Wat een kut muziek is dit zeg. Ik wil hier eigenlijk geen woorden aan vuil maken; The Mothers of Invention? Je moeder zou zich moeten schamen. Als dit inventief is, laat dan alles maar zoals het is, de muziek is ontzettend saai, de teksten zijn gewoon kut. Meerdere nummers worden gewoon geëindigd met een schreeuw, er zijn sowieso meerdere punten op dit album waar een random gil of schreeuw in zit. Zit er nou een kazoo op dit album? Maar dan niet op 1 nummer, maar de kazoo is een van de belangrijkste instrumenten van dit album, HOE DAN!? Dit hele album voelt als een parodie op muziek, alsof er alles aan gedaan word om het zo onluisterbaar mogelijk te maken. De stukken die ok klinken moeten verpest worden door raar geschreeuw op de achterkant. Denk je dat deze band geld betaald heeft om op deze lijst gezet te worden? Ik denk dat ik Stockholm syndroom begin te begrijpen, na de 10e kazoo solo kan ik niets anders doen dan lachen. Wat een ontzettend dom album is dit zeg. Dit album is een parodie op muziek, dat is mijn conclusie. Is het goed? Nee, maar misschien hoort dat want het is een parodie. Ben ik blij dat ik dit heb gehoord voor ik doodga? Ja, ik waardeer alle andere muziek opeens een stuk beter. FAVO: Motherly Love(die kazoo solo, hou op met me), Wowie Zowie

I hate Kanye West, he's awesome.

Fantastisch album ouwe, echte bangers zoals Enjoy the Silence en Personal Jesus. Persoonlijk favorietje was ook Happiest Girl in de Jack Mix

Ik hou dus stiekem best een beetje van blues. I'm your hoochie coochie man maakt wel gebruik van het meest gebruikte riffje ooit haha. Baby Please don't go is wel een persoonlijk favorietje van dit album. Maar als ik het vergelijk met Depeche Mode zou ik dit minder snel nog een keer luisteren. Ik zou dit 3,5 geven als het kon.... EDIT: Misschien toch maar een 3... Het album begint me toch een beetje te vervelen na een tijdje en merk dat ik het best lastig vind om aandachtig te blijven luisteren

Eerste 3 nummers? Hits, hits hits Streets have no name is toch best een mooi nummer. With or without you is niet helemaal mijn ding Idunno. Denk niet dat dit album mijn mening veranderd. Vond het grotendeels toch een beetje meh. Album is een beetje saai naar mijn mening.

Ok, het is wel echt leuk om deze albums te luisteren want de hits ken je natuurlijk wel maar vind het erg vermakelijk om iets beter een idee te krijgen van het album er om heen. Dat gezegd hebbende had ik prima verder kunnen leven zonder dit album ooit gehoord te hebben. Ga ik meer Kings Of Leon hierna luisteren? Waarschijnlijk niet. Vond ik het vermakelijk? Ja best wel in het begin, al duurt het album te lang. Ik begin me toch te irriteren aan de stem van de zanger. Favorieten: Toch de klassieker Sex on Fire en Be Somebody

Bat out of hell; het begin daarvan doet me heel erg denken aan een Mario Kart liedje ofzo 10/10 album, nu al. You took the words right out of my mouth is een echte banger. Jammer van het zeer matige intro Heaven can wait pakt me dan wel weer minder. Duidelijk dat ik de snellere, epische nummers leuker vind. Paradise by the dashboard light is een klassieker, komt ook wel beetje omdat dit 1 van de favoriete nummers is van mn ouders. Op 3:20 rare afkapping die volgens mij niet hoort. jammer joh Prima album! Favourites: You took the words right out of my mouth, bat out of hell(Eerste 10 seconden) , Paradise by the dashboard light

Album luistert lekker weg. Moet wel zeggen dat het niet volledig mijn aandacht pakt, maar ik kende deze artiest niet en moet zeggen dat ik het wel prettig vind. Beste voorbeeld van dat dit album voor mij echt een beetje achtergrond muziek is, is dat ik uiteindelijk 3 nummers heb geluisterd die niet op het album stonden en van een andere artiest waren omdat het album al was afgelopen. FAVO: Mental

Young Lust klapt er meteen lekker in zeg! Wel grappig dat een album in de 1001 staat van die kleine band met wie RUN-D.M.C. samen werkte. Going Down/Love in an elevator is een fucking banger. Vraag mezelf wel een beetje af of ik gitaarsolo moe ga worden, maar tot nu toe vermaak ik me best wel met dit album. Nooit geweten dat ze love in an elevator zongen trouwens, dejezus. Het antwoord op hoesnel scheurende gitaren me ongeveer gaan vervelen? Iets van 5 nummers. Das ook ongeveer wanneer er wat andere nummers komen dan de pure power/hairmetal waar Aerosmith bekend om staat. Misschien ligt het daar ook beetje aan. Album overall; begin is vermakelijk, maar na een tijdje moet ik toch concluderen dat t niet helemaaaaal mijn ding is. Favo: Young Lust, Going Down/Love in an Elevator, Hoodoo/Voodoo medicine man

Wakker geschrokken bij Starlings, wat een kutstreek haha De rest van het album kan maar beter goed zijn nu. Beste nummer is meteen Starlings IMO, de rest is heeeeeel erg indie en experimenteel. Ben er niet echt weg van eerlijk gezegd. Ik krijg bij The Fix een beetje een Disneyfilm nummer vibe, vind m wel nice! One Day Like this vind ik ook een nice nummer! Vind het toch een vermakelijker album dan ik halverwege dacht, denk aan 3 sterren. Favo: Starlings, The Fix, One Day Like This

Instant teleurstelling op de maandagochtend; alleen de Aerosmith only versie van Walk This Way. Pfff... Uncle Salty en Adam's Apple zijn echt alles wat ik niet chill vind aan Aerosmith en ik ben al niet echt een fan. En zonder grappen, de andere versie van Walk This Way is echt veeeeeel beter. Ik ben echt geen fan van dit album tot nog toe. Big ten inch record is dom, maar wel een soort van grappig en Aerosmith uit hun comfortzone, bijna bluesy? Ik weet niet, vond Pump niet fantastisch maar nog wel grappig ofzo, dit is gewoon niet eens grappig of interessant? Ik hoop dat dit het laatste Aerosmith album op de lijst is.. Favo: Sweet Emotion, Toys in the attic

Poeeeh, een Grunge album. We krijgen er wel van langs zeg Ik kijk verlangend uit naar het eerste hiphop/elektronische album. Grunge is niet helemaal mijn ding Vind In 'n out of grace een prima nummer, lekker edgy Maar verder niet echt mijn ding FAVO: In 'n out of grace

Nou, je kan zeggen wat je wilt, maar ik ga flink mn muzikale comfortzone uit met deze albums zeg. Southern Rock opera, nou was de laatste Rock opera(Meat loafs Bat out of hell) fantastisch dus er zijn verwachtingen aanwezig! It's southern rock, thats it. Thats the review. Niet een heel opvallend album, vind er niet heel veel aan eerlijk gezegd. De andere reviews noemen Lynyrd Skynyrd veel, maar ik heb hun eigenlijk nooit echt geluisterd De tering wat is dit album laaaaaaaaaaaaaaaaang Laatste nummer: Angels and Fuselage vind ik misschien het prettigste. Wat meer country, bijna bluesy voel ik deze eigenlijk wel. Dit bewijst weer dat ik er geen verstand van heb omdat de meeste reviews de 2e helft zwaar afkraken. Favo: The Southern Thing, shut up and get on the plane, Angels and Fuselage

Een sitar, loev het nu al. Dit is wel echt precies 1001 album you should listen to before you die, obscure shit die ik zelf echt nooit had opgezocht. Ik ben heel erg benieuwd! Jumpin' Jack Flash is een lekkere opener, maar niet echt representatief voor de 2e helft van het album. Ik weet niet waarom, maar ik waan me echt weer op Runescape ofzo, daar had je ook vaak van die Sitar tunes Light my fire is echt episch Mehtamorphosis is een slechte trip in een nummer, heel heftig, ook wel vet. Sagar (The Ocean) was juist een mooie meditatie terwijl ik op kantoor zat. Prachtig, kan ik echt van genieten. Dit album is sowieso echt heel verschillend van de voorgaande 1001 albums en daarom kan ik het alleen al waarderen. Ragupathi is een fijne afsluiter, maar ik denk dat Sagar (The Ocean) nog beter was geweest als afsluiter persoonlijk, omdat dat zo'n ontzettend episch en groots nummer is. Favo: Jumpin'Jack Flash, Light my Fire, Sagar(The OCean)

En weer terug naar de scheurende gitaren, waar is mijn sitar? Sharp dressed man is een banger. I need you tonight is heel nice, beetje blues achtig Dat blues achtige hoor ik ook op Legs, en weet niet waarom maar de synth op de achtergrond doet me een kleein beetje denken aan Donna Summer? Heel vet! TV Dinner vind ik een heel grappig idee en klinkt ook weer meer die blues kant op Dirty dog is een top nummer, wel meer rocky dan ik normaal leuk vind maar wel echt een heel vet nummer Zou het 3,5 ster geven, maar dat kan niet dus dan heeft ZZ Top nu een beetje mazzel. FAVO: Sharp Dressed Man, I need you tonigh, Legs, dirty dog

Southern rock achtig album? Veel gehoord van deze band, denk dat ik vrijwel geen muziek van hun heb gehoord nog. Bevalt best prima. Tombstone Shadow vind ik een lekker, beetje bluesey nummer. Kom er achter dat bluesey bijna altijd iets positiefs is. Bad Moon Rising is toch een herkenbare klassieker. Maar moet zeggen dat het allemaal vrij veel van hetzelfde is. Luistert dan wel weer lekker weg, datwel. Prima album, niet fantastisch. Favo: Tombstone shadow, Bad Moon Rising

GEEN ROCK ALBUM?!?!?!? Ik kan mijn geluk nu even niet op. Moet zeggen dat het echt lang geleden is dat ik dit album heb geluisterd, dus de hype is hoog. My name is, is een classic. Guilty Conscience naar mijn mening een sterk staaltje story telling met Devil Em en Angel Dre. Terecht dat Dre gecalled word, man is schijnheilig af op dit nummer. Brain Damage valt naar mijn mening een beetje tegen, maar If I had is ook echt een klassieker. Het album is zo sterk, maar ik denk toch dat ik Marshall Matters LP en Eminem Show beter vind. De highs hier zijn hoog, maar het heeft allemaal een hoog shock gehalte, waar ik bij MMLP en TES meer het idee heb dat er meer introspective nummers op zitten. Door de nostalgie kom ik uit op 4 sterren. As the world turns is hilarisch dom Sowieso op dit album, technisch zulke goede rhymes, maar ik denk wel dat dit album het slechtste geaged is van zn holy trifesta. FAVO: My name is, If I had, '97 Bonnie & Clyde, Role Model,I'm Shady, Bad Meets Evil

Goeie cover. Out of the blue is een banger, fijn die Flanger aan eht einde met de gitaarsolo. Echt een vet nummer. WTF is Bitter sweet voor nummer hahaha All in all, echt een prima album niet heel bijzonder imo maar luistert wel lekker weg. FAVO: Out of the blue, Prairie rose

Wát een opener zeg, tering. In the cold, cold night is nou echt een lief liedje. Sowieso is The White Stripes vrij minimalistisch qua muziek. Ga wel lekker op dat minimalistische vandaag merk ik. Het is een beetje een bluesy album op tijden en ikvind die nummers een stuk fijner dan de scheurende gitaren die er soms ook in zitten. FAVO: Seven nation army(duh) , in the cold cold night, You've got her in your pocket

Nou, daar gaan we dan. De eerste van John Lennon, word vast gevolgd door vele vele vele albums. Best een prima begin moet ik zeggen, ik vind Beatles nummers vaak een beetje saai/gedateerd, dit klinkt iets moderner soms? Maar ik heb nog nooit een Beatles album geluisterd, dus kan daar natuurlijk ook aan liggen. Voelt grotendeels wat experimenteel. Ik dacht dat ik Well well well een leuk nummer vond, maar toen kwam de 2e helft... de tering hahahahha God is een heel goed nummer, John redt de wereld door te zingen dat we niet moeten geloven in slechte dingen zoals Hitler. Het album is prima, het lijkt toch meer op The Beatles dan ik van tevoren dacht, maar vind het toch best prettig weg luisteren. FAVO: I found out, God

Het eerste David Bowie album dat ik ooit heb geluisterd. Bevalt me eigenlijk wel heel goed! Starman is echt een goed nummer, dat wisten we natuurlijk al wel een beetje. Star is ook prettig, maar vooral Hang on to yourself vind ik echt een heel leuk nummer! Dit was een drukke album dag, maar dit is 100% mijn favo album van de dag! FAVO: Starman, Star, Hang on to yourself

Pff weer een rock album. Ik vind de live versie hier heel weinig aan bijdragen als ik eerlijk ben. De Muddy Waters live versie vond ik juist prettig wegluisteren, je hoorde hoe goed en strak alles was, maar dat vind ik hier sterk tegenvallen. Kwaliteit valt me zelfs nogal tegen, en daarnaast is de muziek an sich ook niet goed genoeg om de aandacht af te leiden. Dit word geen hoog cijfer, dat is zeker. Aint that a shame - dit is een verkrachting van het origineel van (volgens mij) Fats Domino en heb ik eerder afgezet. Wat een matige versie zeg... Het nummer dat daarna komt - I want you to want me - is voor mij tot nu toe het enige nummer dat er wel positief uitkomt. Dat is een prettig nummer, maar ook nu lijkt het geluid beetje meh? Helpt ook niet om constant het publiek te horen. Het voegt voor mij niet zoveel toe aan deze live opname Surrender is ook nog wel een prima nummer. Good night daarentegen is gewoon dom. Muzikaal niet heel interessant, tekstueel nog erger. Is dit punk? Clock strikes ten, ook nog wel een prima nummer. Iets interessanter dan Goodnight in elk geval. Denk dat de 2e helft van het album/set het 'red' van een 1 ster review. FAVO: I want you to want me, surrender

Pfoeee wat een lekker album zeg. Hier word ik nou echt gelukkig van. Ik hou heel erg van deze stijl qua muziek, beetje dat souley achtige gecombineerd met jazzy invloeden. Dit album heb ik wel eens geluisterd omdat vrienden hem op vinyl hebben, maar echt aandachtig luisterend is dit toch wel heel erg fijne muziek. Een van de albums die voor mij echt voorbijvloog qua duur, waar ik bij anderen nog wel eens de nummers tel. Echt een heel lekker album, ik waande me constant in een soort rokerige jarige 80 kroeg met whisky in mn hand. Verdomme, ik pak die er meteen ff bij! FAVO: Rehab, You know Im no good, me and mr jones, back to black, Tears dry on their own, addicted

Het debuutalbum van The Who! Nog nooit een nummer van hun gehoord denk ik zo. Maar tot nu toe(3 nummers in) prima album! Niet pure rock tot nu toe, vrij veel blues invloeden waar ik toch een beetje een sucker voor ben. Goede chapsels ook op de cover, altijd belangrijk. Het voelt heeeeeel erg als The Beatles, gebaseerd op de nummers van The Beatles die ik ken. La-La-La-Lies helemaal, als je mij verteld had dat dit The Beatles was, dan had ik je ook geloofd. My Generation, de titelsong en grote hit van het album vind ik wel een prettig rock nummer! En het is niet eens bluesey, nieuwe smaak, who dis? I'm a man, het riffje wat we ook hebben gehoord op Muddy Waters! Hoe vaak denk je dat het terug gaat komen? All in all, echt een prima te verteren rock album. Heel erg Beatles vibes, dus als dit een voorbode is voor alle Beatles albums dan komen er nog veel 3 sterren aan. FAVO: I don't mind, My generation, It's not true

Wat een bijzonder album haha. Ik waan me een beetje in een middeleeuws festival, kunnen we deze muziek gaan gebruiken tijdens DnD sessies? Ik denk dat het de fluit is die daar voor zorgt, maar gewoon de muziek an sich geeft me bepaalde vibes. Ik vind de fluit heel grappig, de rest van de muziek is nou niet echt super interessant ofzoiets, maar door de fluit krijgen ze van mij een voldoende. FAVO: Mother Goose, Wind-up, Ian Anderson Interview

Oh fijn! Een rock album! Born in the USA, het nummer dat iedereen wel kan dromen en consistent verkeerd geinterperteerd word door patriotische amerikanen. Alleen daarom al een banger. Hoor ik nou een mondharmonica op Darlington Country? Of zit ik totaal fout. Loev weinig gebruikte instrumenten te horen. Dit is wel echt een beetje peak americana rock voor mij. Ik vind Bruce een lekkere stem hebben, ga best lekker op deze muziek. I'm on fire is zo'n nummer dat ik heb gehoord, dat ik ken maar nog nooit zelf aan heb gezet. OH MIJN GOD STAAT DANCING IN THE DARK OP DIT ALBUM????? Vuur, puur vuur. Dit is nu mijn favo dad-rock album dat we geluisterd hebben tot nu toe. Is het 5 sterren? dat denk ik niet, maar dit is een verdiende 4 sterren radiorock album. Ik vibe zn stem, de muziek is gewoon chill en het album is precies lang genoeg. FAVO: Born in the USA, Darlington Country, I'm on fire, Glory days, Dancing in the dark

Weer een hiphop album! Tot mijn grote schaamte heb ik echt nog nooit naar Cypress Hill geluisterd, dus ik ben heel erg benieuwd! Nummer 1 maakt in elk geval 1 ding duidelijk: Deze rappers zijn moslim of Joods want ze zijn duidelijk geen fan van varkens. Qua teksten doet het me heel erg denken aan de agressie van N.W.A. maar vind de instrumentals veel vrolijker klinken? Waar N.W.A. of Wu-Tang veel aggressiever klinkt is dit qua instrumentals bijna lijkend op Tribe voor mij. Heel duidelijk early 90s boombap hiphop. Lekkere kennismaking met Cypress Hill is dit voor mij! Ik vind dit nicer en beter oud geworden dan bijvoorbeeld een Public Enemy. Het is wel heel duidelijk een product van die tijd, dus je zou deze soort hiphop niet snel nu meer horen. FAVO: How I could just kill a man, hole in the head, Real estate, The funky Cypress Hill shit

Zit iedereen op de hype train? Want dit is toch wel het meest bekende muzieksnobby album aller tijden. Ik ben benieuwd, denk niet dat ik het ooit hebt geluisterd. Speak to me is een beetje aan de stille kant. On the run is echt een ongelooflijke trip, een soort koortsdroom van een nummer. Doet in elk geval wel echt zn naam eer aan, ik word hier een beetje zenuwachtig van. Vind de instrumentale stukken heel nice, vooral omdat als er dan vocals komen(zoals bij time) dit opeens een stuk intenser voelt? Het album loopt heel erg fijn in elkaar over, waardoor je niet echt een idee hebt dat je naar een specifiek nummer zit te luisteren. Ik kan me goed voorstellen dat dit ook zo'n album is waar je eigenlijk altijd het album aanzet ipv 1 nummer ofzo. Vind het daarom ook lastig om een nummer er uit te pikken omdat alles zo erg in elkaar overloopt en bij elkaar hoort. Dit is een album waar ik zeker vaker naar ga luisteren, maar niet snel effe een nummer van aan ga zetten. FAVO: Time, Money, Us and Them

Nou daar gaan we, we zitten wel een beetje in de muziek nerdhoek zeg met eerst Pink Floyd en meteen daarna Radiohead.. Wat me meteen opvalt; waar ik Pink Floyd vaak heel mooi en trippy vond is Radiohead meteen een stuk steviger en harder. Daardoor ook veel drukker. Ik vond het album van Pink Floyd heel mooi in het minimalisme, omdat er soms hele stukken niets gebeurde, dan is Radiohead wel even een flink style switch. De muziek is muzikaal interessant, er gebeurt echt een hoop. Mijn probleem hiermee is echter wel 1 ding: ik vind de zanger een vrij zeikerige stem hebben en ga daar niet zo lekker op... Dit is vooral heel erg duidelijk op Backdrifts, wat een zeikerd zeg... Hopen op meer instrumentele nummers later! We Suck Young blood vind ik persoonlijk heel saai. Ik moet zeggen dat dit vergeleken met Pink Floyd echt niet geweldig is. Muzikaal veel saaier, zang is veel zeikeriger... Mijn god... Ik ben nu bij I will en ik tel echt de nummers af voor die album voorbij is. This aint it chief, ik wil heel graag andere muziek luisteren en denk dat ik hierna een uur euphoric trance ga zitten luisteren om bij te komen van deze depri stuff. Heb me echt geirriteerd aan de laatste paar nummers. Dit album duurt te lang en is niet interessant genoeg. FAVO: Sail to the moon

Jeetje, we worden wel verwend hoor. Na Pink Floyd en Radiohead nu de Beatles! Het album begint naar mijn mening sterk met Drive my Car, met de geniale Beep beep outro. Norwegian Wood ken ik ook nog, tot mijn eigen verbazing en luisterd ook lekker weg. Michelle herken ik ook van een ander nummer. Sowieso valt het me nu pas op hoeveel invloeden van The Beatles in bijvoorbeeld hiphop zitten. Heel erg nice. Ik speel een soort van het "Herken het sampletje" wat erg bijdraagt aan hoe ik het album luister. Voorbeeld: Michelle word gesampled in Navajo van Masego. Ohja, dit album verder? Eh het is prima, niet fantastisch en een beetje zoals ik The Beatles ken. Denk dat ik het 3 sterren geef - Prima. FAVO: Drive my car, Michelle

Nou, ik ken hier toch best wel veel singles van. Ben benieuwd! Around the world klinkt heel erg als andere nummers van ze. Overigens zingt ie nou bing beng bing bong rond 2:40? Wtf hahaha Scar Tissue en Other side vind ik wel echt een stuk beter dan de hardere nummers die daarvoor staan. Vooral Parallel Universe vind ik echt herrie. De rustigere nummers zijn mooi, maar er staat echt een hoop herrie op dit album zeg. De tering... De hits (Scar Tissue, Other Side, Californication en Road trippin) zijn qua kwaliteit zo bizar veel hoger dan de rest op het album. Het is niet lastig te raden waarom het de hits zijn. Ik vind de rest namelijk echt niet best. Teksten zijn meh, Shoutout bing beng bong, muzikaal is het vooral heel veel gitaar en ik kan me niet aan de impressie onttrekken dat de microfoon niet goed heeft gewerkt ofzo tijdens de opnames? Misschien wel zodat we de teksten niet horen, weet ik veel. FAVO: Other side, californication, Road trippin

Yeeehaaaaaw! Ik waan me in de Honky Tonk met dit album. lekker man. Of niet. Denk toch eerder niet, het is een prima album, lekker dat ie vrij kort is maar overall denk ik niet dat ik dit nog eens aan zal zetten. Ik denk dat zulke honky tonk country niet echt mijn ding is. Ik neig toch meer richting blues en soul.

Uuuuh ok? Anti kapitalistische punk? Nou, ik weet een zeker flikkerbipsie die hier behoorlijk enthousiast van gaat worden! Openingnummer gaat bizar hard. Ik wist niet dat gitaren zulk geluid konden maken en heb stiekem een beetje medelijden met die arme gitaren. Ben trouwens vooral verbaasd over wanneer dit album uitkwam - 1969? Was Punk niet veel later? Dit is NIET mijn shit... Misschien mn eerste 1? Ik heb nog weinig echt positieve dingen aan dit album ontdekt eerlijk gezegd. Ik geef het toch 2 sterren, puur omdat ik de creativiteit wel echt kan waarderen. Punk voordat punk bestond, dat is wel echt vet, maar de muziek is gewoon niet mijn ding.

