Aðeins of cool fyrir minn smekk. Steiktar línur stundum og söngstíllinn á það til að pirra mig. Bandið er hins vegar afar þétt og soundið er mjög gott. Alveg fjör í þessu.
Nokkur góð lög en mörg sökkuð. Gott sound, beatsin eru feit og klassikerinn Nothing but a G thang er ennþá viðeigandi í dag.
Orðbragðið meh. Hversu oft þarftu að tala um typpi í munn? Ertu smábarn? Eitruð karlmennska, kvenfyrirlitning, homophobic og almennt hatursfull orðræða. Ekki til eftirbreytni og eldist bara hrikalega illa.
Platan er allt of löng og var hreinlega þreyttur á henni í lokin.
Finnst þetta mun betri plata en Chronic (sem var í gær). Feitara beat, betra flæði í rímunum. Fíla lögin sum og uppsetningin eins og sjálfsævisaga er skemmtileg. En ríðingar, totthljóð og sama kvenfyrirlitningin og þetta gangster dæmi er svo leiðinlegt til lengdar. klukkutími og korter af því er bara of mikið. Því miður. Big Poppa, Juicy og Who shot ya? eru feit lög.
Byrjar frábærlega og fjarar aðeins út. Classic plata og mótandi fyrir Rolling Stones og rokkstefnuna.
Paint it black er arguably besta lag hljómsveitarinnar og under my thumb er ennþá meistaraverk þrátt fyrir tilraunir sumra að breyta merkingu lagsins í eitthvað cancel dæmi.
Flott sound, góð plata og í raun brautryðjandi.
Get ekki bent á veikan hlekk. Þvílíkur perfectionismi hjá bandinu. Allt útpælt. Soundið frábært og ekki skemmir framtíðarsýnin, fokk jú á plötusölu, gefum plötuna á netinu. Reckoner, House of cards og Jigsaw mögulega besta lagaþrenna á plötu allra tíma. Besta plata Radiohead. Melody is dead, rythm is king.
Hresst, gott sound og flottir hittarar. Þetta er pop rock og frekar gott. Anthony Kiedis er auðvitað óþolandi til lengdar, en það er margt mjög flott hjá þeim á þessarri plötu, sem er þeirra besta að undanskilinni Blood Sugar Sex Magic sem var auðvitað brautryðjandi í pop funkinu á sínum tíma. Road trippin' endar plötuna fallega og er það að mínu mati besta lagið. Emmit remus og I like dirt draga NÆSTUM plötuna niður í þrjár stjörnur en þetta rétt svo hangir í 3.5 sem við rúnum upp í 4.
Þetta er 100% 80's, 100% Prince. Töff, sexy, hrár og skítsama.
Er alltaf 50/50 á því hvort melódískari popplatan Purple Rain með hittarana sína sé besta plata Prince, eða þessi sturlaða veisla á skynfærin. Hvað er hann ekki að experimentera með á þessari plötu (og mastera)? R&B, funk, pop, rokk, jazz, soul og early electro. Þetta er bara allt þarna.
Það er eitthvað svo ekta við Prince.
Í dag segi ég að Sign '☮︎' the times sé hans meistaraverk.
I was following the, I was following the, I was following the, I was following the, I was following the, I was following the...
Indie tíminn var svo kósý. Man-buns og skegg. Hipp og kúl að drekka IPA og margar góðar hljómsveitir komu fram.
Þessi plata er virkilega vönduð og raunar ólík þessu stereótýpíska indie rokki, enda eins og hljómsveitin hafi ákveðið að semja pjúra folk plötu með nútímatwisti. Fílaða. Stutt og laggott.
Æ þetta finnst mér ekki sérstaklega skemmtileg plata.
Allt of mikið bull eitthvað, eins og eins manns band sé að reyna að gera C-hliðina á Sgt. Pepper. Svo fannst mér raddbeitingarnar hans og kassagítaraglamrið bara orðið pirrandi í lokin og sá þá að þetta er bara tæplega 40 mínútna plata.
Leiðinleg en áhugaverð saga samt sem áður sagan hans Syd.
Gott stuð og fjör! Þetta er alveg minn tebolli og gott að eiga í pokahorninu ef samtalið berst að cubano jazz á næsta lagadegi.
Sturluð rokkplata. Með því betra af britrockinu. Þétt alveg í gegn og nokkrir legendary hittarar. Waterfall er besta lagið á plötunni en ég peppast ekkert eðlilega af I wanna be adored og She bangs the drum. Filler lögin meira að segja skemmtileg.
Hresst og hrátt. Þetta er ekki allra og væri alls ekki alltaf til í að hlusta á þetta. En Dexter og Noodles gerðu helvíti katsí lög og þetta kítlar alveg nostalgíuna hjá litlum RebelSel.
Like the latest fashion
Like a spreading disease
The kids are strappin' on their way to the classroom
Gettin' weapons with the greatest of ease
Þetta er flott plata hjá þeim og nær að fanga þetta skate punk tímabil mjög vel. Röddin hans Dexters er þó þannig að maður fær leið á henni.
Þetta er frekar geggjað synthapopp. Ég gat vel unnið við þetta. Kannski ekki alveg það sem ég set á undir öðrum kringumstæðum, en þetta er töff tónlist, það fer ekki á milli mála. Titillagið reif mig strax með og svo var hellað climax með relax. Aftur á móti fannst mér skemmtilegasta lagið Two Tribes og svo var skemmtilegur ode til Gerry and the pacemakers í Fury og helvíti gott BOSS cover í kjölfarið.
Ágætis stöff. Fíla hvað beatið er dark og svona fellur í bakgrunninn sem leiðir til þess að þetta er fín vinnuplata. Ég mun aftur á móti örugglega aldrei hlusta aftur á hana. Svo fannst mér alveg glötuð þessi píkutöl og ríðuhljóð. Er ekki í lagi heima hjá þessum gaurum.
Þetta er frekar feit plata. Elska It was a good day sem er alveg eitt af þessum stóru 90's hip hop lögum sem lifa vel í dag. Check Yo Self líka bouncy.
Restin af plötunni smá hit and miss, en verð þó að gefa klakanum það að það er skemmtilegra að hlusta á hann bölva rasískum yfirvöldum kanans og vandamálum ghettosins heldur en þessi ríðulög sem maður þarf að hlusta á í mörgum 90's rappplötum.
3,5 nær ekki alveg upp í 4 hjá mér
Djöfull var hún flottur sálarblúsari miðað við það að vera hvít. Skín í gegn ást hennar á Big Mama Thornton. Það er alvöru passion í þessu hjá henni og platan flæðir fáránlega vel í gegn. Tók nokkrar hlustanir og þetta virkar bara ótrúlega vel.
Þetta er sérstaklega skemmtilegt þar sem ég er ný búinn að hlusta á tveggja tíma podcast m.a. um Janis hjá "A History of Rock Music in 500 Songs" (Þáttur 169).
Magnað að hugsa hvað við misstum mikið af mússík út af 27 klúbbnum. Að ímynda sér hvað JJ hefði gert hefði hún ekki dottið svona rækilega í það.
Upphafslagið Move Over finnst mér skemmtilegast, enda eina lagið sem hún á ein á plötunni. Helvíti mikið cover tímabil og endurvinnsla laga var gífurleg. Auðvitað er Cry Baby og Bobby McGee geggjuð mússík samt sem áður.
Frábær plata. Slefar í 4,5 en nær ekki fimmunni þrátt fyrir áhrifin.
Skítfínn single! Þrjú fyrstu lögin hefðu alveg dugað. Þetta er ágætis tónlist bara!
Haltu kjafti hvað þetta er flott verk. Elska byrjunina, elska Common People, elska skiptinguna frá I Spy yfir í Disco 2000. Something Changed snerti við mér og tengdi ótrúlega við Monday morning enda í algjöru þroti. Þetta var falleg gjöf frá algorythmanum að fá þessa plötu. Fokk sjálfumglaðir elítistar og forréttindapésar. Áfram Pulp, lang skemmtilegasta Britpop bandið. Blur vs Oasis? Neee Pulp!
Þetta hlýtur að vera helvíti brautryðjandi. Mikið chaos, fáránlega early adaptation af synthum og enginn helvítis gítar. Rafmagnsfiðlur for life! Þetta er töff fyrir það að vera experimental og hrátt. Feitur bassinn líka. Ætla samt ekki að hlusta á þetta aftur í bráð get ég sagt þér…
Ella er smooth. Gott stöff sem flæðir mjög fallega. Hentar vel í dimma rándýra veitingastaði, búbblubaðið og kósítime. Setti þetta á í bílnum til að svæfa Bjarma, en hann var svo imponeraður að hann bara gapti og svaf ekki neitt. Ég aftur á móti svaf værum svefni og nú erum við bíllausir. Takk Ella.
Þrjár og hálf stjarna. Þessi verk ná Ellu ekki upp úr 2. gír.
JL var helvíti frjór og flottur tónlistarmaður. Hefði mátt vera minni skíthæll. Platan er flott og góð vinnutónlist.
Það er þó kaldhæðið að hlusta á mann predika imagine no possessions sem lifði hátt og var með elítu lífsstíl. 3.5
Fín plata, doldið boring samt með tveimur sterkum lögum. Þessi 60's tónlist á það til að vera doldið basic.
