begins very strong but next one is a dud. It gets better again, but all in all everything seems a bit interchangeable : Pages guitar, Plants vocals.... Still i give it three stars, because let's face it, less good songs by LZ are still a lot better than the best songs of other bands. Compared to LZ back catalogue, 2 stars would be max, but compared to all other artists, still a solid three stars

Jazz really ain't my thing... apart from Take Five, the rest is unknown to me... i just can't keep my head to it, the music goes into the background and i forget i'm listening. For that reason still three start, as it is not abominable.

actually still a great album, apart from its historical significance... some great songs (day in the life, lucy in the sky, the benefit of mr kite,...). Some remind me of Syd Barrett (and his period in PF), like 'when i'm sixty-four, fixing a hole, good morning,...) But you really need to listen to it from the perspective of the time it came out, to fully understand the impact it had. Young people now are used to all the effects and overdubs and sampling, but back then it was revolutionary. That's why it receives a solid 5 from me

punk attitude to have a lot of covers and not their smash hits... haunting vocals at times... all songs are very good, with an outstanding 'where did you sleep last night' as a closer...

a perfect but sad album... even more sadder if you take in mind how it ended some 5 years later... a great dissection of her life upto then...put to song in a 60's fashion... just great!

a solid album... but after a while i get distracted... a bit too long to be awesome

definitely not my cup of tea... but i can't say anything bad about it... there's slow pieces, uptempo songs.. bossa nova, pop, psychedelic ... indecisive

great album... but not the masterpiece everybody is talking about.

wat ze noemen : a trip down memory lane. Maar wel een trip die nog steeds aanslaat en spijkers met koppen slaat. Veel killers (pun intended), weinig fillers.

de cover vertelt het al : dit is een agressief plaatje... Rollins op zijn best...korte krachtige songs, met maatschappijkritische en ook hilarische teksten...

goed, zeer goed, maar beetje teveel Lynyrd Skynyrd referenties om goed te zijn... OK, het is een conceptalbum dat deels over hen gaat, maar toch... nu, Lynyrd Skynyrd, Neil Young, beetje ZZ Top, beetje Eels ... je kan bij mindere goden leentjebuur spelen... toch duurt de plaat me net iets te lang voor de volle vijf sterren...

wat een uppercut van een plaat... recht in je gezicht, geen franjes, geen opsmuk... ook de teksten zijn een dreun in je gezicht...kortom : een dijk van een plaat niet onbelangrijk trouwens in de ontwikkeling van industrial

startte veelbelovend... maar echt wel iets te veel crooners... Elvis heeft heel wat betere platen gemaakt dan deze... sorry voor de fans, maar dit is echt middelmatig

(gesnurk)

euh... had Frans of op z'n minst Franglais verwacht... blijkt het een Engelsman te zijn.. die dan ook nog eens enkele gekende deuntjes uit zijn mouw heeft geschud rond de eeuwwisseling... niet slecht... met zoals gezegd, enkele songs die ik kende maar niet wist van wie ze waren... bij dezen dus weer wel... ik ben geen echte electro fan, maar dit mag je altijd op de draaitafel zwieren!

beetje gemengde gevoelens hierbij... de glamrock nummers vind ik wel goed, maar de softe zijn een beetje te soft naar mijn smaak... Bolan blijft natuurlijk wel een geweldige gitarist.

zoals ik met alle reggae heb : niet slecht, maar iets te eentonig naar mijn smaak

jazz.. niet mijn ding... eerste stuk was beter dan tweede... ik denk dat ik in slaap sukkelde...

gewoon goed... niet te veel ballads... en een goeie stem

pfff... wat was dat... nog nooit zo rap door alle nummers geskipt...

beter dan verwacht... beetje postpunk vibes... mooi

te veel easy listening in het begin... en als het begint te beteren, is plaat gedaan

wat een stem... wat een persoonlijkheid... wat een band...wat een achtergrondzangeressen...wat een songs

alle nummers zijn onderling inwisselbaar... ik hou ook niet van de bombastische stem... geen idee waar 'the fuss' over deze plaat vandaan kwam... 13 in een dozijn

niet de beste plaat van The Who, maar toch hoor je al echo's van wat nog moet komen... klinkt als The Beatles met serieuze cojones... qua debuut kon dit wel tellen met kleppers als 'My Generation' en 'The kids are allright'...

typisch jaren 80 sound... Madonna met een boodschap...goed album

klonk beter dan alle kanyes and fugees samen... maar ja, het gehuil van een hyena die met zijn tenen tussen twee rotsen gekneld zit, is dat ook...

beste rap album tot nu toe... leuke deuntjes, vrolijke muziek, hoewel rap niet mijn smaak is

zeer goed album, met enkele regelrechte killers

tja... echt slecht kun je dit niet noemen... maar iets te gepolijste jaren 80 sfeer voor mij.

bam... wat een debuut album...hier staat weinig op dat de lat niet haalt..

super plaatje...

tja... ben hiermee opgegroeid en blijft een dijk van een plaat... en de ideeën blijven overeind

zeker niet slecht... maar misschien iets te kabbelend om echt brokken te maken voor mij...