Terug naar de indie rock. Misschien is het omdat ik de rest van de week echt matig vond, maar tot nu toe vind ik dit best wel goed te pruimen. Doet me tot nu toe heel erg denken aan LCD Soundsystem. Maar dan wel een iets mindere versie, maar dat heeft ook te maken met dat ik LCD Soundsystem echt best wel chill vind. Intervention vind ik heel vet! Wat een epische plaat is dat zeg. Daarna wel een dip. De rest van het album kan die high van Intervention niet halen hoor. De rest is gewoon prima te noemen. Oei, My Body is a Cage is ook al zo'n lekker orchestral plaatje. Loev het! FAVO: Keep the car running, Intervention, My body is a cage

Coldplay, ik heb een beetje een haat-liefde verhouding met Coldplay. Ik vond Viva la vida echt een episch nummer, maar heb toch altijd verder een beetje het idee dat het een 13 in een dozijn popband is. Misschien doe ik ze daar te kort mee en daar ga ik nu dan achter komen. Tot nu toe vind ik het heel erg radio rock. Nummers springen er niet heel sterk uit naar mijn mening, als is bijvoorbeeld Yellow een prima nummer. Al vind ik zelf Trouble mooier maar misschien is dat ook een beetje omdat Yellow zo ongelovelijk overplayed is. Denk dat dat mijn issue is met het hele album, ik heb niet het idee dat ik iets nieuws of spannends hoor of Coldplay als band nu beter kan. Het is Coldplay, that's it. That's the review. Favo: Trouble

Goeie dag, na de slappe piemel rock van Coldplay is dit wel weer even wakker worden. Merk dat het wel een beetje heeeel erg veel is. Het constante geschreeuw, de schreeuwende gitaren... En dan staat hier ook nog eens In The End op, een nummer waar ik dus echt een schijthekel aan heb gekregen omdat een niet nader te noemen persoon deze altijd op repeat had, met af en toe What I've done als afwisseling... Ik heb dit nooit begrepen eerlijk gezegd, de hele Linkin Park hype is volledig aan mij voorbij gegaan. Denk dat ik gewoon niet zo'n boze puber was ofzo. Eigenlijk vond ik Mike Shinoda nog een soort van het beste deel van Linkin Park. De zang heeft mij nooit echt kunnen pakken. Maar als ik Mike Shinoda wil horen luister ik wel For Minor ofzo. A place for my head is echt een dieptepunt van dit album, de tering... Ik ga hierna Linde Schone luisteren ofzo om niet meer de hele tijd tegen geschreeuwd te worden. FAVO: Cure for the itch

Ok, moet zeggen dat mn humeur dit wel ff kan gebruiken. Dat heeft toch wel effect op hoe nice ik een album vind. Lekker rustige relaxte muziek. Oogjes dicht en wegdromen maar. Jammer dat ik vandaag op kantoor ben,dat dan weer wel.. Ok het is wel heeeeeel erg dromerig. Opzich nog steeds fijn maar elk nummer duurt wel echt heel lang met minimaal 5 minuten nummers. Het kortste nummer is 3:20, en dat is ook meteen het minst beluisterde nummer op het album. Maar zoals gezegd is dit wel echt een prettig wegdroom album, de nummers gaan ook prima in elkaar over. Moet alleen zegggen dat het me niet echt goed lukt om naar de lyrics oid te luisteren. Favo: Happiness is easy, Life's what you make it, Give it up

Hier heb ik nou echt zin in. Ik ben best een jazz liefhebber en heb ook wat jazz vinyl liggen. Aan dit album ben ik dus nooit toegekomen wat een schande zou moeten zijn, des te meer reden om hier naar uit te kijken dus! So What is echt een heerlijke opener. Krijg hier echt kippenvel van, zo nice als alle instrumenten klinken en hoe mooi dit album ook opent. Sowieso een album met Miles Davis én John Coltrane?? Sign me the fuck up. Dit is echt een wegdroom album voor mij zeg. Dit was nou echt hdp. Dit album maakt me zo rustig en past even helemaal bij waar ik nu zin in heb. Ik denk dat het feit dat ik meteen een pure Jazz playlist heb aangemaakt en dit album er bijna helemaal in heb gedaan genoeg zegt... FAVO: So What, Blue in green, Flamenco Sketches

Snoeihard, goeiedagschotel zeg... Maar ik ga er eigenlijk verassend goed op? Ik vind dit minder herrie dan sommige van de meer punk albums die we gehad hebben. Dit doet me meer denken aan mijn eigen, zij het korte, metal periode. Had ik eigenlijk niet verwacht na mijn heerlijke jazz trip. Het is grappig, waar ik chagerijnig werd van het schreeuwen bij Linkin Park vind ik het hier beter klinken ofzo? Misschien ben ik vandaag gewoon meer in de stemming hiervoor, ik heb geen idee. Ik vind het instrumentaal gewoon heel sterk, en zelfs met de screamende zang kan ik prima overweg. Dit is gewoon een scheurend metal album zoals ik ze vroegah ook wel luisterde. Ik zit hier met duivelhoorntjes achter het bureau hoor! Is het gek dat ik last van mn keel krijg van te lang deze muziek luisteren? FAVO: A new level, Fucking Hostile, This love

Nou, hier had ik vrijdag dus écht geen zin in. Vrijdagen zijn voor gezelligheid en energie en ik had zo'n vermoeden dat ik dat niet zou krijgen van Paultje Simon. Nou, dat was correct. Dit is SPP(Of SPF?) In optima forma. Oftewel: een prima maandag ochtend album. Gebeurd er iets spannends op het album? Nee, maar Paul Simon komt op mij altijd een beetje over als het soort man die zwarte peper eigenlijk al te pittig vind en in het weekend spa rood drinkt als ie los gaat. Misschien is dat inherent aan folk rock hoor, dat zou prima kunnen. Dan heb ik nu al zin in alle Bob Dylan albums die we nog gaan krijgen! Dit is wel prima te pruimen op de maandagochtend. Ik wil easy listening achtergrond muziek, en daarin levert Paulus dan wel weer. Pantera zou ik op dit moment bijvoorbeeld niet kunnen trekken. Jeetje Paul gooit het opeens op de uptempo tour met Me and Julio Down by the Schoolyard. Dat is ook meteen 1 van mn favoriete nummers op dit album. Er gebeurt tenminste iets! All in all is dit een album dat je aan kan zetten als achtergrond muziek en waarvan niemand ooit gaat klagen dat het kut is. Het is de ultieme background noise, en dat bedoel ik redelijk positief. FAVO: Duncan, Run That Body Down,Me and Julio Down by the Schoolyard

Southern rock. Ik krijg zin om een truck te kopen en op Trump te stemmen. Of zoiets. Hebben we al een Lynyrd Skynyrd album gehad? Of dat was de Southern Rock Opera óver Lynyrd Skynyrd. Pfff, ik denk wel dat ik kan concluderen dat ik het niet zo heb op de Southern Rock. Het voelt gewoon allemaal als hetzelfde en ik heb nog niet echt een nummer dat er uit springt ofzo. Of nouja, Things Goin on is fijn, vooral omdat ik dat heel erg zo'n nummer vind dat in een saloon speelt in een western film. Fijn. En de gitaar gaat er daar lekker in, met lange solo's enzo. Maar te zien aan de Spotify streams sta ik daar redelijk alleen in. Blijkbaar snap ik Lynyrd Skynyrd niet ofzo, ik vind de 2e helft van het album veel leuker dan de eerste. Waarschijnlijk omdat dat meer de bluesey hoek weer in gaat, en we ondertussen kunnen vaststellen dat ik een sucker ben voor blues. Free bird is ook een prima plaatje, maar 9 minuten, jeetje jongen ik heb nog wel wat anders te doen hoor... Gitaarsolo is dan wel weer echt tof. FAVO: Things Goin On, Poison whiskey, Free bird

FIJN! Weer een Beatle die ons solo gaat laten horen dat hij eigenlijk al die tijd het genie achter de band was. Doodeng lachje van Ome Paul aan het einde van The Lovely Linda zeg... Wel lekker kort nummertje. Dat dan weer wel. Ik vind het allemaal maar een beetje saai. Denk dat het heel erg komt doordat dit dan ook een stokoud album is, maar jeetje, het is niet bijster spannend allemaal. Vind tot nu toe Singalong Junk het fijnste nummer, lekker instrumentaal en rustig. Ik ben gewoon niet zo weg van Paul zn stem als ik heel eerlijk ben. Nummers lopen heeeeel erg in elkaar over. Maakt het prima weg te luisteren maar niet zo dat er iets echt uitspringt. Beetje jammer, beetje meh FAVO: Singalong Junk

Uhm ok Ik heb hier nog nooit van gehoord en weet niet zo goed wat ik hiervan moet verwachten ook. Ben benieuwd! Het begint al best wel prettig, de eerste tonen leken bijna elektronisch, techno achtig! Daarna wel vrij snel door naar de dreampop/synthpop, maar eigenlijk pruim ik dat prima vandaag! Ik droom hier lekker op weg joh! De nummers lopen wel erg in elkaar over en ik heb tot noch toe niet iets dat er compleet uit springt ofzo, maar de algehele dreamy vibe ga ik best wel lekker op. Beetje Depeche mode achtig? Wow wat een switch van Architecture and Morality naar Georgia! Ook heel erge LCD Soundsystem vibes van dit album zeg. FAVO: Georgia

ik vind dit echt een heel erg sad bois album zeg. De muziek, de tekstent, alles is heel erg naargeestig en tragisch. Ik vibe dit niet heel erg moet ik zeggen. Waarom is zoveel muziek zo erg depri? Had hier van tevoren juist heel veel zin in, want ik zag New Order al een beetje voor me. Maar dit is veel tragischer en downer enzo. Goede nieuws is dat ik blijkbaar momenteel positiever ben dan Joy Division van je vraagt!

Blue Orchid naar The Nurse is een hele rare overgang, wtf. Ik dacht eerst dat ik gebeld werd ofzo. Het is sowieso een heel ander album dan Elephant die we eerder gehoord hebben van hun. Minder pure rock en veel meer melodiën eigenlijk. Weet nog niet zo goed welk album ik prettiger vind. Ik snap dit album niet zo goed eerlijk gezegd. Het gaat alle kanten op, het is totaal niet de rock die The White Stripes bekend maakte, het is super experimenteel. Ik kan me heel goed voorstellen dat mensen die fan zijn van The White Stripes die een absolute verschrikking van een album vinden. Het loopt nou niet echt lekker door ofzo. Ik vind de kleinere nummers lekkerder wegluisteren dan de geluidsorkanen die sommige van hun nummers zijn. FAVO: My Doorbell, As ugly as I seem

WAT WILLEN WIJ? Blijkbaar meer Rock albums... Guns n Roses, een van de favoriete bands van mn tante. Zo op het eerste gezicht ken ik hier in elk geval 3 nummers van en is dit hun meest bekende album. Benieuwd of de andere nummers een beetje in de buurt komen van de bekendste! De tering dit album rockt echt als een gek. Ik vind de zang altijd wel geinig van hun ofzo? Het is echt ontzettend jaren 80, in de hoek van AC/DC en misschien ook wel Aerosmith. Van die bands vind ik persoonlijk Guns 'n Roses het beste te pruimen, misschien gedeeld met AC/DC. Pfoeee die gitaarsolo bij Paradise City, genieten man. Waaaaaarom zit er een kreunende vrouw bij Rocket Queen. Waaroooooooom. Verdere best wel vermakelijk album! Ik zou dit dus 3,5 ster geven, maar ze krijgen dan net een beetje mazzel en 4 sterren bij dezen. FAVO: Welcome to the jungle, Nightrain, Paradise City, Sweet Child 'o Mine

Jeetje Neilerd, moet ik nou helemaal naar de YoeToep om je muziek te luisteren? Dan kan het maar beter heel goed zijn chef! Het is muzikaal vrij minimalistisch met vaak 1 instrument zoals de gitaar of banjo. Dat gezegd hebbende, wat ongelooflijk fijn om een banjo te horen. Top instrument is het ook eigenlijk! Vind On the Beach echt een heel mooi nummer, weer heel minimalistisch en een beetje duister ook? Past gewoon ook heel goed bij de cover. Het begint zo stil, maar dan opeens toch de krachtige stem die er door komt. Fuck man, ik heb nog nooit naar Neil Young geluisterd maar dit vind ik echt top eigenlijk. Denk dat On The Beach voor mij dit hele album naar 4 sterren trekt. Wat een prachtig nummer, Neilerd, volgende keer wel gewoon op Spotify aub FAVO: Revolution Blues, For the turnstiles, On the beach

Psychrock? Klinkt best wel lekker, en weer iets compleet anders na een 80s rock en vooral een soort van country album van Neil Young! Ben benieuwd! Eerste nummer klapt er behoorlijk stevig in, vooral met de gitaarsolo op het einde. Die had ik niet echt verwacht, maar verdorie dat zet wel even flink de toon! I need a man to love, ik weet niet waarom maar de vocals doen mij ontzettend denken aan Marge Simpson hahaha Oh god, Marge doet de meeste vocals van deze band(?) maar op sommige nummers klinkt het zeker erger dan op andere. Piece of my heart is echt een heel fijn nummer en ik heb mezelf zeker betrapt op een klein beetje meezingen. Ball and chain heeft ook een gekke outro, wtf... Overigens, staat er nou approved by hells angels rechts onder? Ik weet het niet zo goed, sommige nummers op dit album pakken me heel erg en dan denk ik wat een fantastische stem is dit zeg, maar op andere nummers vind ik het weer helemaal niets. Ik ben vooral in de war van dit album. Terwijl ik verder nadenk over of dit album voor mij 3 sterren of 4 sterren verdient zet ik nog maar weer een keer Piece of my heart op, wát een topplaat is dat zeg, jezus. Ik ga uiteindelijk toch voor 3 sterren, hoewel ik piece of my heart echt fantastisch vind, vind ik de vocals en de instrumenten grotendeels niet overtuigend genoeg. Vreemd man. FAVO: Summertime, Piece of my heart

Geen enkele gitaar? French House? WTF??? Wat een heerlijke afwisseling is dit! Music makes you lose control is dus oorspronkelijk van hun/hem? Heel dik. Een paar van de andere reviews lezend snap ik mensen echt niet... Repititief noemen? Ja dat is het hele punt chef. De muziek moet hypnotiserend werken. Dit is gewoon heel erg gelijk aan early Daft Punk, niemand luisterd naar Around the world voor de lyrics..? Dit album is voor mij gewoon pure fun. Is dit hoogstaand zoals sommige andere albums op deze lijst? Nee, maar dat hoeft ook niet altijd. Dit is voor mij gewoon echt een lekker album dat makkelijk wegluisterd. Heerlijke muziek, er is gedjenst achter het bureau. Heel erg early daft punk vibes, wist je dat deze guy het grootste deel van Confessions on the dancefloor van Madonna heeft geproduceerd? En dat hij heel belangrijk was voor Lady Gaga? Wat een god man. Het lijkt grotendeels op elkaar, maar dan opeens komt Sometimes uit de linkerhoek. Uuuuh wat?!? FAVO: Music makes you lose control, Hey you(What's that sound), Take a little time, From: Disco to: Disco, Brothers, Sometimes

Heel apart album. Wat voor genre dit is zou ik niet zo 1,2,3 kunnen zeggen. Het pakt me opzich wel? Ik ken van hun alleen Red Right Hand(Shoutout Peaky Blinders) maar moet zeggen dat de muziek me wel trekt. Het is zeer moody, duistere muziek. Als ik dan momenteel naar buiten kijk matched dat best wel heel erg goed! Nadeel van moody duistere muziek; het kan na een tijdje een beetje zeikerig overkomen... Dat is meteen ook mn grootste kritiekpunt op dit album. Het is best wel mooi en de sfeer word duidelijk neergezet, alleen jammer dat de sfeer op een gemiddelde begrafenis een stuk beter is. Poeh, er word geen rekening gehouden met eventuele dinsdagdipjes he? FAVO: Easy Money, O children

ok, dit is wel echt een heel bekend album. Mijn probleem met Beatles is een beetje de recording klinkt vreemd? De vocals zijn lastig te horen, dat kan te maken hebben met de recording, de (re)mastering maar ook met dat het een keuze is van de artiest I guess? Ik ben in elk geval blij dat het muzikaal een stukje gezelliger en vrolijker is. Voor de tijd lijkt het me vrij vernieuwend allemaal. Maar ik durf het bijna niet te zeggen; ik vind het toch een klein beetje saai allemaal. Good Morning Good Morning zorgt voor paniek in huize Tehu, want Gappie shrikt van alle dieren. A day in the life begon als mijn favoriete nummer, denk dat dat mijn favoriete nummer is. Gebeurt muzikaal echt heel veel wat ik nice vind, vooral die explosie van geluid rond 2 minuten en dan de complete stilte. FAVO: Lucy in the sky with diamonds, When I'm sixty four, Lovely Rita, a day in the life

Qua muziek is dit echt het begin van zoveel stromingen. Je hoort hier early electro in door, zonder Afrika Bambaataa geen DJ Stingray bijvoorbeeld. Denk niet dat ik dit album ooit helemaal heb geluisterd. Echt early early hiphop dit ook, tegenwoordig is het niet echt meer vernieuwend of spannend, maar je moet dit wel een beetje in de tijdsgeest zien. Ik heb toch altijd een zwak voor early/old school hiphop. Favo is natuurlijk Planet Rock wat een echte classic is. Verder vind ik Frantic Situation ook heel vet! Maar in zn geheel twijfel ik een beetje wt ik van het album vind. Voor mij is 4 sterren iets wat ik echt vaker wil luisteren en dat mis ik hier toch een beetje. FAVO: Planet Rock, Frantic Situation

Pfoee, wat een episch nummer is Lark Tongues in Aspic(Part 1). Ik hou heel erg van instrumentale nummers die klein beginnen en dan later ontploffen in muziek bijna. Hoop dat de rest van het album dit een beetje vast houdt! Ook tering he, dit album heeft maar een paar nummers maar duurt toch gewoon een uur, wth... Ok, na het epische begin dacht ik na een tijd wel dat het album een beetje was ingekakt. Dat was niet het album. Dat was gewoon nog steeds Larks Tongues in Aspic Part 1.... Misschien word dit toch een langere zit dan ik van tevoren dacht. Gelukkig komt daarna Book of Saturday, een relatief kort nummer(3 mins maar!) Wat echt een heel mooi nummer is in mijn mening! Exiles pakt daarna door als bijna lieflijke nummer. Fuck man, ik ga toch niet een progrock liefhebber worden he? The talking Drum is ook zo'n nummer waar zo insane veel gebeurd, ik loev dat wel. Het einde heb je dan totale chaos, echt heel fijn. FAVO:Larks Tongues in Aspic Part 1(eerste 7 minuten), Book of Saturday, Exiles, Easy Money

Lekker man, Een of ander samba album met Afrikaanse en Braziliaanse invloeden? Dit is voor mij de essentie van de 1001 lijst, de albums van artiesten en muziek genres waar ik echt nog nooit van heb gehoord. Wie weet, ontdek ik een nieuwe favoriet! Het kabbelt nogal, ik hou hier lastig mn aandacht bij, maar het is wel de ultieme achtergrond vibe muziek. Geen volle aandacht is niet altijd een negatief iets! Het is een beetje jazzy, funky, ik vind het toch wel lekkere muziek! Dit is een heel fijn maandagochtend album, ook al had i km eigenlijk donderdag moeten luisteren. Het kabbelt een beetje voort, voelt lekker zomers en deze man heeft gewoon Mas que nada gemaakt! Ik vind het lastig om hier een cijfer aan te geven, omdat het niet een album is wat ik mezelf snel weer zie luisteren maar er zijn toch zeekr een paar nummers in playlists verdwenen. Ik ga denk ik tch voor 3 sterren omdat ik de muziek net niet spannend genoeg vind voor meer. FAVO: Ponta de Lanca Africano, Taj Mahal, Xica Da Silva

Dit is zo'n muziekreviewer darling heb ik het idee. Moet zeggen dat Blur heel erg in het rijtje valt van "ik ken ze wel, maar niet echt eigenlijk" Tot ik bij song 2 belandde, dit ken ik wel! Benieuwd naar de rest van het album, aan de Spotify streams te zien is dit album een voorbeeld van 1 hit en verder valt het wel mee qua populariteit. God, dit is zo erge britpop weer. Ik ben een beetje britpop moe, mag dat? Het klinkt prima, maar het is gewoon een beetje saai naar mijn mening. Het hele album is gewoon nogal meh. Het is britse pop, er gebeurt naar mijn mening niet zo veel en ik kan gewoon niet begrijpen waarom dit album nou perse op de 1001 lijst moet staan tussen alle andere albums die ongeveer hetzelfde klinken. Maar goed, misschien ligt dat aan mijn beperkte muzieksmaak. FAVO: Song 2, On your own

Heerlijk openingsnummer met Tiny dancer, benieuwd of de rest van het album het niveau vast kan houden of in de buurt kan komen! De rest van het album is pop. Dan vind ik de rest van het album toch voornamelijk niet het beste werk van ser Elton. Die heeft naar mijn mening toch echt mooiere nummers gemaakt, en dan bedoel ik niet Cold heart. Het titel nummer vind ik wel weer heel interessant! All the nasties verraste me ook behoorlijk met het koor op de achtergrond, totaal niet de vibe die ik verwachtte haha FAVO: Tiny dancer, Madman Across The Water, All the nasties

Aangekondigd als een mix tussen hiphop, rock, jazz en blues. Dit klinkt heel erg interessant van tevoren! Mijn probleem met deze muziek is al snel dat het grotendeels een beetje matig is. Een beetje als wanneer je naar een Chinees, Indisch, Italiaans, Spaans, sushi restaurant gaat. Te veel verschillende invloeden waardoor niets er echt uit springt maar juist eerder alles een beetje meh is. The Grave and The Constant laat voor mij wel zien dat als het werkt het goed werkt. Ik vind zelf, als we dan toch bezig zijn met live instrumentals, A Tribe Called Quest echt zoveel beter. ook al twijfel ik nu een beetje of dat live is... Scooby snacks daarentegen vind ik zo'n matig nummer. Kan me niet voorstellen dat dat het populairste nummer is van dit album, bizar. Merk dat ik de rustigere, meer jazzy nummers veel beter trek dan de nummers die meer de rock kant op gaan. Smoke 'em bijvoorbeeld is een hele rustige, jazzy/bluesy plaat en dat trek ik echt zeer goed. King of New York is dan weer echt een kutnummer. Kom op zeg, het is bijna alleen maar het refrein(wat ook nog eens vrij matig is) Nee dit nummer snap ik echt niet. De nummers die volgen pakken ook echt totaal mijn aandacht niet. Ik kan wel stellen dat dit experiment het niet is voor mij. Het is gewoon niet goed genoeg qua hiphop, blues, jazz of zelfs rock om echt vernieuwend te zijn. Misschien ligt het aan mij, maar ik snap niet helemaal hoe dit onderdeel is van de 1001 albums. FAVO: The Grave and The Constant, Smoke 'em

Ken deze artiest niet, dus ben benieuwd! Het eerste nummer is prima, I guess, maar nummer 2 The Duchess is een heel apart nummer. Ik weet niet zo goed wat voor album dit gaat worden, maar we gaan het meemaken! Ok wtf is The Duchess voor nummer, dit klinkt gewoon slecht. Niet interessant muzikaal of wat dan ook. Ik ben nu bij September the Ninth en de titel van dit album is zeer goed gekozen. Ik ben al een paar keer bijna weggedommeld met dit album, man wat is dit saaie muziek. Blues in Bob Minor schrikt me een soort van wakker. Het is het enige nummer op dit album waar echt iets gebeurd zeg maar. Waarom kan de rest van het album niet zo zijn Robert, verdorie! 1 nummer dat ik ok vind, de rest is eigenlijk ondermaats. Robbie, je hebt een primeur ouwe pikkebaas! FAVO: Blues in Bob Minor

Uhm, ok, we gaan weer compleet iets doen waar ik nog nooit naar geluisterd heb. Wat dit precies is, geen idee. Volgens mij kerkelijke muziek ofzoiets? Heel benieuwd, wel een lang album met anderhalf uur. Ik ben bang dat dit een hele, hele lange zit gaat worden. Dit is gewoon niet echt mijn muziek. Ik kan waarderen denk ik dat dit ontzettend belangrijk is voor mensen die hier in geloven, maar ik zou dit nooit zelf luisteren en vind het lastig om hier nu van te genieten ofzo? Yeh jo Halka Saroor Hae vind ik tot nu toe het beste nummer? Ook omdat het ene soort van door blijft gaan en steeds intenser word, maar zelfs dan, de tekst en de muziek pakt me niet zo. Toch geef ik dit album 2 sterren, in plaats van 1. Het is niet voor mij en ik zal het niet snel luisteren, toch snap ik ergens wel de relevantie van het album envind ik het ook wel vet dat zoiets in de lijst word opgenomen dat zo afwijkt van de normale muziek norm.

Heel fijn, wat Bob Marley op de maandag. Ik vind dit eigenlijk zulke fijne muziek maar draai het echt niet genoeg. Hier heb ik dus ook echt van genoten! Moet er wel echt voor in de stemming zijn dus ik denk dat Bobberd vandaag ook een beetje mazzel had. Ja, ik ga heel erg lekker op dit album, review is wel een beetje kort want ik heb al iets van 3 of 4 keer per ongeluk mn tabblad met de review reop gesloten en genoeg is genoeg verdorie. FAVO: Stop That Train, Baby We've got a date, Stir it up, Kinky Reggae

Ik mag eigenlijk niet meer klagen over het zoveelste rock album want het vorige album dat iets nieuws was heb ik maar 2 sterren gegeven. Maar toch, weer een rock album? Ben benieuwd, Lou Reed is wel echt een grote naam, dus dat zal vast een reden hebben! Vicious is wel een lekkere opener dus mijn hoop is toch weer een stukje groter dan ik van tevorren dacht! Wat ik wel heel leuk vind aan dit project is dat je soms achter nummers komt die je kent maar 0 clue hebt van wie het is of hoe het nummer heet. Perfect Day van Lou Reed is zo'n nummer voor mij, classic man. WTF CAN I KICK IT!?!??! Oh nee, het is Walk on the wild side. Opzich ook wel prima, maar ik vind de versie van A Tribe Called Quest echt vele vele vele malen beter. Maar wel een prima nummertje hoor. De muziek an sich is vrij traag en een beetje saai. Moet wel zeggen dat de benadering van Rock door Lou me wel bevalt, het is wat meer soulish, wat meer bluesey en dat trek ik dan wel altijd goed. Zn stem is ook heel prettig dus dat scheelt ook behoorlijk. Snap wel dat dit een hit album is van hem, al heb ik verder niets gehoord. Ik vind Make Up een heel chill nummer, met de trombone(?) die zo duidelijk te horen is. Daarop valt ook het beste de bluesey kant van dit album te horen. New York Telephone Conversation is een fantastisch nummer en naar mijn bescheiden mening zou die elk jaar de Grammy voor beste nummer moeten winnen. Verdorie Lou, ik kom toch tot de conclusie dat ik deze Rock beter kan waarderen dan ik dacht. Dit is een prima te verteren album! FAVO: Vicious, perfect day, Make up, Satellite of Love, New York Telephone Conversation, goodnight Ladies

Buffalo Gals, is dit dan weer door Eminem gesampled? Sowieso is dit album redelijk early hiphop. Best wel geinig om te luisteren. Ik ben zeer in de war van dit album hahah Double Dutch is een grappig nummer? Het hele album is tot nu toe een soort Afrikaans muziekalbum. Dit album is echt pure chaos en ik ben best wel hier daarvoor. Merengue is juist weer een compleet spaans samba achtig nummer. Werkt het allemaal samen? Nee niet perse, het is een beetje alsof je je liked numbers op shuffle hebt gezet en constant van genre naar genre gegooid word. Het is mij wel een beetje onduidelijk wat Malcolm McLaren nou aan dit album heeft toegevoegd? Is hij de producer? Zingt hij op albums? Ik kan werkelijk niets vinden anders dan dat hij de muziek heeft samengesteld? Het zal wel. Het is in elk geval eens iets anders dan het 300e britpop album! Wat een insane album ahahha, ik kan hier best wel van genieten hoe het alle kanten op springt. Niet alle muziek is even goed, maar ik kan dit zo erg waarderen om het feit dat het echt iets nieuws is. Nog steeds 0 clue wat Malcolm hieraan heeft bijgedragen, maar goed, de muziek an sich klinkt vrolijk en dat is ook wat waard. Dit album is van de hiphop, naar de Afrikaanse muziek, naar de Latijn Amerikaanse muziek. Dit is nou echt een album wat ik nooit had geluisterd zonder deze lijst en waar ik deze lijst nou echt serieus voor neem. En ok, niet elk nummer slaagt, zeker niet, maar puur voor de verassing krijgt het van mij toch 4 sterren FAVO: Buffalo Gals, Double Dutch, Jive My Baby, Soweto, Duck for the Oyster

Nou Bob Dylan, ben benieuwd I guess? Nog zo'n artiest die altijd bovenin de top staat wat betreft muziek/albums gemaakt maar ik denk niet dat ik veel van hem heb gehoord. Rainy Day Women#12 & 35 vind ik echt herrie. Wat een naar nummer, de mondharmonica is echt zeer irritant aanwezig zeg. Sowieso ga ik niet echt lekker op het stemgeluid van meneer Dylan. Het is een beetje een zeikerig geluid voor mij. Tot noch toe is er niet een nummer dat er uit springt en die mondharmonica is op letterlijk elk nummer stevig aanwezig. Ik weet niet man, dit is gewoon echt niet mijn muziek, ik snap dat hij een nobelprijs voor de literatuur heeft gekregen enzo, maar dan had ie maar voor anderen moeten schrijven en niet zelf moeten zingen. Hij heeft geen goede zangstem en de muziek is constant overschaduwt door die klote mondharmonica. Ik geef het 2 sterren omdat de teksten wel zeer sterk zijn en ik toch wel respect voor de beste man heb.