Sifjaspellið skemmir þetta band alltaf aðeins fyrir mér.
Þetta er alveg my jam. Smooth old school country og Buck má eiga það að hann var með góða rödd. Kenndi sér sjálfur allt sem hann kunni í tónlist og maður verður að virða það. Þekkti að mestu bara til Buck Owens vegna 'Lookin' out my back door' með Creedence.
Djöfull er þetta góð plata. Soft og folksy, en samt smá psychadellic á köflum með fallegu mixi og frábærum hljóðfæraleik. Ashcroft er frábær söngvari og platan er gjörsamlega löðrandi í djúsi gítarleik, frábærum bútasaum og snilldarlega uppbyggðum laglínum. Þá skemmir ekki fyrir að Ashcroft er auðvitað gallharður stuðningsmaður Manchester United, enda fæddur í Wigan nálægt Manchester, en Wigan er auðvitað Rugby borg.
https://pbs.twimg.com/media/De8JnPbWkAAnF5T.jpg
Bitter Sweet Symphony er náttúrulega top 50 lag of the 90's og gjörsamlega sturluð útfærsla á Rolling Stones laginu The Last Time (í útgáfu Andrew Oldham Orchestra frá 65'). Leiðindamál hjá plötufélögunum. Virðist vera að Jagger og Richards hafi ekkert haft með það að gera.
Sonnet greip mig mest í þessarri yfirferð en The Drugs Don't Work og Lucky Man eru auðvitað frábær lög líka. Filler lögin minntu mig á svona soft Stone Roses dæmi sem ég get hlustað á erry day. Top 10 britpop plata.
Mjúku lögin All my loving og Till' there was you eru að mínu mati lang bestu verkin á plötu þessari. Elska samt lagið hans George, Don't bother me. Skín í gegn hvað hann er flottur lagahöfundur. Einfalt og gott. Auðvitað er þetta snilld og þetta var svaka flott á sínum tíma. Strákarnir eru legendary og þótt þetta sé ein af slakari Bítlaplötunum er þetta samt óneitanlega gott stöff. Leiðinlegt við þessar 60's plötur þetta lagarúllettu dæmi. Roll Over Beethoven er flott lag en afhverju má útgáfan hans Chuck Berry ekki bara vera sú eina. Þannig við mínusum frá þarna einhver 5 lög eða eitthvað.
Vonandi var boðið upp á áfallahjálp eftir þessa tónleika.
Það eru þarna 2-3 lög með stoner rock drungafílingnum sem ég elska við QotSA. Restin er því miður rúnk. Ekki gott rúnk. Heldur finnst mér þetta stundum tilviljanakennt og óklárað.
Þetta er legendary plata. Svakalegt sound miðað við hvað þetta er early. Fínasta vinnutónlist. Lifir vel og hljómar enn bara mjög vel. Auðvitað átti Dn'B eftir að toppa en það er ekkert endilega mikill gæðamunur á þeirri þróun IMO. Svo var hann að deita Björk kringum 1996 þannig við eigum smá í Gulla.
Flókinn karakter hann Paul Simon. Einstaklega hæfileikaríkur með nef fyrir góðu stöffi. Sumir kalla hann þjóf og backstabber. Stundum er það blind-spot hjá fólki með náðargáfu og óöryggi á háu leveli. Hugsa að það sé bæði í bland bara. En tónlistarbransinn á það til að vera cut-throat og maður verður að líta framhjá ákveðnum skíthælastælum nema maður ætli að hlusta einvörðungu á Stevie Wonder eða eitthvað.
Hvað plötuna varðar er þetta óneitanlega meistaraverk. Skemmtilegt og ódauðlegt 80's soft soundið sem virkar bara svo vel og hefur gert alla tíð frá 1986 og mun líklega gera um ókomna tíð.
Þetta er hrikalega soft hjá Eyjaálfunum. Bylgjutónlist alla leið. Fannst þetta ekkert leiðinlegt í sjálfu sér. Þæginleg svona lyftutónlist. Hentar ágætlega með vinnu. En á sama tíma er ekkert challenge í þessu. Plain vanilla.
Ekki besta pönkplatan, þegar við ræðum um gæði. En þetta er sú plata sem hafði lang mest áhrif á pönkið og mikil áhrif á rokksöguna í heild sinni. Þetta er hrátt, hratt og gott stöff. Textarnir eru óborganlegir.
"we don't care about long hair
we don't wear flares"
see my face not a trace
no reality
i don't work i just speed
that's all i need
I'm a lazy sod "
Mun alltaf elska Sex Pistols og þessa epísku plötu. Gott í ræktina. Þreytandi sem vinnuplata nema maður sé á spítti sem er líka næs.
Þetta var ekkert spes. Leið smá eins og ég væri í 70's löggumynd. Alveg hægt að vinna við þetta en kítlar mig ekki. Flottur söngur og hljóðfæraleikur samt sem áður.
Já þetta hreif mig ekki alveg nóg. Flottur gaur örugglega og á alveg flott lög eins og Ne Me Quitte Pas. Var að telja niður í lokin.
Æ þetta var frekar boring því miður. Örugglega voða fínt ef maður nennir þessu endalausa gítar rúnki.
Gífurlega mikilvæg plata. Kom Prince á kortið. Án hennar hefðum við kannski aldrei fengið stóru plöturnar. Maður sér strax hvað hann er að gera. Kominn með eigið sound og er svona að finishera heildarpakkann. Svo er það bara oh no, let's go!
Fyrstu þrjú lögin eru auðvitað það sem gerir plötuna stóra. Þrír risastórir singlar sem koma honum hátt á top 200 poplistanum í u$a.
Finnst næstu lög plötunnar mjög experimental, löng og aðeins of hrá. Flott heildarverk samt sem áður miðað við hvað þetta er early hjá honum.
Alvöru rokkplata og trekk í trekk valin ein mikilvægasta plata rokksins. Hafði gífurleg áhrif á hard rock og metal senuna. Lifir ennþá góðu lífi.
Fantagott rock og ról. Ljúfir tónar og renndi þessu í gegn nokkrum sinnum. Lodi er uppáhalds lagið mitt á þessarri plötu og bara love it.
Já þetta er progressive. Traffic er flott band. Hljóðfæraleikurinn skemmtilegur og þetta er frábær vinnutónlist.
Helvítið hann Max Martin. Þetta er drep. Fær auka stjörnu því Taylor er fær söngkona, en þessi tónlist er bara gjörsamlega úrkynjað auglýsingapopp.
Þetta er svakalega gott funk rokk. Smá erfitt stundum að setja fingur á það hvaðan þetta sound kemur. Örugglega bara geðveikin í aulanum og perranum Kiedis blandað með funky shittinu í Flea. Virkilega gott stöff og mér finnst platan flott heildarverk sem ég get alveg hlustað á aftur og aftur.
Shiiiet hvað þetta er þægilegt. Hann var í Pulp á tímabili enda vinur Jarvis og frá Sheffield. Þetta er góð vinnuplata.
Fínasta britpop. Ekkert eins katsí og Pulp, Blur eða Oasis. En skítfínt.
Þéttur og góður Ray. Engir hittarar samt en flott plata. 3.5
Byrjar hellað vel og endar svo í hávaða. Finnst þessi plata meira áreiti en snilld. Margir gen-x'ar sem sjóða úr reiði við það. 2.5
Smooth operator. Geggjað sound. Steely Dan soundið mjög sterkt en skemmtileg tilraunastarfsemi með. 3.5/5
Spes. Ágætis tónlist samt. Worldly hljómar og áhugaverðar blöndur. Meginþorrinn samt helvíti boring því miður. 2.5/5...
Helvíti fínn hann muddy og þétt plata
Þvílík plata hjá Little Stevie Wonder. Soundið sem maður tengir við hann byrjar í raun með Talking Book. Þetta er ósköp þægileg plata og nokkrir absolute bangers. 22 ára þegar hann gefur út þessa 15. plötuna sína 1972. Einn af þessum litlu Mozörtum.
Ahh gott að fá smá Smiths. Þetta er næst lélegasta platan þeirra, en það skiptir ekki máli því þær eru allar geggjaðar. Elska soundið frá fyrsta lagi og það flýtur vel í gegn.
Morrissey er kannski snarbilaður rugludallur, en Johnny Marr heldur með Manchester City (og gæti verið elsti Gallagher bróðirinn) þannig hvor er verri????
Tónlistarmenn þurfa líka að vera veruleikafirrtir að einhverju leyti.
Smoooooth. Þetta rann vel í gegn. Vondur maðurmaður, sturlaður tónlistarmaður. Amk top 5 trompetleikarinn minn! 3.5
Þetta var spes. Mikið gítarrúnk til að byrja með en datt svo aðeins í fönkið. Fínasta fínt bara.
Þetta er fínasta plata. Klassískt rokk. Rúllar vel í gegn en fyrir utan hittarana er þetta ósköp döll.
Helvíti gott popp. Lorde er skemmtilegur art-poppari. Gáfumannapopp nútímans. Bangin sound á mörgum af þessum lögum og homemade dynamite er algjör negla imo.
Þetta eru ljúfir tónar. Skemmtileg plata og fínasta vinnutónlist. Áhugaverð saga bandsins og hvernig þeir breyttu um stefnu.
