Moondance
Van MorrisonElska svona tónlist. Svo þægilegt að hafa í bakgrunni eða bara að njóta hennar. Æðislegt alveg hreint.
Elska svona tónlist. Svo þægilegt að hafa í bakgrunni eða bara að njóta hennar. Æðislegt alveg hreint.
Auðveld hlustun. Ég fíla Paul Simon. Get skellt þessari á fóninn af og til
Þetta er ekki eitthvað sem mér finnst skemmtilegt. Algjörlega gleymanlegt og snerti mig ekkert.
Ég hef stundum sett CHIC á í bakgrunnstónlist. Þetta er ágæt plata. Gott að hlusta á en mikið um endurtekningu.
Fínasta plata sem rennur auðveldlega í gegn. Ég fæ samt smá leið á Morrissey svo ég myndi ekki hlusta oft á hana en af og til myndi ég setja hana á ef ég man þá eftir henni.
Byrjaði af krafti en breyttist svo hægt og rólega. Ég fílaði byrjunina og finnst þetta bara fínasta plata en auðgleymanleg
Mér hefur alltaf fundist lúmskt gaman að ska og þetta er bara mjög skemmtilegt en verður smá endurtekið. Það má dilla sér við þetta.
Þetta er mín músík. Ég kemst í svo mikinn fíling. Get hlustað endalaust á þessa plötu og aðrar í þessum stíl.
Klassík. Hlusta oft á þessa plötu. Alinn upp við þessa plötu. Instafimma
Þetta fannst mér ekkert spes. Ekki minn tebolli og hvarf alveg inn í bakgrunninn án þess að ég muni eftir neinu lagi.
Æj. Þetta fannst mér leiðinlegt. Beið bara eftir að platan kláraðist.
Shit hvað ég fíla ekki þessa tónlist. Ég skil ekki hvað er málið.
Ég er almennt ekki mikið fyrir svona tónlist en þetta er bara svo mikil stemmningsplata og nostalgía.
Ég hef af einhverjum ástæðum aldrei spáð í meðlimum Crosby, Stills & Nash (en hef auðvitað hlustað á Young sem bættist við seinna) þannig að þetta var skemmtileg uppgötvun. Eðalplata og tónlist fannst mér.
Ég hlusta reglulega á Megadeth. Frábært band, þéttar plötur. Mín uppáhaldslög eru á öðrum plötum með þeim en þetta er samt bara frábært
Ég fíla þetta ekki. Ekki slæm plata bara ekki skemmtileg. Það var eitt lag þarna sem ég þekkti. Ég veit ekki einu sinni af hverju ég kannast við það.
Skemmtilegt band og fín plata. Hef ekki mikið hlustað á áður en mun líklegast skella henni á fóninn af og til í framhaldinu ef ég man eftir henni. Ekkert meistarastykki samt.
Það tók þvílíkt langan tíma að komast í gegnum þessa plötu. Ég setti oft á pásu og næst þegar ég ætlaði að halda áfram var staðsetningin sem ég var á horfin og ég hafði ekki hugmynd um hvað ég var búinn að hlusta á því þetta var meira og minna allt sama leiðinlega lagið.
Ekki merkilegur pappír. Mér fannst þetta bara frekar leiðinlegt en samt ekki hörmulegt.
Þetta er allt í lagi en ég hef eiginlega aldrei fílað Supergrass þótt ég hafi gaman af svipuðu. Mun örugglega ekki hlusta á þessa plötu aftur en get alveg hlustað á Supergrass af og til og dillað mér í takt.
Fín plata. Róleg bakgrunnstónlist en stundum missir hann sig í einhverju of framúrstefnulegu. Að listamanna yfir sig smá.
Dinnertónlist fyrir allan peninginn. Mér finnst þetta mjög gott fyrir það sem það er. Gæti vel sett þessa á fóninn ef ég man eftir henni á meðan ég elda sunnudagssteikina.
Ég hef aldrei hlustað á Elvis Presley plötu. Bara einstaka lag. Hann er alveg fínn þessi náungi. Ég er samt með smá leið á honum af því að hann er svo ofspilaður þannig að mér fannst eiginlega skemmtilegra að heyra "Spotify radio" út frá honum þegar platan hafði runnið sitt skeið.
Mér finnst Adele virkilega góð. Hefði viljað minna af rólegheitum og meira af stuði eða þá tvær plötur, ein með hvorri stefnunni því bæði eiga rétt á sér en í mismunandi aðstæðum. Samt virkilega gott stöff.
Þetta var bara fínasta plata en mér fannst hún ekkert meistaraverk. Mér líður eins og ég hafi heyrt í mörgum svona böndum og þetta sker sig ekkert meira út er önnur svo ég skil ekki alveg hvað platan er að gera á þessum lista.
Mjög góð söngkona. Fínasta plata en ég held ég myndi samt alltaf velja eitthvað annað. Ég fékk reyndar svona ljósaperumóment þegar ég spáði í hvað spjallið væri eins og í kennslustofu og svo áttaði ég mig á því platan heitir "The Miseducation of Lauryn Hill". Var það pælingin?
Mér hefur oft fundist Iggy vera leiðinlegur eða svona sjaldhlustanlegur en hann er bara nokkuð fínn. Sum lögin aggresív en á þessari plötu þarf mótvægið og það er þarna sem gerir plötuna mjög fína.
Pínulítið feginn að ég sé búinn að hlusta á þessa plötu. Þá þarf ég ekki að hlusta á hana aftur. Þetta þykir mér leiðinlegt rokk.
Ég fíla djass, sérstaklega svona jam sessions og þessi plata er eiginlega bara eitt stórt jam session. Þannig að þetta var voða þægilegt og gott þótt ég gæti ekki sagt hvenær eitt lag endaði og annað byrjaði.
