meesterwerk... groove metal met tribal invloeden EN een boodschap.. wat moet er nog meer zijn?

begins very strong but next one is a dud. It gets better again, but all in all everything seems a bit interchangeable : Pages guitar, Plants vocals.... Still i give it three stars, because let's face it, less good songs by LZ are still a lot better than the best songs of other bands. Compared to LZ back catalogue, 2 stars would be max, but compared to all other artists, still a solid three stars

Jazz really ain't my thing... apart from Take Five, the rest is unknown to me... i just can't keep my head to it, the music goes into the background and i forget i'm listening. For that reason still three start, as it is not abominable.

actually still a great album, apart from its historical significance... some great songs (day in the life, lucy in the sky, the benefit of mr kite,...). Some remind me of Syd Barrett (and his period in PF), like 'when i'm sixty-four, fixing a hole, good morning,...) But you really need to listen to it from the perspective of the time it came out, to fully understand the impact it had. Young people now are used to all the effects and overdubs and sampling, but back then it was revolutionary. That's why it receives a solid 5 from me

punk attitude to have a lot of covers and not their smash hits... haunting vocals at times... all songs are very good, with an outstanding 'where did you sleep last night' as a closer...

a perfect but sad album... even more sadder if you take in mind how it ended some 5 years later... a great dissection of her life upto then...put to song in a 60's fashion... just great!

a solid album... but after a while i get distracted... a bit too long to be awesome

definitely not my cup of tea... but i can't say anything bad about it... there's slow pieces, uptempo songs.. bossa nova, pop, psychedelic ... indecisive

great album... but not the masterpiece everybody is talking about.

wat ze noemen : a trip down memory lane. Maar wel een trip die nog steeds aanslaat en spijkers met koppen slaat. Veel killers (pun intended), weinig fillers.

de cover vertelt het al : dit is een agressief plaatje... Rollins op zijn best...korte krachtige songs, met maatschappijkritische en ook hilarische teksten...

goed, zeer goed, maar beetje teveel Lynyrd Skynyrd referenties om goed te zijn... OK, het is een conceptalbum dat deels over hen gaat, maar toch... nu, Lynyrd Skynyrd, Neil Young, beetje ZZ Top, beetje Eels ... je kan bij mindere goden leentjebuur spelen... toch duurt de plaat me net iets te lang voor de volle vijf sterren...

wat een uppercut van een plaat... recht in je gezicht, geen franjes, geen opsmuk... ook de teksten zijn een dreun in je gezicht...kortom : een dijk van een plaat niet onbelangrijk trouwens in de ontwikkeling van industrial

startte veelbelovend... maar echt wel iets te veel crooners... Elvis heeft heel wat betere platen gemaakt dan deze... sorry voor de fans, maar dit is echt middelmatig

(gesnurk)

euh... had Frans of op z'n minst Franglais verwacht... blijkt het een Engelsman te zijn.. die dan ook nog eens enkele gekende deuntjes uit zijn mouw heeft geschud rond de eeuwwisseling... niet slecht... met zoals gezegd, enkele songs die ik kende maar niet wist van wie ze waren... bij dezen dus weer wel... ik ben geen echte electro fan, maar dit mag je altijd op de draaitafel zwieren!

beetje gemengde gevoelens hierbij... de glamrock nummers vind ik wel goed, maar de softe zijn een beetje te soft naar mijn smaak... Bolan blijft natuurlijk wel een geweldige gitarist.

zoals ik met alle reggae heb : niet slecht, maar iets te eentonig naar mijn smaak

jazz.. niet mijn ding... eerste stuk was beter dan tweede... ik denk dat ik in slaap sukkelde...

gewoon goed... niet te veel ballads... en een goeie stem

pfff... wat was dat... nog nooit zo rap door alle nummers geskipt...

beter dan verwacht... beetje postpunk vibes... mooi

te veel easy listening in het begin... en als het begint te beteren, is plaat gedaan

wat een stem... wat een persoonlijkheid... wat een band...wat een achtergrondzangeressen...wat een songs

alle nummers zijn onderling inwisselbaar... ik hou ook niet van de bombastische stem... geen idee waar 'the fuss' over deze plaat vandaan kwam... 13 in een dozijn

niet de beste plaat van The Who, maar toch hoor je al echo's van wat nog moet komen... klinkt als The Beatles met serieuze cojones... qua debuut kon dit wel tellen met kleppers als 'My Generation' en 'The kids are allright'...

typisch jaren 80 sound... Madonna met een boodschap...goed album

klonk beter dan alle kanyes and fugees samen... maar ja, het gehuil van een hyena die met zijn tenen tussen twee rotsen gekneld zit, is dat ook...

beste rap album tot nu toe... leuke deuntjes, vrolijke muziek, hoewel rap niet mijn smaak is

zeer goed album, met enkele regelrechte killers

tja... echt slecht kun je dit niet noemen... maar iets te gepolijste jaren 80 sfeer voor mij.

bam... wat een debuut album...hier staat weinig op dat de lat niet haalt..

super plaatje...

tja... ben hiermee opgegroeid en blijft een dijk van een plaat... en de ideeën blijven overeind

zeker niet slecht... maar misschien iets te kabbelend om echt brokken te maken voor mij...

country... nog zo'n genre waar ik weinig mee heb...nu, dan valt Double D Dolly nog mee, alles beter dan een redneck met bruin gedachtengoed

op zich niet slecht, maar terug een kabbelend plaatje... na 2 nummers is je aandacht weg en plots is album gedaan zonder dat je het weet... ook de zang kan mij niet bekoren

electronica zoals electronica moet klinken.. geen gewone boenke boenke, maar echte rocksongs met electronica overgoten...