Wat een bizar trippy album is dit. Van Brian Eno van Roxy Music en David Byrne van Talking Heads. Dit album gaat echt alle kanten op, maar om nou te zeggen dat het een lekker stukkie muziek luisteren is... Dit album is pure chaos en opzich vind ik het interessant, maar denk niet dat i kdit nou vaker op zou zetten. Ik denk dat het mij iets te experimenteel is en dan kom ik uiteindelijk uit op een schamele 2 sterren, iets wat ik heel jammer vind want ik vind het wel echt tof dat er iets anders word geprobeerd!

Jazz??? Lekker man, beetje jazzy bluesy album. Ik kom er steeds lekkerder in heb ik het idee. En daarmee bedoel ik dat het niet meer het 1000e britpop/rock album is. Heel fijn! Ik las een andere review die benoemde dat dit meer als een saxofoon plaat voelde dan dat het orgel centraal staat. Ben ik het eigenklijk niet echt mee eens, ik vind dit veel meer een orgelplaat, met een glansende feature van een saxofonist. Ik weet niet, ik vind Jazz gewoon al snel heel fijn, nu ook weer. Ik vind dit geen 5 sterren album, dat zeker niet, maar ik denk toch wel sterk aan 4 sterren.

Wat een fijn album! Ik denk het eerste elektronische poppy album dat we te horen krijgen. Het album is gewoon echt best wel vrolijk en dansbaar. Ik weet niet eens of ik het een elektronisch album zou noemen ipv een pop album. Maar het bevalt wel goed, kende Björk eigenlijk nog niet hiervoor. Dit album is echt super dansbaar, maar op tijden ook een beetje vreemd? Ik moet wel zeggen dat het album echt voorbij vliegt, totaal geen vervelende nummers ofzoiets er tussen en ik vermaak me echt een stuk beter dan ik van tevoren had verwacht met dit album. Als ik een minpunt zou moeten noemen dan is dat The Anchor Song, das niet helemaal mijn ding en sluit ook echt niet aan bij de dansbare pop die er verder op het album staat. Helaas! FAVO: Venus as a boy, there's more to life than this, Big Time sensuality, Violently happy

Ik zweef manbro, wat een spacey trippy album zeg. Echt dit hele album voelt als een soort trip terwijl ik braaf thee aan het drinken ben, gekke dingen. Zie nu dat dit album een soundtrack is voor een film. Dat snap ik wel, het is echt super spacey en perfecte achtergrondmuziek. Alleen hierdoor heb ik ook een beetje dat het hele album in elkaar overloopt en dat ik nou niet echt nummers er uit kan pikken ofzo. FAVO: Dirty trip, Suicide Underground

Na 1 toon gehoord meteen maar weer afgezet. Ik ben nog even niet klaar voor scheurende gitaren... Hmm, poging 2: Ik moet zeggen dat na het heftige openingsnummer het heel erg te doen is? Het gaat nog steeds best stevig op Let Me Drown, maar bijvoorbeeld Fell On Black Days is echt best wel een mooi nummer! Heel ingetogen en rustig zelfs. Ok de rest is een stuk minder ingetogen en wel echt precies wat ik verwachtte qua scheurende gitaren enzo. FAVO: Fell on Black Days,

Speciaal tot maandag gewacht om dit album te reviewen. Monday, Monday hit net ff anders als het daadwerkelijk maandag is! Verder is het redelijk prima muziek. Niet echt nummers die eruit springen ofzo, alleen California Dreamin, natuurlijk... Spanish Harlem is ook wel een fijn klassiekertje. Verder trekt dit me toch niet heel erg, niet alsof ik hier nu echt geweldig enthousiast van word eerlijk gezegd. FAVO: California Dreamin, Spanish Harlem

The rise and fall of Ziggy Stardust vond ik een heel erg goed album, dus ben ook wel heel erg benieuwd naar dit album! Merk meteen dat dit album veel instrumentaler is dan dat andere. Zo is er bijvoorbeeld Waszawa, echt een prachtig nummer overigens, wat een 6 minuten lange instrumentale trip is. Echt heel vet! Totaal anders dan het vorige album maar daarom ook wel heel interessant! FAVO: Sound and Vision, Always crashing in the same car, Warszawa, Subterraneans

Ja loev dit man, lekker blues albumpie. Kleine Richie gaat zelf he-le-maal los. Het is stokoud,d at kan niet anders, maar ik moet wel zeggen dat ondanks dat ik Blues heel lekker vind om te luisteren dat ik meer fan ben van iemand als Muddy Waters enzo. Dat is iets meer ontspannen dan deze muziek. Toch geef ik het een welverdiende 3 sterren, prima album en met 3 kwartier ook niet zo lang dus prima voor "tussendoor"! FAVO: Tutti Frutti, Long tally Sally, Rip it up, Jenny Jenny

Hm, is dit een rock album of een blues album? Ik vind het in elk geval best wel prettig wegluisteren! Het is iets interessanter dan het album van Little Richard dat we hiervoor hebben gehad. Dat heeft niet perse met de tijd te maken daar dit album ook gewoon uit de jaren '70 kom. Maar Little Richard klinkt een stuk gedateerder dan dit! Het is ook een stuk instrumentaler dan het vorige album en ik denk al bij al een stuk prettiger om te luisteren met als voorlopig hoogtepunt Blues Deluxe. Tallyman is wel echt drama, jammer dat dat er op staat. Dat is voor mij echt een soort Beatles nummer, en dat wil ik niet op mijn blues album verdorie! FAVO: Rock My Plimsoul, Blues Deluxe, I ain't superstitious, I've been drinking

Ontzettend matig album, waarom dit nou op de 1001 lijst moest staan..?? Het enige nummer dat nog te doen is is Human Cannonball, verder is het grotendeels herrie. The O-men is wat mij betreft het beste voorbeeld over waarom dit zulke herrie is. U.S.S.A kan er ook wat van Butthole surfers komt op mij over als een super edgy tieners project, nogmaals, waarom staat dit in godsnaam in de lijst?? 1 voordeel: het album duurt heel kort.

Een dag na de verkiezingen krijgen we Chic met Risqué die opent met Good Times. Bedankt 1001 albums, had ik echt ff nodig! Een traag, vrolijk disco album, sign me the fuck up na het drama van gisteren en dan bedoel ik niet alleen het punk rock album. Ok, ik vind het heel grappig dat dit album in totaal 36 minuten duurt, maar 7 nummers heeft en het eerste nummer ruim 8(!) minuten duurt. Dat komt natuurlijk door de gigantische instrumentale break die in het nummer zit, wel erg lekker though, begrijp me niet verkeerd! God, A Warm summer night gliiiijjjdt echt mn oortjes in. De nummers zijn gewoon heel fijn en disco. Ze worden na een tijdje wel wat saai en ik denk dat de nummers an sich net te lang zijn, maar overall, is idt echt een lekker vibe album! Favo: Good Times, My feet keep dancing, My forbidden lover

BRITPOPBRITPOPBRITPOP Godverdomme. Hou ik dus he-le-maal niet van. Maar goed, we gaan dit toch objectief proberen te beoordelen. Ik doe net alsof dit het eerste britpop album op de lijst is, in plaats van het 100e. Het is misschien geen britpop maar gewone Indie. Ik weet het niet, wat ik wel weet is dat ik dit dodelijk saai vind. Jesus, Etc... is wel te doen, het is gewoon niet heel spannend allemaal en vrij poppy/indie. Nu is Jesus, Etc.. ook het populairste nummer, dus dan blijkt maar weer eens wat een ontzettende basic bitch ik ook eigenlijk ben.

Dit album is een constante trip. Het feit dat het compleet gesampled is en dat er eigenlijk vrijwel geen origineel geluid in zit draagt naar mijn mening zo erg bij aan wat het vet maakt. Dit is dus echt een album waarvan ik meteen begrijp waarom het in de lijst staat. Het is vernieuwend voor de tijd, er zijn weinig albums die hier op lijken en het is muzikaal ook gewoon een ijzersterk album! Organ Donor is zeeeeeeeer herkenbaar - Camelo's Christening van Vilchezz pakt dat sampletje ook volgens mij. God, wat is dit toch een lekker album. Toch denk ik dat het voor mij een 4 sterren album is, ik zou het 4,5 geven als dat kon maar ik neig eerder naar de 4 dan naar de 5. Er zit toch te veel filler tussen en niet elk nummer is voor mij even speciaal. 4 sterren is wel ontzettend hoog though!

Loev Aretha, wát een stem heeft ze ook! Dit is wel het eerste album dat ik van haar luister, ik zet meestal toch gewoon een enkel nummer aan ofzoiets. Ik zou ook eerder een best/greatest hits ofzoiets op vinyl kopen dan een album omdat je dan alle topnummers in 1 keer hebt. Hier staat You make me feel op wat echt een knaller van een plaat is. Ook de andere nummers op het album zijn ontzettend fijn om op weg te dromen. FAVO: A Natural Woman, Since you've been gone, Groovin'

Modern life is misschien rubbish, maar dat duurt niet RUIM 2 UUR!?!?!? Echt, ik vond het vorige Blur album nog wel geinig op momenten, maar dit is echt te lang en te veel van hetzelfde. Britpop voor gevorderden en ik wil eigenlijk niet eens een beginner hierin zijn. Modern life is rubbish? Dit album is rubbish.

Wat? Dit is echt totaaaaal geen hardcore hahaha Dit is SPR(Slappe Piemel Rock) joh, snap ik het dan niet? De titelsong(This is hardcore) laat de zanger een beetje zeikerig thiiiiiis iiiiis haaaardcoooooooore zingen. Het zal wel. Ik vind dit een ontzettend nietszeggend album: 2 sterrren.

Dit is zulke mooie muziek weer. Het glijdt en het glibbert en de stem van Curtis is gewoon heel fijn. Ik kan me dan ook niet voorstellen dat er mensen zijn die niet van deze muziek houden? Maar goed, wederom een fantastisch jazzy soulish album. Move on up zal ook wel in de lijst staan, nu al zin daarin! Mijn grootste probleem met dit album? het is nogal kort...

Ik vind dit een heel raar album.... Is het super experimenteel? Is het een beetje saaiige rock? Sommige nummers zijn interessant, maar het grootste deel liep voor mij maar gewoon een beetje in elkaar over en dan niet op de goede manier. After Hours is mijn persoonlijke favoriete nummer van dit album. Verder heb ik niet echt een mening over dit album, het bestaat gewoon en het zal wel, maar het is niet een vervelend album.

Ik vind dit album absoluut hilarisch. Het is een sorot super moody album, heel duister, wat voornamelijk komt door Leonards eigen stem. Maar wat ik dan dus hilarisch vind is dat de beste man niet zingt. Hij draagt het een soort van voor? Ook gewoon hoe hij het voordraagt, het is een soort poëzie die hij voorleest. Leonard word gered naar mijn mening door het koor dat bij sommige nummers meezingt(Everybody knows bijvoorbeeld) Maar het meest hilarische aan dit album is de cover. Hoe iemand erop is gekomen dat Dít de cover meost worden? Geen idee, maar die persoon moetmeteen salaris verhoging krijgen. Zo'n album maken, zo duister en moody qua lyrics en muziek en dan er met een half opgegeten banaan op de cover op staan. BRIL-JANT! Dat draagt voor mij echt bij aan hoe ik dit album vind. Het voelt alsof ik bijna in de zeik word genomen door Leo, dat hij iets weet wat ik niet weet ofzo. Daarnaast vind ik de muziek ook gewoon best wel vermakelijk, het slechte zingen kan ik van hem wel hebben ofzo? Ik weet het niet, maar ik vermaak me prima met dit album! Ok, na Jazz Police zit ik bijna te janken van het lachen. WAT een plaat hahaha FAVO: First we take Manhattan, Everybody knows, Take this waltz

Mn eerste impressie was dat dit een heel fijn album was, maar ik kwam er eigenlijk daarna pas achter dat dit al nummer 6 was(Mr. Skin) Het is een soort jazzy rocky vibey souley album! Maar dat is dus helaas niet het geval, het album gaat eerder alle kanten op en is zo soms ongelooflijk interessant, maar op grote momenten ook ontzettend simpel te vergeten. Ok, het is toch niet zo'n interessant album. Het heeft een paar nummers die er uit springen maar het grootste deel is toch vooral een beetje meh. FAVO: Animal Zoo, Mr Skin

Dit is nou echte honkytonk country, geinig man. Het zijn allemaal ultrakorte nummers, Willie zingt bij wijze van spreken in 1 zin zn verhaal. Hier doen we niet aan refreins, verses of wat dan ook. Lekker straight to the point. Het is sowieso een prima verhalenverteller, ons Wil! Red Headed Stranger is het enige nummer dat boven de 3 minuten uitkomt. Ok, dan heb je nog het ultra lange Can I Sleep in Your Arms en Hands ON THe Wheel. Maar het grootste deel is korter dan 2 minuten, dat is prettig, zorgt ervoor dat je je aandacht er makkelijk bij houdt. Muzikaal is het allemaal niet suuuuper spannend, met over het algemeen alleen de gitaar die Willie zelf bespeelt. Zn stem is dan wel weer heel prettig, dat moet gezegd worden! FAVO: Blue Eyes Crying in the rain, Red Headed Stranger, O'er the waves, Down Yonder

DIT. DIT is de shit! De geweldige productie, de bars van Common erover heen, dit is naar mijn mening dus echt 1 van de beste albums ooit gemaakt. Ik vind de productie zo ongelooflijk fijn, wat niet raar is met Kanye als executive producer. Maar daarnaast is dit 100% het meesterwerk van Common, met een kwartier is het precies lang genoeg, de samples worden ontzettend fijn gebruikt, het is soulful, het is boom bap. Ik heb dit album vroeger wel eens geluisterd, maar dat is echt lang geleden zeg. Geen idee waarom, dit is absoluut fantastisch. FAVO: The corner, GO!, Faithful, Testify, The food, They Say

Ja ik vind dit dus he-le-maal niets... Dit is voor mij het slechte van hiphop met het slechte van rock. Het haalt alle kracht van early hiphop - de teksten- weg en vervangt ze met boze witte jongens. Nu ik er over nadenk he, is dit voor mij de voorloper van Turfy gang. Het zal wel. Qua rap doen ze me denken aan Public Enemy, maar waar Public Enemy's kracht voor mij zit in de boodschap die ze overbrengen is dat compleet weg bij de Beastie Boys. Nee, ik ben dol op hiphop, but this ain't it chief. Ze krijgen een sterretje erbij omdat puur de beats goed in elkaar zitten, wat dan blijkbaar weer komt omdat dit 1 van de eerste platen is waar vrijwel volledig gebruik werd gemaakt van samples. Was dit maar een instrumentaal album zeg.

Ok, dit is best wel fijn. Het eerste nummer Santa Cruz(You're not that far) is super vrolijk, de mondharmonica en de banjo draagt daar ook zeker aan bij! Lekker man! Het hele album voelt vrij vrolijk en luistert gewoon heel erg makkelijk weg. Als iemand mij ooit vraagt naar een album wat gewoon makkelijk wegluistert en verder niet heel veel bijzonders doet, dan raad ik zonder enige twijfel dit album aan. Is het een heel bijzonder album> nee vind ik niet, maar dat hoeft ook niet altijd. Soms is prima genoeg. FAVO: Santa Cruz, Say it Ain't So, your love is like las vegas

Wow wat een verassend album! ik had niet verwacht dat deze artiest of dit album in de lijst zou staan, maar ik ben blij verrast. Dit is echt lekker poppy/hiphoppy! Vooral Bucky Done Gun vind ik echt een banger en komt me heel bekend voor. Galang daarentegen is een heel apart nummer en ben ik niet echt weg van. Het album is sowieso een behoorlijk afwisseling qua genres en geluiden. Wel écht iets anders en iets wat ik nog nooit gehoord had! Dus hoewel ik weinig favo nummers heb van het album vind ik het in zn geheel wel heel prettig wegluisteren; 4 sterren! FAVO: Bucky Done Gun

Een beetje een synthpoppy album? Ok ok ok ok. Ik ken hun niet echt eerlijk gezegd, dus ben wel een klein pietseltje benieuwd! This is the day met een soort mondharmonica?? Klinkt leuk! Godsamme, dat blijkt uiteindelijk dus ook hun bekendste nummer te zijn... Ik blijf een ontzettende basic bitch zeg. NEVER MIND IK KEN UNCERTAIN SMILE! Loev dat nummer ook echt trouwens. Die piano solo halverwege gaat zo dom hard he. Och, fantastisch! Het laatste nummer, Giant, gaat ook al zo dik. Een soort drumsolo aan het einde van het nummer. Supervet! Ik kan niet anders dan toegeven dat ik me best wel heel erg vermaakt heb met dit album: 4 sterren! FAVO: This is the day, Uncertain Smile, Giant

Ik ben niet zo wild van de eerste 2 nummers, maar City, Country, City is echt prachtig. Duurt 13 minuten, wat natuurlijk bizar is, maar het is een reis. Een instrumentale trip die mij tenminste niet heeft verveeld! Sowieso is dit een heel prettig album om te luisteren. De mix van funk, jazz en pop zorgt dat ik me echt geen seconde verveel! FAVO: City, Country, City , Four cornered room, The world is a ghetto

Een album van Earth, Wind & Fire zonder September of 1 van hun andere gigantische hits??? Heel bijzonder. Ik ben benieuwd! Volgens mij is dit ook het enige album van hun dat in de lijst staat, dus deze moet dan wel heel goed zijn! Ik moet helaas tot nu toe concluderen dat ik het niet heel bijzonder vind allemaal. Reasons is voor mij tot nu de enige die er echt uitspringt, en dat is natuurlijk met de mooie falsetto die er gegooid word. Loev het. Africano als instrumentale plaat gaat echter minstens net zo hard. Lekker nummer joh! Toch vind ik het in zn geheel allemaal net niet spannend genoeg om boven de 3 sterren uit te komen, dus dat is dan ook mijn oordeel en daar moet je het mee doen. FAVO: Reasons, Africano

Benieuwd! haar debuut heb ik volgens mij met een welgemeende 4 sterren beoordeeld, dus hoge verwachtingen van dit album! Het is veeeeeeel experimenteler dan het debuut album. Waar dat een lekker elektronisch pop album was is dit veel duidelijker experimenteel en lopen de nummers niet meer zo goed door. Ik ben absoluut minder fan van dit album dan van het vorige album. Het is veel experimenteler, het is muzikaal minder en het is gewoon algeheel minder leuk dan het vorige. Vind leuk domme kritiek, maar het klopt wel echt bij dit album. Black Lake intrigeert me heel erg, ook omdat daar best wel veel gebeurt. Had dit nummer echter 10 minuten lang moeten zijn? Dat weet ik niet zo goed. Ik was met 5 minuten ook wel echt gelukkig geweest. Family daarna is echt een wakkerword momentje hoor. WTF. Ok, ik heb het echt geprobeerd, maar ik vind dit album echt helemaal niets. Het is mij te experimenteel en ik vind hier gewoon echt heel weinig aan. FAVO:

Oeeeh ok, hier ben ik heel benieuwd naar! De muziek die ik van Prince ken, wat niet heel veel is, is altijd super swingend en best wel vibey/funky. Als dit album in zn geheel zo is dan is het zeker veelbelovend! 1999 is dus precies wat ik bedoel, funky en swingend! Lekkere binnenkomer man. Dan 2 nummesr die me minder pakken, voor we weer volle bak funken met Let's pretend were married! DMSR funkt ook de pan uit. Synths galloreeee. Volgens mij is dit hele album gewoon pure sex. Helaas. Ook Prince maakt zich schuldig aan een fenomeen dat we helaas vaker zien: Kreunende vrouwen op een album outro. WAAROM? Wat voegt het toe? Niets, dat voegt het toe, he-le-maal niets. Vind ook de nummers te lang. inclusief outros en dergelijke doen de nummers 8 tot 9 minuten... Dat is echt serieus lang en niet elk nummer heeft zo'n lange outro nodig. Ook vind ik het album in het middenstuk en op het einde wat tegenvallen, waar het zo ijzersterk uit de startblokken schoot. FAVO:1999, Lets pretend were married, DMSR

Soort elektronisch album? Nice man, ken deze groep ook helemaal niet. Het eerste nummer is ene beetje moody, maar Eple is heel leuk! Super vrolijk nummer ook! Sparks daarna is echt een heel mooi bijna lief nummer. Super tranquilo en moody, echt heel vet! Poor Leno is ook een heel moody plaat. Niet heel stevig, maar de vocals hitten precies good, de instrumentals swingen -> Lekker man! De muziek is spacey, trippy en soms ook gewoon vibey. Ik ga best wel lekker op eigenlijk alle nummers van het album. FAVO: Eple, Sparks, Poor Leno, Remind me, She's so

Homeward Bound is leuk, verder vind ik Simon & Garfunkel zulke saaie sexloze muziek. Ik word er gewoon niet warm of koud van. Voordeel: Album duurt maar een schappelijke 28 minuten, dat red zelfs ik met deze makkers.

Tsja, dit is natuurlijk het ultieme kerstalbum. Ik hoop stiekem ook het enige kerstalbum, zo goed vind ik kerstmuziek niet.. Toegegeven deze versies van White Christmas en Santa Claus is coming to town gaan H.A.R.D! Uiteindelijk ben ik gewoon niet zo'n fan van kerstliedjes. het is OK I guess

43 nummers!?!?!?!??!?! WTF???? Minutemen maken wel redelijk hun naam waar, bijna alle nummers duren ongeveer een minuut. De muziek is wel echt heel divers en ik merk dat dit een van de punk albums is die ik best redelijk trek. Als dit album 20 nummers had denk ik dat ik het echt heel vet had gevonden, maar vind er nu veeeeel te veel filler tussen zitten. Waardoor de matige nummers de goede naar beneden trekken en het gehele album een beetje mid word.

Heel gek album, een soort country hardrock? Mondharmonica komt in elk geval flink aan dit album te pas. N.I.B. heeft een lekkere gitaarsolo. Maar verder? Laat het me redelijk koud allemaal. Het is gewoon prima muzikaal maar ik vind weinig dingen er echt uitspringen. De vele en lange gitaarsolo's helpen daar niet bij. Shoutout Warning die 10 minuten(!) duurt!!! Is dit stiekem een progrock album ofzo?

Ik heb niet zo veel met Elvis. Suspicious minds is een goed nummer, maar de rest kan me echt heel weinig boeien. Ik moet zeggen dat tot nu toe 2024 nog niet echt lekker van start gaat met deze albums.

Ik had dus echt een ziek uitgebreidde review geschreven, maar die is niet opgeslagen. Samenvatting is als volgt: Veel herrie Lang geen fan van alles. Closer is mn favo maar verder is het erg depri en boos enzo. Vond de mixing op de eerste nummers meh en ook best wel vaak dat ze eerst fluisteren en dan schreeuwen. Iets wat ik na 1 keer al gezien heb. Hurt is een goed nummer, maar ze hebben echt de pech dat ik de Johnny Cash versie best goed ken. Dat is niet een eerlijke vergelijking, die verliezen ze keihard. FAVO: Closer

EEN JAZZ ALBUM, thank god. Na al die rock hiervoor ben ik blij weer even iets anders te hebben. Het is een prachtig album, met daarin slechts 5 nummers, maar deze zijn allemaal lang en nemen je mee op reis. Vertellen een verhaal zeg maar. De piano is de grote ster, logisch met Thelonious Monk als hoofdartiest, en dat vind ik wel eens fijn na voornamelijk de saxofoon of trompet als ster te hebben gehad tot noch toe. Het is een fijn album, zeker niet op het level van Kind of Blue, maar dat is dan ook een uitzonderlijk album. Wel vind ik dit gewoon echt een heel erg goed album. Ik snap volledig dat dit onderdeel is van de lijst, geef me alsjeblieft meer Jazz. FAVO: Pannonica, I Surrender, Dear, Bemsha Swing

rockrockrockrockrockrockrockrockrockruk Ik vind hier dus niet zoveel aan. Het is Grunge rock en ik moet daar niet zoveel hebben. Het album duurt voor mij te lang, de nummers zijn niet bijzonder genoeg en het klinkt allemaal redelijk gelijk aan elkaar. Het is geen 1 want ik kan me best voorstellen dat mensen dit helemaal fantastisch vinden, ik ben daar gewoon niet 1 van. En dan is dit echt te lang om boeiend te blijven.