Úúú. Meiri djass. Meiri gleði. Ég get haft djass í eyrunum allan daginn. Ég get samt ekki sagt uppáhaldslag því þau renna öll saman en það er samt hið fínasta mál.
Minn tónlistarstíll. Klárlega. Hefði viljað meiri kraft frá þessum tíma, svolítið um lög í rólegri kantinum en samt gott stöff.
Kröftug söngkona. Byrjar af krafti en mér þótti samt rólegu lögin ekkert spes þannig séð... en ekki hægt að fá allt.
Þetta er frábært dæmi um tónlist sem ég fíla en er bara hryllilega illa samin, flutt og ég get bara grátið.
Ég skil alveg af hverju Taylor er svona stór í dag. Þetta er alveg gott stöff hjá henni. Ég get alltaf hlustað á hana þótt ég muni líklegast ekki oft muna eftir að setja hana á sjálfur.
Þvílík dramatík. Ég held ég myndi þurfa að dansa tangó til að njóta í botn en þetta var samt ekkert leiðinlegt. Djassfílingur en hef samt ekki hlustað jafn mikið á tango óg ég hef djass.
Mitt stöff. Elska svona tónlist. Get hlustað endalaust á hana. Mér finnst aðrar Led Zeppelin plötur betri en þessi byrjar bara svo æðislega.
Ég hefði viljað vera uppi á þessum tíma. Þetta er nefnilega fín tónlist en samt ekkert mikið meira en það. Mig langar bara að upplifa tíðarandann þegar ég hlusta á þetta.
Mér finnst Kid Rock frekar leiðinlegur karakter en ég verð samt að viðurkenna að það eru alveg hress lög þarna á plötunni.
Í gegnum grúsk á ýmiskonar tónlist hef ég vitað af Joan en aldrei prófað að hlusta á hana. Skemmtilega folky tónlist en mér fannst röddin hennar aðeins of hátt uppi til að ég gæti notið heillar plötu
Þetta var óvænt stuð. Hafði aldrei heyrt um þessa plötu eða band og svo var þetta bara það sem ég þurfti. Fjör.
Einu sinni fannst mér Pink Floyd ekkert spes en nú er öldin önnur. Mér finnst þetta súperfrábært og nýt þess í botn að hlusta á svona sérdeilis prýðilega rokkóperu
Ég skil alveg af hverju einhverjum finnst þetta skemmtilegt. Mér fannst alveg gaman að hlusta smá en það varð fljótt frekar endurtekið. Ekki líklegt að ég setji þetta á aftur.
Elvis Costello er fínn en hann skorar samt aldrei eitthvað hátt hjá mér. Fín lög og allt en það er bara eitthvað sem mér finnst vera bara meh
Stemmningin er til staðar. Töffaraskapur og tilgerðin líka. Mér finnst svona tónlist bara svo leiðinleg. Ég er gamaldags.
Queen er gott stöff. Þessi plata var fín en mér fannst hún samt ekkert best í heimi. Hefði mögulega mátt velja betri Queen plötu
Þetta er ekkert leiðinleg tónlist þótt maður hafi í gamla daga ekki mikið hlustað á þetta en þetta er samt svo mikið bara af því sama.
Hressandi. Ferskt og ánægjulegt að hlusta á. Ég fíla þetta, hafði alltaf bara hlustað á eitt og eitt lag með þeim í útvarpinu en gæti vel hlustað á þessa plötu oftar í framtíðinni.
Mér finnst kántrí ekkert spes. Sumt er fínt en það eru samt svo fá lög. Ég er allaveganna ekki línusdanskall.
Vá. Þetta fílaði ég. Ég hef af og til hummað lyftulagið og svo er bara til plata með sömu stemmningu. Ekki of löng þannig að bara frábært.
Fyrir þessa hlustun þekkti ég eitt lag með Buzzcocks. Eftir þessa hlustun held ég áfram að þekkja eitt lag. Mér fannst þetta ekkert spes.
Það tók mig mjög langan tíma að læra að meya Dylan. Ég veit ekki því þetta er svo gott stöff. Kannski kemst Megas einhvern tímann þangað en mér fannst þeir svipaðir einu sinni. Svo vann Dylan sig upp. Þetta er gott stöff!
Einu sinni átti ég plötu sem hét 90s rap og mér þótti hún skemmtileg. Ég hef samt í seinni tíð komist að því að ég og rapp förum ekki vel saman. Kannski 90s rapp en ekki þetta.
Hér kemur tónlistarstefnuraskaði ég sem sagðist ekki fíla country en ég elska Johnny Cash. Þetta er ein af mínum uppáhaldsplötum. Hef hlustað á hana oft og mörgum sinnum og mun halda áfram að hlusta á hana oft og mörgum sinnum.
Þetta leit svo vel út. Hljómsveit frá tímabili í tónlistarsögunni sem ég held sérstaklega upp á, ég hafði aldrei heyrt um þetta band svo ég var spenntur. Svo var þetta bara eitthvað hipparöfl sem var hundleiðinlegt.
Það er ástæða fyrir því að Coldplay eru svona stórir en mér finnst lögin þeirra, þótt þau séu góð, öll samt mjög lík. Þetta rennur ljúflega í gegn og það er ekki yfir neinu að kvarta en ég þarf ekki mikið meira af Coldplay en þetta.
Ég er ekki mikið fyrir jólaplötur en ef ég myndi hlusta þá væri þetta einn af stílunum sem ég setti á. Er það samt í lagi að fíla eitthvað sem dæmdur morðingi gerði? Ég veit ekki.
Mér finnst sækadelikk rokk ekkert skemmtilegt. Ég get ekki sagt mikið meira en það. Bara bjakk.
Svo gott stöff. Ég hef sagt það áður og þetta staðfestir það bara, þetta er mitt sound og það sem ég hlusta mest á. Úrvalsplata.