tja... eerste nummer is goed, tweede redelijk en de rest is bagger

altijd beetje hetzelfde...altijd beetje hetzelfde...altijd beetje hetzelfde...altijd beetje hetzelfde...altijd beetje hetzelfde...altijd beetje hetzelfde...altijd beetje hetzelfde...altijd beetje hetzelfde...altijd beetje hetzelfde...

kende enkel 'another girl another planet' vanop de STiFF compilatie... ik zette me al schrap voor een verwennerijtje... bleek het toch een sof te zijn... laatste nummers probeerden nog wat, maar het kalf was al verdronken, geslacht en opgegeten tegen dan

nope... niets voor mij... te veel van hetzelfde gezaag...

buiten de singles die gewoon goed zijn, is de rest eigenlijk meer van het zelfde... gepolijste 80s rock

paar goeie nummers, maar niet genoeg... enkele deden me denken aan syd barrett, wat altijd een plus is, maar deze kunnen de plaat niet redden

de fast forward knop heeft overuren gedraaid

folk... een genre dat alle kanten op kan, van zeer goed, bijna punk tot zeer campy melodrama songs... helaas te veel naar die laatste kant

niet slecht... maar kon beter...twijfel tss 3 en 4 en bij twijfel steeds het minste nemen...

legendarisch... meer woorden hoeven er niet aan vuil gemaakt worden.

vind ik persoonlik niet hun beste.. maar toch nog altijd stukken beter dan heel veel radio-shit...

hier en daar een klein lichtpuntje, vooral veel Darkness

Tante Tina... ze stelt nooit teleur, maar toch te 80's gelikt voor mij

funky legende

omisbaar voor folkies... misbaar voor mij

meesterwerkje

perfect huwelijk tussen klassiek en rock...

lijkt mij perfect als soundtrack bij een film... helaas was dit zonder film...

als grote Neil Young fan, moet ik toegeven dat dit een zeer wisselvallige plaat is... beste nummers zijn uiteraard van Neil... rest kan me maar af en toe bekoren

1 song op zich valt mee... meerdere na elkaar is echt wel te veel zelfbeklag en geneuzel en navelstaarderij op een rij... zeer vermijdbaar plaatje

een plaatje waar je instant gelukkig van wordt...

beastie boys... altijd goed om de boel in gang te zetten... maar een hele plaat is echt wel van het goeie teveel...

ik kan me voorstellen dat dit 55 jaar geleden heel wat straffer klonk... maar ook nu staat het overeind... solide plaatje

op zich niet slecht... enkele toffe deuntjes... te eentonig wel om een hele plaat uit te zitten

paar goeie nummers, paar van dertien-in-een-dozijn... niet slecht maar geen verplichte kost

samples samples samples... ik heb er genoeg gehoord tot aan mijn sterfbed... wel enkele goeie nummers, maar - heb ik het al gezegd - heel veel samples

misschien iets minder nutty dan we gewoon zijn van the nutty boys, maar de muziek blijft dansbaar, ook al zijn teksten soms wat serieuzer/nostalgischer... een plaatje dat misschien een beetje moet groeien, maar een zeer sterke

kopstootje! meesterwerkje! teksten soms iets te kinderlijk

niet zijn allerbeste... maar da's nog altijd beter dan veel anderen hun allerbeste

als je zo'n debuut kunt maken, ben je goed bezig. Enkele tijdloze nummers... maar tegen het einde toch net iets te veel van hetzelfde...

nope voor de beeldjes een vijf, voor de geluidjes een 1

tja... altijd maar tzelfde

alhoewel rap niet mijn ding is, is dit toch niet slecht

hier past maar 1 woord : perfect!

debuut om U tegen te zeggen... onmisbare plaat voor elke rechtgeaarde punker

een van de beste albums van een van de beste bands...

een zeer goed album, hoewel ik de film versie nog net iets beter vind

heel veel debuut albums in deze lijst... ook deze is onontbeerlijk

dit zou 5 sterren moeten zijn, maar ik mis een beetje de rauwheid van de vroegere albums.. te eighties gelikt, dus sterretje minder

Lou op zijn best...

niet slecht... maar ook niet onmisbaar

vervelend van eerste tot waarschijnlijk laatste noot ... maar zover ben ik niet geraakt... ik raakte in een muzikale coma

overdosis jug...

wat een gejank... Nonkel Robert was vroeger een gangmaker op het familiefeest, nu is ie de nonkel vol zelfbeklag

ja, eminem, je bent boos... we weten het ondertussen... werk het uit op een ander

all killer, no filler... geweldig album

beetje kabbelend, maar het is altijd fijn kabbelen met Paul...

geweldig plaatje van een groep die later zou verliezen in bombast

funky plaatje...

ha, die morr en marr... you started something i couldn't finish... ik heb jullie raad opgevolgd : stop if you think you heard this one before...

wat doet dit in deze lijst?

mix van The Who, The Beatles en Pink Floyd... dat kon slechter

beetje wisselvallig... paar goeie, paar doorslagjes van die goeie

ik weet het niet goed... goeie muziek, stem past er niet altijd bij, goeie teksten meestal... twijfelgeval

in het zelfde bedje ziek als alle rap... het is rap gedaan met de variatie...

na enkele kopstoten zijn onze vriendjes aan het verzwakken...

het ene oor in, het andere uit... maar mss toch zijn beste...2 sterren

tegen 1 song zeg ik ja, tegen een volledig album nee

op zich goeie nummers.... beetje teveel van hetzelfde

beetje los lobos light...instrumentals zijn beter dan de gezongen nummers...