Na het geweld van gisteren en de hardrock daarvoor ben ik eigenlijk best wel down voor wat slappe rock van The Eagles. Take it easy is een lekkere opener. Daarna word het wel wat minder, het is gewoon prima rock. Niet spannend, niet te heftig, dit is voor mij de ultieme Dad-rock band. Is dit nou een album waarvan ik vind dat iedereen het moet luisteren? Nee, ik zie echt totaal niet in waarom dit nu een groundbreaking album is ofzo. Het is een prima rock album, niet super bijzonder, niet super speciaal. Het luistert prima weg, maar als dit er in staat verwacht ik bijna ook een Maroon 5 album. Favo: Take it easy

Eerste nummer is nogal meh, maar het tweede nummer is juist wel fijn. Een soort jazzy instrumentaal nummer. Nog nooit van deze man gehoord, blijkbaar de bassist van Nick Cave & The Bad Seeds. The vibes ain't nothing but the vibes, is puur vibes man, vibe vibe vibe Best wel veel nummers zijn zeeeeer jazzy, heel erg fijn! Dingen als Dirty Barry zijn mij dan weer te abstract. Dat is te experimenteel/jazzy voor mij. Dat is meteen mn grootste kritiekpunt, er zijn ontzettend vette nummers hier, maar ook zoveel rare experimenten die flink mislukken wat mij betreft. Ik ga dan toch voor de som der delen: lekker gemiddeld. Wel echt blij dat we eens een album hebben dat geen britpop of rock is zoals 60% vande lijst. En ik denk voor de durf en het experiment dat dit album is ik het uiteindelijk toch 4 sterren geef, simpelweg omdat het echt iets anders doet, veel van de nummers een soort film noir ervaring bieden en ik gewoon van jazz houd. FAVO: Something wicked this way comes, The vibes ain't nothing but the vibes, Miles, The sweetest embrace

Buiten dat ze een prachtige naam heeft, al is die verkeerd gespeld, heb ik nog nooit muziek van haar geluisterd. Ten eerste: Verdomme, waarom staat dit niet op Spotify? Daarnaast, ik vind dit mooie muziek. Ik kan er niet echt iets anders over zeggen eigenlijk. Het is een soort folk/pop achtige muziek, veel piano, veel gitaar. Het is muzikaal heel minimalistisch maar dat word dan weer goed gemaakt door de zang van Joni. De muziek is gewoon een beetje lief ofzo, ik ga hier best wel lekker op. Nogmaals, had graag gezien dat dit op Spotify stond, maar helaas. Twisted is helemaal fantastisch, een soort jazzy plaat midden in dit folk pop album. Verdomme, waarom heb ik niet eerder naar Joni geluisterd?(Omdat ze niet op Spotify staat) FAVO: Down to you, Just like this train, Twisted

METALLICAAA METALLICAAAAAAAAAA Ofzoiets. Ik heb er dus niet heel veel mee, al kan ik de scheurende gitaren op zn tijd best waarderen. Maar ja, hier staat 'One' op wat een super bekend nummer is. De rest is voor mij echt ontzettend generieke hardrock. Beleef ik nou niet echt veel plezier aan eerlijk gezegd. Alle nummers zijn ook minimaal 5 minuten. Dat vind ik echt veeeeeel te lang om interessant te blijven. Elk nummer heeft een ellenlange gitaar/drum solo en dat haalt het speciale weg naar mijn mening. Het is nu telkens niet de vraag of er een instrumentale solo/break in het nummer zit, maar hoeveel het er zijn en welk instrument. Nee, dit album vind ik vooral heel erg vermoeiend, elk nummer is vrijwel hetzelfde, altijd weer de scheurende gitaren. Metalfans vinden dit vast echt geweldig, maar ik word hier niet warm of koud van. God het begin van To live or die werd ik even heel gelukkig, geen scheurende gitaren maar een andere sound!?!?!? Zou het echt??? Nee, dat werd al gauw weer overstemd door de volgende beukgitaar.

Het word een beetje ernstig... Bijna elk jazz album op deze lijst vind ik fijn om naar te luisteren. Gooi er dan ook nog eens samba bij en ik ben niet te houden joh. Wat is dit lekkeeeerrrr. Ik voel de zomer, en dat terwijl het momenteel rond het vriespunt is, dit vibet, dit swingt en vooral dit is erg lekker op de vrijdagmiddag. Ik moet mezelf inhouden om niet een cocktail te maken of wat rum te drinken. Fuck misschien doe ik het wel gewoon, het is ergens 5 uur toch? FAVO: Desafinado, Samba Triste

Terug in de britpop, tenminste dat denk ik. Moet zeggen dat hier een stuk meer gebeurd dan in de meeste poppy albums. Het is best wel een interessant album tot nu toe! Later word het toch meer een vrij standaard indie rock album, wel een beetje jammer omdat er best wel een paar nummers zijn die heel interessant zijn! Mijn favo nummers springen er voor mijzelf dan ook echt uit, maar de rest is toch een beetje meh. Moet wel zeggen dat het album an sich een stuk interessanter was dan de meeste indie albums. Dit is voor mij dan ook nu de benchmark voor een degelijk indie album. Want ik vind het nog steeds niet echt echt goed. FAVO: Golden Age, Shout me out

Smack my bitch up is echt een 10/10 eerste nummer, wat een opener voor het album zeg. Meteen daarna Breathe, eigenlijk weet je dan al dat dit een fantastisch album is. Het is hard, het is vet, ik ben hyped. Funky Shit heeft een lekker vuige acid lijn. Love 303s. Vind de transfer van en naar Serial Thrilla erg matig, had van mij niet zo gehoeven. Vind sowieso dat het na Funky Shit een beetje inkakt. De singles zijn ijzersterk met Smack My Bitch up, Breathe en Firestarter. Ook tussen de niet singles zitten naar mijn mening hele vette nummers als Narayan, maar daarnaast zijn er toch een paar meh nummers als Mindfields en Serial Thrilla. Het is dus zeker geen perfect album, maar wel gewoon een heel vet album. En dat is prima, dat mag allemaal. FAVO: Smack my bitch up, Breathe, Funky Shit, Narayan, Firestarter

Ok, alles goed scheurende gitaren? Van Halen is echt de ultieme hair metal band voor mij, Runnin with the devil vind ik meteen een lekkere opener, je weet meteen wat er de rest van het album gaat gebeuren. Eruption pakt mij wat minder, das gewoon alleen maar scheurende gitaar.. Het album is super kort met maar 35 minuten en daardoor blijft het nog net interessant genoeg ook dat ik me er niet aan irriteer. Metallica let je op? Hier zitten ook continue gitaarsolos in, maar dan in nmmers van 3 minuten ipv 8, dat maakt dit zoveel prettiger om te luisteren. Im the one heeft opeens een stukje scat in het nummer? Hilarisch, dit is dus gewoon fun, de band neemt zichzelf ook gewoon niet te serieus, denk dat dat mijn grootste punt is waarom ik dit beter vind dan eerdere metal albums. Wel vind ik het nog steeds niet geweldig ofzo, ik vind dit gewoon prima. Het is allemaal zo lekker over de top, dit is echt prime 80s metal/rock, je ruikt de haarlak bijna. FAVO: Runnin with the devil, Im the one

Hm beetje een rock/bluesy album, klinkt in het begin wel nice! Tighten it up is een absolute klassieker, zit die niet in een FIFA? Vind er een heel vervelend toontje in Howling zitten, haalt me echt uit het nummer... Vind dit album een beetje een mindere versie dan Arctic Monkeys. Het pakt me niet heel erg en het eerste woord dat in me opkomt is 'prima'. Ik voel bijna niets tijdens dit hele album, het is vooral muziek voor op de achtergrond. Zou het 2,5 geven, omdat het muzikaal gewoon prima is, maar niet echt bijzonder is naar mijn mening. Dat kan niet, dus worden het 2 sterren, sorry Black Keys jullie hebben echt net pech FAVO:Tighten it up, Never Gonna Give you up

Poeeeh dit had ik nodig, dit is dus wel echt een album wat mn aandacht pakt. Right here, Right now is echt een lekkere openingsplaat, meteen daarna door naar Rockafeller Skank wat natuurlijk een echte banger is. Ken een hoop nummers van dit album al, maar ben wel benieuwd naar hoe de 'nieuwe' nummers bevallen. Californication heeft voor mij bewezen dat een paar hits nog geen goed album maken. Beetje wat die andere albums hebben met paar grote hits heeft deze ook, wel met het verschil dat de mindere nummers nog steeds erg vermakelijk zijn, ik kende Kalifornia en Soul Surfing niet bijvoorbeeld, maar vind dat echt leuke nummers! FAVO: Right Here Right now, Rockafeller Skank, Gangster Trippin, Kalifornia, Soul Surfing, Praise you

Wat. Is. Dit. Saaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaai. Ik haat het niet actief, wat voor mij een 1 is, maar ik vind hier gewoon heel erg weinig aan. Het kabbelt voort, en voort en voort. Vind het ook gewoon te lang voor wat het is, en dan heb ik er al voor gekozen alleen het echte album te luisteren en dus niet ook het aangeplakte stuk op Spotify. Halverwege zit iets interessants met Pacific Ocean Blues, wat funky is met de bassline maar over de nummers daarvoor kan ik je gewoon helemaal niets melden. Vind ik gewoon niets van, behalve dat het achtergrond muziek is. En toch, en toch en toch... Pakt Dennis me dan op het laatste moment met Mexico, wat een mooi nummer is dat zeg... Het is helaas niet genoeg voor een 4 sterren rating, maar zo'n mooi nummer verdient wel meer dan de 2 sterren waar ik naar neigde. Dennis, mooie lul, je krijgt gewoon 3 sterren hoor gap. FAVO: Pacific Ocean Blues, Tug of love, Mexico

Hahahha die voice crack by Sittin on top of the world, hi-la-risch.. Dit album voelt heel erg alsof iemand heeft gegoogled "Hoe maak ik een Rock album" en dat daarna maar tot op de letter gevolgd heeft. Er gebeurt niet zoveel bijzonders, Lenny heeft besloten dat teksten optioneel zijn en dat je veel beter gewoon de titel van het nummer kan herhalen... Nu vind ik Daft Punk geweldig en kan ik ook genieten van Fatboy Slim, maar daar gebeurt muzikaal een stuk meer dan dat hier gebeurt. Dat geschreeuw in I built this garden for us, erg onnodig Lennert... Ik vind dit gewoon echt een matig album, als je mij 3003 albums zou geven dan zou ik dit nog steeds niet op de lijst zetten. Zn zang is vrij irritant, muzikaal is het niet heel interessant en de teksten... Oh god de teksten... Lennert, je bevindt je in goed gezelschap, want dit is een 1. FAVO

Hm ja, wat moet ik hiervan vinden? Het vorige album van Arcade Fire was prima. Dit is dat ook, er springt voor mij persoonlijk niets uit en ik heb niet echt een mening over hun muziek. Het vorige album had Intervention wat het voor mij echt redde omdat dat een heel mooi nummer is, dit album heeft niet zo'n nummer dat er zo uitspringt. Ik geef het 2 sterren, omdat ik er gewoon niet zoveel aan vind. Het voelt nogal 13 in een dozijn.

NICE! De La Soul! kende hun hits wel al, en heb de albums eens geluisterd toen ze eindelijk op Spotify kwamen recent en ik vind dit heel nice. Het is de tegenhangner van de gangsterrap. Dit is poppy, vrolijke hiphop! Het gaat vrijwel alle kanten op qua teksten, maar de echte sterren zijn voor mij de beats. Die zijn vrolijk en laid back. Flowerpower hiphop at its best! Nadeel: De La Orgee, waaaaaaarooooom hebben zoveel old school hiphop albums sex interludes, zelfde met de outro van Buddy. Het is zó onnodig en zorgt er alleen maar voor ongemak. Daarom krijgt het album van mij geen 5 sterren, ook vind ik het net te lang en is niet alles even sterk. Daarbuiten? Dikverdiende 4 sterren, dit album en deze artiest is gewoon pure FUN. FAVO: The Magic Number, Ghetto Thang, Eye Know, Buddy, Me Myself and I

Het begin klinkt heel erg als Roller Coaster Tycoon muziek. Sowieso heeft dit hele album maar 4 nummers!?!??! Bijzonder, erg bijzonder. Ik hoor vocals ergens op de achtergrond, kan het niet verstaan, maar das ook niet de bedoeling denk ik. FAVO: Ik kan niet echt een nummer kiezen eerlijk gezegd, het loopt allemaal in elkaar over. Ik heb een beetje het Pink Floyd probleem met dat ik met mn ogen dicht aan het luisteren ben en niet actief nummers er uit haal. Dit is gewoon een soort gigantische trip waarin ik beland ben en dat op een dinsdag in kantoor help ok misschien vind ik Moonshake een lekker nummer omdat dat een nummer is, maar kom op een nummer dat 20 minuten duurt is niet echt een nummer meer, das meer een album. Zo voelt dit eigenlijk allemaal, dit zijn geen losse nummers alles hoort bij elkaar en is een album, ik zie geluid momenteel man, trip m hard

Ugh, vorige album vond ik helemaal niets. Dit album is in elk geval een stuk melodieuzer dan het vorige album en op het eerste gezicht iets minder scheurende gitaren. Begrijp me niet verkeerd hoor, het is nog steeds scheurende gitaren wat de klok slaat en elk nummer bevat op zeker een gitaar solo, maar het is iets minder pure thrash metal wat ik opzich goed trek. Ok laat maar, na ongeveer de helft van het album is hte toch weer de pure thrash metal van het vorige album, lange gitaarsolo's en ik weet niet. Deze muziek is voor mij zo erg als "IK BEN BOOS OP DE WERELD VROEGER WAS ALLES BETER KINDEREN WETEN HELEMAAL NIEEEEETS" En dat vind ik nogal jammer. Hoeveel metallica albums staan er in deze lijst? FAVO: Ik vind opzich Enter Sandman wel een prima nummer.

Het doet me heel erg denken aan een soort synthpop achtige band. Weet niet of ik er heel wild van ben. Ik krijg een klein beetje Depeche Mode vibes hiervan, maar dan wel iets minder goed uitgevoerd. Of misschien niet Depeche Mode, maar wel een soort 80s poppy/rocky/new wavey band. Het is wel prima, de zang is prima, de muziek is prima, het album is prima. Prima. FAVO: Streets of your town, Was there anything I could do

Wát een opener, Running Up That hill is nu weer helemaal in door een Netflix serie, geen idee welke eerlijk gezegd. Maar sowieso is het een erg prettig nummer! Wat me nu opvalt aan het album en de muziek an sich is dat het poppy is, beetje experimenteel. Het doet me denken aan Björk, waar ik al 2 albums van gehad heb, 1 vond ik daarvan erg goed en eentje helemaal niets. Waking the Witch is een TRIP holy shit wat een insane nummer, ik weet niet helemaal of dat positief of negatief is, maar het houdt wel echt je aandacht vast zeg. Het album gaat alle kanten op en is super experimenteel. Sommige experimenten slagen beter dan anderen maar verdomme ik kan niet anders zeggen dan dat ik me wel echt vermaak! FAVO: Running up that hill, Cloudbusting, Jig of Life

Geen Losing my religion? Nu al bagger! Nee dit album ken ik natuurlijk niet, en buiten de grootste R.E.M. hits zijn ze voor mij ook onbekend. Het album is voor mij dan ook grotendeels generieke rock. Ik word er niet warm of koud van. It's the end of the world as we know it(And I feel fine) doet niet alleen een poging om de langste titel ooit te zijn, maar doorbreekt het album met iets meer fun. Daarna kom ik er achter dat The One I love ook een grote hit was! Nice! Helaas is voor mij de rest echt best wel saai. FAVO: It;s the end of the world as we know it, The one I love

Ok, Hotel California is een fucking banger. Ik weet van het vorige album dat Eagles een beetje slappe rock was. Prima, Hotel california houd een speciaal plekje in mn hart. Ik vind het weer een klein beetje nietszeggende rock. Hotel California als nummer haalt niet het hele album omhoog, ik denk dat ik gewoon niet zo een fan ben van de Eagles. Vind het ook echt belachelijk dat er 2 albums van hun in deze lijst staan, maar goed, dat kan ook aan mijn muzieksmaak liggen. FAVO: Hotel California, Try and love again

Dit album gaat over liefde, whisky, trucks en meer whisky. Eigenlijk is dat toch gewoon an sich al alle ingrediënten voor een top album? Tel daarbij op dat Nanci's stem erg prettig weg luistert en dat het muzikaal gewoon lekker in elkaar zit en je hebt gewoon best wel een goed album. Ja het is country, of folk, of singer songwriter, maar verdomme soms vind ik dat wel gewoon ff lekker ok? Lookin for the time(Working girl) is een halve diss track, heerlijk. Je zoekt de tijd? verspil die van mij dan niet, heeeeeerlijk. Godver, ik vind dit album echt een stuk vermakelijker dan ik vooraf had gedacht, enig puntje van kritiek is dat het wel allemaal een beetje hetzelfde is. Ik denk dat daarom de conclusie 4 sterren is, maar fuck he, ik begin gewoon folk/country te waarderen. Wat deze lijst me wel niet leert over mezelf en mn muzieksmaak, ben toch een stuk witter dan ik dacht met mn progrock en country... FAVO: Love at the five & Dime, St Olav's gate, More than a whisper, Lookin for the time

Hm, een echt klassiek rock album. Ik weet niet zo goed wat ik hier van vind. Het klinkt flink gedateerd, en ik ben niet zo'n fan van de Rock n roll schreeuw die hier nog vaak in zit. Maar ik moet zeggen, gezien dit uit 1965 komt kan ik begrijpen waarom het in de lijst staat, ik vind het vooral gewoon echt niet heel erg goed. 2 sterren, uit respect. Als ik nog 1 keer WWOOOOOOOOOOOOOOWWWW moet horen dan ga ik echt iets anders doen, schijtirritant. Het gebeurd in de soul van James Brown en Charles Bradley, maar daar gebeurd muzikaal weer een stuk meer en het is niet zo frequent als hier. blegh.

Hm in eerste instantie lijkt dit wel weer heel erg op je standaard Britpop album. Ik moet wel zeggen Pictures of You is een heel erg mooi nummer! Ik trek deze britpop echt beduidend beter dan de andere albums in deze lijst. Het is wel nog steeds vooral achtergrond muziek, maar ik heb hier wel bij meerdere nummers dat ze er echt uitspringen voor me! Het strijkersstuk voor Lullaby bijvoorbeeld, komt me ontzetten bekend voor en klinkt ook nog eens heel gaaf! Alleen, het duurt te lang. De highs zijn echt ontzettend hoog, maar de rest van het album kabbelt een beetje voort en is echt ook saai naar mijn mening. FAVO: Pictures of you, Lovesong, Lullaby

Holy fuck, wat heb ik hier zin in! Ik heb dit album heel vaak voorbij zien komen, maar nog nooit echt gehoord. Let there be light is echt heel vet, super trippy electro, hou ik wel van! DANCE(Met puntjes) is een klassieker, die heb ik ook zeker wel vaker gehoord. Het is lastig om de nummers individueel te beoordelen, ze lopen namelijk veel en veel te goed in elkaar over! Als een soort ontzettend goede dj set. Echt een lekker wegluister album is dit! FAVO: D.A.N.C.E., The Party, DVNO

Ik was zeer enthousiast over het vorige Leonard Cohen album omdat hij niet zingt. Leo draagt voor en je gaat verdomme luisteren. Dat is nu dus weer precies hetzelfde, ik ga gewoon best wel lekker op zijn stem! Ik moet wel zeggen dat deze nummers me iets minder pakken dan het vorige album, het is nog meer minimaal qua muziek, waar het vorige album voor mij echt gered werd door de moody sfeer van het hele album. Ook staat Leo hier niet met een half opgegeten banaan op de cover, het zijn de details waarop ik je pak vriend! Diamonds in the mine vind ik echt slecht. Het doet me pijn om het te zeggen omdat ik best wel fan was van album 1, maar Diamonds in the mine is gewoon niet goed. Dit is niet eens meer "Ha wat grappig, hij zignt niet hij draagt voor" maar meer "Leo neemt me nu gewoon echt in de zeik, en ik vind het niet grappig. " En toch, en toch... Uiteindelijk pakt hij me met nummers als Famous Blue Raincoat en Love Calls you by your name. Dat is voor mij Leonard Cohen zoals ik hem het liefste hoor, bijna fluisterend met die leip diepe stem. De lows zijn insanely low op dit album en ik vind het zeker niet net zo goed als het vorige album. Misschien is het toch de banaan op de cover... FAVO: Avalanche, Love Calls You By Your Name, Famous Blue Raincoat

Na depri Leo wat Sister Sledge, lekker man. Dit voelt als een soort greatest hits album met alle bangers die hier op staan, dus ben benieuwd! Dit funkt gewoon kneiter hard, vooral de eerste 2 nummers! Thinking of You vind ik echt een fantastisch nummer, de bassline die groovet zo intens hard! En gewoon het nummer is echt heel fijn. Topplaat als je het mij vraagt! Maar tot nu toe gebeurt wel een beetje waar ik bang voor was vantevoren; de hits zijn echt de hits met een reden, de andere nummers halen absoluut niet het niveau van de hits. Toch jammer. Al moet ik wel zeggen dat Easier to love, hoewel geen hit, wel een lekkere R&B glijplaat is. Dat zorgt ervoor dat zonder remixes 5 van de 8 nummers toppers zijn, dan heb je een sterk 4 sterren album te pakken hoor! FAVO: Greatest dancer, Lost in Music, Thinking of you, We are family, Easier to love

Dreamy poppy album! Being Boring pakt me meteen een beetje in de sfeer die je moet hebben voor dit album, heel prettig openings nummer! De nummers waarop de dreamy sfeer werkt werkt het naar mijn mening echt heel goed, jammer dat niet alle nummers dezelfde hoge highs halen en eerder een beetje inkakken. Dat vind ik oprecht heel jammer want Being Boring en So Hard vind ik echt geweldige nummers, maar wat daartussen zit is eerder een beetje saaiig. FAVO: Being Boring, So Hard, The end of the world

4 nummers, duurt 41 minuten! Interessant album wat een beetje het midden houdt tussen jazz en funk naar mijn mening. De nummers duren ontzettend lang en dat kan een nadeel zijn Maar tering wat funkt dit hard zeg. Het is chaotisch, het is jazzy, het is funky. Dit is wel echt behoorlijk alles waar ik op hoopte toen ik een Herbie Hancock album zag. Vein Melter is echt een prachtig einde en een goede titel! Ik ga dit album hierna nog een keer luisteren denk ik. Dit album doet voor mij wat Kind Of Blue ook deed, ik wilde meteen meer en meer en heb sindsdien dat album echt vaker geluisterd. Fuck it, 5 sterren! FAVO: Chameleon, Watermelon man, Sly, Vein Melter

Het is dadrock. Dat is alles wat het is. Ik vind het prima, er staan 2 hits op(everybody hurts, Man on the moon) maar als ik dit album nooit had gehoord had ik het ook prima gevonden. Ik irriteer me nergens aan, het album is prima qua lengte, de muziek is prima. De zanger heeft geen vervelende stem. Het enige, was het nu echt nodig om 2 R.E.M. albums op de lijst der lijsten te hebben? Maar goed, die vraag heb ik al vaker gesteld bij sommige bands, het is toch wel echt een lijst die heel erg naar dadrock/oude witte mannen muziek leunt. Prima joh, weet ik dat ook weer. Zou ik weer eens een hiphop album mogen? FAVO: The sidewinder sleeps tonight, Everybody Hurts, Man on the moon

Hm, ik vind dit echt een heel saai album. Er gebeurd muzikaal weinig, de teksten zijn niet bijzonder, in de eerste nummers schreeuwt Tim vooral en voor een album dat in totaal minder dan 40 minuten duurt, voelt het toch als een te lang album. Ik denk niet dat ik dit album ooit had willen luisteren en nu ik het gehoord heb ben ik niet perse blijer of gelukkiger. Ik hou van bluesy nummers en muziek, maar vind dit eigenlijk een matige renditie van de blues waar ik dus wel van hou. Tim houdt 2 sterren aan dit album over vanwege "Make it Right" wat een goed nummer is, ondanks dat Tim aan het schreeuwen en doen is. Dus ja, dit album is 2 sterren, ondanks dat Tim er op staat.

Het zit niet mee deze week, wat is dit voor een saai album ook? Helemaal omdat ik deze meteen na Tim Buckley luister pakt dit me totaaaaaaaal niet. Het is niet 1 ster, want dat is voor mij echt een slecht/dramatisch album, maar het is gewoon zo niets zeggend. Kunnen we alsjeblieft weer wat sterkere albums krijgen?? Ok laat maar, in Let's not say and we did lukt het ze om het toch compleet te verpesten. Dan pakt ie het toch een beetje terug in Tennessee cause "You're the only ten I see" god wat ben ik soms toch makkelijk te vermaken. Ook op Tennessee zingt een vrouw mee, die qua stem een stuk beter is dan de zanger op alle andere nummers, mag ze alsjeblieft wat vaker meedoen?

Wauw, wat een opener zeg, take a bow is echt een insane openingsplaat. Als dit de toon zet voor het hele album dan kan ik er maar beter goed voor gaan zitten! Het einde van het nummer zorgt er helaas voor dat het niet bij mn favo nummers komt, maar dat maakt Starlight dan wel weer goed. Prima begin zo! Jammer dat het daarna wat zeikerig word. De eerste nummers vond ik eigenlijk juist heel erg krachtig en vol qua geluid, maar nummers als Soldier's poem zijn een beetje te zeikerig naar mijn mening. Maar goed, wie weet draait het album bij! Vind tot nu toe het album vooral muzikaal heel erg interessant. In City of Delusion zit er een soort halve acid break tussen en dan opeens komen er weer trompetten tevoorschijn. Ik weet niet, het is in elk geval echt niet saai dit album! Niet alle experimenten slagen even goed voor mij en uiteindelijk is het toch gewoon een rock album. Maar ik moet zeggen dat ik dit echt prima te pruimen vond. Helaas vind ik 4 sterren net iets meer dan prima te pruimen en blijft Muse dus steken op 3. FAVO: Starlight, City of Delusion, Knights of Cydonia

Tsja, dit vind ik best moeilijke muziek om te reviewen, het is heel barebones allemaal en dat is gewoon omdat dit behoorlijk oude muziek is. Is het muzikaal geweldig? Nee Is het tekstueel super sterk? Nee Maar zeker bij zulke muziek zit er ook een klein beetje tijdsgeest bij. Vind het prima muziek, niet fantastisch. FAVO: Last Night

Tsja, sorry, ik hbe het niet heel erg op de rock en roll van Led Zeppelin. Volgens velen van een jaartje of 40/50 de beste band allertijden, maar het is niet meteen mijn smaak. Stairway to Heaven is wel een mooi nummer, die geef ik ze zeker. FAVO: Stairway to heaven

That Lady, pts1 & 2 is een lekkere binnenkomer. Beetje jazzy, beetje funky, heel veel soul, lekker man. Vrij zeker ook dat het gesampled word door Kendrick op een nummer? De muziek is heel bekend eigenlijk. Is deze versie van Listen to the music het origineel? Geen idee, maar het klinkt wel erg lekker. De muziek klinkt gewoon heel erg bekend en je kan de invloed van The Isley Brothers op andere muziek en muziekanten ook echt terug horen. Lekker album, niet te lang, en echt pure pure soul FAVO: That Lady, Listen to the music, Summer Breeze pts1&2

In eerste instantie heb ik hier echt 0 zin in. Een hardrock album, verdomme... Maaaaarrr, ik probeer er toch eenbeetje blanco in te gaan en moet toegeven dat ik dit nog best ok vind. Metal Gods bijvoorbeeld klinkt best lekker, zolang je het niet te serieus neemt zeg maar. Ok, je moet dit gewoon niet serieus nemen, wat is Breaking the law een hilarisch nummer zeg. Elk nummer waar ik hardop om moet lachen is een goed nummer. Red, White & Blue is hilarisch. Ik weet niet of het zo bedoeld is, maar kom op. Continue scheurende gitaren en dan ga je een of ander patriotisch nummer doen als afsluiter? Op een album waar ook Breaking the law op staat?? God Ik hoop dat dit ironisch gedaan is. FAVO: Breaking the law

He gadverdamme. Hoe vaak moet ik mezelf nog een punkalbum doorsleuren? No xmas for John Quay, wat een dieptepunt... heb me door dit album geworsteld, maar jezus mag ik alsjeblieft wat anders dan ooit nog dit? Punk is gewoon een excuus voor matige lyrics, slechte mix and mastering en matige muzikaal invloeden. Change. My. Mind.