Þegar ég var lítill, um 6 ára fékk ég Bad á kasettu og fór á Michael Jackson dansnámskeið. Þessi snælda var spiluð út í gegn og ekkert var meira töff þegar maður var 6 ára en að labba um með einn hvítan hanska. Nostalgíueinkunn en líka bara góð plata.
Ég hefði átt að vera á lífi á 7. og 8. áratugnum. Ég hefði pottþétt verið hangandi í Keflavík algjörlega inspíreraður af allri þessari frábæru útlandatónlist. MItt stöff. James kannski heldur rólegur fyrir mig en stórgóður söngvari.
Ég fílaði Bee Gees aldrei neitt sérstaklega en síðustu kannski 3 árin hafa þeir vaxið og mér er farið að finnast gaman að hlusta á þá. Það kom eiginlega bara út frá steggjun þar sem "ryksugulagið" þeirra (You Win Again) togaði mig á þeirra band. Því miður var það ekki á þessu albúmi en samt bara fínasta plata.
Ég fíla ekki rapp eins og margar aðrar stjörnugjafir hjá mér hafa gefið í skyn. Þessi aftur á móti virkaði betur fyrir mig en aðrar rappplötur. Eitt lag sem ég fílaði alveg vel og hef af og til hlustað á sjálfur. Restin dregur það þá niður úr þremur í tvær.
Ég hef aldrei verið mikið fyrir Black Sabbath. Mér finnst tónlistin frábær, gítarriffin og allt það, mér finnst textarnir skemmtilegir en mér finnst Ozzy bara svo leiðinlegur í flestum lögum. Það eru einstaka lög sem henta honum, t.d. Changes sem er á þessari plötu en annað bara dregur ánægjuna niður.
Elska blúsrokk. Þetta er kannski ekki það besta en ég fíla þetta samt ágætlega. Hef aldrei heyrt um þessa hljómsveit áður þótt ég hafi dillað mér við eitt af lögunum þeirra í gegnum tíðina. Eðalstöff.
Lifi pönkið! Bara ekki of mikið af því í einu. Mér finnst þetta fjör en lögin renna samt saman í eitt og platan hefði ekki mátt vera mikið lengri áður en ég hefði fengið nóg.
Þetta var auðhlustanlegt. Ekki eitthvað sem ég sæki sjálfur mikið í en gæti sett þessa plötu á fóninn yfir sunnudagsmáltíðinni eða eitthvað í þá áttina. Fín rödd og góður músíkant. Fílaði samt ekki alveg spjalllagið.
Fínasta plata með rólegri tónlist sem ég gæti viljað setja á fóninn af og til, t.d. yfir mat þegar mig langar til að líta út fyrir að vera tónlistarheimsborgari. Brasilískur söngfugl sem rennur ljúft inn í eyrun.
Þetta er svona tónlist sem ég er vanalega ekki mikið fyrir en þetta var samt lúmskt skemmtilegt. Ég var reyndar kominn með smá leiða um miðbikið á plötunni en svo duttu inn nokkrir slagarar sem toguðu mig aftur inn
R.E.M. finnst mér fín hljómsveit en hún hefur aldrei verið í neinu sérstöku uppáhaldi. Fín lög og allt það en smella samt ekki alveg við mig einhverra hluta vegna. Get alveg hlustað á þessa plötu en líklegri til að gera það með einu og einu lagi, frekar en heildarplötu sem ég gleymi fljótt.
Ég fékk svo mikið ógeð af Hallelujah strax í menntskóla þegar allir og líka hinir sungu það að ég hef bara ekki viljað hlusta á Leonard Cohen síðan þá. Ég dró það meira að segja að hlusta á þessa plötu og þurfti að undirbúa mig andlega. Svo er þessi plata bara virkilega frábær. Ég mun klárlega hlusta á hana aftur og býst við að hún vaxi við hverja hlustun.
Þetta er prýðisband en mikið hrikalega fær maður leið á þessari tónlist eftir að hafa hlustað í svolítinn tíma. Hún hefði getað verið mun styttri þessi plata og þá hefði hún skorað hærra en í þessari lengd var ég farinn að bíða eftir að hún kláraðist. Betri í smáskömmtum en langskömmtum.
Þessi var ekkert spes. Algjört meðalverk í mínum bókum þar sem ekkert stóð upp úr. Ekki leiðinlegt bara rosaleg bakgrunnstónlist sem maður gleymdi strax og hlustun lauk.
Aftur. Rapp. Ekki eitthvað sem ég fíla en mér finnst þetta samt áhlustanlegra en margt annað rapp sem ég hef hlustað á. Nær pínulítið betur til mín en ég ætla seint að segjast vera aðdáandi né hlusta á plötuna aftur.
Vá. Þetta var alveg gleymt band. Ég hlustaði fullt á Travis og þar með talið þessa plötu í gamle gamle dage. Eldist þokkalega vel og nostalgían alveg í botni á meðan tónlistin leikur um eyrun og eitthvað meira gleðiblabla.
Mjög ljúf og þægileg plata sem reyndar gleymist furðuhratt miðað við hvað hún er áhlustanleg. Ég þekki Don McLean ekkert sérstaklega, nema þá titillag plötunnar en hann virðist vera bara fínn gaur. Þessa mun ég setja aftur á fóninn.
Virkilega ljúf plata. Ég hlustaði reyndar á eintak með fullt af bónuslögum og þá fór mig svolítið að langa til að hætta og skipta yfir í eitthvað annað en ef ég takmarka mig við grunnplötuna þá var þetta bara fínasta stöff.
Hún er skemmtileg þótt hún sé ekki sérlega minnistæð en platan er ekki aðgengileg á Íslandi í gegnum Spotify þannig að ég þurfti að mausast í gegnum YouTube. Það mun líklegast valda því að ég hlusta ekki oftar á plötuna.