Dylan is altijd goed...

mooi plaatje.. beetje vrouwelijke tegenhanger van Nick Cave (mss daarom dat ze niet samen konden blijven?)

kende de groep, maar niet het album... mooi mooi mooi

dit is helemaal niet slecht...

nope... zegt me niks... geen fan

paar kopstoten.. ook paar wiegeliedjes zeker niet on par met hun eerste worpen

moeilijk... niet zijn beste, wel een aardig plaatje... maar van Bowie zijn we meer dan aardig gewend...

het begint redelijk maar ook redelijk rap tegen te staan... niet voor mij

pff.. typische eighties brol... synths, gezwollen zang, plastieken drums...alle nummers onderling inwisselbaar

2 goeie nummers... waarvan 1 met een keerzijde : Aerosmith dacht voor een tijdje dat ze terug relevant waren...

geen idee... na enkele noten verdween dit album volledig op de achtergrond

leuk album... goeie nummers... toffe ritmes

hier en daar een minder puntje, maar bovenal een steengoeie plaat van een steengoeie zanger...

deze was mij onbekend... maar wat een openbaring... en dan vooral 'Frankie Teardrop'... kippevel van eerste tot laatste noot... geweldig

kende wel enkele nummers, maar nog nooit een album van Fats in zijn geheel gehoord... ik was verrast dat dit zo goed was... zeker als je het in zijn tijdsgeest bekijkt... solide plaatje!

buiten de ene hit, kende ik er niets van.. maar zeker niet onaardig... toch iets te kalm voor mij

niks kunnen uitluisteren... mismusic from lauren

goeie muziek, minder fan van de stem...

beetje een mix van softe Kinks en Beach Boys... niet zo super

dat was nu eens een tof plaatje van uit de tijd toen R&B nog focuste op goeie muzikanten en goeie zangers/zangeressen ipv twerkende opblaaspoppen

aardig plaatje.. enkel verstoord door stinker 'el condor pasa'

kende ik niet zo goed, maar zeker eerste nummer is keigoed...

soort van upbeat gregoriaans... 1 a 2 songs OK, maar dan slaat de verveling keihard toe

mooi album... vooral eerste helft is goed, daarna beetje 13 in een dozijn zou 3,5 zijn, maar helaas, ik rond altijd af naar beneden

Santana toen ie nog niet vervallen was in eindeloos gitaargepriegel maar nog rockte en swingde als een tiet

machtig...

op zich een sympathiek plaatje, maar echt wel heel go-with-the-flow... iets te kalm voor mijn doen

ik kende enkel een paar softere nummers... dit was echt zeer goed... industrial avant la lettre (4.5 sterren)

beginnen met de riff der riffen , dan weet je dat dit een plaat van jewelste is... zonder Muddy (en een hoopje anderen, die ik voor de gemakkelijkheid even over het hoofd zie), zou er niet veel soeps in deze lijst van 1001 staan

goeie nummers, maar iets te repititief voor mij..3.5 sterren

funky as hell

goeie muziek, goeie lyrics... maar te veel van hetzelfde, zoals wel meer reggae

live zoals live moet zijn

als je het bekijkt vanuit de tijdsperiode, is dat geen slechte plaat

perfecte doo-wop gospel

ugh... nooit geweten wat mensen goed vonden aan radiohead (behalve dan misschien 'creep')... zowat het muzikale equivalent van langzaam aan toezien hoe iemand met een roestig en bot mes je testikels verwijdert, zonder verdoving

met Steely Dan is het altijd fun (en ik bedoel de groep, niet waar ze hun naam vandaan haalden).

terug een mooi album van Polle

nope... sad sad

na 130+ albums de eerste grote verrassing! Band was mij totaal onbekend, maar heeft me letterlijk van mijn sokken geblazen... fan voor het leven nu!

coldplay.. een band die niet over één, niet over twee, maar over een ganse kudde paarden getild is... crap in het kwadraat

feestje van eerste tot laatste noot... ook al zijn teksten niet altijd even vrolijk... best plaat van --volgens mij-- beste folk-punkband aller tijden

begon goed, maar meanderde zijn weg uit mijn hoofd...

begon zeer veelbelovend maar zakte daarna toch wat in

even spannend als uitkijken naar de vogel die elke duizend jaar een zandkorrel van de berg komt verplaatsen... en het duurde zolang ook in mijn beleving...tot ik het opgaf...jammer van die ene ster nog

title track is zeer goed, rest is een beetje meer van het zelfde... zeker niet slecht, maar had er meer van verwacht

goed album, maar zoals steeds weet Prince niet van ophouden, waardoor deze plaat iets te lang duurt (en sommige nummers ook uitgemolken worden)

terug een onbekend album door een voor mij onbekende artiest... ik had het graag zo gehouden

de singles zijn OK, rest is absoluut bagger... en dan laat ik MJ persoonlijke voorkeur nog buiten beschouwing

leek me een psychedelisch plaatje te worden.. werd het een cowboy-feestje... een fout feestje weliswaar... niet tot het einde geraakt

paar goeie nummers maar zeker ook een paar stinkers.. gaat van 100 naar 0 en terug... enkele keren...