Æji var ekki í miklu 60's stuði. Þetta er óttalega mikil steypa fyrir mín eyru í dag. Love á samt góð lög og á alveg stað í rokk sögunni. Þessi plata er samt drep.
Þetta er drullu þétt dæmi. Algjör Tæatónlist reyndar!
Frábær plata og það debbjú platan! Eru strax komnir með smooth sound sem hljómar Who'lega. "Mitt á milli Beatles og Stones." - Tæson. Það er satt og rétt.
Alltaf gott að fá smá U2. Þetta er hrikalega smooth plata og jafnvel hjálpar henni að eini hittarinn er upphafslagið sem er svo hrikalega gott og setur tóninn. Jafnvel vanmetin plata ef hægt er að segja það um U2.
U2 er samt minnar kynslóðar Eagles þannig ef ég væri pönkari myndi ég hata þá :) en ég er bara ekki hater. <3
Helvítis fokking stuð. Þetta er geggjað pönk. Hrátt. Melódískt. Geggjaðir textar. Fílaða!
Synthapopp er gáfumannapopp í mínum huga. Mörg flott lög sem eru stuð. En reyndar finnst mér drepleiðinleg sum hægu lögin, sérstaklega "The Other Side of Life". Fæ alveg klígju af útdregnum niðurdreptónum í duranduran söngstílnum.
Nokkur góð lög og margt drasl. Margt þarna innihaldslaust en fight the power skín alveg í gegn hjá þeim á sumum lögunum. Ak47 murder bitch bla bla gefur mér bara kjánahroll samt. Var edgy á sínum tíma en orðið svo helvíti þreytt núna.
Kom á óvart! Sjúklega mikið stuð! 3,5 frá mér!
Epísk plata sem hafði gífurleg áhrif á tónlistarsöguna. Algjörlega galið að Surfer-rock hljómsveit hafi dregið þessa kanínu upp úr hattinum. Óskiljanlegt hvernig þeir sömdu bara God only knows. Þetta var alltaf að fara að vera fimma frá mér en líka alltaf gaman að hlusta á Pet Sounds.
Helvítis töffarar.
Root down uppáhalds úr þessarri yfirferð. Oh my god that's the funky shit. Sem Liam Howlett samplaði svo á The Fat of the Land í laginu Funky Shit. 6 ára Axel ELSKAÐI Funky Shit.
Get it together ógeðslega þægilegt lag.
Sabotage smá ofspilað en samt epic.
Þetta er nostalgíuplata um töffið í 90's. Ótrúlega góð tónlist, skemmtilegir textar og banging legacy.
Mjög gott 60's rokk. Þægilegt og smooth. 3.5/5
Ég er svo hrikalega biased. Þetta er alveg hrikalega góð rokkplata og mótaði minn tónlistarsmekk alveg rosalega mikið. Þeir sem eru grunge megin í lífinu fatta.
En svona án alls gríns finnst mér þetta bara fullkomin plata fyrir 1991 senuna. Vedder með iconic rödd, lögin og textarnir löðrandi í óvissu ungdómsins, hljóðfæraleikurinn er líka frábær. Þá er heildarverkið svo þétt.
Black er eitt fallegasta rokklag sem ég veit um og Jeremy er sturlað. Svo eru hinir hittararnir bangers og ekki hittararnir orðnir jafn góðir í mínum eyrum eftir svona 10.000 hlustanir.
Það var aldrei spurning um annað en 5/5 frá mér...
BILLY!!!
Þetta er svakalega þétt plata hjá Billy. Svo er hann líka bara svo kammó og næs gaur með fallega rödd. Gaurinn er alvöru icon sem á allt gott skilið, annað en margir aðrir celebs og tónlistarplebba egó.
Platan byrjar hrikalega vel með Movin' Out og ástarlögin eru róleg og næs, svo er Vienna eitt flottasta lag allra tíma. Heildarverkið rosalegt.
Þetta er algjört meistarastykki. Ekki margir sem haldast svona ótrúlega góðir og hráir út lífsleiðina. Fyrstu tvö lögin eru sturluð. Titillag plötunnar er ótrúlega hrátt og fallegt. Alvöru folk americana eins og það gerist best. Svo tekur hann Hurt með Nine Inch Nails og gerir það að sínu. Frægt er að höfundur lagsins sagðist ekki eiga það lengur. Johnny Cash ætti lagið nú. Svo eru fleiri góð og viðeigandi cover ásamt fleiri frumsömdum lögum á síðasta hluta starfsævi Cash. Fjandi flottur kallinn og þessi plata er legendary.
Fannst þetta byrja vel fyrstu tvö lögin. Svo fjaraði heldur betur úr þessu að mínu mati. Allt of mikið diskó eitthvað. Flókinn karakter hann MJ og hrikaleg sagan hans. Fimmta sólóplatan hans þrátt fyrir að vera aðeins kringum tvítugt. Þvílíka maskínan sem þetta Jackson 5 og Motown dæmi var fyrir hann. Auðvitað ein mikilvægasta MJ platan þar sem hann var að kynna sig upp á nýtt fyrir heiminum. Ekki sem barnið MJ heldur ungi maðurinn MJ (sem var svo bara grátandi barn inni í sér). Sorglegt dæmi. Platan er hins vegar ágæt.
Alvöru gaur hann Holger! Þetta er náttúrulega sturluð plata. Rúllaði furðulega vel í gegn hjá mér miðað við svona hálf avant garde dæmi. Flott tilraunastarfsemi.
Gef greyinu 2.5. Frekar mikið prump.
Æææ mér fannst þetta nokkuð slappt, fyrir utan Seven Seas of Rye sem er banger. Ekki komnir með rétta soundið. Hetjuhljómurinn feidaði burt fljótlega og ég nennti þessu varla. 2.5 stjörnur frá mér.
Good shit. Þetta er drullugott sound. Þeir eru svo ljótir og góðir bretar að það hálfa væri nóg. Ég hef svolítið trassað Supergrass og ætla að dýfa mér betur inn í þetta snilldarband.
Shit hvað þetta er góð plata. Sekk alltaf inn um leið. Venjulegu lögin eru sjúk og þegar þú heldur að platan sé að fjara út færðu Hey You og Comfortably Numb í andlitið.
henti þessu á þegar ég var að elda. Game changer að hafa djass í eldhúsinu. 3.5/5.0
Mjög gott grúv. Flæðir sjúklega vel. Coverið á plötunni er legendary.
Þetta var alvöru old school. Gat alveg unnið við þetta. Múvaði mann alveg smá. Tónlist var svo töff eitthvað á þessum tíma.
Frábær plata og mitt persónulega uppáhald með honum. Don't think twice og A Hard Rain eru svo solid tvenna. Blowing in the wind auðvitað iconic lag fyrir the 60's.
Fínt 60's rokk. Smá experimental hjá þeim og svona djók plata hálfgerð. Sum lögin nokkuð slöpp og ekkert sérstakt heildarverk. Hljómsveitin er þó geggjuð og mjög mikilvæg.
Frábært verk. Góðir textar, geggjuð lög. Sufjan er helvítis meistari.
Hart og gott stöff. Virkar svo dystopian á mig, samt vilta vestrið eitthvað. Lemmy var kóngur, en þú myndir ekki vilja vera hann.
Hrikalega góð plata. Ekki jafn góð og morning glory, en hrárri og ekki jafn commercial. Gallagher bræðurnir eru fávitar en þeir voru huge fyrir manchester soundið og bretabylgjuna seinni. 4.5 stjörnur.
Frábær plata. Rennur svo vel í gegn og textarnir töff og áhugaverðir. Hafði gífurleg áhrif á rokkið og þessa blessuðu pönk senu.
Þessi hljómsveit er nottla eitthvað grín. Allt svo þétt og gott. Soundið er einstakt. Platan helvíti góð þrátt fyrir að mörg lögin voru fyrsta hlustun. Rann mjög vel í gegn.
Flott 60's 3.5 og waterloo sunset gefur þessu auka 0.5 = 4. Kinksararnir klikka ekki.
Frábær rödd hjá kallinum, ein sú allra allra besta!
Ánægður með hann að peppa menn í að berja ekki konuna í It's all right.
Dillaði mér alveg við þetta.
Frábært 00's rokk. Auðvitað smá naive textarnir hjá Bellamy, eins menntskælingur sem var að opna fyrstu Chomsky bókina sína, en þetta er samt svo góð tónlist. Þegar gítarsólóið droppar í Knights of Cydonia flyst ég bara aftur til ársins 2006.
Þetta er fínasta plata hjá honum Jack White.
Rock solid dinner tónlist fyrir hipstera og töffara.
Sturluð plata og mjög mikil nostalgía fyrir lítinn Sela. Man mjög vel þegar Prodigy spiluðu í Laugardalshöll í mars 1998.
Fínasta fínt og flottasta flott bara.
Frábær plata. Alvöru rokk og kúabjallan notuð villt og galið. Þetta hafði mikil áhrif á rokkið og mótaði okkur nokkra.
Fín plata. Dálítið leiðagjörn enda vel löng. En drungalegir textar og lögin líka mörg hver.