country... nog zo'n genre waar ik weinig mee heb...nu, dan valt Double D Dolly nog mee, alles beter dan een redneck met bruin gedachtengoed

op zich niet slecht, maar terug een kabbelend plaatje... na 2 nummers is je aandacht weg en plots is album gedaan zonder dat je het weet... ook de zang kan mij niet bekoren

electronica zoals electronica moet klinken.. geen gewone boenke boenke, maar echte rocksongs met electronica overgoten...

tja... eerste nummer is goed, tweede redelijk en de rest is bagger

altijd beetje hetzelfde...altijd beetje hetzelfde...altijd beetje hetzelfde...altijd beetje hetzelfde...altijd beetje hetzelfde...altijd beetje hetzelfde...altijd beetje hetzelfde...altijd beetje hetzelfde...altijd beetje hetzelfde...

kende enkel 'another girl another planet' vanop de STiFF compilatie... ik zette me al schrap voor een verwennerijtje... bleek het toch een sof te zijn... laatste nummers probeerden nog wat, maar het kalf was al verdronken, geslacht en opgegeten tegen dan

nope... niets voor mij... te veel van hetzelfde gezaag...

buiten de singles die gewoon goed zijn, is de rest eigenlijk meer van het zelfde... gepolijste 80s rock

paar goeie nummers, maar niet genoeg... enkele deden me denken aan syd barrett, wat altijd een plus is, maar deze kunnen de plaat niet redden

de fast forward knop heeft overuren gedraaid

folk... een genre dat alle kanten op kan, van zeer goed, bijna punk tot zeer campy melodrama songs... helaas te veel naar die laatste kant

niet slecht... maar kon beter...twijfel tss 3 en 4 en bij twijfel steeds het minste nemen...

legendarisch... meer woorden hoeven er niet aan vuil gemaakt worden.

vind ik persoonlik niet hun beste.. maar toch nog altijd stukken beter dan heel veel radio-shit...

hier en daar een klein lichtpuntje, vooral veel Darkness

Tante Tina... ze stelt nooit teleur, maar toch te 80's gelikt voor mij

funky legende

omisbaar voor folkies... misbaar voor mij

meesterwerkje

perfect huwelijk tussen klassiek en rock...

lijkt mij perfect als soundtrack bij een film... helaas was dit zonder film...

als grote Neil Young fan, moet ik toegeven dat dit een zeer wisselvallige plaat is... beste nummers zijn uiteraard van Neil... rest kan me maar af en toe bekoren

1 song op zich valt mee... meerdere na elkaar is echt wel te veel zelfbeklag en geneuzel en navelstaarderij op een rij... zeer vermijdbaar plaatje

een plaatje waar je instant gelukkig van wordt...

beastie boys... altijd goed om de boel in gang te zetten... maar een hele plaat is echt wel van het goeie teveel...

ik kan me voorstellen dat dit 55 jaar geleden heel wat straffer klonk... maar ook nu staat het overeind... solide plaatje

op zich niet slecht... enkele toffe deuntjes... te eentonig wel om een hele plaat uit te zitten

paar goeie nummers, paar van dertien-in-een-dozijn... niet slecht maar geen verplichte kost

samples samples samples... ik heb er genoeg gehoord tot aan mijn sterfbed... wel enkele goeie nummers, maar - heb ik het al gezegd - heel veel samples

misschien iets minder nutty dan we gewoon zijn van the nutty boys, maar de muziek blijft dansbaar, ook al zijn teksten soms wat serieuzer/nostalgischer... een plaatje dat misschien een beetje moet groeien, maar een zeer sterke

kopstootje! meesterwerkje! teksten soms iets te kinderlijk

niet zijn allerbeste... maar da's nog altijd beter dan veel anderen hun allerbeste

als je zo'n debuut kunt maken, ben je goed bezig. Enkele tijdloze nummers... maar tegen het einde toch net iets te veel van hetzelfde...

nope voor de beeldjes een vijf, voor de geluidjes een 1

tja... altijd maar tzelfde

alhoewel rap niet mijn ding is, is dit toch niet slecht

hier past maar 1 woord : perfect!

debuut om U tegen te zeggen... onmisbare plaat voor elke rechtgeaarde punker

een van de beste albums van een van de beste bands...

een zeer goed album, hoewel ik de film versie nog net iets beter vind

heel veel debuut albums in deze lijst... ook deze is onontbeerlijk

dit zou 5 sterren moeten zijn, maar ik mis een beetje de rauwheid van de vroegere albums.. te eighties gelikt, dus sterretje minder

Lou op zijn best...

niet slecht... maar ook niet onmisbaar

vervelend van eerste tot waarschijnlijk laatste noot ... maar zover ben ik niet geraakt... ik raakte in een muzikale coma

overdosis jug...

wat een gejank... Nonkel Robert was vroeger een gangmaker op het familiefeest, nu is ie de nonkel vol zelfbeklag

ja, eminem, je bent boos... we weten het ondertussen... werk het uit op een ander

all killer, no filler... geweldig album

beetje kabbelend, maar het is altijd fijn kabbelen met Paul...