Mér finnst þessi gaur vera voða mikið eitthvað að þykjast vera Bítill. Fæ sama væb frá honum og Bítlunum nema bara ekkert sérlega spes og ég mun ekki hlusta aftur þótt hún hafi ekki verið leiðinleg.
Ég hlustaði á einhverja deluxe útgáfu og hún var ekki neitt voðalega deluxe. Í staðinn fyrir að tvöfalda lengdina hefði mátt stytta um helming. Alls ekki minn tebolli.
Þetta hefur verið eitthvað áhugavert á sínum tíma en þetta þótti mér afskaplega leiðinlegt. Var afskaplega feginn þegar platan kláraðist.
Þetta var bara allt í lagi. Mjög fín bakgrunnstónlist þótt ég sé ólíklegur til að hlusta á þetta aftur. Ekkert að þessu, ég hef bara ekki hugmynd um hvenær ég myndi nokkurn tímann muna eftir þessu.
Prýðisplata. Hef ekkert hlustað á þessa hljómsveit nema einstaka lag í útvarpinu. Þetta var bara gott og ég gæti bara vel hugsað mér að hlusta á þetta aftur.
Þetta er enn ein hljómsveit sem ég hef heyrt í án þess að vita hver hún er og þetta er bara nokkuð gott stöff. Ég gæti hlustað á þessa plötu aftur en ég mun klárlega skoða aðrar plötur en tónleikaplötu með sveitinni.
Þetta var allt í lagi í áhlustun. Mér fannst þetta sem sagt ekkert leiðinlegt en mér fannst þetta heldur ekki beint skemmtilegt. Ólíklegt að ég muni hlusta á þetta aftur.
Svona rólyndisrokk fíla ég enda hef ég oft hlustað á Steely Dan og á þessari plötu eru algjörar neglur. Ég myndi samt oftar hlusta á önnur samtímabönd þótt Steely megi af og til fljóta með.
Mikið hrikalega rosalega var ég feginn þegar plötunni lauk. Mér var í alvörunni orðið illt í eyrunum. Öskur og leiðindi og sami taktur og viðbjóður. Ég mun aldrei vilja hlusta á þetta aftur.
Kristilegt kúrekakántrí má alveg hljóma í bakgrunninum fyrir mér en ég mun seint setja þetta á fóninn. Mér finnst öll lögin vera eins og mér finnst þau ekkert spes. Þetta er samt ekki ömurlegt.
Ég var bæði feginn og hryggur yfir því hvað platan var löng. Þótt þetta byrjaði vel þá varð platan fljótt ömurleg og svo voru lögin og platan löng þannig að ég þurfti að þola ömurlegheitin lengi. Sem betur fer var hún svo löng að ég þurfti að taka hádegismat í millitíðinni og þá fengu eyrun hvíld.
Nokkur af lögunum eru þekkt og góð en ég fílaði þetta ekkert eitthvað ofboðslega mikið. Ekkert slæmt, bara ekki fyrir mig og ég er ólíklegur til að hlusta aftur.
Þetta er fjör og ekkert út á Green Day að setja en tónlistin þeirra hefur samt ekki smollið hjá mér þannig að þetta endar í miðju-meh.
Eins og ég var með mikið ógeð á Cohen vegna Hallelujah þá hefur hann fengið uppreisn æru í gegnum þessa síðu. Mér finnst hann bara mjög skemmtilegur. Þessi plata er ekki eins góð og You want it darker en samt gef ég henni jafnmargar stjörnur af því að ég get ekki gefið hálfar stjörnur.
Ég er algjör blúsbróðir og myndi vel vilja hlusta á hana skamma kúnna á dinerum hvaða dag sem er. Þetta er plata sem ég mun setja aftur á af og til, til að komast í stuð.
Ekki merkilegur pappír í mínum eyrum en samt ekki versta rappið sem ég hef heyrt þannig að ég er minna neikvæður gagnvart þeim en öðrum sem ég hef hlustað á. Samt mun ég ekki hlusta aftur.
Pixies fíla ég og ég hlusta oft á Doolittle. Mér fannst sólóplatan hjá Frank samt ekkert eitthvað spes. Það er Pixies-keimur á plötunni en ekkert sem stendur upp úr. Ég er ólíklegur að setja þessa aftur í spilun.
Þetta var allt í lagi. Ég hlusta ekki mikið á svona tónlist að staðaldri en það kemur fyrir og þetta byrjaði fínt en varð fljótt mjög þreytt. Ekki líklegt að ég setji þessa plötu aftur á eða muni eftir henni í framtíðinni.
Þetta var ljúft en fljótt að gleymast. Allt í lagi bakgrunnsmúsík myndi ég segja og ég myndi setja hana á sem matarmúsík ef ég man þá eftir því en ég mun líklegast ekki gera það.
Einu sinni fannst setti ég Bob Dylan í sama flokk og Megas, þ.e. leiðinlegt þjóðlagaskáld en svo fór ég að hlusta á Bob Dylan og núna er hann kominn í uppáhald sem ég set reglulega á fóninn og þetta er bara stórgóð plata sem ég mun hlusta aftur á. Hver veit, kannski mun ég á endanum fíla Megas líka.
Ég fílaði aldrei Blur neitt sérstaklega og þeir hafa ekker unnið á undanfarna áratugi. Þeir eiga einhver lög sem ég myndi hlusta á og ég myndi ekki slökkva á þeim í útvarpinu en þessa plötu myndi ég ekki setja aftur á í eyrna minna návist af því að mér fannst hún ekki skemmtileg
Fínt band og fín tónlist. Ég hlusta af og til á þá strákana en aldrei í svona stórum skammti og þá verður þetta mikið til sama aftur og aftur og allt rennur saman. Ég hef ekkert á móti plötunni en mun líklegast ekki muna eftir henni.