Frábær plata. Fyrstu 3 rólegu svolítið svona mellow. Svo koma þrjú dúndur í röð sem er frábært. Svo síðustu 3 smá svona softer. Þetta er náttúrulega ótrúlegt verk hjá Mikka. En eins og með hinar plöturnar finnst manni hann smá óþægilegur.
Sturluð plata. Ein af þessum stóru 90's. Dark og electro og bara allt gott við þetta.
Helvíti góð rokkplata. Orgelið er nottla sjúkt og þessar bassa- og gítarlínur undir drunganum gera þetta að svo miklu meistarastykki.
Bleh. Elska zappa en þetta fannst mér boring.
Omfg hvað þetta er fullkomið albúm. Top 3 allra tíma.
Sum lögin voru kósý Bygljan eitthvað 90's. Annað var vitleysa og sumt var beinlínis pirrandi.
Mjög solid plata hjá MM. Set þessa á vinnuplötulista.
Mjög solid plata. Mikið pródúsuð en grúvið og þéttleikinn náði mér.
Bítlalegasta bítlaplatan in my opinion og auðvitað algjört meistaraverk. Svakalega góð lög, stuð og sorg. Kannski ekkert af þessum lögum komast á top 10 yfir bestu bítlalögin, en það skiptir engu máli. Flæðið er svo gott og ekkert lag lélegt. Mitt persónulega uppáhald er got to get you into my life sem er grjóthart en samt kósý.
Mjög mikið meh. One er fallegt lag. BONO!
Mjög skemmtileg plata. Flottir textar og spesið skín svoleiðis í gegn.
Nostalgíuplata hjá Axel. Mér finnst þetta ennþá drullufínt. Gott í gymmið, bílinn og stundum með vinnu. Betra en hitt Nu-Metal shittið sem var í gangi á sama tíma.
Frábær plata hjá Gogga. Quiet Beatle var svo kósý gaur.
Fínasta stöff. Mér fannst það samt smá leiðagjarnt. Á örugglega skilið 4 en persónulega fannst mér þetta vera 3.5
Mjög gott stöff. Iconic í Acid House geiranum og gerði mjög mikið fyrir teknó senuna. Fjarka þetta.
Fáránlega góð debjú plata. Ekki besta stöffið en samt drullu gott hjá honum. Through the wire og All falls down eru helvíti góð lög. Þetta skit dæmi er mjög leiðagjarnt.
Mjög margt goodshi á þessum plötum. Aftur á móti fannst mér 50% vera bara ok. En við erum líka að tala um 2 klst +. Þeir eru alltaf fesskir og hreinir strákarnir.
Þetta fannst mér rosalega góð plata. Gott soundið og textarnir hans Bobba skáka nottla flest.
Frekar boring plata to be honest. Fannst fyrstu þrjú lögin fersk en svo var þetta bara bar eftir bar af gritty fyrirsjáanlegu gítarrunki sem mér fannst ekki skemmtó.
Ágætis plata. Gaman að sjá þá færa sig yfir í stöffið sem þeir eru þekktastir fyrir. Ekki bara brimbretta unglingastöff heldur komnir textar með meiri merkingu og heildarverkið mun meira en fyrri plötur. Ekki alveg komnir í pet sounds gírinn en þetta er í áttina.
Gucci gucci. Þetta er svona mest mainstream jazzplata allra tíma, en það er alveg ástæða fyrir því að þetta sló í gegn. Menningararfleið þessa verks er óneitanleg þrátt fyrir að vera pop. Gott að vinna við, gott að setja á í matarboði. Svartur djass er samt betri djass imo.
Brjálæðislega gott albúm. Þetta er peak Kanye og 00's hip hop. Eins umdeildur og hann er verður það aldrei tekið af honum hvað hann lagði sig fram í tónlistinni. Það er ekki sekúnda af þessu sem er ekki útpælt.
Ágætis indie! Fræga lagið best hehe.
Ekki jafn erfið hlustun og margt annað tilraunadót. Elska gritty hljóðið í strengjunum og þetta virkar ágætlega sem vinnutónlist. Þekki hvorki hljómsveitina né áhrif þeirra nægilega vel, en gruna að þetta hafi alveg haft áhrif á soundið í rokksenunni eitthvað eftir 2004. 3.5/5
Hefði þurft meiri sýru fyrir þetta.
White rabbit er frábær tónsmíði en ég er ekki tilbúinn að fyrirgefa þeim fyrir We built this city.
Jájá þetta er gott stöff. Mjög þægileg hlustun. Greinilega hellað talented tónlistarmenn þeir frönsku.
Allt í læ bara. Sýrutrip. Nokkur góð lög sem gripu mig alveg, Sometimes I don't know what to feel er fallegt. Todd er samt flottur og á alvöru kviðmága. Liv Tyler var rangfeðruð dóttir Todd og hét Liv Rundgren til 11 ára aldurs. Gaurinn er ennþá að og er m.a. að halda tónleika í dag 15. maí. Töffari.
Oj. Píslargangan mín að klára þetta ógeðslega albúm.
Solid þristur. Our house er meistaraverk en það er slatti af filler efni þarna. Hljóðið varð smá áreiti eftir því sem leið á seinni hluta. Ekki alinn upp við the madness sound.
Þetta átti ekki alveg við í dag. En þetta er eflaust mjög flott stöff. Finnst ég bara ekki hæfur til að meta það.
Klikkuð plata. Svo minimal en samt mikið í gangi. Svo birtist allt í einu Caipirinha og ég var kominn á ströndina.
Pretentious Deep Purple wank.
Sum leiðinlegustu lög sem ég hef á ævinni heyrt eru á þessari plötu. En svo voru nokkur frekar góð lög eins og My friend Goo og Mildred Pierce. Svo er Kool thing frekar Kool.
Skil alveg að sumir séu í cult-inu en finnst þetta heilt yfir svo tilgerðarlegt band og albúm. Kveðja Hater.
Geggjað smooth. Flott plata og öflugt Band.
Nostalgíu fílingur í þessu. Þetta sound kemur mér alltaf í gírill.
Æji þetta er ekki gott. Free birb og Simple man er flott en þreytt. 2.5/5
Ljúft og fínt. Sum lögin talsvert betri en önnur samt. Broken Clocks og The Weekend langbest IMO.
Grjóthart. NIB er svo mikið nostalgíulag hjá ungum rokkSel. Fáránlega áhrifamikið sound sem var bara aðeins meira black and heavy en það sem var í boði á þessum tíma.
26.(!) platan og hann var ennþá listamaður í þróun. Mér fannst hún þung og erfið þegar hún kom fyrst út. Kannski sérstaklega í skugga andláts Bowie. Með tímanum hef ég reglulega hent plötunni á og hún er frábær tónsmíði. Pólíseruð kveðja eins stærsta tónlistarmanns sögunnar.
Hresst og ágætis stuð. Groove er banger en rest smá svona la la.
Booker er 17 ára þegar platan kemur út. Pælum aðeins í því.
Þetta er iconic hljómur sem flestir ættu að kannast við. Ég er svo drullusáttur með þetta sound og gæti endalaust hlustað á samspilið milli orgelsins og gítarsins. Ábyggilega ekki allra en þetta fleytti mér inn í annan heim. Mun hiklaust notast við Booker T. og náðargáfunum sem vinnutónlist.
Þetta var æðislegt. 3.5 stjörnur!
Ennþá mjög gott stöff flest. Gæti samt stytt plötuna heldur mikið. 3,5 af 5.
Sturlað albúm. Bara góð lög IMO nema Everyone (hvað var hann að pæla). Hann er gjörsamlega búinn að missa vitið í dag, en þarna á þessum tíma var hann bara good ole' fashioned kunta sem söng og glamraði mjög vel. Glad tidings er uppáhaldið mitt þarna útaf Sopranos þættinum þegar Tony skýtur Tony B (Steve Buscemi). Geggjuð sena. Bæng!
Fannst þetta hugljúft fyrstu tvö lögin. Síðan leiddist mér. Síðan var ég orðinn leiður á þessu. Síðan var ég nálægt að slökkva. 11 muldrandi lög eru of mikið í einni atrennu.
Meistaraverk. Svo sérstakur fílingur í plötunni. Fáránlega vel út sett lög og textarnir frábærir hjá honum. Margir all time klassikerar í þokkabók. As er eitt besta lag allra tíma, en Ebony Eyes greip mig í fyrstu yfirferð (SAXOPHONE RIGHT HERE!!!).
Stevie er all time great og þetta er besta platan hans.
Þetta er hans ÁTJÁNDA PLATA og hann er enn að toppa sig þarna. Segir allt sem segja þarf um þennan tónlistarmann. Reyndar mjög fyndið að hann var að hugsa um að flytja til Ghana og helga sig hjálpræðisstarfi en gerði þessa plötu í staðinn. Myndi íhuga 5 og hálfa stjörnu ef það væri möguleiki.
Wah-wah.
Þetta er helvíti fly. Þægilegt og töff stöff. Curtis var krítískur á stöðu pusher mannsins á 8. áratugnum. Textarnir sýna skilning fyrir erfiðleikum fólks í þeirri stöðu án þess að firra alveg af ábyrgð. Tónlistin er auðvitað geggjuð í sjálfu sér, en hann tekur þetta á næsta level.