Heb wel van deze artiest gehoord, maar echt nog nooit muziek van m geluisterd. Dit is meteen een flink album om mee te beginnen, met hele rare titels. Beetje gedoe om dan zo'n hele titel over te schrijven, omdat sommige halve boeken zijn joh. Maaaaar qua muziek klinkt het fijn, de stem van Sufjan is heel prettig. Ik ben iets later met dit album dan gepland, maar dit voelt nu al als een perfect maandagochtend album. Dit is zeker geen album dat ik elke dag zou willen luisteren, maar voor deze maandag is het echt dikke prima. Het kabbelt een beetje voort met hier en daar een soort explosie qua muziek. Best wel leuk! Ben alleen bang dat het album te lang duurt met ruim een uur. Merk toch dat ik dan vaak mn aandacht er niet bij kan houden. Voor nu prima, het is een beetje lieve slappe piemel indie pop. Soms is dat gewoon prima. Nadeel en beetje waar ik al bang voor was: Wat duurt dit album lang... Ik denk dat hier een fantastisch album van 40 minuten in zit, nu is het een ok album van 75 minuten. FAVO: Come on! Feel the Illinoisse pt1..., Jacksonville, Chicago, Casimir Pulaski Day, They are night zombies!!

Heel lastig album om te reviewen, omdat dit een soort best of is van Fats. Ik vind Fats een hele prettige zanger, beetje soul, beetje blues. Is de muziek gedateerd? Jup. Zou raar zijn als dat niet was. Helaas zijn ook heel veel nummers niet beschikbaar op Spotify. De recordings zijn oud en niet altijd even scherp, de muziek is simpel, de nummers zijn kort. Ik vind het toch gewoon prima. FAVO: Blueberry Hill, Blue Monday, Lala

Wat een raar album is dit zeg. Er zijn nauwelijks lyrics, de muziek klinkt vreemd en buitenaards en er valt voor mij nog niet echt een thema ofzo te ontdekken... Misschien ligt het aan mij, maar ik word hier niet heel wild van eerlijk gezegd. Frankies Teardrop is een theatervoorstelling, of een grap, of wat dan ook. Het is in elk geval geen muziek. Ik snap dat dit ontzettend veel invloed heeft gehad op latere synthpop albums, maar dit laat maar weer eens zien dat je niet altijd naar de bron moet gaan, omdat die soms gewoon niet zo goed is.

Hm, country, niet zeker wat ik er van vind Het luistert lekker weg en Emmylou heeft een meer dan prima stem, dat is zeker. Mijn probleem met country is dat ik het a gauw heel erg op elkaar vind lijken, nummers springen er niet snel uit en daardoor word het een soort grote brei aan country achtige muziek. Maar dat ligt misschien een beetje aan mij. Red Dirt Girl springt er een beetje voor me uit, maar ook maar net aan. Het is Country, gezongen door een vrouw. Thats it, veel meer is het niet. Het gaat af en toe over Whisky, het gaat af en toe over het platteland. FAVO: Red Dirt Girl, My baby needs a shepherd

Hm, begint in elk geval lekker met I.G.Y! Super vrolijk, beetje jazzy, beetje poppy nummer. Donald, ik hoop ten zeerste dat dit de toon zet voor het hele album ouwes! De nummers zijn echt een beetje jazzy en poppy. Ik vind dit album eigenlijk veel leuker dan ik had verwacht! Misschien komt het door de ontzettend slechte albumweek die ik had, maar ik vind dit echt vermakelijk! Het album en de muziek voelt een beetje alsof ik het al ken. De melodiën enzo komen me super bekend voor en doen me af en toe een beetje denken aan Sting bijvoorbeeld. Ik vind mooi! FAVO: I.G.Y., New Frontier, The Nightfly

Lastig album om te reviewen vind ik. Veel van de gitaar die je hoort is vernieuwend voor de tijd, maar ondertussen is er een hoop dat vaker is gedaan. Kan wel echt genieten van de bluesy nummers zoals Hey Joe.z Ik merk gewoon dat het technisch bizar goed in elkaar zit. Beetje het Jacob Collier probleem, waar zn muziek technisch echt top is, maar muzikaal niet altijd mijn smaak. Ik moet wel zeggen dat ik de nummers echt wel waardeer, en dat ik het grootste deel van het album goed vind. Is dit 5 sterren? Nee voor mij niet, maar ik zou dit 3,5 geven, dus Jimi heeft een klein beetje mazzel! FAVO: Hey Joe, May this be love, The wind cries Mary, Fire, 51st anniversary, Highway Chile, Red House

Godsamme, ik ben gewoon echt echt echt geen fan van de Beastie Boys... De combi tussen punk, rock en hiphop werkt voor mij niet, waarom zou je punk enzo bij hiphop voegen? Is toch nergens voor nodig? Je maakt alleen maar hiphop minder vet... Vind het geschreeuw van de Beastie's gewoon niet vet. Dit album is wel beter dan Paul's Boutique, dat vond ik gewoon helemaal niets... Ik irriteer me gewoon echt aan deze gasten Fight for your right is wel ok I guess, maar ook niet fantastisch. Moet zeggen dat ik er op terug kom, dit album is zeker niet beter dan Paul's Boutique. Het is net zo kut. Ik hoop oprecht dat dit het laatste beastie boys album is zeg. Mijn favo nummer is Slow Ride, omdat daar een lekker sampletje in zit. Ik kan niet meer naar een stel zeikerige gasten luisteren die opscheppen over hoeveel sex ze hebben. FAVO:

Ok, niet een album dat ik had verwacht! Ik ken Cee Lo natuurlijk van Fuck You en als onderdeel van de Goodie Mob. Daartussen zit dit album en dat hoor je. Waar Goodie Mob echt hiphop is en hij later meer naar soul/pop is gegaan heeft dit echt nog heel veel hiphop invloeden en rapt Cee Lo hier ook nog. Features van Luda, T.I. en Timbaland maken het echt een beetje een product van zn tijd(early 2000s). Fuck, wat is Ludacris eigenlijk underrated als rapper, zn gastverse is echt geweldig. Moet zeggen dat Cee-Lo als hoofdartiest me zeker niet altijd pakt. Zn verses zijn niet geweldig en zn zang is zich hier naar mijn mening nog echt aan het ontwikkelen. Toch vind ik door de sterke productie dit album niet een onvoldoende, het is gewoon prima. FAVO:The One, My kind of People, Childz Play, All day love affair, Die trying

Niet wat ik had verwacht! Het is veel futuristischer en niet een recht toe recht aan rock album, ik ben best wel positief verrast! Vooral de langere nummers vind ik heel vet met Ullswater en Opener die echt een soort reis zijn als het ware. Daar staat een hoop standaard rock tegenover, maar de meer psychedelische nummers zijn heel erg vet! ] FAVO: Ullswater, Opener, Shortcomings

Ja ach, ik kan hier nou niet heel veel mee. Het is een rock album, niet meer, niet minder. Niet echt iets wat er uit springt voor mij hier. Ik vind hier gewoon niet zoveel aan.

Heel moeilijk album om te reviewen. Het was destijds echt heel erg vernieuwend en nog steeds klinkt het als een soort alien achtige muziek. Niet van deze planeet zeg maar. Maar het luistert heel erg als een album, niet als losse nummers. Daarom denk ik ook dat ik maar 1 FAVO heb, terwijl hte album an sich wel erg vermakelijk vond! Maar vermakelijk is niet genoeg, we zijn streng hier. ik vond het wel een prettig album, maar alleen prettig is niet voldoende voor de felbegeerde 4 sterren. FAVO: Give up the funk

Best wel een prettig album zeg! De nummers vloeien in elkaar over en luisteren heel prettig weg. De muziek is ook afwisselend met trompetten en saxofoons op het album, Billy's stem is ook aangenaam om te luisteren. Ik ben best wel tevreden met dit album zo! Ken Billy Joel eigenlijk alleen van Piano Man en zn andere hits, maar ik vind dit echt beter dan ik vooraf had gedacht! Billerd, je krijgt gewoon een dikke voldoende, zelfs een goed van me. FAVO:Just the way you are, Only the good die young, She's always a woman

Hm, waar het vorige album van ZZ Top echt fun was, is dit veel meer bluesy dan verwacht? Jammer, want de fun van het andere album maakte ZZ Top wel echt een stuk beter voor mij. Het belachelijke en over the top deel datze in hun muziek meenamen zorgde ervoor dat ik het best wel vermakelijk vond, waar dit juist veel netter is. Ik vind blues echt prima, maar dit is niet perse de blues waar ik van hou, meer een soort honkeytonk country blues. Het enige nummer dat de fun van het eerste album kan pakken is La Grange, echt een stuk minder deze! FAVO: La Grange

Waarom? Waarom staat dit in de lijst? Het is super experimentele hiphop, maar naar mijn mening is daar veel betere van gemaakt. Staat er een album van El-P in de lijst? Van MF DOOM? Meerdere van MF DOOM?? Ik kan er gewoon niet helemaal bij dat dit in de lijst staat, het is prima, het is bij tijd best wel interessant, maar het is niet zo baanbrekend dat dit absoluut in de lijst van 1001 beste albums hoort. Staat Oxymoron van Schoolboy Q er in? Of iets van Danny Brown of JPEGMAFIA? Ik denk het niet, en dat is eigenlijk mijn grootste probleem met dit album. Ik snap dat vooral de productie de ster is van dit album, maar heb nog steeds niet het idee dat dit onderscheidend genoeg is om een plek te verdienen. Sorry. Ik ben gaan kijken en als ik zie wat voor hiphop albums uit deze lijst zijn gelaten zodat dit er in staat dan word ik gewoon boos, wat een onzin zeg... FAVO: No 1. street. , To the moon's contractor

Hm, weer een experimenteel hiphop album, en weer eentje die ik niet perse fantastisch vind. Earth people is wel vet en sowieso is het instrumentaal wel een vet album. Super experimenteel en toch heel herkenbaar met de echte boombap sound. Het hele album is heel duister en dat klopt ook een beetje met het thema van het album. Teksten vind ik niet super, ik ben niet wild van het supervillain concept, mede daardoor snap ik MF doom ook niet zo goed. Maarja dit is in elk geval beter dan Mike Ladd, dus 3 sterren. FAVO: earth People

21st century Schizoid man, gesampled door Kanye in Power, prima binnenkomer! Sowieso benieuwd, ik ben er achter gekomen dat ik progrock best wel kan waarderen en vond Larks Tongues... best wel nice. Dit is volgens mij hun bekendste album! Hm, waar Larks Tongues een soort episch album was vind ik dit juist veel rustiger en ingetogener.. Beetje jammer! Enige waar iets van dat vorige album gebeurd is The Court Of The Crimson King. Dat is dan ook denk ik mijn favo nummer van dit album. FAVO: 21st centruy Schizoid Man, The Court Of The Crimson King

Tsja, dit is natuurlijk 1 van de bekendste albums ooit. Eigenlijk een soort Greatest Hits album, maar dan in album versie. Ik ben niet de grootste Fleetwood Mac fan maar dat betekent niet dat ik het helemaal niet kan waarderen, is echt meer dan prima muziek en echt vermakelijk! Sommige nummers vind ik zelf wel echt zwak zoals Oh Daddy, I don't Wanna know en Gold Dust Woman. De rest is goed tot geweldig, dus dan kom je uit op een welverdiende 4 sterren. FAVO: Dreams, Don't Stop, Go your Own Way, The Chain

Ja, dit is gewoon een rock album. Niet te verwarren met een ruk album. Ik vind er niet heel veel aan, vind de rustigere nummers wat mooier dan de schreeuwende gitaren nummers. Maar altogether vind ik dit niet een heel erg bijzonder album. Het voelt voor mij echt als een 13 in een dozijn rockalbum. Ik vind zijn stem ook niet zo prettig, das beetje jammer want ik denkd at als dit je ding is dat het een sterk album is. FAVO: Disarm, Soma, Spaceboy

Hmmmm, vond de andere Bowie albums die ik tot nu toe heb gehoord een flink stuk vermakelijker dan deze. Ik kan me er niet aan onttrekken dat de enige reden dat dit album in de lijst staat "David Bowie" is, anders zou dit echt totaal niet in de buurt komen van de 1001 beste albums ooit. De teksten zijn niet zo steerk, muzikaal is het minder spannend en gewoon an sich word ik hier niet echt warm of koud van. FAVO: Dancing out in space, You will set the world on fire

Dit is zo'n ontzettend poprock album, ik vind Elevation heel grappig, want het begint als een echt rock nummer, maar dan herrinneren ze zich denk ik weer dat ze dat niet zijn en dan gaat het allemaal weer een stuk trager. Ik was geen fan van U2, ik ben geen fan van U2 en ik word geen fan van U2. The Joshua Tree en dit is voor mij allebei hetzelfde: meh. FAVO: Beautiful day, Stuck in a moment you can't get out of

Prachtig. Dit is echt zo'n ontzettend lekker album om te luistere, echt een feest na een vrij matige vorige week. Heb een aantal nummers als favoriet gemarkeerd, maar eerlijk gezegd zou ik dat voor het hele album kunnen doen. Wat een fantastisch album, met een soort mengeling van Jazz, samba en een klein soulvol laagje er nog over heen. Het album brengt met in zomerse sferen, dit is typsich zo'n zomeravond album waar je lekker op het terras zit, je bent morgen vrij, het was 30 graden dus is het nu nog 26 graden, je hebt een fantastisch lekker drankje in je handen en bent met vrienden en familie. Proost. FAVO: The girl from Ipanema, Para Machuchar..., So Danco Samba, O grande amor, Vivo Sonhando

"You're about to witness the strength of street knowledge..." Noem een meer legendarische opener dan Straight Outta Compton? Kei en keiharde straatrap dit. Klassieker, maar wel echt gedateerd nu zeg jezus. Gaat wel nog steeds fucking hard though. De highs op dit album zijn zo ontzettend hoog, maar er zitten ook best wat mindere nummers tussen. Toch is dit een absolute klassieker, ook weinig albums die zo ontzettend veel impact gehad hebben op cultuur als dit album. Classic, luister dit album als je het nog nooit hebt gehoord. FAVO: Straight Outta Compton, Fuck Tha Police, Gangsta Gangsta, Parental Discretion iz advisec, Express Yourself, I ain't tha 1, Quiet On Tha set

Ik ken Lupe wel, zn latere albums zoals Drogas Wave en Drill Music in Zion vind ik echt geweldig. Dit is vrij duidelijk een vroeg Lupe album, je hoort al wat van zn genialiteit die later zo sterk zou zijn. In de vroege Lupe hoor je ook zeer sterk dat het plan was dat hij de carriere zou krijgen die B.O.B. heeft gekregen, op het randje van popmuziek maar toch hiphop wise gewoon sterk. Dit album is conscious pop-rap, vind zn latere muziek wel een stuk sterker dan dit. Het album is wel vermakelijk, maar niet zo ontzettend er uit springend dat ik dit 4 of zelfs 5 sterren vind. FAVO: Kick, Push, He say She say, Daydreaming, Hurt me soul

Niet heel bijzonder naar mijn mening. Het is een soort psychrock achtig album, maar niet dat ik denk dat ik al die tijd iets gemist heb. Het is een prima album, maar ik sla niet steil achterover terwijl ik roep WAAR WAS JE AL DIE TIJD!?!?!?

Soort duister album. Best wel vermakelijk, er gebeuren scratches en de zang van de zangeres klinkt er een soort van triestig overheen. Had hier geen verwachtingen van omdat ik er nog nooit van had gehoord maar ik vind het alles meevallen. Dit is een lekker weg luister album De vocals zijn heel sterk en met de Moody, duistere productie erbij is dit album echt een stuk beter dan ik had gedacht. Ik ben positief verrast! Het is soms ook een beetje jazz, bijvoorbeeld bij Pedestal. Ik ben echt onder de indruk van dit album. FAVO: Wandering Star, Numb, Pedestal

Hallo allemaal, het is weer tijd voor het zoveelste vrij standaard rock album. Maar hadden we die niet vorige week hoor ik je denken? Dat klopt, maar een ongeschreven regel is dat elke week minstens 1 standaard rock danwel britpop album moet bevatten, ongeacht de kwaliteit. Deze week is het 'Shake your moneymaker' van The Black Crowes. Het is inderdaad een rock album, er is niet heel veel bijzonders aan, maar het luistert lekkerder weg dan bijvoorbeeld een Ocean Rain van Echo and The Bunnymen, dus dan krijgen ze net een iets hogere beoordeling. Niet zeggen dat ik oneerlijk ben! FAVO: Hard to Handle

Beetje synthpopperig album? Shout is natuurlijk super bekend, net als Everybody Wants to rule the world. Ben dus wel benieuwd hoe de minder bekende nummers bevallen! The Working Hour heeft een fantastische saxofoon(?) solo aan het einde van het nummer Het is sowieso, 3 nummers in, heel synthig en heel popperig, bevalt me goed! Het is wel echt een typisch eighties album zo. Prima Synthpopy album, niet wereldschokkend, na de eerste 3 nummers kakt het helaas wel hard in. FAVO: Shout, The working hour, Everybody Wants to rule the world

Tsja, wat kan je hier over zeggen? Je favo nummer van dit album kiezen is vrijwel onmogelijk. Een greatest hits album van Michael zou eigenlijk alles van dit album al kunnen zijn. Ik heb m op vinyl, zoals zo'n beetje de rest van de wereld. Fantastisch album, de lows voor mij zijn The girl is mine en The lady in my life. En dat zijn nauwelijks lows te noemen, maar gewoon net niet mijn favorieten. FAVO: Alles, behalve dan misschien The Girl is mine en The lady in my life

Een soort hardrock/punk achtig album? Nou, we weten allemaal hoe groot fan ik van dit soort muziek ben! Dit is dus ook niet echt voor mij weggelegd. Ik merk dat het me gewoon niet heel erg pakt. Het is een beetje bizarre muziek met veel losse samples en rare geluiden. Vind These hands denk ik het meest interessant omdat de outro gewoon gelach is, wat weer veel bijdraagt aan hoe bizar dit album in elkaar zit. Ik vind het gewoon niet super, waar het begin beetje punk achtig was is het later gewoon een rock album. FAVO: These hands

Wat een klassieker is dit zeg. Het enige punt van kritiek dat ik kan hebben op dit album is dat het iets te lang is, sommige nummers komen niet zo lekker uit daardoor. Dat is ook een beetje zonde vooral omdat de rest zo ijzersterk is. De disstrack naar Nas op Takeover, de klassieke productie van Kanye op nummers als IZZO en Heart of the City, DIE Em verse op Renegade... Dit album heeft zo veel klassieke momenten, als iemand zich afvraagt waarom Jay-Z nog altijd tot de GOATs in hiphop hoort, luister dan eenmalig dit album en je hebt je antwoord. Tijdloos. Ik kan dit album toch echt maar 1 rating geven, helemaal als je de extra tracks (Lyrical Exercise en Girls, Girls, Girls pt2) skipt. Dan heb je gewoon een meesterwerk, een blauwdruk zoals een hiphop album zou moeten zijn. FAVO: The Rulers back, Takeover, IZZO, U dont know, Heart of the city, Never Change, Song Cry, Renegade, Blueprint

Kregen we even een paar top albums achter elkaar, nog zo'n 80 te gaan en we hebben evenveel nonrock als rock albums! Beetje melodische hiphop, best wel een klassiek album. Als iemand niet van hiphop houdt is dit denk ik het eerste album dat ik zou laten horen, het is zo op de lijn van R&B/hiphop/Reggae. Instrumentals zijn simpel maar daardoor wel echt chill en niet gedateerd. Killing me softly with his song is angelic en echt top, maar godsamme luister alsjeblieft naar Family Business daarvoor. Het einde is letterlijk Lauryn Hill die al Killing me Softly begint te zingen maar dan begint over Killing a sample. Hilarisch, loev dit. Verder is het album heel erg R&B-ig en vind ik zelf eigenlijk Miseducation het betere album van de twee. Vind Lauryn Hill gewoon toch echt een stuk beter dan Wyclef en Pras. De No Woman No cry cover is natuurlijk echt bij lange na niet zo goed als het origineel. Dat is ook een klein beetje mn issue met dit album, het luistert prettig weg, maar het is toch heel erg een soort van interpertatie van betere artiesten/ al bestaande hits. Ze krijgen van mij 3,5 ster, da kan niet, hebben ze pech dat ik het deze keer naar beneden afrond. FAVO: Ready or not, Zealots, fu-gee-la, Family Business, Killing me softly with his song, The Mask

Heel moeilijk album om te reviewen. Dit is echt experimentele jazz, en maakt ook dat het echt lastig is om hier naar te luisteren. Er zijn stukken die geniaal zijn en stukken die ik nooit meer wil horen, ik heb geen favoriete nummers hier, omdat deze stukken telkens in hetzelfde nummer zitten en elk nummer complete chaos is en absolute stilte. Wat een reis was dit album zeg, ik moet ff bijkomen.

God, TT kan ook eigenlijk wel echt heel goed zingen he? Die stem man, als je er niet van houdt is dit album absoluut verschrikkelijk, maar ik kan er wel van genieten. Het is een beetje disco, beetje pop, beetje rock, maar vooral Tina. Die stem, geweldig, het is zo'n ziek herkenbare stem en ze gaat volledig los qua uithalen op dit album. En dat is ook eigenlijk precies wat ik wil. Ik kies hiervoor wel om alleen te luisteren tot 1984, alles wat daarna komt staat niet op de originele tracklist. Fuck man, Steel Claw rockt als een gek, en dat voor iemand die Rock haat. FAVO: I might have been queen, What's love, Show respect, Private Dancer, Let's stay together, Steel Claw

Soort best of van de Dire Straits lijkt het wel. Ben absoluut niet de grootste fan, maar deze versie van Money for Nothing is zo dik, echt complete stilte, tot die gitaar er volle bak inklapt. Dit bewijst maar weer eens, net als bij Sky and Sand, de langere versie is altijd de betere versie. Walk of life is natuurlijk een knaller Maar ho eens even, wat hoor ik daar?? Een saxofoon? Verdomme Dire Straits, dat is mijn zwakke plek! Dan lijkt het namelijk op Jazz en dan heb je me zoals te zien aan de gemiddelde rating van alle Jazz albums die ik tot nu toe heb gehad.. De muziek is sowieso lekker lang, alle nummers duren lang maar niet op een vervelende manier, soort progrock achtige shit dit. Ik ben er eigenlijk best wel enthousiast over! Het album heeft ook maar 9 nummers, perfecte lengte als je het mij vraagt, kan iemand dit aan Drake/Beyonce uitleggen? Ride across the river is wel echt belachelijk saai trouwens.. Eigenlijk alle 3 de nummers tussen Ride across the river en One world. Zijn alle 3 gewoon super trage rock achtige nummers die niet echt de aandacht vasthouden. Waar ik eerst de zanger best wel prettig vond, vind ik m nu dan ook meteen een beetje irritant. Brothers in Arms is dan wel weer heel mooi. FAVO: Money for nothing, Walk of Life, Your latest trick, Why worry?, Brothers in arms

Album is lekker kort. Niet de grootste country fan, maar dit is voor een half uurtje prima te doen hoor. Favoriet is absoluut I'll be your fool, vanwege de lekkere voice crack die Joe hier er de hele tijd in gooit, verder klinkt het allemaal redelijk hetzelfde. Honky Tonk is natuurlijk een fantastische naam al, dus dar krijg je van mij een sterretje extra voor. Nee maar echt, dit is een album wat me geen seconde verveelt, omdat het zo bizar kort duurt. Country is eigenlijk een soort tiktok muziek voor rednecks, change my mind! FAVO: I'll be your fool, Fingernails

CLASSIC CLASSIC CLASSIC Ik vind zelf stiekem Good Kid, Maad City beter, maar dit is echt nog altijd top 5 albums van 2010s voor mij. Als je dit nog nooit hebt gehoord moet je dit gewoon aanzetten, er zijn weinig albums die zo impactvol zijn qua muziek, qua tekst, qua tijdsgeest. Kendrick Lamar is voor mij sowieso de allerbeste rapper op dit moment. Dat was hij na TPAB, dat was hij nog meer naar DAMN. en hij heeft zn positie verstevigd met Mr Morale & the big steppers. Er zijn hele essays geschreven over de teksten op dit album over alle dubbele en triple entendres. Maar zelfs als je dat buiten beschouwing laat is het ook gewoon nog een goed album om te luisteren. Echt insane als je het mij vraagt. Fuck it, ik wilde het eerst 4 sterren geven, maar eigenlijk kan ik geen matig nummer noemen op dit album, het heeft geen skips voor mij, dus dit moet gewoon 5 sterren zijn. Dan is GKMC wel 6 ofzo tegen dit tijd. FAVO: Alles. Misschien het minste zijn For Free? en For Sale? en dat zijn fucking interludes.