mooi... enkele rockers, enkele ballads, mooi evenwicht...

persoonlijk vind ik dit hun zwakste album met te veel ballades... zwakste van de Police is nog altijd beter dan eender welk rap album, dus dat valt nog mee... mother blijft mijn favoriet, als vreemdste eend in hun discografie

ik kende niks buiten Common People... album uitgeluisterd... ken nog steeds niks buiten Common People... zegt genoeg

geprobeerd... maar helaas het heeft niet geholpen... sorry voor de fans maar dit is echt een plaat van dertien in een dozijn... jaren tachtig gezwollen muziek en teksten... dezelfde saaie stem altijd van de republiek Bono... pfff

tja.. twijfelgeval... the beatles zijn nooit slecht, maar hun eerste platen blonken nu niet echt uit in originaliteit...

mooi... soms iets te slackerig naar mijn gevoel

deze zitting na enkele nummers afgesloten... wat was dat zeg....

blijft een goed album.. helaas zijn de teksten terug brandend actueel...

euh... bestaan er mensen --buiten USA-- die country leuk vinden? ik ken er niet veel alleszins... niks tegen een occasioneel liedje op de radio, maar een hele plaat lang?? Ik pis liever op een electrische draad

man, wat is dit voor lijst... heb de indruk dat het 'Listen to these 1001 albums and you surely will die' is... kutalbum!

terug een straffe debuutplaat...

niet slecht... maar ook niet bijster goed..twijfel tss 2.5 en 3

jazz... dan weet je genoeg... op zich goeie ideeën en melodieën... maar uitgemolken tot op het bot en verder

77 minuten boem boem tsjik boem boem tsjik... wie heeft in godsnaam dit album op de lijst gekregen... geef die man een job in de politiek, want die krijgt het zelfs voor elkaar dat Trump sociale zekerheid installeert!

eerste nummer kon er nog mee door.. daarna was het als een kaartenhuisje in een tropische storm...

deze was lang geleden dat ik die nog eens hoorde... en onterecht blijkbaar, steengoeie plaat!

top album...

beetje overgegeven in mijn mond ... toch nog 1 ster omdat 'war is over' er niet opstaat

bijna alle nummers zijn onderling inwisselbaar... net als dit plaatje

kende er niet zoveel van... maar alles toch van Kinks-allooi, dus was zekers niet slecht

ook deze kelk laat ik graag aan mij voorbijgaan

dit is het niet... zoveelste country plaat...yuk!

soms iets te langdradig... maar altijd goed... twijfel tss 4.5 en 5...

de vrouwelijke Bob Dylan...

wat een zeemzoeterig gejank was me dat... hoe is dat in deze lijst geslopen? gelukkig genoeg emmers in buurt, want het was braken en schijten op hetzelfde moment

voila... meer moet dat niet zijn... stevige rockers, goeie vocals, goeie muzikanten, trip down memory lane ook natuurlijk

was mij totaal onbekend... heeft wel wat Faith no More vibes, zeker ook dankzij de stem... er bestaan mindere vibes... was misschien net iets te lang om te blijven boeien

green day... altijd een twijfelgeval... vond ze altijd een bende posers met hier en daar een goeie song... dit album verandert mijn mening niet... rock operas zijn zo al een genre dat rap kan veranderen in een brij van middelmatige songs met te hoog gegrepen verbanden, laat staan lyrics... dit is zeker geen uitzondering op die regel

zeer goed album... 4 sterren voor de songs alleen, nog 1tje om een belangrijke stap in de rock en roll te zijn

top album als je van hair metal houdt... perfecte popsongs als je van de top40 houdt....geweldig als je van bedekte vuile praat houdt (let's get rocked = let's get fucked,...) helaas behoor ik tot geen enkele van deze categorieën...

altijd hetzelfde... van begin tot einde... dan doet ac/dc dat trucje een stuk beter

dubbel zo goed als de Smiths...verdient dan ook dubbel zoveel sterren

paar goeie nummers... soms zodanig veel falsetto dat ik dacht dat het een Beegees album was

niet slecht... maar ik raak meer en meer overtuigd dat Bowie meer een singles man is ipv een album man

tja... ware het niet van de vocals, zou het voor mij heel wat hoger kunnen scoren

wel, dat was nu eens een album waar ik niks van verwachtte en die me aangenaam verraste. Paar poppy deuntjes die verrassend catchy waren... ook enkele stinkers weliswaar... 3.5 sterren waard

tja.. paar redelijke nummers, maar vooral veel van het zelfde... voelt beetje aan alsof je naar een speech van Trump zit te kijken... je aandacht dwaalt af en na een tijdje denk je : wat is die pipo eigenlijk aan het zeggen... volgende keer beter jongens

waarschijnlijk het beste comeback album ooit... als je frontman, zanger en songschrijver het loodje legt en je dan met zoiets kunt terugkomen... petje af

onbekend album... dat plots niet zo onbekend meer leek (umbabarumba van soulfly en disco samba van two man sound hoorde ik onder meer passeren)... toffe ontdekking maar stem mocht wat minder flegmatiek zijn

pfff... weeral REM ... gelukkig toch enkele goeie nummers... maar toch ook aardig wat fillers

zeer goed album van een groep uitmuntende muzikanten... ook de stem van Lydon is hier soms meer instrument dan echte zang... OK, sommige nummers mochten misschien wat korter zijn, maar da's muggezifterij

ik versta dat sommige mensen dit niet goed vinden... zij moeten ook verstaan dat ik vind dat ze ongelijk hebben... beetje noise kan nooit kwaad

goed album, al begint de drummachine soms wel tegensteken ...