Þetta var hressandi. Ég fílaði þessa tónlist alveg ágætlega. Virðist vera hress gaur og skemmtilegur taktur. Ég held ég gæti sett þetta í gang af og til þegar ég er í djassstuði og leyft því að hljóma í bakgrunninum.
Í mörg, mörg ár hefur mér fundist höfundaréttur ekki ná fram þeim tilgangi sem honum er ætlað. Þessi plata verður því miður fyrir barðinu á höfundarétti. Ég gat ekki hlustað á nema örfá lög (sem eru á öðrum plötum) vegna þess að hún er ekki aðgengileg á Íslandi og það gekk ekki að finna plötuna annarsstaðar. Tónlistin virtist vera fín en ég ætla að giska að ég hafi bara heyrt rjómann. Set hana að minnsta kosti ekki aftur á.
Þetta var bara meðalrokk og ekki mikið meira. Allt í lagi að hlusta á þetta en ekkert sem stendur sérstaklega upp úr. Fellur líklegast fljótt í gleymskunnar dá.
Ég hef alltaf vitað af Tom Petty & The Heartbreakers en hef eiginlega aldrei hlustað á þá. Það eru kannski engir dúndursmellir á þessari plötu en þetta er vel þétt plata sem ég mun alveg pottþétt setja á fóninn af og til. Ég fílaði þetta stöff.
Fönk og fjör. Ég komst í góðan fíling með þessari plötu. Skemmtileg tilbreyting og band sem ég hafði aldrei heyrt um. Það varð smá leiðinleg endurtekning hjá þeim að þeir væru geimverur sem gaf mér kjánahroll en annars bara fínt.
Þvílík hljómsveit. Ég veit ekki hversu oft ég hef hlustað á síðasta valsinn þeirra sem er samantekt á ferlinum en ég mun alveg hlusta á þessa plötu aftur (og aftur...) Þetta er bara algjörlega mitt grúv og ég fæ aldrei nóg.
Beck er fínn og ég fíla mörg lög með honum en svo koma önnur lög sem vega upp á móti því. Það er alveg eins þeð þessa plötu, hún er uppfull af 'hittum og missum' þannig að fyrir vikið endar hún í meðalflokknum.
Prýðisalbúm með góðri hljómsveit. Þetta varð smá endurtekningagjarnt á köflum en það var samt ekki eitthvað sem böggaði mig og mig langar að hlusta á þessa plötu aftur og líka spá betur í textunum þannig að þessi fer aftur í hlustun við tækifæri. Gott stöff.
Eins mikið og ég fíla Chris Cornell og Audioslave þá hef ég lítið hlustað á Soundgarden nema þá þekktustu lögin sem eru mörg á þessari plötu. Það verður bara að segjast að þetta er bara nokkuð góð plata og gott band en mér finnst þetta samt ekki ná sömu hæðum og seinni tíma verkefni Chris (fyrir minn tónlistarsmekk). Ég mun samt bæta þessari plötu í umferð hjá mér.
Ég hef heyrt af þessu bandi en eiginlega ekkert hlustað á þau og eftir að hafa þrælað mér í gegnum þessa plötu er afar ólíklegt að ég muni nokkurn tímann hlusta á hana aftur, eiginlega bara engar líkur. Þetta er samt ekki það versta sem ég hef hlustað á en samt bara ekkert skemmtilegt.
Ég hlusta reglulega á Genesis og hef alveg hlustað á Pésa af og til en það er samt ekki af mínu eigin frumkvæði. Mér finnst þetta ekkert standa neitt voðalega mikið upp úr en mér líður samt eins og ég ætti að gefa plötunni meiri séns. Það voru lög þarna sem voru fín (önnur en þekktasta lagið meina ég) en það var samt ekkert sem greip mig svo platan lendir í miðjumoði.
Ég er algjör aðdáandi Amy Winehouse og set hana mjög oft í gang til að komast í stuð. Hún er með magnaða rödd og mögnuð lög. Þannig að ég þurfti varla að hlusta á plötuna áður en ég ákvað hvað ég myndi setja á hana. Þetta er eitthvað sem ég mun oft setja aftur á fóninn.
Fyrsta og síðasta lagið voru alveg hrikalega ömurleg og þótt það hafi verið allt í lagi að hlusta á hin lögin þá voru þessi tvö lög svo ömurlega böggandi að ég náði ekki að njóta þess að hlusta á neitt. Frá fyrsta lagi var ég bara að jafna mig þangað til síðasta lagið olli relapsi og slæmum tilfinningum aftur.
Mér finnst Mars Volta mjög skemmtilegt band þegar ég heyri í þeim í útvarpinu og mig langar alltaf að hlusta á meira og ég set þá einhverja fína plötu frá þeim í gang og eftir nokkur lög er ég kominn með alveg upp í kok og nenni ekki að hlusta lengur. Svo seinna heyri ég í þeim í útvarpinu aftur og endurtek söguna og læri aldrei af mistökunum. Sagan endurtók sig með þessa plötu.
Ég geng mjög reglulega um í peysu merktri 2112 sem er tribute í concept plötu Rush þannig að það ætti ekki að koma neinum á óvart sem þekkir til að þetta er gott stöff. Ég var samt ekkert mjög mikill Rush gaur þótt ég hafi alltaf fíla Tom Sawyer en þetta er bara svo gott stöff að það er ekki hægt annað en að elska þetta.
Þetta fannst mér skemmtileg plata jafnvel þótt hún væri tvöföld og þar af leiðandi frekar löng þá missti maður aldrei fílinginn eða þreyttist á að hlusta. Algjör negla sem fer pottþétt aftur á fóninn.
Þetta var hressandi. Sérstaklega komst ég í góðan fíling í fyrsta laginu. Undir lokin var þetta orðið smá enduurtekningargjarnt en aldrei leiðinlegt. Ég gæti alveg sett þetta aftur á fóninn ef ég man eftir því eða ég kemst í stuð fyrir eitthvað óhefðbundið sem er samt ekki leiðinlegt.