Ik ga heel eerlijk zijn, ik was echt hyped voor dit. Stevie wonder heeft een paar van de beste nummers ooit gemaakt, maar die staan niet op dit album zeg... Er staan nog steeds een paar knallers op het album hoor, zie de favo nummers, maar err is echt een hoop gewoon ontzettend saai op dit album.. Stevie heeft later toch echt wel betere albums gemaakt dit wel gewoon interessant zijn front to back. Jammer! FAVO : Livin for the city, Higher ground, Don't you worry bot a thing

Ik werd geforceerd om dit album te luisteren omdat ik vastzat in de file. Denk dat de woordkeuze al een klein beetje laat raden hoe blij ik daarmee was... Vond On the beach echt top, maar dit is veel meer de rock kant op, en daar kan ik niet zo veel mee. Ben wel echt een veel grotere fan van On The Beach en de meer folky Neil Young dan deze die meer de country/rock hoek in zit. Vond OVer and Over wel een lekker nummer, maar het overgrote deel vond ik maar meh, dus dan is het cijfer daar dan ook naar. Zo ben ik dan wel weer he. FAVO: Over and Over

Het is een beetje rockey, beetje country, beetje folk achtig? Ik heb eerlijk waar geen idee waar dit album in valt, welk genre. Wat ik wel weet is dat er af en toe wat fijne nummers in zitten, het opzich prettig weg luistert maar dat het niet een blijvende indruk op me maakt tot nu toe. Loev de mondharmonica op een aantal nummers, zijn toch altijd leuk om ff mee te pakken. Het album heeft een aantal hele fijne nummers, maar met in totaal 16 nummers voelt het voor mij toch te lang. Het duurt maar 53 minuten in totaal, maar dat is niet lang genoeg om altijd de aandacht er bij te houden. Grappig dat een nummer als Shadow of the sun juist wel mn aandacht pakt ondanks dat het een crazy 7 minuten lang is in totaal! Ik denk dat omdat er sommige hele nice nummers zijn en een aantal flinke duds ik uiteindelijk uitkom op een 3/5, gewoon een prima album. Is het een absolute must listen? Voor mij niet perse, maar je zal je ook niet irriteren ofzo. En dat is soms ook wel eens fijn. FAVO: Wild Wood, all the pictures on a wall, Foot of the mountain, Shadow of the sun

Hmmmmmmmmmmmmm Dit is voor mij echt een soort prototype standaard rock. Met andere woorden, hier gebeurt weinig spannends, de muziek is ok I guess, de teksten springen er niet uit en elk nummer klinkt vrijwel hetzelfde. Is er dan niets waar ik echt blij van word bij dit album? Ohnee hoor! Het duurt namelijk maar 36 minuten in totaal! Daarnaast irriteer ik me er ook niet echt aan, maar je kan mij echt niet vertellen waar het ene nummer begint of ophoudt of dat 1 nummer echt zo bijzonder is. Weet je wat het is? Different strokes for different folks, I guess... FAVO: Last Nite

Minder goed dan het vorige album van Bruce wat een soort greatest hits compilatie bijna was. Gelukkig blijft de basis wel het zelfde: Bruce heeft een hele chille stem en de nummers klinken echt prima. Maar waar ik bij het vorige album echt meer kende en die nummers dan ook nog een steengoed vond, vind ik op dit album alles iets meer in elkaar overlopen. De echte knallers ontbreken en dan kan ik niet anders dan concluderen dat het hele album gewoon een prima is. Niet een geweldig, maar gewoon prima. FAVO: Jungleland

Dit album is bizar, technisch perfect en ontzettend vooruitstrevend. Dat zijn de complimenten, want heel eerlijk: Ik vind het ontzettend saai om naar te luisteren. Helpt natuurlijk niet dat het album een uur en een kwartier duurt, maar ookd e nummers an sich zijn lang. De gitaarsolo's zijn dominant aanwezig, maar ik verveel me toch kapot tijdens deze solo's. Het zijn de laatste 2 nummers die het album een sterke afsluiter geven. Ik schaam me bijna hiervoor, ik geef het in totaal een 3. Ik geloof meteen nogmaals dat dit technisch zo goed is, dat weet ik niet. Maar puur mijn beleving zou ik dit album niet snel nog een keer luisteren, dan zet ik wel gewoon de laatste 2 nummers aan dan heb ik naar mijn mening het beste van het album te pakken. FAVO: All along the watch tower, Voodoo Child

Wat een kut muziek is dit zeg. Ik wil hier eigenlijk geen woorden aan vuil maken; The Mothers of Invention? Je moeder zou zich moeten schamen. Als dit inventief is, laat dan alles maar zoals het is, de muziek is ontzettend saai, de teksten zijn gewoon kut. Meerdere nummers worden gewoon geëindigd met een schreeuw, er zijn sowieso meerdere punten op dit album waar een random gil of schreeuw in zit. Zit er nou een kazoo op dit album? Maar dan niet op 1 nummer, maar de kazoo is een van de belangrijkste instrumenten van dit album, HOE DAN!? Dit hele album voelt als een parodie op muziek, alsof er alles aan gedaan word om het zo onluisterbaar mogelijk te maken. De stukken die ok klinken moeten verpest worden door raar geschreeuw op de achterkant. Denk je dat deze band geld betaald heeft om op deze lijst gezet te worden? Ik denk dat ik Stockholm syndroom begin te begrijpen, na de 10e kazoo solo kan ik niets anders doen dan lachen. Wat een ontzettend dom album is dit zeg. Dit album is een parodie op muziek, dat is mijn conclusie. Is het goed? Nee, maar misschien hoort dat want het is een parodie. Ben ik blij dat ik dit heb gehoord voor ik doodga? Ja, ik waardeer alle andere muziek opeens een stuk beter. FAVO: Motherly Love(die kazoo solo, hou op met me), Wowie Zowie

YES JAZZ! Klinkt heel erg fijn, geef me een trompet of saxofoon en ik ben gelukkig joh. Ik haat het dat ik zo basic ben, maar het is wat het is. Take Five is een super bekend nummer! Heel vet, wist nooit van wie dat nou was. Ik vind dit lieve jazz, is dat een ding? Het is gewoon heel liefelijk ofzoiets. Vibe het wel, past goed bij de dag en gewoon nice om je ogen een beetje bij te sluiten. Het sterke punt is ook dat het album lekker kort is en dat je je niet gaat vervelen wat bij langere albums nog wel eens gebeurd. Het is een echt lekker album, met een paar echte top nummers zoals Take Five, maar qua jazz albums heb ik iets betere gehoord. Toch is dit voor mij een essentieel zomerjazz album, cocktail er bij en lekker genieten van de 3 zonnestralen die Nederland biedt. Op het moment regent het, dus kan ik het album denk ik niet volledig waarderen. Gaat zeker innde zomer queue! FAVO: Strange Meadow LArk, Take Five

Huh? Hiphop? Geen rock album? Dit kan niet kloppen?? Ik ken Arrested Development eigenlijk niet, alleen de uitstekende serie, maar vind het wel nice! Het is wel echt gedateerd, en ze doen me een beetje denken aan een minder funky Tribe Calls Quest. Dat is opzich best een compliment, want funkier dan ATCQ kan bijna niet he. Vind de eerste helft van het album een stuk minder dan de 2e helft van het album. In de 2e helft zat ik er zelf een stuk lekkerder in ofzo, dan werken de beats voor mij een stuk beter, waar het eerste stuk misschien meer politiek gedreven is? Eerste helft van het album doet me sterk denken aan Public Enemy, niet in de laatste plaats door het vele gebruik van BROTHERS AND SISTEEERS. En ik ben niet zo'n hele grote fan van Public Enemy. De 2e helft deed me juist meer denken aan A Tribe Called Quest, dus meer funky, meer dansbaar en gewoon meer vibey, word ik gewoon een stuk vrolijker van. Misschien ben ik wel te wit om de politieke boodschappen te begrijpen die ongetwijfeld op de eerste helft meer zitten. FAVO: Mr Wendal, Fishin 4 religion, U, Dawn of the Dreads, Tennessee

Dit is echt, vanaf nummer 1, het meest country album ooit. En dan bedoel ik niet dat het over trucks, whisky en honkeytonks gaat. Dit is een western country album, hoe fijn is dat? Maar het is niet pure country? 160 acres klinkt juist heel zomers, bijna als een soort eiland lied? De nummers zijn allemaal echt super sfeervol en Marty is ontzettend duidelijk in waar de nummers over gaan. Het is echt stokoud, en ik zal dit waarschijnlijk nooit meer luisteren, maar mocht je ooit zin hebben in een soort Country/Western audioboek dan is dit album eigenlijk best wel een aanrader. FAVO: Big Iron, They're hanging me tonight

Hoeveel zelfvertrouwen moet je hebben om een album Birth of the Cool te noemen? En hoe vet als je dan ook nog eens gelijk hebt? Los daarvan, ben ik eerlijk gezegd niet de allergrootste fan van Cool jazz als een genre. Het is wat rustiger en wat 'saaier' naar mijn mening dan andere vormen van jazz. Dat is bij dit album dus ook een beetje. Sowieso is het een compilatie, wat bijvoorbeeld Kind of Blue niet is en waardoor dat album ook veel beter in elkaar overvloeit in tegenstelling tot dit. Daarentegen zijn er echt nog heel veel nummers die top klinken, maar ik ben wel minder weggeblazen( ha ha snap je? ) dan bij vorige jazz albums. FAVO: Jeru, Boplicity, Israel, Rouge

Het is meer een rockig/britpoppig album. Nu gaan daar normaal natuurlijk de vlekken van in mn nek staan, maar ik wil het wel een eerlijke kans geven! Moet zeggen dat ik het album redelijk trek! er zijn zelfs een paar nummers best wel mooi(Zie de Favo's ) Die nummers die heel rustig en stil eindigen, vind ik oprecht best wel vet gedaan. Zou ik dit album nog eens luisteren? Nee absoluut niet, daar vind ik het album over zn geheel toch nog te standaard voor en springt er te weinig echt uit, maar ik ben echt positief verrast en vind het een voldoende. FAVO: Moving, Pantomime Horse, The Next Life

Ok, dit is dus wel echt bagger. Ontzettend saai album waar echt vrijwel niets gebeurd. Elk nummer gaat in de ander over, maar dan wel op de meest oninteressante manier ooit. De zanger heeft echt een ontzettend zeikerige stem waardoor ik me actief irriteer. Hij klinkt een beetje als iemand die al te veel op heeft en eigenlijk niet meer zou moeten zingen maar toch niet bij de karaoke microfoon weg te slaan is... Ik snap echt totaal niet waarom dit in de lijst staat, is het om aan te tonen dat soms een zanger gewoon écht niet kan zingen en dat het heel erg dapper is dat ze dan alsnog het album uitbrengen? Dit komt voor mij echt niet boven 'middelbare school musical' zanger uit, hij klinkt vermoeid, verveeld en ongelooflijk zeikerig. Ik begin me nu, BIJ NUMMER 4 AL GOVERDOMME, ontzettend te irriteren aan de zanger en het album. "It won't destroy you, but it will destroy meeeee" is van toepassing op dit album, want ik overweeg nu zeer sterk om maar gewoon te springen. blegh. Ik vind het ergens een beetje sneu om dit een 1 te geven want opzich is het instrumentaal best ok. Het is alleen jammer dat ze de meest zeikerige zanger aller tijden hebben en dat hij HEEL ERG de frontman is... Maarja, misschien leren ze er dan wat van! Oh trouwens, Race for the Prize is een prima nummer, het is grotendeels instrumentaal dus dan hoor je de zanger wat minder.

Nou, dit is tenminste echt een ander album dan de meeste! Het is een soort Afrikaans jazzy album, laat het de Havermelkelite niet horen! Want dit is toch eigenlijk de echte Ethiopian Jazz ipv dat spul van Spotify. Heel erg relaxed, heel erg vibey, ik kan dit eigenlijk altijd wel waarderen. De zang versta ik natuurlijk helemaal niets van, maar loopt eigenlijk continue volgens het kenmerkende vraag-antwoord wat je vaak ziet/hoort in meer Afrikaanse muziek. Daarbij gepaard en instrumenten die natuurlijk totaal niet westers zijn, tot je de gitaar hoort die erbij zit. Maar eigenlijk past het perfect zo, het is een beetje zomers, het is heel erg vibey en ik vind het eigenlijk gewoon best wel lekker om te luisteren. Met 1 uur duurt het me net ff te lang, maar de nummers die me pakken zijn wel echt leuk! Alles bij elkaar is het gewoon een prima album wat echt eens wat anders is, het is niet wereld schokkend en ik heb het idee dat ik leukere albums in dit genre ken, maar misschien is dat mijn onwetendheid! FAVO: Bonde, Gomni

Dit is van die ontzettende hairmetal achtige muziek. Ik kan het wel waarderen. Het is suuuuuuuper cheesy, maar werkt daarom ook wel. Je proeft zeg maar de haarlak. Is dit wereldschokkend? Nee. Word ik gelukkig van volwassen mannen die een nummer schreeuwen en opscheppen over hoe 'duivels' ze zijn? Nee niet echt, maar qua cheesiness valt dit echt een beetje in de hoek van ZZ Top. Run to the hills is ook echt een banger, de rest vind ik wel wat minder, met als dieptepunt de 2 nummers na Run to the hills. Das echt bagger. Alles samen is dit vermakelijk, duurt eht lekker kort en ook nog wel geinig. 🤘🏼 ofzoiets, ik kan dit verder ook niet. FAVO: The Prisoner, Run to the hills

Een keer weer echt iets anders! Heb het idee dat er weinig pop albums op deze lijst staan, het is toch eerder pop-rock achtig. Benieuwd wat Lorde brengt, ken haar debuut album een beetje. Zou die er ook in staan? Merk dat ze heel erg haar eigen stijl heeft, met een beetje het fluisterzingen wat Billie Eilish later perfectioneerd hier ook al aanwezig. Hard Feelings/Loveless doet me een klein beetje denken aan Flume qua instrumentals. Best wel vet. Vind het album sowieso heel dik instrumentaal, vind het daardoor ook jammer dat de teksten/Lorde me niet zo pakken. Tot de 2e helft van het album. Daar staan voor mij de sterkere nummers in (Supercut, Writer in the dark) Er zitten een paar hele mooie nummers op dit album, maar oo best wel wat matige filler. Ik kom lekker middelmatig weer uit! FAVO: Green Light, Hard Feelings/Loveless, Writer in the dark, Supercut, Perfect Places

Dit swingt echt bizar hard. Een soort Afrikaanse jazz plaat, gaat alle kanten op. Nummers zijn lang, maar elk nummer eindigt in een soort volle swing vaart, super leuk en vermakelijk. Wel jammer dat nummers vaak wat rustiger en ingetogen beginnen voordat ze echt los komen. Dat leidt bij mij toch ene beetje af en zorgt dat ik niet altijd de volle aandacht er bij heb. Maar als we dan losgaan, dan gaat het ook echt hard als je het mij vraagt! Sowieso complimenten, de laatste tijd zijn de albums weer best wel verrassend, dit is ook het 2e afrikaanse jazz album in een week tijd? Als elk nummer de hele tijd was zoals elk nummer eindigt was dit misschien 5 sterren, maar omdat de beginstukken vaak wat relaxter zijn kom ik uit op 4. Sprak ik maar beter Frans... Als voorbeeld van een nummer dat echt los komt: luister naar Port Monnaie en dan vanaf minuut 4 ongeveer gaat het helemaal los terwijl het daarvoor een vrij rustig nummer is. Maar goed, ales bij elkaar; lekker album, pure vibes, lekker eens wat anders. FAVO: Papa Bonheur, Desespoir(2e helft), Qui Cherche Trouv'e, Porte Monnaie

Heel depressief album? Super moody, met ontzettend trage instrumentals en een zanger die de lyrics er uit huilt als het ware. Niet helemaal de vibe waar ik op dit moment voor ging eerlijk gezegd. Wel een ontzettend bekend album, dus dat is altijd interessant om te checken. De vocals worden een soort van weggedraaid, waardoor de focus meer op de muziek ligt. Best wel bijzonder hoe ze dat hebben gedaan! Vind wel dat alles heel erg hetzelfde klinkt en ondanks de korte runtime het album gewoon best wel een beetje saai word. Heb dit album ook iets van 4 keer gestart, omdat ik telkens toch echt liever iets anders deed. Ik snap dat dit een super belangrijk en invloedrijk album is, het is gewoon alleen echt niet mijn smaak. FAVO: Division, Shadowplay

Bangers, bangers, bangers. Dit is echt een beetje het best of album van Stevie. Nadeel: De beste man heeft heel veel hele goede nummers. Waarom is dit een nadeel denk je nu vast? Omdat dit album een uur en 45(!!!!!!!!!!!!!) minuten duurt. Bijna 2 uur!?!?!??! En dan denk je dan pak je alleen de normale versie... MAAR DAT IS DE NORMALE VERSIE Stevie wat de neuk ouwe... Het zijn bangers hoor, begrijp me niet verkeerd. En ik verveel me niet, maar na een uur Stevie, wil ik toch ook wel eens iets anders! En toch... En toch is dit album gewoon puur vuur. Toch zijn de nummers die niet als favo gemarkeerd zijn allemaal echt lekker. Ze zijn gewoon net niet favo'tjes. Toch is Pastime Paradise iconisch, zelfs al is Gangsta's Paradise nog iconischer. De hits kennen we natuurlijk allemaal al(Isn't she lovely staat pas op disc 2 he, craaaazy) Maar toch raad ik je absoluut aan als je dit album nog nooit helemaal hebt geluisterd, doe het een keer. Nummers als Knocks me off my feet en Summer Soft zijn echt geweldig en verdienen meer aandacht. Maarja, het is voor mij geen 5 sterren album, daar is het toch echt net ff te lang voor. Wel een fantastisch album en absoluut een aanrader voor iedereen die kan genieten van Stevie's hits. Oftewel iedereen die ooit op een feest is geweest waar een band speelde. FAVO: Have a talk with god,Contusion, Sir Duke, I wish, Knocks me off my feet, Pastime Paradise, Summer Soft, Isn't She Lovely, As

Ok, zonder dat ik deze band kende of wat dan ook was ik bij het begin van Southbound er van overtuigd dat het 'The Boys are back in town' was. Blijkt ook een nummer van hun te zijn. Ik vraag me altijd een beetje af wie bepaalt welk rock album er wel en welke er niet in moeten. Want ik heb sterk het vermoeden dat er gewoon 800 rock albums gekozen zijn en dan daarnaast alleen het aller aller aller aller aller beste van andere genres. Dit album is ook prima. Maar gewoon alleen prima eigenlijk. Album duurt verder gewoon veel te lang. Thin Lizzy is niet interessant genoeg voor een uur en een kwartier. Nummers lopen heel erg in elkaar over. Ik heb een heel groot 'het zal allemaal wel' gehalte. Muziek zal best prima zijn, maar Thin Lizzy zal me verder echt aan mn reet roesten. FAVO: Dancin in the moonlight, The boys are back in town

Het is buiten 27 graden. Wát een perfecte dag om dit album te luisteren zeg. In de winter werkt dit album gewoon minder goed, ook al vind ik wel dat echt goede muziek je automatisch in de goede sfeer/mindset kan krijgen. Heb dit album al eerder meerdere keren geluisterd maar deze zetten we natuurlijk graag nog een keertje aan! Zwak voor internationale albums, en dit is natuurlijk een latin klassieker. Bijna iedereen heeft Chan Chan wel eens voorbij horen komen, en met goede reden. Het zijn heerlijke nummers. Maaaar; het is wel allemaal redelijk hetzelfde. Er gebeurd niet wereldschokkend veel in het uur dat het album duurt. De nummers zijn inwisselbaar op een bepaalde manier, hoezeer ik hier ook van houd en het zal weinig mensen uitmaken of je Dos Gardenias aanzet of El Cuarto de Tula. Sommige nummers zijn met bijna 8 minuten mij ook even te lang. Maar over het geheel is dit een super sfeervol album, wat perfect de Cubaanse muziek pakt en laat zien. Een soort best of voor Cuba eigenlijk! Ook is de eerste helft van het album duidelijk de betere helft, na ongeveer Candela is het echt een stuk minder, maar dat kan er ook mee te maken hebben dat ik er tegen die tijd ook een klein beetje klaar mee ben. Maar: lekker album, lekker zomers, lekker man. FAVO: Chan Chan, De camino a la vereda, Dos Gardenias, El carreto, Candela

Versta er geen kloot van. En heb nou niet echt het idee dat ik er echt iets aan mis. Dit album is als je 'edgy' googled denk ik, dus ik denk dat Lenny Kravitz zijn album hierop gebaseerd heeft. Nee ik vind dit album niets. Het is niet slecht of dramatisch, maar het is gewoon saai en nietszeggend. Ik kan hierna even geen scheurende gitaren of schreeuwende zeikerds meer horen.

"Mom can we get the Beatles?" "We have Beatles at home" Beatles at home: Als niet grootste Beatles fan is dat al licht zorgwekkend. Vind er dus niet heel veel aan, ga wel kapot om het vele gebruik van het flanger effect. Duidelijk dat dat toen nog een nieuw en interessant effectje was, waar het nu meer een kermis effectje geworden is. Super psychedelisch en dromerig album, klinkt wel geinig. Niet super bijzonder. Maar Moog Raga is een bad trip in een nummer, klinkt ook niet meer nice. Triad is hilarisch, stelt die guy nou gewoon voor om maar als trio verder te gaan? Geweldig. Maarja, het is een prima dromerig album, met een paar absolute dieptepunten zoals Moog Raga. Kom ik uit op 3 sterren. Toch iets minder aliexpress Beatles dan ik aanvankelijk dacht. FAVO: Tribal Gathering, Triad

Wtf? Is dit The Rolling Stones go country? Wie vroeg hier om? Wie vond dit nodig? Het is soms country, soms blues, soms weer old school rock 'n roll Het is vooral een zooitje. Nee, dit is echt een voorbeeld van blijf alsjeblieft bij je leest. De persoon die ooit bedacht dat de wereld dit nodig had..? Eerste nummer is wel lekker, dat geef ik meteen toe. Midnight Rambler is ook echt een leuk nummer, maar verder vind ik te veel matig uitgevoerd. Ben ook niet de grootste fan van Micks stem op deze nummers, binnen de rock past die toch een stuk beter FAVO: Gimme Shelter, Midnight Rambler

Muziek is vast en zeker prima. Het is gewoon heel erg niet mijn genre dus ik verveel me ontzettend. Heel erg oude muziek, en dat mag allemaal, maar ik word hier niet heel erg warm van. Beetje zeikerig ook op zn tijd. Dit zal voor die tijd vast ontzettend vernieuwend zijn geweest, maar nu vind ik het vooral saai. Ik heb hier ook geen favoriet nummer in ontdekt, maar vind het niet actief kut. Oftewel, 2 sterren, geen 3.

Uhm ok Nóg een live album? Maar hey, wel een jazz live album, dat scheelt weer! Duurt wel ff rustig 2 uur, de tandjes... Holy bef, rustig ff een 5 minuten durende intro van de MC. Houdt je bek man, jezus... Ik hou écht echt echt echt echt echt niet van live albums. Heel soms voegen ze wat toe, maar het overgrote deel is de recording niet zo goed, is het publiek irritant aanwezig of, en dat is wel voor het eerst(kudos!), is er een presentator aanwezig die zo nodig na elk nummer een woordje moet doen... AAAAAAAAAAAAARGH De muziek zelf is overigens echt fijn, maar de matige recording in combinatie met de lengte en het continue geouwehoer ertussen zorgen ervoor dat ik dit gewoon niet een hoog cijfer kan geven... Dus dit word een van mn laagste jazz albums, wel nog steeds 3 sterren, want het is gewoon goede muziek! FAVO: pt 2. Blues to be there, pt 3. Newport Up, Diminuendo in Blue

Dit album is gewoon pure fun. Een beetje een rock poppy album, wat kan dat soms lekker zijn! Dit is absoluut geen grens verleggend album, al is het makkelijk te vergeten dat dit echt een oud album al is. De hits van Blondie, buiten Call me dan, staan hier ook nog eens op. Het album duurt precies lang genoeg als je de Live versies weglaat. Ja, ik vond dit een lekkere weekbreker! FAVO: Hanging on the telephone, One way or another, 11:59, Will anything happen, Heart of Glass

Een simpel, fun pop-rock album. Het is een beetje jammer dat deze meteen na het Blondie album komt, ik denk dat ik m anders meer had gewaardeerd. Nu vind ik het nog steeds een vermakelijk album, maar niet heel veel meer dan dat. Het is leuk, het is vermakelijk, de muziek is vrolijk en er staan een paar hits op. Gewoon een lekker album, het hoeft niet altijd heel veel meer te zijn! FAVO: Our lips are sealed, Lust to love, We got the beat, Fading Fast

Ok,ik zou een pest hekel moeten hebben aan dit album, want veel Britser en rockeriger dan dit ga je ze niet krijgen. Maar ik vind dit echt prima te pruimen zeg. Ik heb het idee dat er zo veel plezier in dit album zit, de muziek is fun, de teksten lijken niet zo sterk, maar worden(denk ik) met zoveel plezier gebracht dat ik het echt prima te handelen vind. Een heel nummer over Australië, een van mn favoriete nummers over Austalië sinds Down Under! Met bijna een soort jazzy outro van 3 minuten!! Ze weten me wel te pakken zo zeg, erg slim! Niet alles werkt even top(is dat nou een kazoo op She's bought a hat like princess Marina? ) Maar het grootste deel klinkt echt top. Dit is voor mij hoe een rock album moet zijn, veel tempo wisselingen, beetje fout en gewoon veel lol in de muziek. Maar misschien komt het ook een klein beetje doordat ik dit vrijdagmiddag luister, vlak voor het weekend begint. Hebben ze mooi mazzel mee dan. FAVO: Victooooooooria, Drivin', Brainwashed, Australia, Shangri-la, Nothing to say

Wat een verschikkelijke stem heeft de zanger van deze band. Een soort midden van schreeuwen en zeiken, het is echt dramatisch. Dan kan het instrumentaal nog zo vet zijn, wat het ook al niet is, maar dan word ik hier gewoon niet vrolijk van. Album duurt fucking 2 uur. doe normaal. Wie wilde dit? Dit album voelt als de blauwdruk voor edgy tieners die dan dit heel hard aan hebben terwijl ze denken aan alle wreedheid op de wereld die uiteindelijk heeft geleid tot dat ze niet op hun computer mogen na 10 uur s avonds. Houd. je. bek. Het is niet zo erg. FAVO: het moment waarop ik me realiseerde dat het was afgelopen.

