Dacht dat het een boomer album zou zijn, valt mee. Prima muziek Fav: marrakesh expres, wooden ship

Had nog nooit oude Franse rap geluisterd. Vond het een easy listen en sommige nummers klonken heel tijdloos

Verjaard album, lastig om naar te luisteren, maar toch een klassieker. Top track: caught, can we het a witness?

Instant classic Fav: someday, is this it

Niet m’n fav zeppelin

Bah!

Bah

Z’n stem, de soberheid, het einde in zicht en de teksten. Klein traantje gelaten

Sopranos song

Bijzonder modern voor 1976

Pretentieus, weinig aan

Niet de leukste van Björk

Veilig

1 hit

Saai! I shot the sheriff is een 5

Z’n stem klinkt raar, verveeld soms, maar ondanks dat komt het hier en daar wel over. Klassieke songwriter muziek goed uitgevoerd, maar zou hier niet zo snel naar teruggaan

Dirty Trip deed nog wel iets met me maar de rest was echt zo verschrikkelijk saai… de Air sound was er wel in terug te horen, maar ik heb nu geen zin om die film te gaan kijken ofzo

Toen ik zag dat weird al hier iets mee te maken had kreeg ik al een naar voorgevoel, maar ik zette hem gewoon aan. Bij het tweede nummer dacht ik dat ik in Tony hawks pro skater zat. Toen werd het alleen maar meer punk blues, en het duurde te lang. Dit album is 20 jaar te laat uitgekomen anders had het meer dan vervelend kunnen zijn

“Ding ding dong dong ding ding dong dong ding” - Anthony Kiedis Ik heb dit album nog nooit in z’n geheel geluisterd, en ging hier met enthousiasme in. Wat kom ik hier bedrogen uit. De teksten zijn absolute nonsens, perfect voorbeeld van ‘ik ben 14 en dit is diep’. Soms zelfs compleet onverstaanbaar door Anthony’s debiele manier van zingen. Ik heb geen RHCP nostalgie, dus het zal mij waarschijnlijk minder doen dan wat oudere luisteraars. De singles zijn nog wel catchy (al heb je ze al 1000 keer gehoord), maar hoe verder je in het album komt hoe sneller je wil dat het afgelopen is. Ik lees dat het geproduceerd is door de legendarische Rick Rubin, waarom heeft hij de wereld niet behoed voor deze Karbonkel verschijning in albumvorm? Deze verzameling kattengejank heeft in 1 ochtend mijn houding van onverschilligheid tegenover de band naar dit-nooit-meer gebracht. Ieder volgend nummer richting het eind brengt mij dichter bij een 0/5, maar door deze site moet ik het alsnog een 1 geven. Onverdiend.

Zo’n album waar ik de cover zo vaak ben tegengekomen, maar nooit de titel wist. Prima album, paar hoogtepunten maar sommige gingen iets te lang door. 3,5

Niet goed niet slecht maar compleet oninteressant en saai

Had deze geluisterd omdat die op ongeveer ieder eindejaarslijstje stond in 2020. Toen viel het al niet echt in de smaak, en nu ik hem opnieuw heb geluisterd nog steeds niet. Het zal vast de tijdsgeest zijn waardoor dit album zoveel lof kreeg, maar het is nou niet echt leuk om naar te luisteren. 2.5

Heeft mij absoluut verrast. Simpele maar complete muziek, fijne gitaar, goeie vocals. Topalbum die zeker in de rotatie gaat

M’n eerste keer Bob Dylan album geluisterd daarvoor nou nooit echt op gedrukt. Prima, in de toekomst maar eens terug naar deze denk ik

BASSIE EN ADRIAAN!!!!

Heel soepel album, luistert gemakkelijk weg. Maar nog niet mn favoriete Miles Davis album

Totaal niet mijn muziek. Zat met een twee in m’n hoofd maar werd gaandeweg toch nog ietsjes aangenamer om naar te luisteren, dus hierbij een 2,5.

Je bent op vakantie in het buitenland. Tijdens uitgaan loop je over straat en moet je pissen. Om je heen zie je een propper nerveus aan z'n gezicht frummelen en kaken knauwend of stijf op elkaar. De ramen zijn afgeplakt, er is slechts een neon bord dat aangeeft dat hier een discotheek zit. Je vraagt of je even mag plassen, de propper kijkt om zich heen en zegt 'oke maar wel snel'. Wanneer je naar binnen loopt begint het te dagen. De club is 3 na leeg. Ze hebben allemaal een pak aan, en staan los van elkaar. Wanneer je aan de barman vraagt of je naar het toilet mag zegt hij dat je eerst een drankje moet bestellen. Bier schenken ze niet. Je vraagt dan maar om een baco'tje en loopt gauw naar de wc. Als je weer terugkomt staat hij klaar. "Dat is dan "16,50" zegt de barman. Godverdomme, je bent er ingeluisd. Je wordt keihard nagestaard als je weer naar buiten loopt door de paar mensen die binnen staan. En de muziek die binnen gedraaid wordt? Dit album.

Na alles wat er over dit album is geschreven, maakt mijn review nog uit? Ik doe het toch want dat moet hier. Dit album kun je denk ik veilig het beste album van de 21e eeuw te noemen, en misschien zelfs het beste hip hop album allertijden. Thema’s als armoede, racisme, ongelijkheid, familie en je relatie tot de rest van de wereld vloeien hier vloeiend in elkaar over. Met humor, scherpe opmerkingen en anekdotes en verhalen uit z’n eigen leven lukt het hem om dit feilloos over te brengen waardoor het voor iedereen mogelijk is een stukje van zichzelf erin terug te vinden. Ik probeer dit kort te houden, maar nog even over de featurings. Het is een album met wereldsterren erop, zonder dat iemand nadrukkelijk aanwezig is. Snoop dogg die zichzelf voor iedereen cent laat optrommelen voor een guest verse voegt hier ook echt iets toe als ‘oude wijze’ verhalenverteller uit Compton. Namen als thundercat of george clinton hebben geweldige bijdrages. Maar er is ook ruimte voor (voor de meesten) onbekenden als Rapsody of Anna Wise. Kendrick was niet bezig met de charts toppen, hij was bezig met een meesterwerk. Dit is waarschijnlijk mijn in z’n geheel meest geluisterde album aller tijden, en dat gaat waarschijnlijk ook niet veranderen. Een stempel op een generatie, en over 100 jaar wordt dit nog steeds geluisterd.