Kvikmyndamússík tók ákveðnum stakkaskiptum eftir að Mayfield hækkaði rána.
Jájá þetta var ágætt. Gott að vinna við þetta.
Friggin' cool album.
Geggjað. Þægileg plata með vinnu.
Hef lítið hlustað á TJAMC en mun henda því í róteringuna það er klárt.
Geggjuð plata. Sést alveg hvað þeir eru að fara út í. Frábær og aðgengileg tekknó tónlist.
Nostalgíuplata hjá mér. Ipod og AUX þennan veturinn og sumarið 2008. Good shit.
Stökkið frá Pablo Honey í The Bends er svo gígantískt. Þarna heyrir maður loksins hluta af soundinu sem þeir eru svo þekktir fyrir og hafa masterað.
Þetta er í fyrsta lagi frábær alt rock plata. Hugljúf og létt en samt með sturlað sound og flotta texta.
Bends nær ekki hæðunum sem Ok computer, Kid A og In rainbows ná og heildar þemaið kemst ekki eins vel til skila. Þetta er töluvert hrárra stöff og ekki eins skipulagt execution. Það er samt hluti af sjarmanum við hana.
Dark og gott. Svo þétt gítarsound. Lagasmíðin superb og röddin á Corgan er geggjuð þótt hann sé óþolandi stjörnustælapési. Sum lögin erfiðari en önnur. 4.5 stjörnur frá mér. Eldist vel.
Hrikalega módern plata. Rock solid þéttleikinn og virkilega gott sound. Lögin eru létt en ekki of poppuð. Mjög skemmtileg synthavinna. Heart of glass er disco legend, one way or another er bylgjurokk af bestu gerð. Sunday Girl fer á playlista rosalega þægilegt, líka á frönsku!
Elska þessa plötu. Ennþá hráir, en samt orðnir flóknari og betri. Heildarverkið frábært og In My Life er náttúrulega eitt af þeirra bestu lögum. Aldrei minna en fimm stjörnur fyrir mitt leyti.
Ekki besta plata Cure, en samt drullu gott sound.
Þægilegur Elvis. Hrikalega vel pródúseruð plata og hljóðfæraleikurinn mjög crisp og smooth. Hér er ekki verið að finna upp hjólið, en þetta er hrikalega góð plata. 3.5 frá mér.
Fínasta plata hjá Róberti. Mætti slaka aðeins á með þessa munnharmonikku sína samt. Fannst hún smá pirrandi. Svo er myndin ekki í fókus.
Þessi plata hreyfir ekki mikið við mér í dag.
Mjög falleg tónlist og Billie er frábær.
Þetta eru of miklar drama krúsídúllur fyrir mig og of mikil vocal-jazz fyrir minn smekk.
Þetta er alveg smooth, en ég var ekki í stuði fyrir þetta. Of mikið spjall og áreiti!
The weight er frábært lag. Restin af plötunni fannst mér frekar meh því miður, eins og þetta er nú þétt band. Mjög basic stöff.
Hrátt og basic en nær mér alveg. Going Out of My Head er banger. 3.5
Stuð á kvöldvakt í L7. Fínasta sýra.
Geggjað. Hress og mjög heildstæð plata. Stand og Orange Crush stærstu hittararnir en restin er ekki fillers, heldur mjög áhugaverð og góð lög. Mikið var ég búinn að sakna Stipe, alveg kominn tími á smá REM. 4.5
Mjög smooth og gott stöff. Eldist eiginlega mjög vel bara miðað við 90's stöff. Aðeins of löng og nokkur lög þarna sem hefði mátt kötta. Heilt yfir fínasta fínt.
Sollidd þrisstur. Ekkert spes fyrir mitt leyti, en alls ekki lélegt heldur.
Allt í lagi. Ekki minn tebolli samt. Orðið þreytt í lokin.
Snjór úti og BTR á fóninum. Veturinn er mættur og ég fílaða. Platan er nottla meistarastykki. Einstaklega gott sound og heildarmyndin er til staðar. Bossinn er með þetta. 5.5 stjörnur.
Solid rokk. Djöfulsins Ozzy. Góður experimentalismi, þetta er svo early stöff en samt svo satanískt og grjóthart. Love it.
clapton sökkar. þetta er allt of langt.
Hrátt og geggjað post punk. Þokan í Reykjavík alveg setur þetta á næsta level.
Mjög sæka mjög delic. Flottur han Cope. Smá steikt týpa, en fíla hvað hann er andkristinn.
Ógeðslega gott indie rokk. Hrikalega þétt sound og flott lagasmíði.
Mjög gott indie. Miklu hrárra en seinni plöturnar, kemur ekki að sök því we like it rough.
Skemmtilegt, pínu ruglað, smá sturlað.
Kom á óvart. Mjög þétt og góð plata. Geggjað sound í HIGH FIDELITY! Rock lobster er svo rúsínan í pylsuendanum. Hélt ég myndi ekki fíla þetta.
Flott plata. Mjög mikið Killers sound. Þétt og nokkrir bangers.
Skemmtileg plata og mjög gott sound. Hljómar frekar modern miðað við að vera gítarmússík og slagverkið er eiginlega sturlað! Leið mjög hratt og tók hana nokkrum sinnum. Bjóst alls ekki við að fíla þetta svona mikið.
Skemmtileg plata. Hrikalega öflug tónsmíði og soundið er crisp.
Þetta fannst mér leiðinlegt. Epic er flott lag og War Pigs er nottla snilld en þeir eiga það ekki... 2.5.
Frábær plata. Ekki margir sem ná að setja svona senur upp með textum í tónlist. Algjört ævintýri bara.
Klár áhrif frá Adam Ant. Mjög Björkleg, Tricky Bristol sound í þessu og jújú þetta er alveg flott. Fannst platan samt helvíti leiðagjörn.
Frábær plata. Welcome to the 70's segi ég nú bara. Legendary upphafslag, samið á Íslandi eftir vellukkaða tónleika. Ekki eins mikið rúnk og ég bjóst við af þriðju plötunni. Trommurnar eru náttúrulega númer 1,2 og 3 í þessu.
Þetta rokkaði reyndar fáránlega mikið. Kom skemmtilega á óvart. Brjáluð beats. Útgáfa þeirra af Apache hafði gífurleg áhrif á Hip-Hoppið.
Haters gonna hate. Þetta er nostalgíuplata fyrir mig og mjög svo kósý. Margir hittarar og er með flestöll lögin vistuð á playlista. Frábær tónsmíði að mínu mati og svo miklu betra stöff en nýja dótið þeirra. Haraldur Freyr Pollapönkari hefði betur tekið giggið.
Var betri í minningunni. My name is er gott lag, aðallega samt útaf samplinu frá Labi Siffre. Textarnir eru rosalega barnalegir og margir hverjir óþarflega ljótir. Eminem gekk í gegnum margt ljótt víst en hann er líka frekar ljótur og hatar konur. Bonnie & Clyde er eitt ljótasta lag sem ég hef heyrt. Hommahatrið er líka disturbing.
Þetta fannst mér skemmtilegt. Óperumetall. Þetta er einfalt og gott stöff. Gítarglamrið ekki óþarflega krúsídúllulegt, flottur bassi og solid trommuleikur. Söngurinn er ekki allra en ég fíla þetta. Sami stíll og Iron Maiden. Breaking the law er all time classic metall.
Norsku vinir okkar í Röyksopp klikka ekki. Mjög þægileg tónlist og gott að vinna við.
Þetta fannst mér alveg glatað. Átti erfitt með að klára plötuna. Overproduced. Ríkt fólk að blaðra um fátækt. Condescending.
Ohhhh nostalgía. Frábær plata. Svo mikil angist. Ekki margt sem ég get sett út á. Svo gott production. Hrátt og in your face.
Þetta er ekki uppáhalds Radiohead platan mín. Frekar mörgt steikt vælulög. En experimentalisminn er alltaf til staðar og nokkur geggjuð lög eins og There, there. Erfitt að fara lægra en 5. En þá væri in rainbows og ok computer 7.
Virkilega góð plata. Smooth og slakandi. Hugsaði samt þegar síðustu 3 lögin komu með smá beat hvað restin væri betri með smá stuði.
Mikilvæg og sturluð plata. Maður heyrir líkindin við Byrne og Talking Heads. Hrár söngur með litlu production rugli þar. Rosalega lifir þessi plata vel.
Meh mér finnst þetta ekkert sérstaklega skemmtilegt.
Drungalegt og real. Ógeðslega flott plata og góð í -10 gráðum í Reykjavíkurskammdeginu.
Meistarastykki. Ógeðslega gott konsept. Útfærslan frábær. Geðveikin, peningar og geimurinn, mannlega upplifunin á lífinu og dauðanum. Þetta eru stóru málin. Ekki að ástæðulausu að þetta sé talið ein besta plata allra tíma.
Ógeðslega góð plata ef maður en fyrir svona tónlist. Hressandi og tengi alls ekki við það að hún sé of full af endurtekningum. Finnst þetta einmitt bara rosalega experimental en á sama tíma þétt. Ekkert rugl. Gaman að djamma við þetta og reyndar vinna líka og ræktast.