geweldig plaatje van een groep die later zou verliezen in bombast

funky plaatje...

ha, die morr en marr... you started something i couldn't finish... ik heb jullie raad opgevolgd : stop if you think you heard this one before...

wat doet dit in deze lijst?

mix van The Who, The Beatles en Pink Floyd... dat kon slechter

beetje wisselvallig... paar goeie, paar doorslagjes van die goeie

ik weet het niet goed... goeie muziek, stem past er niet altijd bij, goeie teksten meestal... twijfelgeval

in het zelfde bedje ziek als alle rap... het is rap gedaan met de variatie...

na enkele kopstoten zijn onze vriendjes aan het verzwakken...

het ene oor in, het andere uit... maar mss toch zijn beste...2 sterren

tegen 1 song zeg ik ja, tegen een volledig album nee

op zich goeie nummers.... beetje teveel van hetzelfde

beetje los lobos light...instrumentals zijn beter dan de gezongen nummers...

Dylan is altijd goed...

mooi plaatje.. beetje vrouwelijke tegenhanger van Nick Cave (mss daarom dat ze niet samen konden blijven?)

kende de groep, maar niet het album... mooi mooi mooi

dit is helemaal niet slecht...

nope... zegt me niks... geen fan

paar kopstoten.. ook paar wiegeliedjes zeker niet on par met hun eerste worpen

moeilijk... niet zijn beste, wel een aardig plaatje... maar van Bowie zijn we meer dan aardig gewend...

het begint redelijk maar ook redelijk rap tegen te staan... niet voor mij

pff.. typische eighties brol... synths, gezwollen zang, plastieken drums...alle nummers onderling inwisselbaar

2 goeie nummers... waarvan 1 met een keerzijde : Aerosmith dacht voor een tijdje dat ze terug relevant waren...

geen idee... na enkele noten verdween dit album volledig op de achtergrond

leuk album... goeie nummers... toffe ritmes

hier en daar een minder puntje, maar bovenal een steengoeie plaat van een steengoeie zanger...

deze was mij onbekend... maar wat een openbaring... en dan vooral 'Frankie Teardrop'... kippevel van eerste tot laatste noot... geweldig

kende wel enkele nummers, maar nog nooit een album van Fats in zijn geheel gehoord... ik was verrast dat dit zo goed was... zeker als je het in zijn tijdsgeest bekijkt... solide plaatje!

buiten de ene hit, kende ik er niets van.. maar zeker niet onaardig... toch iets te kalm voor mij

niks kunnen uitluisteren... mismusic from lauren

goeie muziek, minder fan van de stem...

beetje een mix van softe Kinks en Beach Boys... niet zo super

dat was nu eens een tof plaatje van uit de tijd toen R&B nog focuste op goeie muzikanten en goeie zangers/zangeressen ipv twerkende opblaaspoppen

aardig plaatje.. enkel verstoord door stinker 'el condor pasa'

kende ik niet zo goed, maar zeker eerste nummer is keigoed...

soort van upbeat gregoriaans... 1 a 2 songs OK, maar dan slaat de verveling keihard toe

mooi album... vooral eerste helft is goed, daarna beetje 13 in een dozijn zou 3,5 zijn, maar helaas, ik rond altijd af naar beneden

Santana toen ie nog niet vervallen was in eindeloos gitaargepriegel maar nog rockte en swingde als een tiet

machtig...

op zich een sympathiek plaatje, maar echt wel heel go-with-the-flow... iets te kalm voor mijn doen

ik kende enkel een paar softere nummers... dit was echt zeer goed... industrial avant la lettre (4.5 sterren)

beginnen met de riff der riffen , dan weet je dat dit een plaat van jewelste is... zonder Muddy (en een hoopje anderen, die ik voor de gemakkelijkheid even over het hoofd zie), zou er niet veel soeps in deze lijst van 1001 staan

goeie nummers, maar iets te repititief voor mij..3.5 sterren

funky as hell

goeie muziek, goeie lyrics... maar te veel van hetzelfde, zoals wel meer reggae

live zoals live moet zijn

als je het bekijkt vanuit de tijdsperiode, is dat geen slechte plaat

perfecte doo-wop gospel

ugh... nooit geweten wat mensen goed vonden aan radiohead (behalve dan misschien 'creep')... zowat het muzikale equivalent van langzaam aan toezien hoe iemand met een roestig en bot mes je testikels verwijdert, zonder verdoving

met Steely Dan is het altijd fun (en ik bedoel de groep, niet waar ze hun naam vandaan haalden).

terug een mooi album van Polle

nope... sad sad

na 130+ albums de eerste grote verrassing! Band was mij totaal onbekend, maar heeft me letterlijk van mijn sokken geblazen... fan voor het leven nu!

coldplay.. een band die niet over één, niet over twee, maar over een ganse kudde paarden getild is... crap in het kwadraat

feestje van eerste tot laatste noot... ook al zijn teksten niet altijd even vrolijk... best plaat van --volgens mij-- beste folk-punkband aller tijden

begon goed, maar meanderde zijn weg uit mijn hoofd...

begon zeer veelbelovend maar zakte daarna toch wat in