Schijthekel aan Blur. Ik ken Clint Eastwood( Duh) en dat is een banger, makkelijke om in te vullen op het lijstje FAVO. Maar hoe de rest zich verhoud?? Best wel goed! Er zitten veel invloeden van hiphop in deze muziek en zelfs af en toe een soort jazzy stuk. Het is een soort mix van genres die ik los best wel gaaf vind! Er zittenook wat mindere stukken in, zoals bijvoorbeeld het punk rock of grunge nummer halverwege het album, maar grotendeels vind ik het heel erg vermakelijk en gaaf! Latin Simone is een curveball trouwens. Wat een ontzettende crazy plaat op dit album. Als die goos nou deze energie meenam naar Blur, misschien dat ik me dan niet kapot verveelde tijdens die albums! FAVO: Tomorrow Comes Today, Clint Eastwood, Man research, Double Bass, Rock the house,19-2000, Latin Simone

Dit is een album. Het is een rock album. Het is niet een vervelend album. Het is ook geen heel goed album. Het is gewoon een prima rock album. De grootste verassing is dat er een zangeres is en geen zanger. Dat vond ik een leuke afwisseling. Meer kan ik niet echt zeggen over dit album. Het is een rock album, met een zangeres(wel een met een hele goede stem), het klinkt prima, niet wereldschokkend, gewoon prima. Joe. FAVO: The wait, Private Life, Mystery Achievement

Hahhahahaha wat de fuck is dít!? Worst band in the world word gesampled door J. Dilla, denk meteen ook dat dat hun grootste acomplishment is want verder is dit vooral een soort bizar album. Ze doen gemiddeld 5 genres per nummer en niet alles slaagt. Integendeel, meer slaagt niet dan wel. Maar ik vind het wel echt fucking hilarisch. Als je 5 minuten hebt, luister dan even naar Hotel. Wat de FUCK is dit??? Er zitten opera elementen in, er zitten reggea elementen in, er zit pop in, er zit rock in. Ik geloof meteen dat de makers ontzettend veel plezier hebben gehad aan dit album, het is een soort idiote all you can eat geworden. Meteen ook een issue; all you can eat is toch vaak alles een beetje meh, en dat is hier ook het geval. Nergens springt er iets echt uit, het klopt allemaal niet helemaal. Maar het is wel een hilarisch album. Ik ben echt aan het twijfelen hier, het is gewoon niet heel goed, maar het is wel echt vermakelijk. Ik kies hier uiteindelijk voor een lekkere 3 sterren. Mooi in t midden. FAVO: The wallstreet shuffle, Hotel

Wat krijg je als je het brein achter A tribe called quest een solo album laat maken? Degene die voor een groot deel verantwoordelijk is voor de beats en een groot deel van mn favoriete verses? Dan krijg je The Renaissance. Fantastisch, dit is echt een hiphop album dat vibet. De bass is vaak moddervet, de lyrics van Q-tip zijn heerlijk, zijn stem is sowieso echt geweldig en de features zijn echt perfect hierop aansluitend. Het beste voorbeeld hiervan is naar mijn mening Life is better met de Norah Jones feature. Dat is echt hiphop in optima forma. De productie van Q-tip laat de vocals echt shinen, zijn verse is een soort positieve opsomming van alle collabs door de jaren heen. Het laat dit album bijna perfect zien wat het is: Een soort positief laid back hiphop album. Is het perfect? Nee, sommige nummers zijn een beetje saai en daarom krijgt het niet de perfecte score, maar god je maakt sowieso geen slechte keuze als je dit album aanzet als de zon schijnt of gewoon als je wat relaxte hiphop wilt horen. FAVO: Won't trade, Gettin up, We Fight/we Love, Move, Life is better, Believe

Super vibey album, de zon schijnt, echt perfect weer voor deze muziek. De eerste 4 nummers vond ik echt geweldig en ik dacht dat we misschien een 5 zouden hebben. Helaas valt dit album van een klif bij nummertje 5, die is gewoon saaaaaai. 6 ook... Waardoor ik niet op 5 sterren uitkom, dan word het 4 sterren voor de eerste 4 nummers. Dusja, eerste 4 nummers zijn super vet, echt 5 sterren waard, de laatste nummers zijn zeer matig, dus dan kom je uit op 4 sterren! FAVO: Black Cow, Aja, Daecon Blues, Peg

Echte classic, die old school hiphop/Wu Tang sound. Heel vet om te horen, kende dit album niet van GZA. Maar je hoort echt de classic Wu-Tang sound, natuurlijk ook door een paar features. Oldschool hiphop op zn best naar mijn mening. Het kakt iets in halverwege, maar verder is dit een must listen als je van hiphop houdt, en wie doet dat nou niet toch? FAVO: Liquid Swords, Duel of the iron mic,, Gold, Cold world, 4th chamber, Shadowboxin, BIBLE

Na 3 dagen op rij 4 sterren ben ik natuurlijk heel benieuwd of de streak doorgaat! Nou nee... Heb je ooit gedacht 'Leuk nummer dat Lost in Music van Sister Sledge, maar ik ben liever depressief tijdens het luisteren daarnaar' nou dan heb ik dé cover voor jou hoor! Waarom iemand die cover zou willen? Weet ik veel. Misschien is iemand zo punk dat diegene het origineel niet kent? Het nummer is hartstikke leuk, maar er is geen enkel universum waar ik er voor zou kiezen om de versie van The Fall te luisteren ipv elke andere versie. Maarja, das Punk/rock muziek he, matige muziek en dan maar zeggen dat het anti-establishment is. Ofzo. FAVO: Its a curse? Als die zanger tenminste eens zn bek houdt. (Geld voor alle nummers eigenlijk, muzikaal is het best wel nice, maar die zanger is echt een fucking drama...)

Protection is echt een prachtig nummer, super trippy, super moody en gewoon een en al schoonheid. Als het album zo aftrapt dan heb ik op zn zachts gezegd ontzettend hoge verwachtingen! Mijn god, het is echt een ontzettend trippy heavy album. Niet heel gezellig, maar ook echt niet vervelend! Veel nummers die echt nice zijn, maar ook een hoop wat maar een beetje voortkabbelt en zelfs lichtelijk saai is. Jammer, maar he, niets aan te doen! Het album is wel echt prima te doen, maar het ontstijgt prima helaas niet. Wat overblijft is vooral het titelnummer en Spying Glass, die zijn geweldig! Ik ben wel steeds meer ervan overtuigd dat voor ene goed triphop nummer je een vrouwenstem nodig hebt, dat scheelt echt zoooooveel! FAVO: Protection, Three, Spying glass, Sly, Heat Miser

I hate Kanye West, he's awesome.

Pfff, wat een slaapverwekkend album zo in de vroege ochtend... I know its over heeft de zanger bijna klagend/ huilend zingend, en dat zorgt er nou niet voor dat de sfeer er lekker in zit. Ook niet een heel mooi nummer naar mijn mening. Dan vind ik frankly mr shankly veel vermakelijker, dat vind ik nog wel geinig namelijk! Vind de zanger totaal niet prettig om naar te luisteren. Zal vast volledig aan mijn smaak liggen, of het gebrek daaraan, maar ik vind het allemaal maar wat zeikerig en dromerig over komen. De instrumentals doen echt zwaar hun best en doen de heavy lifting op dit album, waardoor het uiteindelijk vooral een vrij nietszeggend album is met weinig nummers die er echt uitspringen. FAVO: Frankly mr Shankly, Cemetry gates

Een dag die ik niet aan zag komen: Ik vind dit een beetje een saai jazz album. Er gebeurt een hoop, sure, maar alle nummers duren tegen de 10 minuten aan en het voelt iets meer als background jazz dan dat ik hier vol door gegrepen word. Het is bij tijden vrij traag, al vind ik het soms juist ook weer funky? Ik denk dat dit technisch weer echt insanely indrukwekkend is, maar daar ontbreekt mijn muzikale kennis toch echt aan. Het luistert prima weg, op de achtergrond, maar ik zou niet snel een nummer kunnen aanwijzen dat er voor mij uitsprong. Nee, dit was gewoon een prima jazz album, maar niets dat er uit springt voor mij. Gewoon. Prima. FAVO: Unhome

Interessant album! Waar het vorige album van hen ( Dark Side of the Moon) echt super episch en bombastisch was is dit juist een veel kleiner album. Nauwelijks grote bombastische geluidsontploffingen zoals je op dat andere album hebt. Het resultaat? Een album dat soms bijna jazzy aanvoelt. En tsja, dan heb je me toch al snel he? Ik vind wel dat sommige nummers, voor zover je daar van kan praten, te lang doorkabbelen. Sowieso is het hele album vrij kalm en rustig. Ideale achtergrondmuziek dus naar mijn mening. FAVO: Wish you were here, Shine on you crazy diamond parts 6-390 ofzo

Een verrassend leuk album! Niet iets wat ik echt eerder had gehoord, doet me een beetje denken aan Paramore als in dat het rock-achtig is met sterke vrouwelijke vocals er in. Ik vind dit echt veel vermakelijker dan ik dacht, het is een beetje een rock-pop album. Vermakelijk, niet wereldschokkend. Ik zou het 3,5 ster geven. Dat kan niet, dan krijgen ze er 3, simpelweg omdat je met 4 sterren op mn profiel staat en ik natuurlijk niet kan hebben dat mensen denken dat ik alleen maar van garbage houd. FAVO: Onyl happy when it rains, Vow, stupid girl, Milk

Prima album, beetje rockig, paar leuke singletjes er op maar niet wereldschokkend en stiekem vraag ik me toch ontzettend af waarom dit album op de lijst staat. FAVO: Perfect Skin, Rattlesnakes, Forrest fire

Wat is dit een ontzettend saai album. Ik heb het idee dat het continue het zelfde nummer is met Beck als zeikend middelpunt. Het is net geen 1 want Paper Tiger en Lost Cause zijn nog wel interessant muzikaal gezien, maar verder is dit net zo spannend als een glas water. FAVO: Paper tiger, Lost Cause

Wat een interessant en best wel funny album. Teksten zijn ontzettend sterk met hits als "My girlfriend is in a coma, My girlfriend is in aaaa comaaaaaa" en "I wish you a unhappy birthday" Geweldig. Verder lekker nietszeggend,maar de humor zorgt er voor dat ze naar 3 sterren geupgrade worden. Mazzelpikkies! FAVO: Girlfriend in a coma, Unhappy birthday

Een nieuwe dag, een nieuw standaard rock album. Dit word echt een beetje genant. De afgelopen week zou als je het mij vraagt allemaal in 1 album passen. Het is allemaal nietszeggende rock. Ik denk dat The Afghan Whigs best wel eens heel erg pech kunnen hebben, want na 4 albums die vrijwel hetzelfde klinken ben ik er ook wel goed klaar mee. We snappen het: Rock is een belangrijk genre. Houden we dan nu alsjeblieft op met elke scheet van een rock band in deze lijst te zetten? Alsjeblieft? FAVO:

Veel leuker dan verwacht! Betekent dat we eindelijk weer eens een 4 krijgen? Oh nee zeker niet! Ik had echt 0 verwachtingen, maar dit album is eigenlijk gewoon de hele tijd "He is dit nou Brown Eyed Girl? Oh nee, het is net niet dat nummer en daardoor net niet zo leuk" Voordelen: Het is wel lekker bluesy en best wel lekker om op de achtergrond aan te hebben, maar als ik dit album nooit meer hoor ben ik daar ok mee. Als ik het nog wel hoor ook trouwens, zoals ik zei; het is echt een hele dikke prima. FAVO: Brand New Day, Everyone

Dit is het eerste album ooit met een instructie van hoe je naar het album moet luisteren. Helaas voelt het hele album daardoor ook een beetje zo: als een intro of blauwdruk van een muziekgenre in plaats van een daadwerkelijk album. De nummers zijn lang, gemiddeld een minuut of 10, en dan technisch heel ingewikkeld. Tenminste dat denk ik, mijn Sitar kennis is helaas beperkt, zelfs na de instructies. Het is wel een prima album voor op de achtergrond en de instructies zorgen bij mij tenminste op een lach. Ik waan me in India, en ik denk dat dat het hele doel was van dit album, dus ik ga het toch gewoon lekker een prima gemiddelde geven. FAVO: Dadra, Sindhi-bhairavi

Niet Engels, maar Mr Brightside is een fucking banger. Benieuwd of dit een nieuwe editie word van 'Bangin singles, jammer dat het album zo kut is' En helaaaaas, waar Mr Brightside en Somebody told me lekkerre nummers zijn, is de rest echt de meest vergeetachtige generieke pop-rock muziek die ik ooit heb gehoord... De tweede helft is dramatisch en het laatste nummer Glamorous Rock & roll is gewoon echt frustrerend. Ga iemand anders vervelen met deze muziek, ggelukkig hebben we de singles nog... FAVO: Mr Brightside, Somebody told me

Het is een lekker album, Frank's stem is zo fijn om naar te luisteren. Maar ook dit album komt voor mij niet boven een 3 uit. De hits zijn weer hits met een reden, verder kabbelt het wel heel erg voort. Jammer ook, omdat ik echt hoge verwachtingen had van Frank, maar helaas worden die niet waargemaakt. Zit ff in een muziekdip zeg, het is allemaal een 3 of soms een 2... Waar blijven de bangers? FAVO: You make me feel so young, You're getting to be a habit with me, I've got you under my skin

En we gaan weer door met de Midzomer! Weer een album waarvan ik denk "Goh, had ik dit nou echt niet willen missen?" Het is iets wat ik gehoord heb, het is iets wat soms best prima klinkt, maar ook wederom niet iets waar ik van roep "YES, WAT HEB IK DIT NOG NOOIT EERDER GEHOORD!!!!" Wel toegegeven, het is wel iets interessanter dan je zoveelste rock album. Maar goed, het heeft wat country invloeden en wat psychrock invloeden. Dat is meteen ook het spannendste dat ik er over kan zeggen. Prima album, ik ga het nooit meer luisteren. FAVO: No other, Strength of strings

Shiiiit, word ik dan toch een soort van fan van Steely Dan? Na Aja is dit album voor mij, eindelijk, weer eens een echt tof album! Het gaat redelijk alle kanten op, progrock is een beetje het overheersende genre, maar er zitten ook blues elementen, jazz elementen en dare I say een klein beetje country in! Alles bij elkaar is een meer dan vermakelijk album en EIN-DE-LIJK iets met een hogere rating dan 3 sterren. Het is wel nipt, ik zou het 3,5 sterren geven als het kon, maar dan hebben ze mazzel dat ik zo veel middelmatige schijt heb gehad, dan vind ik dit toch echt een stuk vermakelijker. Ik kan vooral de combi van stijlen waarderen, met jazz en rock als boventoon. FAVO: Rikki don;t lose that number, Any major dude will tell you, East St Louis Toodle-oo, Pretzel Logic, Monkey in your soul

Ik ben geloof ik zwanger geraakt door dit album. Mijn god, wat een pure sex is deze muziek haha. Super vibey, super trage R&B, echt een beetje de blauwdruk voor alle R&B van het jaar 00. Je merkt dat dit nog iets meer jazzy is en Maxwell heeft echt een geweldige stem. Wat een pure porno is dit album, echt geweldig hahaha Enig minpuntje is dat het een beetje inkakt in het midden en dat niet elk nummer even lekker is, maar ook de mindere nummers zijn nog steeds Smooth jams met een hoofd letter S. Godsamme, ik glijd van mn stoel hier, 4 sterren. FAVO: The Urban Theme, Ascension, Dancewithme, Whenever Wherever Whatever, Lonelys the only company, The suite theme

Ok, ik vind Sting dus echt solo fantastisch Maar Mother is echt een verschrikkelijk nummer en ik ben ook zeker minder van The Police dan Sting zijn solo werk... En dat is ook een beetje de conclusie van het album, het is allemaal een beetje saaïig. Ik verveel me eigenlijk en het kabbelt ook maar een beetje door, ik keek best een beetje uit naar dit album, omdat ik het solo werk juist best wel kan waarderen, maar ik denk dat dit toch een vrij saaie kennismaking is met The Police voor mij althans. En het nummer Mother haalt het helemaal onderuit, wat een verschrikking is dat nummer zeg! FAVO: Every breath you take dan denk ik toch? , King of Pain

Pencil Skirt is echt verschrikkelijk. Wat een ongelooflijk vies nummer, de zanger die in mn oor hijgt ook, godverdomme, ik ga hierna douchen maar dan niet op een vibey R&B manier. Common People is dan wel weer een prima poprock achtig nummer. Maar het grootste deel van dit album voelt als iemand met te veel eye liner op die in een donkere kamer zn beste vampierimitatie doet(Pencil Skirt, I Spy) en ik ben daar gewoon niet echt ready voor. Sommige nummers zijn geinig, ik vind de zanger gewoon een vies mannetje. 2/5 too edgy 4 me FAVO: Common People, Disco 2000

Een cover album? Ballsy, Sjonny Cash, ballsy! Jaaaaa de GOEDE versie van Hurt! Na eerder het album van NiN al gehoord te hebben waar hun versie op staat vind ik dit toch echt duidelijk de betere versie. Sowieso, de stem van Johnny is als een goede whisky, het breekbare dat op dit album te horen is past perfect bij de teksten en nummers hier. (Al moet ik wel zeggen dat hij Bridge over troubled water écht niet redt qua stem. Geen schande verder, maar hij mist wel echt de kracht daar. Hetzelfde merk ik ook met Personal Jesus. Daar heeft Johnny ook de 'pech' dat de Depeche Mode versie een stuk beter is. De mooiste nummers zijn de trage, lang gerekte, bijna minimale instrumentale begeleiding. Het album duurt me helaas net iets te lang, de laatste paar nummers zijn voor mij de minste van het album, maar alles bij elkaar ruikt mn kamer naar sigaar, whisky en voel ik me een jaar of 70. FAVO: The Man Comes Around, Hurt, Give my love to rose, I hung my head, In my life

Heel erg laidback hiphop album. De beats van DJ Premier zijn super nice, met veel scratches en fijne instrumentals. Dat gecombineerd met Guru zn laidback flow zorgt voor een heel chill album om weg te luisteren. Teksten zijn ijzersterk, beats zijn eigenlijk niet zo erg verouderd als je zou denken. tweede helft van het album kakt wel hard in en met 50 minuten vind ik dit album net te lang om mn aandacht er de hele tijd bij te houden. Maar grootste deel van dit album was keihard, de Preemo beats zijn naar mijn mening nog even vet als toen ze uitkwamen, dus is dit gewoon een zeer goed album. FAVO: Step in the arena, Execution of a chump, who's gonna take the weight, Check the technique, Take a rest

Nee, fijn, super joh, weer een of ander punk album... Wanneer komt men er nou achter dat punk alleen een excuus is voor slechte muziek? De recording klinkt slecht, maar goed he kan ook aan de leeftijd van het album liggen! Dus die geef ik ze nog. Maar als de zanger een slechte wolven imitatie doet op Get On Our Own, dan ben ik er toch echt wel een beetje klaar mee. 'Maar Punk gaat over fuck de establishment!!!1!!!' Prima, heb ik ook niets mee, maar moet het dan perse zo kut klinken? I don't mind klinkt best prima, en ik kan waarderen dat het pioneers zijn, krijgen ze een sterretje extra mee. FAVO: I don't mind

Ik word toch gewoon best blij van een pop album af en toe.`Is dit een technisch hoogstaand album? Geen idee, I just wanna have fun! Hoor ik nou wat early synthpop/wave daar by When You Were Mine? Lekker man! Outro van When you wre mine is wel erg meh. Nee dit album is een prettig pop-rock album. Ik vermaak me er prima mee en irriteer me eigenlijk nergens aan. Ik denk dat Cyndi zichzelf heeft gevolgd en gewoon is gegaan voor FUN! Ok Yeah yeah is echt een heel raar nummer, vind die weer wat minder, maar I'll Kiss You daarvoor was wel weer echt fun. Vooral belangrijk; een album van 'slechts' 40 mins, HEERLIJK! In totaal gewoon een lekker prima album, niets wereldschokkend! FAVO: Wat denk je zelf? Girls just wanna have fun!, When you were mine, Time after time, Ill kiss you

Een prima vermakelijk country album! Beetje poppy, dat wel, maar Dolly heeft een goede stem waar ik me niet snel aan irriteer. Lekker dik Amerikaans accent, het heeft allemaal wel een bepaalde charme. Met een half uurtje is het ook een lekker kort album, wat ik na bijna 300 albums op deze lijst altijd errrrrg kan waarderen. Vind ik dit 4 sterren waard? Nah, ik zou het niet afzetten als iemand dit aanheeft, ik zou er prima een uur of 2 naar kunnen luisteren, maar ik vind dit net niet spannend genoeg om er super enthousiast over te worden. Lekker prima country album, Dolly is een topper joh FAVO: Coat of many colors, Travelling Man, Early morning breeze

WTF IS SKUNK GODVERDOMME wat een nare opener, WIE vond dit nodig? Het is trouwens geen blues album, leugenaars... Eerder een matig rock album, met vooral scheurende gitaren, maar dan niet goed afgesteld en opgenomen? Telt dat? Dit neemt alles wat ik kut vind aan punk en tyft er dan distortion overheen. Wat een matig album... en dan staan er 35(!!!!!!!!!!!!!) nummers op dit album, ik heb het eigenlijk na 5 al gezien Heb gekeken en na nummer 16 ga je de bonus edition in, ze kunnen de tering krijgen, na nummer 16 ga ik iets anders doen met mn leven, wat een bagger is dit. Een explosion is het zeker, maar dan wel van het soort waarvan ik wil schuilen en hoop het nooit meer mee te maken.

The Pawpaw negro Blowtorch, wtf is deze muziek? Hoe experimenteel wil je het hebben?? Buiten dat is dit denk ik een van de meest vergeetachtige albums die ik ooit heb gehoord. Ik heb het geprobeerd, echt waar, maar buiten The PawPaw Negro Blowtorch(bizaarrre titel trouwens) is echt niets blijven hangen. Dat nummer ook niet, ik weet alleen dat ik het raar vond. Na een eerder Brian Eno album en een Roxy Music album kom ik tott de conclusie dat de beste man grotendeels liftmuziek maakt. De paar stukken of nummers die bleven hangen vond ik meteen ook vrij matig: 2/5

Is dit een rock album? Is dit een jazz album? Eerlijk; het gaat compleet alle kanten op, maar dan wel op een positieve manier! Ik ben niet zo van de standaard rock en roll, dus het feit dat hier gewoon een heleboel meer gebeurt is een fijne constantering! Dit album is vrij bluesy en jazzy, heb ik de Stones gewoon altijd verkeerd begrepen? HEt is wel een belachelijk lang album, en de Stones zijn gewoon niet echt mijn ding. Het is 1 gigantische brij qua muziek, beetje blues, beetje jazz, beetje rock n roll, maar vooral heel veel mehhhh FAVO: Rip This Joint

Ik zit weer een beetje in de meh hoek, dit is absoluut neit mijn favoriete album van Bob Marley. Alleen No Woman No cry staat hier tussen als echte 'hit', verder kabbelt het heel erg voort en is het eigenlijk een vrij saai album. Het is prima op de achtergrond en ik irriteer me zeker niet aan de muziek, maar ik kan je na afloop nauwelijks een nummer benoemen dat hier echt uitsprong. Dat is voor mij althans best wel een nadeel met dit album en veel reggae. Ik heb wel wat Bob op vinyl, maar deze hoef ik niet. Het is een te simpel album wat dat betreft voor mij. FAVO: No Woman No Cry

Heerlijke jazzy, bluesy plaat dit. Ray Charles heeft sowieso een fantastische stem! Dus dat is puur genieten. Maar mijn god, ik vind een dubbel album vrijwel altijd te lang, nu dus ook. Er staan genoeg mooie nummers op, maar ook behoorlijk wat nummers die me totaal niet pakken. Toch jammer, omdat de highs ontzettend high zijn. Ik denk dat als je hier een album van 10-15 nummers van zou maken dat ik het gemakkelijk een 4 of een 5 zou geven, nu kom ik helaaas niet boven de 3 uit! FAVO: You dont know me, just a little lovin will go a long way, I cant stop loving you, Oh lonesome me, Take these chains from my heart

Wtf is dit album? Even een totaal ander album dan alles wat ik hiervoor heb gehoord! Vind ik het vet? Geen idee eigenlijk? In eerste instantie niet, maar er zit een bepaalde fun in dit album die ik de afgelopen tijd een beetje mistte eerlijk gezegd. De kwaliteit lijkt vrij matig, wat waarschijnlijk komt omdat het een ouder album is. Maar daarnaast vind ik het muzikaal ook allemaal niet zo spannend. Ik vind het wel leuk dat het iets anders is, dat vind ik ook zeker interessant, maar ik word hier ook kwaad van, want waarom krijg ik zooooveeeeel standaard rock muziek als er ook zulke muziek bestaat die best wel interessant is? Dit is waarom ik ooit begonnen ben met die lijst, om uit mn comfortzone te komen qua muziek... Ik heb me eigenlijk echt veel meer vermaakt met dit album dan ik hiervoor had verwacht, en als ik dat dan vergelijk met het 200e rock/britpop album, tsja, dan is dit toch echt een stuk leuker en interessanter om te luisteren. Conclusie: Prima vermaakt, ik ga het hierna waarschijnlijk nooit meer luisteren, heel misschien nog een keer het Cha cha cha nummer, das gewoon echt een banger. FAVO: One two cha cha cha, Countess Caper, Hum bewafa Hargiz(happy)

Ok, een pop album? En eentje met nummers die ik nog ken ook? Don't know why was zwaar overplayed, maar ik kan m nu eigenlijk wel weer waarderen ofzo? Come away with me is echt een zwijmel plaat, super traag, super jazzy, maar ik weet niet. Norah's stem slaat me niet stijl achterover, maar ik vind het allemaal wel gewoon best wel prima? Als dit een ijssmaak was, was het vanille. Ik denk dat dit een album is dat je overal aan kan zetten en waar niemand écht een hekel aan gaat hebben. Is dat dan een goed album? Of is het dan stiekem een beetje saai? Ik weet het zelf ook niet zo goed, ik vind het gewoon best wel lekker wegluisteren en ik irriteer me nergens aan. FAVO: Don't know why, cold cold heart, Come away with me, Turn me on