Ég skil stemmninguna og að þetta hafi verið eitthvað voða funky framúrstefnulegt listaspírurokk í gamla daga en mér finnst bara svona progrokk oftast missa marks og verða bara leiðinlegt sem þetta varð. Ég var svo feginn þegar platan kláraðist og ég mun líklegast aldrei hlusta á hana aftur þótt hún hafi ekki endilega verið slæm tónlist.
Þetta er fínasta tónlist. Ég þekki náttúrulega Kinks en hef aldrei hlustað á þessa tilteknu plötu áður eða lögin á henni. Ég gæti alveg hugsað mér að spila hana aftur en í hreinskilni sagt mun ég líklegast bara gleyma henni
Þegar ég byrjaði að gefa dóma á þessari síðu vissi ég ekki að ég myndi fá nokkarar plötur með sömu hljómsveitinni þannig að ég gaf þeim hæstu mögulegu einkunn af því að ég get endalaust hlustað á Led Zeppelin. Hér erum við komin í aðra plötu og ég held mig bara við nákvæmlega sama. Ég get endalaust hlustað á Led Zeppelin. Hæsta einkunn möguleg. Algjörlega mitt grúv.
Ska er stórskemmtilegt og þetta var bara mjög hressandi að hafa í bakgrunninum. Ég get alveg vel hugsað mér að hlusta á þetta aftur og ég mun líklegast muna eftir þeim. Svo bara áfram gakk.
Eins og mér fannst The Kinks vera eitthvað voðalega meðalmennsku eitthvað þá fannst mér þetta mjög gott stöff. Ég hef reyndar oft hlustað á The Who þannig að það hefur kannski eitthvað að segja en mér fannst þetta bara frábært og mun líklegast hlusta á þessa plötu aftur.
Þessi plata á nokkra góða spretti en þess á milli eru sprettirnir bara svo ömurlega leiðinlegir að ég hef ekki samviskuna í að gefa þeim meðaleinkunn. Þetta mun ég ekki hlusta á aftur en ég ætla samt ekki að segja að þetta sé hryllingur.
Ég hef vanalega ekki talið mig vera mikið fyrir svona tónlist en þetta er samt alveg mjög gott stöff sem ég komst í góðan fíling við að hlusta á. Kannski enda ég bara í einhverju reifpartýum á þriðjudagskvöldum með þessu áframhaldi en það er kannski bara af hinu góða.
Tilfinningaþrungið rokkpopp er alveg skemmtilegt og ég hef alveg skemmt mér yfir svona tónlist. Hún náði mér samt ekkert rosalega yfir á sitt band. Ég gæti sem sagt hlustað á þetta aftur en ég er hræddur um að ég muni ekki muna eftir því þegar ég kemst í angistarfíling.
Ég hafði aldrei heyrt um Elliot Smith en hef eflaust heyrt í honum í einhverjum bíómyndum án þess að fatta það. Hann er bara skrambi góður og vel áhlustanlegur. Ég mun eflaust setja þessa plötu á fóninn aftur.
Ég var svo leiður við að hlusta á þessa plötu. Ekki af því að hún var slæm heldur af því að höfundaréttur kom í veg fyrir að ég gæti hlustað á alla plötuna. Ég fékk bara að hlusta á 7 lög. Ef ég hefði fengið að hlusta á allt hefði ég gefið henni 5 stjörnur en hún fær smá skammir fyrir höfundaréttarleiðindi
Mér fannst svolítið hressandi að fá að hlusta á indverskt-indí-rokk-popp. Alls ekki leiðinlegt og ég er alveg líklegur að setja þetta aftur á fóninn og muna eftir því. Ef eitthvað þá fannst mér platan mögulega heldur löng en hún náði einhvern veginn að sleppa við að vera endurtekningarsöm miðað við þá lengd.
Þvílík veisla. Algjör unaður. Ég hef hlustað svo oft á þessa plötu að ég kann hana næstum því utan að. Ég var svo ánægður að sjá hana og að hlusta á hana þó svo að ég vissi hvaða einkunn hún myndi fá. Löng plata en samt bara svo æðisleg. Mig langar bara að setja hana strax aftur af stað.
Mér finnst lúmkst gaman að Marilyn Manson og hlustaði mikið á hann í gamla daga, sérstaklega Mechanical Animals. Á þeim tíma hef ég greinilega verið að brjótast út úr skelinni því ég varð smá þreyttur á aggresívu tónlistinni núna. Myndi samt alveg hlusta á hana aftur en ég þarf þá að vera í réttu stuði eða þá bara að spila Marilyn Manson í smáskömmtum
Þetta var allt í lagi en mér fannst þetta samt svolítið tilgerðarlegt og það er ólíklegt að ég spili þetta aftur. Afskaplega auðgleymanlegt allt saman. Ekkert meira um það að segja. Ekki lélegt en samt ekki neitt.
Ég skil hvað þau eru að gera og ég hlusta oft á svipuð bönd en ég skil ekki hvernig þetta stendur eitthvað sérstaklega upp úr. Mér fannst þetta eiginlega bara vera meðalmennskuhandboltarokk. Kannski var þetta upphafið að því og allt sem á eftir kom eru eftirhermur en þá hlusta ég bara á þær í staðinn.
Þetta var algjört fjör. Vúff hvað ég komst í gott stuð. Ég mun alveg pottþétt setja þetta aftur á fóninn og oft. Uppáhaldið var að kaupa bananasplitt fyrir ástina en drekka bara venjulegt vatnsglas sjálfur. Stuðfaktorinn færir þetta í 4.5 svo ég smelli bara 5 á þetta því ég komst í svo gott skap.