Galið að þetta sé 50 ára gömul plata. Algjörlega brautryðjandi dæmi. Auðvitað ekki hægt að bera þetta saman við nútíma raftónlist, en hún er samt mjög nútímaleg á köflum. Skemmtilegar melódíur og frábær experimentalismi hjá þeim.
Gin and Juice er gott. Who Am I er alveg funky. Rest er filler og jújú nostalgic fyrir marga.... ágætt en ah þetta er bara ekkert sérstakt.
Mjög falleg plata hjá Páli. Ótrúlegur lagahöfundur og góður að soga að sér sköpunarverk annarra, for better or worse.
Byrjaði sem þristur hjá mér, en þetta er bara svo solid hljómsveit. I Zimbra, Cities og Heaven eru geggjuð lög og restin er skemmtó.
Frábært rokk. Elska Hells Bells, Angus Young og Back in Black. You shook me var í miklu uppáhaldi lengi. Finnst þetta ekki alveg eins djúsí og þegar ég var 12 ára (sjokker). Þéttleikinn er til staðar. En það er smá kjánahrollur.
Sturluð söngkona. Geggjuð plata sem rennur alltaf vel í gegn. Gott soul slær flestu við IMO.
Menningartaka frá frumbyggjum Ameríku. Augljós eftirherma Stevies Wonders. Ég veit ekki alveg hvað mér á að finnast um þetta svona móralskt séð. Svo er samt alveg ryþmi og búggí í þessu. Alls ekki jafn gott stöff og hittararnir þeirra Little L og Virtual Insanity. Smá óbragð samt af því hvað þetta er mikið plott eftirhermu. Svo er kaldhæðið að maður með safn 50 exótískra bifreiða syngi um áhrif kapitalismans.
Elska þetta. Frábær fyrsta plata. Soundið er þétt og næs. Psycho killer er svo ein mesta rúsína í pylsuenda sögunnar.
Frábær plata og frábært band. Þetta er svo mikið pönk. Kómískt á stundum en samt svo töff. Algjörlega soundið í lagi og algjörir töffarar í þokkabót. Cult band sem á svo sannarlega skilið sinn status í rokksögunni.
Algjör þristur. Ekkert slæmt við þetta, en múvar mig ekki á sama hátt og margar aðrar plötur frá þessu tímabili. Þetta eru flottir strákar og miklir tónlistamenn. Pharrell og frændi hans Timbaland eru flottir pródúserar. Gaman að fá smá Lenny Kravitz.
Geggjað. Frábær lagasmíði og hljóðfæraleikurinn geggjaður. Var góð í fyrstu hlustun og betri í annarri og þriðju. Þessi fer á playlistann.
Langaði að fíla þetta aðeins meira. Áhugaverð lög en mjög mikið bull.
Frábær eins og alltaf! Nikki Hellir klikkar aldrei
Frábær eins og alltaf. Nikki Dreki klikkar aldrei
Frábær plata. Einstakt sound og eldist vel að mínu mati.
Nostalgía. Gott chill og vinnuplata. Minimalisminn nýtur sín vel og átti vel við early 10's. Má ekki taka þessu of alvarlega.
Gott popp rokk. Solid lagasmíði og var miklu betra en annað sem var í gangi 2004. Flest lögin þarna eru auðvitað ofspiluð í drasl en kemur svosem ekki að sök við yfirferðina.
Skemmtileg og lúðaleg plata. Engir óþarfa hittarar eða neitt rugl. Bara 80's rokk, píanó, spjall og bull.
Besta Dexy platan IMO.
Frábær söngkona. Góður stemmari og falleg lög.
Þetta er svo drungalegt en samt notalegt. Hugsa bara um Twin Peaks. Jafnvel uppáhalds Cure platan mín. Svo gott heildarverk.
Þetta fannst mér ekki skemmtilegt.
Frábært live albúm. Skemmtilegur hljóðfæraleikur, söngurinn óaðfinnanlegur og crowdið obvi að fíla þetta í tætlur.
The real BB King. Ekki þessi íslenski BB Queef.
Einhæft. Frábær trommuleikur. Lúðalegir textar. Hávaði bara á tímabilum. Ekki minn tebolli. Nu metal sökkar.
Gott rokk. Smá þreytt, en samt alltaf solid.
6/5. Fullkomin plata. Í styttri kantinum, svo að 10 gegnumspilanir finnst mér ekki vera ofaukið.
Helvíti töff synthapopp. Þetta var alveg stemmari.
Svo klikkuð plata. Þarna toppar þrassið og það er ekki aftur snúið eftir það. Ekki plata sem þú hendir á í matarboði nema þú sért síkópati, en fátt toppar þetta í gymminu og þegar þú þarft aðeins að slamma.
Kom alveg skemmtilega á óvart. Þægilegt pabbarokk. Hvernig þessi plata komst á þennan lista er mér samt hulin ráðgáta.
Elska Beck þótt hann skuldi okkur tónleika. Mjög weird plata en á góðan hátt. Veist í raun aldrei hverju þú átt að búast við í næsta lagi. Gæti verið tekið upp í einhverjum kjallara í miðbænum. Hrátt, skrítið og töff.
Solid fjarki. Geggjaður hljóðfæraleikur og Siouxsie er geggjuð líka. Arabian Knights besta lagið.
Doldið leiðagjarnt en solid plata samt sem áður. 3,4.
Æðisleg plata. Brautryðjandi verk. Þetta er náttúrulega bara furðulegt ævintýri sem maður stígur inn í. Aldrei vitað jafn stutt 10 mínútna lög og Svefn-g-englar og viðrar vel til loftárásar. 6/5.
Fínasta Folk frá flottu Folki.
Boring og pirrandi rödd. KOL eru barn síns tíma og njóta góðs af því hvað rokkið sökkaði mikið upp til hópa kringum aldamótin.
Enn ein coverplatan. Plötuumslagið er legendary og lögin. Verst að Prelli á ekkert í lögunum og flytur þau mun verr en höfundar þeirra. Whitewashing í sinni tærustu mynd.
Geggjuð plata. Galið sound frá upphafi til enda. Mjög þroskaður ungur Boss að skrifa um það sem hann þekkir. Vanmetin þessi.
Solid metal albúm. Þeir settu svip sinn á árþúsundamálminn og voru stærsta rokkband í heimi þarna á tímabili. Mér finnst þetta svolítið mikið nostalgíudæmi og ekki alveg jafn gott og áður. 3,5.
Mikilvæg plata. Sturluð. Eintóm samt smá skrítin. Alltaf góð samt.
Boring en samt ekkert hræðilegt
Hrikalega lúðalegir textar og beatin eru orðin svo hundgömul. Eins og metalhaus að hlusta á rockabilly. Svo er þetta kvennahatur og almenna hatur svo yfirgengilega boring.
Women, they're good for nothing, no maybe one thing
To serve needs to my ding-a-ling
Éttu skít, Klaki.
Geggjað. Svo falleg plata.
Sex stjörnu plata hjá mér. Sturlaður hljóðfæraleikur og fullkomin soul rödd hjá Otis. Ekkert slappt lag og þótt lánslögin séu nokkur finnst mér hann gera þau sín og original lögin eru bara það góð líka. Shake betra en hjá Cooke.
Elska kjötbrúðurnar. Þetta er vangefið hrátt. Illað dæmi.
Frábær drungi. Óx emo toppur eftir hlustun 5.
Ætla að gefa þessari fjarka. Því fimmur eru fimmur. Frábær plata en hefði mátt skera fituna…
Þetta hreyfði því miður ekki mikið við mér. Southern man samt flott lag.
Alveg minn tebolli. Samt ekkert það spes. Þrjár stjörnur fyrir góð riff og trommuspil.
Þetta er ekkert fjarri lagi að ná upp í fimmu hjá mér. Upphafslagið og lokalagið eru 6 stjörnu lög. Glæsileg og geggjuð. Fannst lögin á milli fyrst frekar leiðinleg. Eftir hlustun tvö fannst mér þau fín. og eftir síðustu hlustun geggjuð. Ætla að smella bara fimmu á þetta og segja fokkitt.
Fyrri hlutinn ekkert sérstakur. Mother lagið meira að segja drep pirrandi. Seinni hliðin mun betri og mjög góð. Solo ferill Sting hafinn var mér sagt. 3.5
Ekki minn uppáhalds Cohen. Flottir textar. Leiður Cohen. Frekar pirrandi söngur í nokkrum lögunum (sorry).
Geggjað stöff. Hrikalegir textar. Á vel við í dag.
Kom á óvart. Fyrri hluti geggjaður en fjarar út
Mjög góð plata. Ekki þeirra besta. Morrissey er samt weirdo.
Þetta náði mér ekki alveg. Fannst fyrstu 3 lögin heillandi, en svo var söngurinn óþolandi. Ekkert að hljóðfæraleiknum og lætin góð.
Platan byrjar ágætlega og fyrstu 5-6 lögin eru góð eða bærileg. Svo er þetta bara drasl.
Fullkomin plata. 100 tónlistarstefnur. Svo þétt. All Time great
Geggjuð plata. Ég er meiri automatic maður en finnst þessi samt alveg sturluð líka. Góðir textar, þétt tónlist.
Áhrifamikil plata. Ótrúleg saga kringum þetta band. Soundið er einstaklega þétt og sérstakt fyrir þennan tíma. Gott plötuár 1979.