typisch Rush album... technisch vrij perfect, maar ergens mis ik toch iets...

niet mijn ding.... traag en vervelend

witte reggae... valt op zich wel mee

niet mijn ding, maar de up tempo nummers zijn zeer goed

jazz... niet mijn ding, maar er staan heel wat slechtere dingen in deze lijst

pfff... rap muziek is al erg genoeg op zichzelf... waarom er ook nog sketchen tussen steken... je haalt het klein beetje flow dat in het album zit er volledig uit

yep... everything must go... including this album

bombastische luchtbel

toch een klein meesterwerkje

rap... het is een muziekvorm... het is ook de snelheid waarmee ik op de fast forward knop duw

was een mij onbekend album van een artiest die ik toch beter vond in VU dan solo... het heeft mij echter positief verrast...

een leuk plaatje met geen noot teveel, geen lyric op verkeerde plek... kortom klein meesterwerkje

moeilijk geval... zeker niet slecht, maar na een tijdje geraak ik het toch wat beu, het stil-luid-stil-luid-spelletje is al iets te vaak gespeeld

weer een zeer sterk debuut album in deze lijst... jammer genoeg heeft hij dit nooit meer kunnen evenaren... dit is zijn enige album met consistent goeie nummers

bam... een plaat rechttoe rechtaan... geen franjes, geen geprul... rock en roll, zoals Lemmy placht te zeggen... zo zouden er meer moeten zijn

zeer goed album... een van hun beste ... en dat wil wat zeggen van zo'n groep...

iets afwisselender dan de doorsnee reggae...

er was eens een hond die elke dag in mijn tuin kwam kakken... maanden aan een stuk... ik liet dit eens door de luidsprekers schallen en hij is nooit teruggekomen...ik heb horen zeggen dat hij in een zak is gekropen en de beek ingesprongen

tja, Steely Dan... de antithese van punk... soms goed, maar niet hier

mooi album... iets te zacht ....

ok.. ik had al van die man gehoord... maar nog niks ván gehoord... verraste mij toch... beetje van alles maar vooral van alles goeds.... net ietsje te lang voor de volle vijf

terug een debuut van jewelste... ik hou wel van de oude maiden... ook de zanger kan mij wel bekoren

een album van de Kinks zonder echte hits... maar je kan moeilijk zeggen dat het een mislukking is... goeie songs met goeie teksten... Kinks waardig

niet slecht, maar ook niet goed

viel meer mee dan eerst gedacht...

kan er geen kwaad woord over zeggen... niet mijn stijl, maar groovde en swingde als geen ander

hun beste!

euh..?..? hoeveel kutplaten kan één mens maken?

echt slecht is dit niet, maar wel eentje van dertien in een dozijn... had dave grohl niet meegespeeld, dan was dit regelrecht in de vergeetput geraakt...

zeker niet slecht... singer-songwriter met paar goeie deuntjes en een topstem

funky as hell!

kopstoot! net ietsje minder dan hun debuut

aaaaaarrrrrrrggggghhhhhh!

niks verkeerd aan, maar the cure voor een heel album is iets van het goede teveel...

terug een kopstootje... wereldplaat

als cover en songs mijlenver uit elkaar liggen... gepolijst tot er echt geen enkele braam meer aanhangt... soort mannelijke celine dion terwijl de cover iets meer tom waits (koning van bramen, blutsen en builen) suggereerde

terug een smiths album??? that joke isn't funny anymore... de muziek, ça va nog, maar als Morr begint te bleiten, is het rap over met de goesting om verder te luisteren...

nee nee nee... had hoop omdat ik 'the revolutions will not be televised' wel OK vind... maar dit was echt niet te harden

mijn adblock blokkeert soms waardoor er dan toch reclames tussen de nummers komen op youtube... normaal gezien begin ik dan te vloeken op die app omdat hij zijn werk niet doet... deze keer waren de reclames een aangename verpozing tussen de wanklanken van dit album

pff... u2, smiths, radiohead... het is de week van de kutplaten

er bestaan dus blijkbaar bands wie gemeend radiohead als helden hebben en ze dan ook imiteren... deze mensen worden dringend verzocht hun hoofd na te laten kijken

duurt gelukkig niet te lang.. paar redelijke nummers, maar sommige zijn echt langdradig, zeker met zo'n stem

jammer van Child in Time, dat werkelijk grijsgedraaid is op de radio... maar anders een 'steen'goeie plaat

buiten freebird is de rest nogal middelmatige rock... met een bruin randje

de muziek is goed, zeer goed zelfs... maar zanger moet leren zijn mond houden... haalt alles naar niveau van eerste de beste hairmetal groep

begint redelijk maar verzand in gepriegel en navelstaarderij... vocals doen ook geen goed voor de muziek... instant vergeetbaar

solide plaat... stairway al net iets te veel gehoord...

positief plaatje met paar uitschieters...

hmm.. onbekend plaatje.. beetje Specials, Reel Big Fish en snuifje Peppers (van toen ze nog goed waren)... mooi gedaan!

het is officieel.. ik ben geen deadhead

heeft de tand des tijds niet goed doorstaan... the ole blue eyes are closed!

begon zeer goed... daarna puddinggewijs wat in elkaar gezakt... toch goed voor 4 sterren

dit is niet mijn kopje thee... en toch kan ik er weinig slechts over zeggen...3.5 sterren waard

goed album

waarom?