Niet m’n favoriete Radiohead album. Het duurde te lang en mochten best wat nummers uit, maar alsnog genoeg hoogtepunten en memorabele nummers.

Mooie muziek, zeker voor deze decembertijd. Maar het voelt niet meer als een soort achtergrondmuziek

Het is slecht… maar niet slecht slecht. Dit album klinkt als een parodie op jaren 60 psych. Ik kan niet beoordelen of het serieus of, of oprecht een grap. Bij A very cellular song kreeg ik toch een glimlach op m’n gezicht omdat het zo absurd is, maar ik moet zeggen dat ik het niet af geluisterd heb

Leuk om wat andere muziek te horen

Kerst

M’n pa is erg fan maar iggy doet voor mij nog niet zo veel. Prima album, maar moet denk ik meer van hem of deze vaker luisteren om er echt in te komen. Voor nu een 3

Leuk album, luisterde wel oké weg. De stem en zang werd soms wat vervelend, maar alsnog prima. Nummers waren goed opgebouwd en veel originaliteit

Naar mijn mening een essentieel album. Toen ik the Fall voor het eerst hoorde, dat was ook dit album, voelde het als een soort missende schakel tussen alle andere muziek die ik al luisterde. Zo veel bands, vooral in de UK scene, die deze sound meer dan 30 jaar nog steeds proberen te maken (ook succesvol!), maar dit is de kers op de taart. Het gaat van toegankelijke nummers als Barmy vlekkeloos over naar een nummer als I Am Damo Suzuki, een scherp eerbetoon aan Can en een van de meest unieke zangers die er ooit geweest.

Hip hop van rond de eeuwwisseling voelt voor mij altijd gauw outdated. Weinig albums van rond deze tijd die nou echt must listens zijn, maar The Roots zijn echter de uitzondering. Things Fall Apart en Phrenology zijn albums die vandaag de dag uitgebracht kunnen worden en niemand zou merken dat ze 20 jaar oud zijn. Ik geef dit album een 5, vanwege de diversiteit en creativiteit. Een nummer als ‘water’ laat zien dat ze niet bang waren om het anders te doen. Het gaat van boom bap naar jazzy hip hop en een soort punk interlude er tussen, en daardoor is het album geen moment saai. Een nummer als ‘break it off’ zou vandaag de dag - uitgebracht door de juiste artiest - makkelijk de charts toppen.

Peak 90’s, stem is vervelend

Little Richard de echte koning van rock & roll. Heerlijk album, luistert makkelijk weg. 3,5

Fuck off

Wat een album. Ik merk aan de de reviews op deze site dat het bij Amerikanen bijzonder gevoelig ligt. Een guy uit de suburbs van Detroit die muziek maakt over Alabama met een zuid accent. Is Kid Rock de Amerikaanse Joost “Josylvio” uit Naarden?

Hip hop classic uit de jaren 90, east coast hiphop op z’n best. Album vol rauwe beats, verhalen en quotables die op elke willekeurige dag zomaar door je hoofd kunnen schieten. Heel leuk om weer eens te luisteren

Studio albums doen de band geen eer. Niet heel interessant dit, maar live is het stukken beter. Omdat ik toch deze moet raten moet het genoegen doen met een 3

Ik vind het lastig om metal als meer dan een gimmick te zien. Mannen met lange baarden, raarvormige gitaren en een distortion pedaal. Haal dat weg en je luistert naar blues muziek. Over pedalen gesproken, zoek op Google ‘boss metal zone 5g chip’ lol. Dit album vind ik echter heel toegankelijk en was prima af te luisteren. Als je nooit metal hebt geluisterd is dit een prima introductie. Nothing Else Matters vind ik stiekem een banger. En nu heb ik zin in Reign In Blood

Heel leuk album. Ik dacht dat What Do I Get en Orgasm Addict ook op dit album stonden? Buzzcocks mooie band jammer dat er niet meer van hun in de lijst staat

No thx man

Het begon wel lastig, en kwam pas met Hot ‘Lanta echt op gang. In memory of Elizabeth Reed is een absolute banger. Alleen, waarom een studio album van de Grateful Dead maar deze wel een live album? I love live albums en i love jam bands, daarom is dit een makkelijke 4

Heb niks met glamrock, al klonk dit op momenten prima

Klinkt als een voorbode voor wat voor kut muziek er rond 2010-ish allemaal zou komen. Één van de meest opgehypte albums van deze eeuw, en dat is exact de reden dat ik het altijd heb vermeden. Het klinkt als een auto reclame, met veel gezeur tussendoor. En de zanger is een viespeuk.

Mooie stem en fijne rustige instrumentatie, had na een paar nummers er wel genoeg van

Ska 🤨

Weer zo’n weinig zeggend post punk album, wil nu wel eens wat anders

Goeie beats, ver voor z’n tijd, alleen zijn Björks vocal lastig om casual naar te luisteren

Ik heb dit album altijd geskipt omdat ik bang was dat ik het leuk zou vinden. Nu toch geluisterd en gelukkig is het niet zo. Fuck morrissey