Mjög leiðinleg plata. Hún hefur eflaust vandað sig við þetta en þetta er bara ekki inspiring tónlist.
Alveg heyrt verra honk í tonk í stöff. Vistaði meira að segja upphafslagið á playlista. En þetta verður þreytt áður en platan klárast og hún er ekki nema 27 mínútur og 10 sekúndur að lengd. Yeehaw.
Topp næs plata. Nostalgía. En samt bara þétt stöff og góð beat.
Geggjuð hljómsveit og flott plata. Geggjaðir textar og mikið trallað.
Fínt. Frekar leiðagjarnt samt.
Sturlað albúm. Frábært production og mjög fullkomin plata. Smá filler efni en það er eiginlega bara plús því það er gott. Er persónulega meiri early bítlakall en þetta er óneitanlega fimma eða sexa.
Átta mig á því að þetta er gífurlega áhrifarík plata. Sunday morning er bjútí. Nico hefur alltaf pirrað mig. Svona plata sem hipster vinur þinn segir að sé best. Mitt huglæga mat er hins vegar að þetta hreyfir ekki mikið við mér. Hljóðblandan er pirrandi á köflum og þessi óhljóð í lokin fengu skip.
Tek normie 60's soundið frekar. Normies unite.
Fyrstu tvö lögin eru classics. Restin not so much.
Þetta var bara alls ekkert spes. Message in a bottle er gott lag. Þetta var borderline pirrandi á köflum.
Þægilegt sound á þessari plötu, án þess að vera alveg Mellow eins og mjúku plöturnar. Þetta er ekki meistaraverk. Þetta er hrátt, skemmtilegt og þétt.
Þetta fannst mér ekki skemmtilegt.
Kom skemmtilega á óvart. Fáránlega góður hljóðfæraleikur. Smá corny inn á milli en textarnir eru góðir og hjartað á réttum stað. Þarna var hiphoppið ennþá að tala um frelsisbaráttuna, fátæktina og raunverulega hluti...
Undir meðallagi kántrí kjaftæði. Ofmetið band.
Frábær frumraun hjá frábæru bandi. Ég er meira seinni tíðar REM maður en ber mikla virðingu fyrir soundinu og þessu mellow rock dæmi.
Skemmtilegur gaur. Fínasta plata.
+5 Geggjuð plata. +1 fyrir Íslenskt +1 fyrir Björk +1 fyrir Deus = 8/5.
Glæsileg liveplata. Frábært lagaval og gæsahúð á köflum.
Solid rokk. Fjölbreyttari tónlist en ég átti von á!
Sturlað meistaraverk. Löðrandi í angist án þess að vera boring.
Ágætt. Ekkert sláandi að neinu leyti en alveg kósý. Fín vinnutónlist en ekki mikið meira en það imo.
Þetta var nú meiri steypan. Flottur gaur samt.
Mótandi rokkplata fyrir lítinn grungekrakka. Ekki einn veikur hlekkur. Rólegu lögin jafn öflug og þau æstu.
Betra en margt homma og kvennahatrið sem við höfum fengið. Barn síns tíma. Smá ást samt alltaf á old school hip hoppið.
Þetta er Bowie svo auðvitað erum við að ræða snilld. Fannst fyrstu 4 lögin fyrir utan Heroes svo busy eitthvað. Gat ekki komið mér almennilega í gírinn. Soundscapið í seinni hálfleik snilld.
Kom skemmtilega á óvart. Mjög góð vinnutónlist.
Þetta var fínt og eflaust betra en ég upplifði það sem. Of mikið wah wah rúnk fyrir minn smekk. Fallegu lögin geggjuð og skrítnu lögin skrítin. Solid þristur.
Fín tónlist, sumir textarnir hrikalegir. Nær aldrei nálægð við hæðir Smiths.
Klikkuð plata. Varð bara betri með hverri keyrslu.
Mjög þétt og góð plata, tilraunakennd að hluta. Flöt og nær ekki hæðum meistaraverka þeirra kumpána. Sollid fjarki í mínum huga.
Fullkomin þjóðlagatónlist. Ljúft og flott. Góðir textar og legendary lög á einni plötu. Paul Simon er náttúrulega undrabarn.
Bara fínt. Ekki mikið meira en það. Aldrei heyrt um þetta áður.
Afar hugljúft hjá afa Don. Hittararnir eru legendary en hitt er bara óþekkt held ég. Fannst það allt í lagi samt.
Ekki alveg snillingurinn sem hann taldi sig vera. Frekar flatt á köflum og leiðagjörn plata. Ofmat og kókaín. Vantar smá Crosby, Nash og sérstaklega Young.
Djöfull er þetta mikið meistarastykki. Brautryðjandi og besti gítarleikari allra tíma.
Tussugott stöff. Hresst, hrátt og hratt. Ein af plötum þess tímabils í Bretlandinu.
ógeðslega hrátt og ljótt. Fílaða.
Glæsileg plata hjá heimskautaöpunum. Ekki eitt veikt lag.
Besti Fats með hellað sound! Hugljúft og gott.
Sturlað hrátt. Geggjaðir textar beint frá hjartanu. Helvítis veisla fyrir pönkið og 9 ára Sigga Ragga að fá þessa plötu í heiminn. Aldrei spurning um annað en fimmu.
Þetta var fínt, bara ágætt. Sögulega mikilvægt band og 60's soundið var að blómstra þarna að einhverju leyti. Mér finnst þetta samt svo mikið hippy dippy dæmi að ég gat ekki hlustað marga umganga.
Andskoti hresst. 2004 var ekki ár með mörgum banger plötum og auðvitað verður að taka mið af því. Nu-Disco allskonartónlist.
Ekkert að þessu, en ekki mikið í þessu heldur.
Skemmtilegt að uppgötva þessa plötu. Hrátt og mikil tilraunastarfsemi hjá Charles. Allt öðruvísi sound en Pixies.
Gull. ALGJÖR KLASSÍK. Ekki einn veikur punktur.
Frábær plata. Ein af þessum stóru 00' plötum sem verður bara betri með hverju árinu. Amy var margt en hún var sérstaklega real.
Ofmetið. Tumbling Dice og Shine a Light er alveg topp lög. Restin er bara ekki að ná mér. Of mikið americana. Stundum í stuði fyrir það en ekki í gær.
Klikkað stöff. Brautryðjandinn og var geggjaður karakter. Lögin eru hit or miss en við fyrirgefum það þegar þú ert að finna upp rokkið og rólið jafnóðum
Mjög góð plata. Ekkert stórkostleg en mjög góð engu að síður. Skemmtilegt sound og rúllar vel. Eitt leiðinlegt lag. RIP Brian.
Galið gott stöff. Á engan rétt á að vera svona heavy 1970. Ozzy geggjaður en hljóðfæraleikurinn á hjartað mitt í þessu. War Pigs á vel við í dag.
Skemmtilegt og öðruvísi. Áður en þau fundu meistarastykkið sitt. Hrárra en það sem kom á eftir.
Fínt. Ekki gott. Barn síns tíma. Margt slæmt við þessa texta. Hittararnir haldast samt fínir.
Frekar þægileg plata. Vel hægt að vinna við þetta. Engar svakalegar hæðir samt sem áður, en ekkert slæmt lag heldur.
Barn síns tíma. Gerði afar lítið fyrir mig.
Gott mýrarberg. Hef alltaf pláss fyrir Creedence og þetta flýtur mjög vel. Gat alveg leyft þessu að rúlla í gegn 3-4 skipti og fannst það á engum tíma þreytt. Proud Mary auðvitað meistaraverk og Born on the Bayou er geggjað lag.
Það sem ég er oftast að pæla í varðandi einkunnir er tónsmíði (frábær), hljóðfæraleikur (sturlaður), textar (frábærir), áhrif plötunnar (ein besta reggí platan, legendary status Bob og Kveinendana) og svo general feel persónulega ( JA MON!).
Þetta getur aldrei verið minna en fimma.
Þvílík og önnur eins plata.
Hressandi vissulega. En náði ekki alveg hæðunum sem ég bjóst við frá Ali Farka en kannski skiljanlegt sem síðasta platan. Alveg eins og aðrar plötur sem við höfum fengið sem eru gefnar út eftir dauða listamannsins er þetta fínpússað en kannski ekki brautryðjandi.
Frekar erfið fimma, en gut feeling er að þetta sé fimma. Stóru lögin eru bara svo stór. Lou fer stundum smá í mig. En þetta samstarf við Bowie er auðvitað frábært. Mikilvæg plata (kannski ekki ALVEG jafn mikilvæg og hipsterarnir vilja meina) og á fyllilega skilið fimmu, þó það sé smá erfitt að gefa hana.
Perri. Hinar plöturnar eru betri. Þetta er milennial U2.
Gerði ekki mikið fyrir mig því miður. Var alltaf að pása plötuna og setja á eitthvað skemmtó.
Ekkert að þessu. Frekar kósý bara.
Svakalega þétt og góð plata. Plata sem ég taldi vera basic pop á sínum tíma en fattaði fljótlega hvað þetta er mikið meistarastykki. Flakkað milli r&b, popps og rapps. Flottir synthar og skemmtilegar innkomur (Andre3000 í pink matter geggjað). Besta lagið Pyramids.