drie nummers ver... variatie zero... fun zero... mic drop...

dit is zo'n verborgen pareltje... kende dit toevallig door mijn vrouw... zelf meer fan van het hardere genre, maar deze kan mij toch bekoren

formulewerk

jammer van die paar ballade-achtige nummers... voor de rest top plaat

kon deze niet uitbeluisteren.. begon redelijk met cover van Neil Young... daarna in recordtempo bergafwaarts

beetje doorslag van Folsom Prison Blues, maar blijft toch goed... mede door de bindteksten

rammelende muziek, raar zangstemmetje, vreemde tempos... dat is smullen smullen smullen

deze plaat kan NIET overschat worden

kende op zich enkel 'cars'... rest is beetje veel van hetzelfde...

begon als funky disco... daarna verwaterde de formule wat

de eerste twee zitten vastgebeiteld in mijn kop...dus die vallen mee... rest is te catalogeren onder de K van koeiedrek

nooit grote fan geweest... maar vroeger schopte ze nog heilige huisjes omver... nu is ze er zelf een geworden...

paar goeie songs.. paar mindere... 50/50

stooges die spelen nadat een heftig nachtje uit... het rammelt wat, het valt net niet uit elkaar... maar 't is beregoed

doet me niks...

OK.. na 1 song heb je de trukendoos gehoord... blijkbaar hadden ze maar 1 vaatje om uit te tappen en het was dan nog een klein vaatje ook...

niet slecht, maar toch meer fan van Paul solo

ook al kan ik hier weinig slechts aan vinden, om één of andere reden doet muziek van The Boss mij niet zoveel... ik kan er de vinger niet opleggen waarom niet...

ik dacht even dat ik in een kerk stond... beviel me niks, dat gevoel

plaat voorbij? huh? ik was in slaap gevallen... wel goeie plaat daarvoor

nope... U2 is U2... daar beginnen we zelfs niet aan

iets te laidback voor mij...

bagger van een zelfverklaarde god... hij was alleszins niet de god van de tijd, want de tand des tijds heeft lelijk huisgehouden...

2 à 3 minuten en toen begonnen mijn lichamelijke functies één per één uit te vallen... gelukkig nog net de kracht gevonden om op de stop knop te duwen

een nobele onbekende... werd een onnobele bekende

terug een U2????? toon mij een paard en ik zie een dier waar die band meer dan 1x is over getild... hopelijk de laatste in de rij

meesterwerk van eerste tot laatste noot

begon goed... daarna pudding gewijs in elkaar gezakt... onze kinderverkrachter heeft betere platen gemaakt

soort poppy kruising van Sisters of Mercy en VU... niet mijn ding

dit viel zeer goed mee... gelukkig dat Bjork niet in elk nummer zingt... in het midden vond ik het wat zwak, maar begin en einde waren zeer goed...

ik probeer het, echt waar, geloof me... maar het lukt me niet...

het begon eens anders... een vrouwelijke rapper... helaas terug een plaatje dat enkel goed is om je discuswerp-skills te trainen...

paar goeie songs, paar missers... twijfelgeval

dit is hoe een debuut plaat moet klinken... boenk erop van eerste tot laatste noot...

sommige nummers-- wat ik de typische Stones-nummers noem -- zijn zeer goed, maar als ze zich aan de blues wagen, dan weegt Jaggers stem iets te licht naar mijn mening

tweede Rolling Stones op rij.. maar deze was dan wel een goeie (vorige een matige)... RS-gewijs moeten er toch altijd enkele stinkers op staan, maar op deze was dit vrij beperkt

begint te rustig, daarna komt het beter, een meesterwerk komt eraan, maar is er nog niet

yes, toen ze nog niet helemaal verzand waren in gitaargepriegel en over-uitgerekte songs... hier en daar viel zelfs een nootje rock te rapen...3.5 sterren

paar zeer goeie, paar flauwe, en soms wat overbodige gimmicks

jack takes the floor... en hopelijk brengt ie hem nooit meer terug...

bende krasse knarren die aanstekelijke muziek maken...

beginnen en eindigen met een knaller... er tussen wat vulling (maar niet allemaal slecht natuurlijk)... solide plaatje

begon redelijk, maar verzandde vrij vlug in een soort Florence & the machine meets joni mitchell... en dat is géén compliment

goed album... vooral de meer funky nummers... de ballads mochten achterwege blijven

Dat we dit mogen meemaken... een rap album dat ik volledig uitluisterde... niet allemaal even straf, maar toch genoeg om me mee te voeren tot het einde... hoewel dit toch een iets te lange trip was

stuitert beetje alle kanten op... eerst wat grungy gitaren, dan wat poppy nummers, ook wat alternatieve rock.... niet onaardig, maar ik kan gerust zonder leven

beter alleszins dan vorige worp die ik van hen beluisterde... maar toch net iets te poppy

Disco.. een genre dat zo over-the-top is dat het soms echt goed kan zijn... hier enkele zeer goeie deuntjes (en zelfs veel die ik kende zonder het te weten)

ik vond het vrij vervelend en saai... een beetje het gevoel van eerste keer op een familiefeest te zitten nadat je 10 jaar niet geweest was... het is druk, er is niks dat je interesseert, en je kijkt meer op je horloge dan je lief is

op zich niet slecht... maar wel allemaal onderling inwisselbaar...ook beetje het gevoel of je naar Limp Bizkit luistert...