Þetta var kántrí en samt ekki. Ég fílaði þetta alveg en samt ekki nægilega til að muna eftir plötunni þegar að því kemur að velja plötu á fóninn þannig að þessi mun gleymast þótt hún sé samt ekkert slæm
Þetta var bara allt í lagi tónlist en stundum varð hún svolítið framúrstefnuleg, hörð og leiðinleg. Ef þessu progressive dæmi hefði verið sleppt væri þetta plata sem færi á fóninn hjá mér í bakgrunninn á rólegheitakvöldum en þetta skemmdi það tækifæri.
Pínu vandró en þrátt fyrir að ég hafi oft hlustað á Alice in Chains í útvarpinu og alltaf fílað það sem ég heyrði fannst mér aldrei þess virði að kynna mér bandið eitthvað sérstaklega. Ég veit eiginlega ekki af hverju. Nú hefur verið gerð bót á því og þetta var æði. Þessi plata fer aftur og aftur á fóninn. Ég hef misst af svo miklu. Fer úr 4.5 upp í 5 stjörnur sem afsökunarbeiðni til þeirra
Ég hélt alltaf að My Bloody Valentine væri ungt og ferskt band. Það kom mér á óvart að þau eru það ekki en ætti þá heldur ekki að koma á óvart að ég þekki þau ekki og hef ekkert verið að hlusta á þau. Það er reyndar bara fínt því mér finnst þau bara leiðinleg.
Þetta var nú bara prýðilega áhlustanlegt. Ekkert sem stóð eitthvað sérstaklega upp úr en passaði mjög vel í bakgrunninn þannig að já. Meðalplata en ég gæti alveg sett hana aftur á samt.
Þetta kom mér á óvart. Ég bjóst við einhverju hundleiðinlegu og framúrstefnulegu en svo var þetta nú bara allt í lagi. Það komu smá framúrstefnulegir taktar sem mér fannst ekkert spes en það var stutt og sleppur þannig upp í þristinn þótt það hafi daðrað við tvist.
Ég hef lítið hlustað á Bítlana í gegnum tíðina eins fáránlegt og það hljómar (ég myndi bara segja að ég er meiri Stones-maður). Þess vegna vissi ég ekki að Bítlanir hefðu coverað einhver lög. Þetta var bara vel gert hjá þeim og platan bara mjög góð til að hlusta á. Renndi meira að segja tvisvar í gegnum hana.
Kósý og fín plata frá þeim. Mjög gott að hafa í bakgrunni og hlusta þótt það séu kannski engir slagarar á plötunni (ég kannaðist við Radio Free Europe en það er enginn rosalegur hittari). Þrátt fyrir það eru lögin bara góð og platan rennur ljúflega í gegn. Þessi fer aftur á fóninn og eflaust oft.
Ég man hvað mér fannst Tago Mago með Can leiðinleg plata. Þessi var nú ekki svo slæm. Hún var í áttina að betri áhlustun en hún var samt frekar leiðinleg. Löng lög, framúrstefnulegt bleh sem ég í sannleika sagt nennti varla að hlusta á. Þessi fer ekki aftur í spilun en fær samt aðeins hærri einkunn en Tago Mago
Ég hélt ég fílaði ekki kántrí en vona kántrí er nú bara nokkuð gott. Ætli það sé ekki gamaldagskántrí sem ég fíla frekar en þetta nýmóðins söngl. Þessi plata er alveg líklegt til að vera spiluð aftur ef ég man þá eftir henni. Fínasta stöff alveg hreint.
Ég hef ekki mikið hlustað á T. Rex fyrir utan allra þekktustu lögin sem ég hef samt fílað þannig að það var bara gaman að gefa T. Rex smá pláss og uppgötva að þetta er bara fínasta stöff. Ég mun alveg hlusta á þetta aftur. Mjög gott barasta.
Þvílíkur snillingur. Ég elska big band tónlist. Ray tekur þarna góð lög og setur upp í big banda tónlistarveislu sem ég mun hlusta á aftur og aftur. Það er ekki hægt að biðja um mikið meira en þetta. Ray er einhver sem ég hef ekkert svo mikið hlustað á en hann er bara kominn í topp-tónlistarmenn hjá mér.
Ég hef ekki lagt það í vana minn að hlusta mikið á Rage Against the Machine og vanalega ekki talið það til míns tónlistarsmekks en ég kemst samt ekki hjá því að komast í algjöran fíling þegar ég hlusta á þau og mér finnst gítarinn hjá Tom Morello bara frábær. Ég held ég hlusti líklega á þessa plötu aftur næst þegar ég er reiður. Fínasti gripur.
Þetta var nú bara prýðilegt. Ég hef aldrei hlustað eitthvað sérstaklega á The Yardbirds þrátt fyrir að þaðan megi rekja frægðir Eric Clapton og Jimmy Page (þó hvorugur sé á þessari plötu). Það eru alveg líkur á að ég hlusti á þetta aftur en meiri líkur á að ég reyni frekar að hlusta á Yardbirds plötur með Clapton eða Page.
Ég hafði aldrei heyrt um þessa hljómsveit áður og hefði aldrei dottið í hug að hlusta á hana enda ekki mikið fyrir kántrí en svo er þetta bara ekki kántrí. Þetta er bara rokk eins og ég fíla það. Platan var bara hin prýðilegasta plata en það stóð samt ekkert upp úr. Ég myndi sem sagt hlusta á hana aftur en ég mun líklegast ekki muna eftir þeim.
Mér hefur alltaf fundist mjög gaman að hlusta á Stevie Wonder en aldrei hlustað á heila plötu með honum (þetta er svolítið gegnumgangandi með þekktari tónlistarmenn hjá mér virðist vera). Þarna voru kannski ekki neinir rosalegir slagarar en þetta var samt þannig plata að ég mun setja hana á fóninn af og til. Ég sé fyrir mér að hlusta á hana við matarborðið eða í bakgrunni í stofunni. Fínasta áhlustun.