Þægileg og góð plata hjá Pésa. Ákveðinn Phil Collins bragur og funky dæmi inn á milli.
Mjög gott stöff! Hrátt shit.
Mögulega mikilvæg plata en náði mér ekki alveg. Samt fín beat og ekkert gangsta bull.
Bjóst ekki við neinu, en þetta er mjög þétt plata. Soundið gott og svolítið spes eerie fílingur í þessu.
Mjög gott 80's. Eins og Talking Heads að stæla Duran Duran. Skrítið að þeir hafi bara átt þessa einu góðu plötu.
Þetta er allt í lagi. Stutt plata sem betur fer.
Ruglað. Trúi ekki að þetta sé svona góð vinnuplata. Þetta er eitthvað sem ég bjóst aldrei við að fíla.
Hrikalega leiðinleg plata.
Á svo erfitt með röddina hans Costello. Finnst hann bara pirrandi. Fín lög þarna fyrir miðja plötu og hljóðfæraleikurinn er solid. Hann er ekki með sjarmann hans Springsteen til að komast upp með þetta act.
Skemmtilegir textar og þægileg plata! Mjög gott stöff.
Yeah Solomon. Þetta er fínt soul. Basic að mestu leyti en Cry to me er alveg up there hvað varðar early soul classics. Tímamótalag sem lifir ef til vill betur í minningunni útaf Dirty Dancing. SWAYZEEEE.
Sturlaðir tónleikar. Þetta er alvöru tónlist og gat alveg dottið inn í þetta.
Fannst þetta frekar slöpp plata
Áfram Ísland áfram Björk. Mjög gott sound.
Frábært stöff. Mjög smooth og skemmtilegt.
Þetta er flott plata. Adele er náttúrulega ein helsta söngkona samtímans. Það er samt einhver plasthúðun gullhúðun þarna sem sker svolítið í eyrun. Jafnvel bara ofspilunin að hafa áhrif. Var pottþéttur á fjarkanum fyrirfram en nær því miður bara miðjumoði hjá mér. 3.5
Drepleiðinleg plata. Basic, lélegur söngur.
3 góð, 5 ágæt og 4 glötuð lög. Lagið England lét mig berja sjálfan mig í andlitið með kaffibollanum. Away from my arms, oh lord.
Skemmtileg plata. Kom smá á óvart. Mjög þægileg vinnuplata.
Frábær plata. Drungalegt, fyndið, töff og allskonar. Þetta fílum við.
Þetta er smooth og fínt. góð vinnutónlist.
Skemmtilegt. Pjúra reiði og leiðindi. Gaman.
Solid þristur. Náði mér ekki alveg í fyrstu en seinna rennslið skárra.
Ekki alveg eins töff og mér fannst það. Góð beat samt. Svakalega langir textar hjá þeim vinum. Bring the noise er classic.
Solid Elli. Ekki meira en það. Man varla eftir einu lagi á plötunni degi síðar eftir 4 hlustanir. Nema fever. Sem hann gerði ekki nærri því jafn vel og Peggy Lee.
High school indie eitthvað. Aðeins of mörg skrítin álegg þótt grunnurinn sé góður.
Solid. U2 milennialsanna. Mjög flott soundscape og góður fílingur í þessu hjá krökkunum. Ein af plötum þessa tímabils. Algjört 2010.
Fínt. Ekki eins cool og mig minnti
Frábær plata good feeling.
Solid brúsi. Sum lögin voru frábær og annað ekki eins gott, enda löng plata. Sé ekki vandamálið í textunum sem hipsterarnir á síðunni vilja benda á. Þetta er flott lagasmíði og góðir textar.
Gott shit. Alvöru jungle dæmi sem dregur mann á klúbbinn í níunni.
Þetta er miklu betra en ég bjóst við.
Æðisleg plata. Geggjað sound, fyndnir og flottir textar. Töffarar.
Frábært sound, mjög góð plata.
Nokkur feit beat en hrikalegt þegar Joe Camel opnar á sér kjaftinn. Hvernig svona ljótur maður getur haft þetta egó er mér óskiljanlegt.
Cracking byrjaði fínt, gítarspilið næs og soundið. Svo byrjar Freeze tag og eitthvað deyr inni í mér. Þetta er kjánahrollur í lagaformi.
Já ég gaf þessu tvo sénsa og mér fannst þetta eiginlega bara pirrandi. Sammála hipsterunum hérna inni sem segja þetta taylor swift áttunnar.
Þetta var skrítið, en ágætt.
Upphafslagið er fullkomið. Restin af plötunni fyrir utan How can you mend a broken heart er bara frekar mikið meh.
Þetta er svo góð tónlist. Ekki jafn góð og fyrri platan sem við fengum en samt svo gott.
Skemmtilegt, en óklárað og smá þreytandi.
Geggjuð plata gott band. Drungarokkið geggjaður stemmari.
Flott plata. Góður stemmari.
Solid bara, ekkert svaka hæðir né lægðir.
Legendary stöff. +1 fyrir að stofna genre.
Frábær plata hjá Írska undrinu. Skemmtilegir textar, beittir og góð samfélagsádeila. Sinead var mikill hugsuður og var annt um réttlætið.
Það er svolítið mikið svona britpop á listanum. Nýtur sín verr á mettuðum markaði.
Þetta er algjört bylgjurokk finnst mér, en frekar gott samt.
Gítarleikurinn skemmtilegur, söngurinn frekar einstakur, textarnir góðir og melódíurnar flottar.
3,4 / 5,0
Þetta fannst mér hálf pirrandi. Sem betur fer stutt plata. 2.4 / 5.0.
Jákvætt rapp, ferskt, nett og smá kjánalegt.
Beatin eru góð mörg hver, textarnir mis hnyttnir en sumir þarna lenda vel. Lifir ágætlega þessi plata, en þetta er samt bronsaldarrapp.
3,4 / 5,0
Mjög öflugur Dylan. Góð vinnutónlist.
Meget godt album fra Scott Walker. Den er lidt deprimeret men det kan vi sku godt lide i efterårets mørke og kulde.
Alveg ekki minn tebolli í dag. Perralegur Serge. Búinn að reykja frá sér allt vit.
Ekki uppáhalds Bávíinn minn en þetta er nú samt hann. Titillagið er all time classic. Margt ekki jafn gott þarna. Dabbi var alltaf að athuga nýja hluti og finna sig. Þarna fann hann smá hliðarspor.
Hræðilegur gaur, hræðilegt sound. Röddin sker í eyrun. Lame lame lame lame lame.
Chapman er alvöru listamaður með hjartað á réttum stað. Lögin eru falleg og bera góðan boðskap. Hvenær kemur byltingin?
Skemmtileg plata sem kom á óvart.
Ríkir rokkarar gera skrítna hluti.
Mjööög skemmtileg plata. Algjört rugl. Þrennan sem vinnur með honum geggjuð. Útum allt en samt heildstætt verk.
Þetta náði engum hæðum hjá mér. Ekkert hræðilegt samt.
Geggjuð plata. Soundið óaðfinnanlegt hjá undrabarninu. Heildarverkið mjög solid.
Gray is a Manchester United supporter. ⭐
He said in 2005 that he is an atheist. ⭐
Haters gonna hate. Þetta er ekki ground breaking en þetta er fínt. Tónlist má alveg vera kósý.
Mjög gott stöff. Heví góð vinnutónlist.
Þetta er voðalega mikið disney eitthvað. Greip mig ekkert alveg en er samt ágætlega mikið stuð.
Allt of langt. Nokkur góð lög þarna en mikið spólað.
Þetta er fín plata. Doldið 60's en auðvitað ekki við öðru að búast. Ég fílaði þetta bara frekar vel við seinni hlustanir.
Fínt hjá honum Eno. Ekkert samt til að hoppa hæð sína yfir.
Frábært rokk á tíma þar sem rokkið var í mikilli lægð. Nu rokkið og kid rock. ojj. Strokes eru frábærir og þessi plata er alveg tímalaus. Alltaf hægt að skella henni á.
Mjög gott rokk. Marc Bolan er alvöru rokk legend og T.rex er frekar vanmetið band. Þessi plata á sín móment og flæðir vel, en nær ekki hæðum Electric Warrior IMO.
Ekkert sérstaklega sniðugt. Frekar pirrandi bara. Sé ekki það merkilega við þessa plötu.
Can't get enough... Þetta er algjörlega minn tebolli í einföldu rokki. Blús rythminn er æðislegur. Svona mitt á milli Free og Led Zep sem er alveg mitt jam. Svo var þetta flott súpergrúppa og hljóðfæraleikurinn er þéttur. Röddin hans Paul Rodgers er helvíti rokkuð og þetta er hæfilega mikið rúnk á gítarnum.
4.5 / 5.0 gef 5 því Tæi kemur með þrist eða fjarka max.
Mjög Suade mjög gott. Elska hráa gítarsoundið og þótt röddin hans Brett fari stundum í mig finn ég minna fyrir því við yfirferð á þessari plötu. Það sem er best að mínu mati er hve auðvelt er að detta inn í moodið og platan rennur mjög vel heilt í gegn. Bjóst við að þrista Suede en ætla að fjarka hana.
Hugljúft en ekkert meira en það.