de wonderen zijn de wereld niet uit... een te pruimen jazz album, wel wel wel... begon en eindigde zeer goed... in het midden viel het wat puddinggewijs in elkaar... maar toch van genoten

doornee hair metal...het is niet omdat het populair is, dat je het MOET gehoord hebben... behalve de singles die al duizend maal door je strot geramd zijn, is de rest instant vergeetbaar... 2.5 sterren

hmmm... ik heb al betere Britpop gehoord... zelfs van Blur zelve...

poppy kraftwerk, buiten de single kende ik er niks van... maar viel op zich wel mee...een dipje in het midden, maar ze herpakten zich op tijd voor een paar mooie afsluiters

ah da funk... wonderlijk plaatje met aanstekelijke en zappaiaanse muziek en teksten...

country met enkele toffe invloeden, maar niettemin country... niet mijn ding

soort van wham/duran duran light... verwaarloosbaar

paar zeer goeie songs...

ook zonder de obligatoire hits is dit een zeer goed album

man... kan dat wijf zagen zeg

Dit is van 2012??? klinkt als hetgeen men zelfs niet op een jaren 80 plaat wou zetten...

hmm.. toch meer fan van Superfly

Elvis... altijd goed voor een paar nummers... maar een album na elkaar is te veel...

in het begin was ik blij dat het NIET Bryan Adams was... op het eind niet meer zo zeker daarvan

begon goed... maar verzakte rap in het moeras van gezwollen zang en steeds dezelfde riffjes...

grunge, op zich niet slecht van muziek, maar zang is meestal waar het fout loopt... zo ook hier

dit begon als zeer goede grunge en strandde in de gelijkvormige brij die grunge is... 3.5 sterren

geen idee wat het was, maar de emmer is vol en moet dringend geledigd worden

leuk plaatje, maar niet onmisbaar

toen rap/hiphop de mensen nog een geweten schopte ipv te stoefen over ho's en bitches... eerste songs zijn knaller en laatste is de beste... de gezongen nummers, die mochten gerust van de tafel rechtstreeks in de recyclagebak gevallen zijn...

trip (pun intended) down memory lane, en andere panoramische vergezichten... psychedelisch, spacy, kinderlijk... alles in 1 4.5 sterren

beach boys met een geweten... blijft goed, ook met serieuzere teksten

dit vond ik beter dan ik verwachtte... wist dat hij een singer-songwriter was, maar kende niet echt songs van hem.. ook de iets meer ballade-achtige nummers konden mij wel ergens bekoren...

Eigenlijk is het eerste nummer het beste... vanaf dan gaat het bergaf tot het een vlakke lijn is (zoals ECG van een dode)...

begon als Siouxsie en haar Banshees, maar verzandde na een song of vier vijf in Enya...

typische prince plaat... goeie nummers en zo, maar veel te lang uitgerokken...2,5 sterren

ik zat niet op een luchthaven...

rammelende muziek met een rauwe stem erop en nog eens degelijk teksten... zo kennen we onze Tom

nog niet het meesterwerk dat Roots was, maar je hoort wel dat ze er naar toe werken...

goeie nummers... maar om een hele plaat na elkaar te beluisteren is het teveel... maar hier en daar eentje op de dansvloer, dan heb je me mee...

1 song: OK... 1 LP: KO

paar goeie songs... paar minder goed... maar mss wel hun beste plaat

Did was niet slecht, maar duurde gelukkig ook niet te lang

beetje sloppy punk zonder echt punk te zijn... waardoor het misschien net weer wel punk wordt... plaatje om blij van te worden

had dit toch iets beter verwacht... voor iemand die voor zijn muziek naar de gevangenis ging...

er zijn een hoop betere gitaristen er zijn een hoop betere zangers er zijn een hoop betere tekstschrijvers er zijn er weinig die mij meer raken dan Neil Young

simpel en toch goed... meer moet een mens soms niet hebben

bad liquor was -- ondanks titel-- goed... rest was nogal slaapverwekkend

hier zaten verbazend genoeg een paar goeie nummers tussen...

koorknaapje dat jong gestorven is en daarom blijkbaar eeuwige roem verdient? ... instant vergeetbaar

afgaande op cover en naam vreesde ik het ergste... bleek het zeer goed mee te vallen... soort kruising van Bauhaus, Magazine en Suede... mooi plaatje

als je zo kunt debuteren, ben je goed bezig.. een amalgaam aan stijlen, satirische teksten over hippies (die nog maar net opkwamen)... en dan nog een dubbelLP op de koop toe...

tekstueel niet altijd in orde (all girls are made to love?)... muzikaal wel te pruimen

na twee nummers lag ik in een even diepe coma als de 'zanger'

tja.. paar goeie nummers... maar duurt veel te lang

alleen al voor 'Papa' vier sterren waard.. rest was ook niet onaardig

Hier staan absoluut wat parels op.. maar toch ook wat vulling, in mijn ogen...

buiten de singles was de rest instant skipbaar

wat een stem! ze kan zo meedoen aan de casting voor Florence Foster Jenkins

op zich niet slecht, maar ook niet het meesterwerk dat iedereen er van maakt... had hij dit halverwege zijn leven gereleased, waren de reacties minder lovend, denk ik

het muzikale equivalent van hardnekkige jeuk...

punkste plaat aller tijden... Rotten laat succesvolle Sex Pistols achter zich en brengt een plaat uit die iedereen shockeert... wall of sound, noise, "zang", 2x zelfde nummer... een uitgestoken middelvinger naar fans en criticasters...