Sænska bomban. Þarna eru slagarar og minna þekkt lög. Ég fílaði þetta alveg þótt ég muni seint kallast ABBA aðdáandi. Kannski þarf ég að vera í sérstöku stuði til að hlusta á ABBA svo það skori hærra en ég er alveg líklegur til að setja þessa plötu á fóninn ef andinn grípur mig.
Þrátt fyrir fyrri yfirlýsingar um að ég sé Stónsari þá verð ég að segja að mér þótti þessi plata bara mjög góð. Temmilegt popp, temmilegt rólegt, temmilegt allt. Ég mun örugglega setja hana aftur í gang seinna þótt ég ætli samt ekki að segja að þetta sé það besta sem ég hef hlustað á. Bara temmilega gott
Kannski er það Gautaborgarblætið í mér sem talar en jafnvel þótt ég sé lítið fyrir raftónlist þá fannst mér mjög skemmtilegt að hlusta á þessa tónlist. Ég efsast samt um að ég muni hlusta á þessa plötu aftur. Eiginlega bara af því að ég er lítið fyrir raftónlist og það eru til mun betri listamenn frá Gautaborg.
Ég set svona tónlist alltof sjaldan á fóninn. Mér finnst hún svo hressilega skemmtileg þannig að þetta var mjög ferskt þrátt fyrir að vera 70 ára gamalt. Gimsteinn sem ég mun setja aftur á fóninn af og til. Kannski í styttri kantinum en það er samt bara fínt svo maður fái ekki leið.
Frampton (sem á sama afmælisdag og ég) byrjaði og endaði sinn feril á því að spila Buddy Holly lög. Mjög viðeigandi að hans plata hafi komið beint á eftir Buddy Holly plötu. Glimrandi albúm sem ég get ekki annað en fílað en svo er höfundaréttarvesen þannig að ég fæ ekki að hlusta á allt. Það dregur hana niður í meðalmennsku. Einhverjum þarf ég að refsa fyrir höfundaréttardraslið og af hverju þá ekki stjörnugjöf á algjörlega ótengdri síðu, með athugasemdum skrifuðum á tungumáli sem þeir sem þurfa að átta sig á mistökum sínum geta ekki einu sinni lesið?
Mér finnst ekkert mikið til Patti Smith koma. Hún er allt í lagi en mér finnst alltaf talað um hana eins og hún sé í guðatölu. Þetta var allt í lagi albúm sem ég gæti hlustað á aftur en ég mun líklegast alltaf velja mér sjálfur eitthvað annað til að hlusta á af því að ég mun gleyma Patti og þessari plötu.
Ég verð líklega skammaður fyrir þetta en mér hefur aldrei fundist Bowie eitthvað sérstaklega spes. Mér finnst hann ekki leiðinlegur en mér finnst hann heldur ekkert frábær. Í mínum huga er hann frekar meðal sem hefur samt átt nokkur góð lög. Í seinni tíð hefur hann samt unnið á en þetta var samt meðaldót hjá honum. Ólíklegt að ég setji þetta aftur í spilun.
Þessi plata. Þessi plata. Úff hún er svo frábær. Ég set hana mjög oft á og mun halda áfram að setja hana á. Innihalda kannski ekki allra þekktustu lögin flrá Billy Joel en vel þekkt lög samt sem áður. Hún er bara svo ákkúrat rétta stemmningin svo oft þegar maður er eitthvað að græja og gera.
Það er alltaf gaman að heyra eitthvað framandi og ferskt og þetta var það svo sannarlega fyrir mig þótt þetta sé alveg hundgamalt efni. Það leiðinlega er bara að mér þótti þetta ekkert spes og ég mun líklegast aldrei setja þetta aftur á fóninn. Ég var samt vongóður þegar ég sá að þeir hituðu einu sinni upp fyrir Gilberto Gil en samt, ekki nógu gott fyrir mig.
Ég reyni að setja tónlist í gang við matarborðið og hef reynt að dreifa svolítið tónlistarstefnum. Ég byrjaði á því út frá mínum fyrstu kynnum við Noruh Jones. Þessi plata var spiluð við matarborðið hjá tengdó í matarboðum sem ég fór í og mér þótti þetta svo þægileg matartónlist að ég ákvað að herma (sem svo þróaðist út í tónlistarstefnukynningu). Þetta er sem sagt plata sem ég set af og til á fóninn, sérstaklega þegar matur er kominn á borðið.
Ég veit ekki hversu mikið ég hef hlustað á þessa plötu. Ég átti geisladiskinn þegar ég var yngri (og á enn) og hún var virkilega oft í spilun. Svo hvar platan aðeins ofan í skúffu og bara nýlega fór ég að spila hana aftur í tilefni af söngleiknum (sem var því miður mjög illa útfærður á Íslandi) en það var svo gaman að hlusta á plötuna aftur og svo ratar hún á listann og ég varð aftur innilega glaður. Ég mun halda áfram að spila þessa reglulega. Fær 4.5 en ég ýti upp í 5 því þetta kom á besta tíma.
Ég hlustaði á alla plötuna og mér fannst ég næstum því hafa bara verið að hlusta á sama lagið á repeat því þau voru öll eins. Ég skil alveg að fólk finnist svona tónlist skemmtileg en ég er ekki í þeim hópi. Mér hefur alltaf fundist þetta vera svo yfirborðskenndir og útúrkreistir töffarataktar. Alls ekki minn smekkur.
Ég skemmti mér lúmskt mikið við að hlusta á salsa tónlist en ég hvorki dansa salsa né hef sökkt mér eitthvað sérstaklega ofan í tónlistarstefnuna. Þannig að ég þekki ekkert mikið til en mikið hressilega fannst mér þetta skemmtileg plata. Hún fer alveg pottþétt aftur í spilun og þá líklegast oft því mig langar bara í meira salsa.