erfitt að lifa sig almennilega í þetta.

Kann að meta þetta sem plötu. Samt slatti þarna sem mér fannst aðeins of langur eða ekki grípandi. Opnunarlagið frábært 🙏

Þetta kom á óvart og var bara drulluflott. Er þessi plata bara soundtrack manneskju með geðklofa?

Skemmtilegt (hallærislegt?) rapp. Samt ekkert sem ég er einstaklega hrifinn af.

Frábær.

Ahh, má maður nota orðið pretentious?

Þetta er örugglega magnað ef maður er mikið fyrir texta. Annars er "söngurinn" leiðinlegur og þetta er ekki alveg nógu grípandi. Gott inn á milli.

Langar að hífa þetta upp í 4 stjörnur en þetta er allt ansi eins.

Skemmtileg instrumental inn á milli. Ég fíla þetta alveg svolítið. Og ég er jákvæður í dag.

Glæsileg plata. Frábær lög en flest aðeins of löng. Þess vegna fær hún 4 stjörnur en ekki 5.

Kannski er maður orðinn of vanur þessu sándi og þessum lögum, en ... 5 stjörnur!

Sándið á þessu rosa áferðarfagurt en litlir hápunktar. Rennur ljúflega í gegn en er hálfgleymanleg.

Ansi hröð og choppy lög.

Helvíti þétt og flottir toppar.

Ekki minn tebolli. Sum lögin löng og með mikilli endurtekningu, ekki nógu grípandi fyrir mig.

Sveiflandi swing. Bara gaman.

Bara allt í lagi.

Ég held að ég þurfi að hlusta djúpt á þessa til að ná henni almennilega.

Banger. Tína er banger. Hægt að dilla sér við þessa.

Unaður í eyrun. Toppuðu sig þarna.

Besta plata sögunnar? Minnsta kosti topp fimm.

Þetta var erfiður dagur, það að hlusta á þessa.

Voru þetta fleiri en eitt lag?

Kemur mér ekki á óvart að ég hafi aldrei heyrt um þessa hljómsveit fyrr. Hljómar samt eins og miðlungs 90s/00s hljómsveit.

Nokkuð góður Bowie hérna. Tvö banger lög en annað samt miðlungs.

Næs hlustun.

Kántrí þykir mér yfirleitt ekki skemmtilegt, og lítil breyting þar á núna. Skynja samt að þær séu góðar og að þetta sé vel gert hjá þeim.

Það er eitthvað sem er að grípa mig þarna. 80s sánd, grúví línur, hljómurinn í röddinni, franska inn á milli. Gott.

Nokkuð ágætt, bara.

Gott funk, en ég skil ekki af hverju sum lögin eru 10 mínútur.

Geggjað væb þarna. Skil af hverju hún varð fræg 🙏

Rapp eins og ég fíla það.

Án þess að gefa mér tíma til að tékka á því þá býst ég við að þetta hafi verið plata sem hafði smá áhrif á r&b, þó hún sé ekki fræg eða vinsæl. Áhugaverð plata.

Ég fíla Stevie Wonder. Sum lög eru með þeim bestu í heiminum. Engin þeirra voru hér :( Tvær stjörnur væri samt of hart.

Er einhver munur á svona blúsplötum? Þetta er samt bara gott og smá auka oomph svona live. Kannski 3,5 stjörnur en ekki námundað upp í 4.

Vá, enn og aftur. Ekki furða að Bítlarnir séu bestir. Þetta er plata sem hefur húmor, fjölbreytileika og nýjungar. Svo eru sum lögin bara rúmar tvær mínútur. Fleiri hljómsveitir mættu pæla í því. Fimm stjörnur plús