geweldig album ... paar hoogtepunten , paar mindere (maar GEEN dieptepunten)

eerste nummer zegt alles : being boring... nochtans hebben ze enkele goeie nummers, maar niet op dit excuus voor een plaat

veel willen maar weinig kunnen... zelfs de goeie momenten duren minder lang dan een nummer...

aaah die Kate... ofwel een briljante song, ofwel complete crap... gelukkig iets meer van de eerste soort hier

begon redelijk goed en dan puddinggewijs in elkaar gestort... gemiste kans

eerste twee zijn goed... daarna steil bergaf tot ver onder nul...

marginaal beter dan de gemiddelde rapplaat

jeugdsentiment... maar toch met enkele stinkers

goed voor enkele nummers, maar niet voor een hele plaat na elkaar

bizar en off-beat... Braziliaanse cumbia meets Brit psychedelica... mooi

begon goed, tot 'zanger' zijn bek opentrok... "i wanna be adored" zei hij, maar met dat vlakke monotone geluid dat uit zijn mond kwam zal hij er niet toe komen... instant vergeetbaar

goeie nummers, maar niet om na elkaar te spelen

afrikaanse drone... mocht iets korter zijn

voor iemand die 'music for airports' op zijn geweten heeft, viel dit onverwacht mee

Abba... niet direct mijn genre, maar toch wel wat goeie nummers

ik kende de groep, maar kon niet direct iets uitmaken uit de playlist... na beluisteren wist ik waarom... jams zonder einde... slaapverwekkende ritmes... geen hoogvlieger

nooit gedacht dat ik een album van MSP ging goed vinden...

typische queen.. goed voor een nummer, een hele plaat is vervelend

orgeltje is ok, maar de sax steekt rap tegen... had beter verwacht op basis van eerste minuten

mengeling van King Crimson en Muse... helaas iets te veel van die laatste

raar album met rare stemmetjes en rare tempo wisselingen... maar toch ergens niet zo goed als andere rare albums

niet zo'n harde fan van vroege beatles, maar dit kan je onmogelijk slecht vinden

terug een pareltje ontdekt via deze lijst

het titelnummer en laatste nummer zijn goed... rest is goed om te gebruiken in Guantanamo Bay

mooi album... maar beetje kalm

john lee heeft betere platen gemaakt.. dit is iets te gelikt om echt goed te zijn

nogal flauwtjes

the Kinks hebben bij mijn weten geen slechte platen gemaakt

muziek om op de dansvloer te staan... niet nadenken over teksten en dat praktisch alle hair metal muziek en bands onderling inwisselbaar zijn...

beetje tss Buffalo Springfield en Neil Young in (wat niet echt verwonderlijk is)...

pff, sorry, maar ik versta de lovende commentaren niet... vervelend van eerste tot laatste noot

de paar goeie nummers kunnen de plaat niet redden

vocal jazz... het is een genre maar niet het mijne... sorry aan alle puristen (maar toch niet)

rockt van eerste tot laatste noot...plaatje dat niet verveelt 4,5 sterren

klinkt alsof de plaat vierkant was ipv rond... geweldig!

rockende gitaren met een fluitende flamingo overgoten met saus nostalgie.. topplaat!

enkele minnestrelen die doorslagmuziek maken en maar hopen dat mensen ze uit de platenbak vissen omdat ze dicht bij de Beatles stonden

mooi plaatje... paar bekende nummers , andere minder bekend, maar allen goed

pas nadat plaat was uitgekomen, bleek dat alle bandleden eigenlijk in coma lagen...

soms iets te lang... maar er meestal boenk op

goed... een van de betere solo's van Frank.. vergeleken met Pixies is het heel wat minder, vergeleken met heel wat platen van tegenwoordig is het een meesterwerk

ha... is het album al voorbij? sorry, ergens halverwege tweede nummer in slaap gesukkeld... wel goeie muziek daarvoor

Miles Davis is een legende... maar niet in mijn boek

typische Boss... niet slecht maar toch kan het me niet echt bekoren

meesterwerk... groove metal met tribal invloeden EN een boodschap.. wat moet er nog meer zijn?

niet veel op aan te merken.. maar om een of andere reden ben ik geen fan van The Boss

een stem als een klok... maar album duurde mij net iets te lang

zoveelste debuutplaat in de lijst... zoveelste die er recht op is... goeie muziek met goeie teksten geleverd met een snauw van Jello...

zeer rustig en kabbelend... te rustig en kabbelend

lekker donker... zo mag ik het graag... bij deze plaat lijken Nick Cave en Johnny Dowd vrolijke clowns

krautrock... ahhhh, dat voelt altijd een beetje als thuiskomen

eerste drie zijn instant classics.. rest is middelmatige Kinks ( en daar zijn de Kinks beter in)

MC 5stars, motherfuckers!

was dit al beu na eerste minuten... tip voor de persoon in kwestie : laat die "Lupe" maar vallen

regelrecht uit de nineties... muziek is goed (drum kan wat tegensteken) teksten OK, haar stem meestal ook

dat was terug een verrassing... het is geen Sonic Youth of Boredoms, maar het komt in de buurt...

perfect plezierig pop plaatje

enkele zeer goeie nummers, maar naar het einde toe is het vat af

Bob Marley beheerste de kunst om zijn hele leven lang steeds hetzelfde nummer te spelen....