Ik ben dus totaal geen Nirvana fan Heb er niets mee, Grunge is totaal niet mijn genre. Dus hoe zal een live album me dan bevallen? Ik moet zeggen dat de stripped down versies van nummers me eigenlijk beter bevallen dan de heftigere en snellere grunge die ze normaal maken. Dit is perfect voor het huidige warme weer en ik vibe dit best wel goed. De muziek is goed, de stem van Kurt is perfect voor de muziek en minstens zo belangrijk: De recording is écht geweldig! Bij andere live albums kan de muziek drama zijn, maar hier geniet ik er eigenlijk van en is het enige moment dat je je realiseert dat het live is als mensen klappen na een nummer. FAVO: About a girl, Come as you are, The man who sold the world, Plateau, Oh me, Lake of Fire, Where did you sleep last night

Ok wauw. Waar ik niet zo weg was van Natty Dread is dit gewoon de Thriller of Rumours van Bob. Het is hit na hit na hit. Als je niet van Reggae houdt na dit album, dan word het ook nooit iets voor je. Ik ben zelf geen groot fan van Reggae, maar dit album is zó goed dat het meer de vraag is welk nummer ik niet goed vind ipv wat mn FAVO's zijn. Ik heb niet alles toegevoegd aan FAVO, dat zijn de nummers die ik nog steeds goed vind maar net iets minder. Ik kan er eigenlijk niet omheen, dit is een fantastisch album en een must listen voor iedereen die van Reggae houdt, maar eigenlijk juist ook voor iedereen die dat niet doet. FAVO: Natural Mystic, So much things to say, Exodus, Jammin, waiting in vain, Turn your lights down low, Three little birds, One love/People get ready

Ok, de mondharmonica en piano is fucking vet in Roadhouse blues! Lekkere binnenkomer dit! Daarna een paar standaard rockplaten, voor we weer wat meer bluesy jazzy muziek hebben met Ship of Fools. Ik vind dat duidelijk de betere muziek, de rock kan me een beetje gestolen worden maar de apartere nummers blijven veel beter hangen! Maaaar het grootste deel is toch een beetje nietszeggende rock voor mij. De paar interessante nummers zorgen er wel voor dat ik het leuk genoeg vind voor 3 sterren, maar het is niet hoger voor mij. Gewoon een goed rock album, niets wereldschokkends. FAVO: Roadhouse Blues, Ship of fools, The Spy

WAUW Wat een trip is dit album zeg, sowieso EINDELIJK een elektronisch album! En wat voor een is dit meteen zeg... Tuurlijk is dit een bekend album, maar ik heb het eerlijk gezegd nog nooit echt geluisterd en ik ben nu ontzettend blij dat ik dat heb gedaan. Het is een echte trip en hoewel niet elk nummer even goed werkt vind ik het wel echt een vernieuwend album. Ik heb het album geluisterd op mn speakers in de woonkamer en die hebben ook wel echt bijgedragen aan het luisterplezier. Elke toon komt zo mooi binnen en het is als een soort elektronisch jazz album bijna. Bedenk dat dit album uit 1992 kwam en dat sommige nummers als in 1985 gemaakt zijn!!!! Dit zou nu nog steeds een vernieuwend album zijn als het uitkwam. En hoewel ik zeg dat niet alles werkt vind ik het in zn geheel zo ontzettend vet en interessant dat dit voor mij gewoon 5 sterren is. Fantastisch en ik kijk nu al uit naar meer elektronische albums! FAVO: Xtal, Tha, Pulsewidth, Ageispolis, Heliosphan, We Are the music makers, Schottkey 7th path, Ptolemy, Delphium, Actium

Een stevig rock album, blijkbaar een voorloper van latere punk rock? interessant, ken ik niet en is ook totaaaaaaal niet mijn genre. Ik ken de naam Iggy Pop wel, maar eerlijk gezegd was het mij nooit echt duidelijk waar hij van was, buiten solo records dan. Durf ook niet te zeggen dat ik ooit een album van de beste man heb geluisterd, maar das dan ook het mooie hieraan he, lekker de comfortzone uit! Nou, Search & Destroy is best een lekkere binnenkomer. Stevige gitaren en vocals, helaas nog wat schreeuwen aan het einde waar ik nooit zo'n fan van ben, maar alles bij elkaar toch een prima binnenkomer. Helaas valt het album daarna echt van een klif als je het mij vraagt. Veel geschreeuw, weinig zingen, en Penetration is wat dat betreft een dieptepunt, waar Iggy hijgend in je oor hangt. Fijn man, echt net waar ik zin in had... Nee, ik snap deze muziek echt niet, vind hier echt bar weinig aan. Jammer, want het begon echt best wel vet, maar dit is weer zo'n album waar 1 of 2 hits op staan, maar de rest echt toch een flink stuk minder is. FAVO: Search and destroy

Mijn god, wat is dit weer een ontzettend saai en nietszeggend album. Het speelt een beetje op de achtergrond en ik kan je geen enkel nummer hiervan vertellen. Was het goed? Geen idee. Was het slecht? Eigenlijk ook niet echt een idee Was het saai? Ja absoluut. Ik verveel me kapot, wat een slechte weekstart. Gelukkig is het niet een lang album! Maar dit is wel weer een album in de hoek van: "Serieus? Dit moest ik voor mijn dood horen? Waarom?" Super saai album, verdoe je tijd er niet mee. Dit is even spannend als de kleur grijs. FAVO: Bailed Out

Ja dit is wel weer lastig. Super gedateerd en oud album. Maar; muzikaal klinkt het echt dik prima, zeer vermakelijk ook met de jazzy/rocky stukken en solo's. Ben ik wild van dit album? Nee zeker niet, maar gezien de tijdsgeest en het feit dat dit een kort album is vermaak ik me hier best ok mee en weet het mn aandacht vast te houden in tegenstelling tot sommige andere albums. Energie is echt door het dak hahaah Zelfs al is de muziek niet altijd top, een nummer als Long, Tall Sally gaat gewoon gestoord hard. Jerry en band klinken alsof ze alles kapot gaan maken en óf je doet mee óf je mag straks alles opruimen. Boeit hun verder niet. FAVO: Money, Good golly miss molly, Long, tall Sally

Ik vond een eerder album van Bowie echt geweldig, maar heel eerlijk vind ik deze nogal saai. Heroes is een top nummer en de instrumentele nummers V2-Schneider enSense of Doubt vind ik ook heel mooi. Maar het grootste deel van de rest vind ik gewoon weg niet zo interessant. Het kabbelt maar een beetje voor en is niet zo vernieuwend als eerdere Bowie albums die ik heb gehoord. Jammer, maar gewoon een ok album is geen schande! Wel vraag ik me een beetje af of dit album op deze lijst had gestaan als het niet van Bowie was. Ik denk het namelijk niet en das wel matig. FAVO: Heroes, V2-Schneider, Sense of doubt

Elektronische muziek op deze lijst word ik gewoon altijd gelukkig van. Niet het zoveelste matige rock of britpop album, maar echt iets anders. Ik ben niet echt fan geweest van Chemical Brothers, het was wel geinig maar niet helemaal mijn ding, heb dit album dus ook nooit gehoord. Veel breakbeat en early rave in de eerste nummers, moet ik stiekem bekennen dat ik dit beter trek dan ik dacht van tevoren! De muziek is super trippy en lekker veel acid geluiden, waar ik sowieso echt gelukkig van word. Daarnaast dus best wel wat breakbeat en de muziek doet me gewoon ontzettend denken aan de jaren 90 rave muziek, altijd lekker. En dan, en dan, na Chemical beats stort het album een soort van in? Het is opeens een veel trager album qua tempo en qua intensiteit? One too many mornings voelt inderdaad als de soundtrack na net dat weekendje te lang doorpakken en dat de zon al op is, verdomme joh. Life is Sweet vind ik daarna wel een minder nummer en eigenlijk de laatste 3 nummers pakken me iets minder. De ijzersterke eerste helft haalt het voor mij gemiddeld dan weer omhoog naar 4 sterren, echte topnummers zitten dar tussen! FAVO:In dust we trust, Three little birdies down beats, Chemical Beats, One too many mornings

Echt een fantastisch album, dat reggae, hiphop en R&B eigenlijk moeiteloos combineert. Dit album laat wat mij betreft wel zien dat The Fugees stiekem gewoon Lauryn en de rest was. Qua stemgeluid en presence overtreft ze de rest echt flink. Dus dit is dan een easy 5 toch? Nou nee. Want hoewel de eerste nummers echt fantastisch zijn en het einde ook echt prachtig is, vind ik het middenstuk een flink stuk minder. Ik heb sterk het idee dat als het album korter was dat het dan beter was, voor mij althans. Niettemin een geweldig album, geen 5 sterren. Das ook geen schande! Ik ben natuurlijk een zeer kritische muziekreviewer. FAVO: Lost Ones, Ex-factor, To Zion, Doo Wop(That Thing), Nothing even matters, Everything is everything

Wat een super interessant album is dit! Heel erg soundscapey en vibey? Het voelt ook heel duister, door de vrouwelijke vocals en soms toch ook als een elektronisch album. Maar dat is het volgens mij niet? Het is volgens mij eigenlijk gewoon een band, maar de manier hoe is echt heel bijzonder. Ik had hier nog nooit van gehoord en moet heel eerlijk zeggen dat ik het me niet snel op zie zetten, maar toch heeft dit album me ontzettend verrast. Het is zo ongelooflijk sfeervol, op de allerbeste manier! Ik ben enthousiast, en geef het dan gewoon een verdiende 4 sterren. Goede week is dit zeg! FAVO: Ivo, Lorelei, Persephone, Pandora, Donimo

Muzikaal echt prima. Album gaat van stevige rock naar slappe piemel rock. Maar ik kan gewoon echt niet met de zanger. Wat heeft die man het zeiken tot kunst verheven zeg, als ze een andere zanger hadden gehad had Radiohead best wel eens een aantal 4 sterren of 5 sterren albums gehad wat mij betreft. En ik weet dat ik een uitzondering ben, want ontzettend veel mensen vinden het prachtig, maar ik kan me er gewoon niet echt aan onttrekken dat ik het gezeik vind. Muzikaal is het wel echt top, word prachtig gespeeld en de langgerekte instrumentale stukken zijn geweldig, het had alleen zo fijn geweest als Meneer Yorke er niet overheen zou janken. Nummers los vallen me niet heel sterk op. Het album komt in zn geheel ook een klein beetje pretentieus over. Conclusie: ik vind het iets te pretentieus en zeikerig allemaal. Kan dan meer genieten van Pink Floyd. Jigsaw is het beste nummer van dit album voor mij omdat Thom daar zowaar iets minder 'huilt' FAVO: Jigsaw Falling into pieces

Een album dat ik op vinyl heb. Dat scheelt altijd! Sowieso zegt het al voor een groot deel wat ik van dit album vind. Dit is namelijk legendarisch als je het mij vraagt. Keiharde straatrap, gecombineerd met de absurde samples uit kungfu films. SZA en RZA zijn genieën en moeten ook zo behandeld worden. Niet alleen als muzikale genieën, maar ook financieel door in de contracten op te nemen dat ze alleen als WU-Tang zouden tekenen en dus los ergens anders konden tekenen. Bril-jant. Zodra je het album aan zet hoor je meteen de klassieke kungfu invloeden en die gaan niet meer weg de rest van het album. Je weet meteen waar je aan toe bent en wat voor soort album dit gaat worden. De verses worden onderling omgewisseld en eigenlijk op elk nummer is er wel een ander clan lid dat de show steelt. Waarom is dit dan geen dikke 5 sterren? Sommige nummers gaan voor mij net ff te lang door, en ook het hele album an sich voelt soms net als iets te veel van het zelfde. Maar toch, je kan jezelf geen hiphop fan noemen zonder dit album in de kast. En eigenlijk geen muziek fan zonder het album tenminste een keer te hebben gehoord. FAVO: Bring da ruckus, Shame on a , Clan in da front, Can it all be so simple, Wu tang aing nuthin to F with, CREAM, Protect Ya Neck, Tearz

Ik ben in slaap gevallen tijdens dit album. Was dat de bedoeling? Want dan was dit beter dan Shleep van meneer Wyatt. Wat is dit ongelooflijk saaie muziek zeg... Nightime vat dit album het allerbeste samen: "Get me out of here.. Get me out of here.. I hate it here" En eerlijk; ik ben het hier volledig mee eens, wat een saaie muziek en wat een saai album. 1 ster? Dat nog net niet, want het is wel gewoon muziek en niet onluisterbaar, maar wat zitten ze er dicht in de buurt! FAVO: Het dutje dat ik tijdens dit album heb gedaan

Na het slaapverwekkende Big Star album is dit wel weer een lekker wakker word album! Turn to stone is heerlijk poppy en enthousiast. Het is super catchy pop allemaal, met knallers als Turn to Stone en Sweet talkin woman. Maar mijn hemeeeeel, wat kakt dit daarna in zeg! Het pakt daarna weer even volle bak op met Mr Blue Sky, maar verder vind ik dit voornamelijk een vrij 'ok' album. Niet echt nummers die er uit springen eigenlijk. Best wel ballsy om Mr Blue Sky zo in het midden te plaatsen? Vraag me af hoeveel mensen dit hadden gehoord? Was het een single van tevoren? Want zo sterk is de rest van het album toch niet? het zal wel, album is verder best ok. De grotere hits halen het op naar een prima! FAVO: Turn to Stone, Sweet talkin woman, Mr Blue Sky(duh)

Super vibey R&B, Frank heeft een prachtige stem en een aantal absolute hoogtepunten met Lost, Thinkin Bout you en Pink Matter. Maar toch, de rest van het album haalt de highs hier niet. Ik merk dat ik toch wat verveeld begin te raken en me meerdere keren afvraag hoelang het album nog duurt. Ontzettend jammer! Want de highs zijn zo geweldig hier! En aan de stem van Frank kan het ook niet liggen, maar ik merk gewoon dat ontzettend veel nummers niet echt of helemaal niet landen... Dus ondanks dat ik sommige nummers echt compleet grijs heb gedraaid, kom ik toch niet hoger dan 3 sterren uit. Tot mijn eigen verbazing ook eerlijk gezegd! FAVO: Thinkin bout you, Super rich kids, Lost, Pink matter, Forrest Gump

Na mijn enthousiasme voor alle Simon en Garfunkel albums die ik heb gehad tot nu toe spring ik natuurlijk een gat in de lucht voor zn solo werk! Maar ik probeer hier neutraal in te gaan, misschien is het solo werk minder saai en zaaddodend dan waneer ze samen muziek maken? Mwah, niet echt. Er zitten wat Afrikaanse invloeden in de muziek heb ik het idee? En er staat een hit op, waarvan ik eigenlijk niet eens wist dat ie van Paul Simon was, sorry! Maar verder, klinkt het grotendeels toch gewoon als Simon en Garfunkel; een beetje saaiig en allemaal hetzelfde. Had liever gehad dat Paul nog verder de Afrikaanse invloeden op zou gaan. Of nog beter; gewoon een Afrikaans album op deze lijst?? Daar had ik best een Paul Simon of Simon en Garfunkel album voor opgegeven... Wel moet ik toegeven dat sommige nummers me wel echt beter pakken! Crazy Love vol 2 is instrumentaal gewoon echt leuk! Mag ook gezegd worden hoor. Album in zn geheel is gewoon een beetje saaiig voor te veel nummers, met een paar hoogtepuntjes, waarvan Crazy Love vol 2 het beste is voor mij. Alles bij elkaar; wederom een ok album van Simon en/of Garfunkel FAVO: Graceland, You can call me Al, Homeless, Crazy Love vol 2

Positief verrast door dit album! Ja het is een soort hardrock album, maar het gaat echt best wel dik! Er zitten jazz en blues invloeden duidelijk in en meerdere nummers hebben dikke piano solos of baslijnen die de voorgrond pakken. Gezien mijn beperkte hardrock kennis: nooit geweten dat zij Smoke on the water hebben gemaakt, met DIE gitaar riff! De muziek is gewoon super strak, met ontzettend leuke gitaar, piano, bas en zelfs een mondharmonica(!?!?) solo! Dit album is voor mij gewoon best wel fun. FAVO: Maybe I am a leo, Never Before, Smoke on the water, Lazy, When a blind man cries

WAUW die opener! We've only just begon! Dat is dus 1 van mn favoriete scenes uit Room 1408. Heel vet om m nu weer eens te horen en me niet dood te schrikken, kleine PTSD effect an het begin. Maar fuck he, wat is dit album verder saaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaai Het is een soort matigere versie van Simon & Garfunkel, en die vind ik al verschrikkelijk!! Ontzettend saai album, ik ga hier nooit meer iets van luisteren. Heel misschien Weve only just begon, voor de memes. Maar verder? Albums to listen to before you die? Hell no, dit is juist een dodelijk saai album... Krijgt 1 sterretje erbij, omdat het niet slecht is, het heeft gewoon alle spanning en sensatie van een snee wit brood. FAVO: We've only just begon

God, wat mis ik die old school Kings of Leon sound! Ik dacht niet dat er iemand was die dat daadwerkelijk dacht, maar blijkbaar had ik dan buiten de schrijver van de 1001 album boeken gerekend! Een nummer als Milk is mooi, omdat het heel klein is. Als je dan het nummer daarna pakt, dan hoor je meteen weer de 'signature' sound van Kings of Leon; de hele grote bombastische rock. Ik word daar gewoon niet zo warm van, vind de zanger ook niet super sterk is die nummers, waar ik Milk kan waarderen omdat het zo klein en pijnlijk is. Dan kan die zanger lekker jankend eroverheen, daar is die stem echt perfect voor! Waar zijn stem niet perfect voor is? Soft. Das echt gewoon herrie, gadverdamme zeg. Totaal: niet echt een boeiend album, Kings of Leon is voor mij toch altijd een beetje meh, weinig bijzonder en ik kan me niet voorstellen dat mijn leven nu verrijkt is door het luisteren van dit album. FAVO: Milk

Bizarre openingsnummer! Soort filmmuziek op het begin? Daarna klapt de beat er in? Het is een soort hiphop/R&B/Pop/Funk plaat tot nu toe? Het album gaat ALLE kanten op! Zo heb je een hiphop plaat, om dan later een soort oud musical achtig nummer te horen. Janelle kan eigenlijk elk genre aan, dat vind ik echt bizar om te horen! Niet elk experiment werkt even goed en daarom is het album absoluut niet perfect, maar je kan in elk geval niet zeggen dat er niet geexperimenteerd word op dit album! Album duurt me net iets te lang en de 2e helft ervan is gewoon een stuk minder voor mij. Daar word iets meer een soort musical/klassiekere stijl aangedaan, waar het begin veel meer op hiphop, funk en soul leunt. Jammer, maar nog steeds een ontzettend verfrissend album! FAVO: Dance or Die, Faster, Locked Inside, Tightrope, Neon Valley Street

Over klassiekers gesproken zeg, jeeeezus! Wat is dit toch een absolute klassieker van Koning Marvin! Met een duur van een schamele 36 minuten is het lekker kort waardoor ik daar in elk geval eens niet over kan zeuren. Marvins stem is geweldig, de recording is sowieso erg lekker. Enkele hoogtepunten zoals What's going on en Mercy Mercy me knallen uit het album, met de nummers eromheen als een soort soepele overgang(zie bijvoorbeeld God is Love -> Mercy Mercy Me, waar de outro overgaat in het volgende nummer!) Voor mij is niet elk nummer even sterk waardoor het geen 5 sterren is, maar dat dit een fantastisch album is staat echt buiten kijf. Je hoort de emotie en helemaal voor de tijdsgeest is het een ontzettend vooruitstrevend album. Het is gewoon zo ontzettend jammer dat het nog steeds net zo relevant is... FAVO: What's going on?, Flying High, Mercy mercy me, Right On, Inner City Blues

lastig album om te reviewen. Mijn eerste reactie is BAH indie rock achtige shit! Maar dat is een beetje te kort door de bocht... De zangeres heeft een geweldige stem, de instrumenten klinken ook ontzettend goed! Het doet me een klein beetje denken aan een eerder triphop album dat ik heb gereviewed voor de lijst, van Portishead. Dat was een ontzettend moody en duister album, en heel eerlijk; dit gaat een beetje de zelfde kant op! Het is alleen voor mij qua kwaliteit wel minder dan Portishead. Het is allemaal minder duister en interessant. Beetje jammer, omdat ik Portishead heel interessant en vet vond, vind ik dit toch een beetje wat saaiier. FAVO: This mess we're in

Een echt old school blues album, dat hoor je meteen vanaf de eerste noot. Het is echt die oude oude blues, en ik kan dat best een beetje waarderen. Vraag is natuurlijk hoe lang het leuk blijft? All your love is een fijne opener en zorgt ervoor dat je meteen in de vibe zit. Lekker ook om daarna een instrumentaal nummer te hebben waar de gitaar een hoofdrol in speelt. De muziek is bijna een beetje jazzy? Vooral de lange instrumentale solo's tussendoor gaan voor mij heel erg de funk en jazz kant op. Wat ik dan weer heel vet vind! Trouwens ook echt goud dat deze band Mick Taylor, Eric Clapton en Peter Green bevat. Dit is echt een soort origin story van gitaarhelden! Je hoort ook echt een beetje het begin van Clapton al bij Have you heard bijvoorbeeld. Word na een tijdje wel een beeeeetje ziek van de gitaarsolo's... Het is een hoop namelijk, zo duurt zelfs een album dat maar 3 kwartier duurt, best wel lang, maar alles bij elkaar vond ik dit echt een vermakelijk album, alleen net niet goed voor 4 sterren wat ik dan weer een uitstekend album vind. FAVO: All your love, Double Crossin' time, What i'd say, Have you heard

Super leuk om dat intro te horen, waarin rustig word uitgelegd dat dit word opgenomen. "Please behave normally, as you normally would" geweldig, voegt meteen een stukje charme toe aan dit album voor mij! En dan begint Sarah, jezus wat een stem joh! Word na een tijdje wel een beeeeetje meh, en het laatste nummer "How High The Moon" met het grote deel scat, vind ik gewoon niet zo tof eerlijk gezegd. Album is gewoon best wel prima, maar i kkan het niet meer geven dan dat helaas! Maar hey, het begin is legendarisch! FAVO: September in the rain, Honeysuckle rose

Wauw, Run Charlie Run is een crazy nummer zeg. Niet per se crazy positief, gewoon gestoord dat dit een nummer is ofzo? Holy shit, die bass op Papa was a rollin' stone, HEERLIJK! Gewoon een 11 minuten durende versie van dat nummer, sorry hoor, wie dat heeft bedacht is een held en een koning. Het is namelijk de volledige tijd genieten! Sowieso funkt dit album echt bizar hard, ga daar best wel heel erg lekker op. The Temptations klinken echt top, het album funkt en fucked. De funky nummers zijn wel echt zooveeeel beter dan de tragere R&B/Soul nummers. Ik mis gewoon die ontzettend dikke bassline, is dat te veel gevraagd? Lekker album, dat een fantastisch album word door de bijna 12 minuten durende versie van Papa was a rolling stone, wát een knaller is dat zeg! FAVO: Papa was a rollin' stone, The first time that I saw your face, Do your thing

OH NICE MEER RADIOHEAD!!!!! Nee ja, wat kan ik over dit album zeggen dat ik niet over elk ander album heb gezegd? Het is wel wat steviger dan de andere Radiohead albums die ik heb gehad tot nu toe. Maarja, de zanger is nog steeds een zeikerige man. Al word er IETS minder gejankt in de lyrics en vind ik High & Dry zowaar best mooi, ook al is het wel weer HIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIGH en DRYYYYYYYYYYYYYYYYYYYYYYYYYYYYYYYY. Verder vind ik het gewoon weer nogal saai. Wel een van de betere Radiohead albums, als in het is wat minder experimenteel denk ik? Daardoor trek ik het beter. Nog steeds niet goed, maar wel beter. FAVO: High & Dry

Heel mooi openingsnummer, duurt ook wel meteen 11 minuten, maar het is geen seconde saai! Sowieso echt craaaaazy muziek dit! Het is een soort psychedelische, elektronische Indiase fluitmuziek? Ok sorry, Eclipse is gewoon drum n bass En dit is echt de allerbeste shit die ik in tijden heb gehoord hahahaha Wat een fantastisch album is dit! Ik kende het niet, maar dit is zeker een leuke verrassing geweest! Ook totaal niet een album dat ik verwacht had in deze lijst. Is het een perfect album? Nee zeker niet, maar dit is absoluut 4 sterren waard! FAVO: Traveller, Butterfly, Eclipse, Light, Vikram the vampire

Dramatisch album dit zeg... FAVO kan ik niet eens echt een favo noemen. Het is fijn dat The Who geprobeerd heeft om te experimenteren, maar dit is 9/10 gewoon echt dramatisch en klinkt gewoon slecht. Diepte punt is Silas Stingy, wat een herrie... Ik reserveer een 1 voor albums die gewoon echt kut klinken, en ik kan The Who dan ook feliciteren! Want dit was echt dra-ma! Is dit hun edgy "kijk we zijn geen sell-outs! We maken experimentele muziek hoor!" -album? In dat geval heb ik liever dat ze zichzelf verkopen, want dit is niet om aan te horen. Minst slecht: I can't reach you

Laatste Bowie album ooit. Interessant, super moody ook, tenminste de opener Blackstar is een heel duistere plaat. Sowieso is het album iets meer jazzy dan andere Bowie albums die meer poppy kunnen zijn. Het album is veel duisterder, met veel referenties naar de dood. Dan te bedenken dat hij overleed 2 dagen na release, best wel heftig eigenlijk... Als je het album hoort zou ik zeggen dat hij precies wist dat ie niet lang meer had. De muziek hoort daar ook bij, met veel strijkers en een soort trage jazz. Heel indrukwekkend album! FAVO: Blackstar, Lazarus, I cant give everything away

Ok, een singer-songwriter album! God dit begint heel leuk, maar wat is dit ongelooflijk saai na een tijdje... Dit is van die kampvuur muziek, het duurt maar een half uur het hele album, maar toch krijgt Nick het voor elkaar om me in slaap te zingen. Oprecht, Pink Moon is heel fijn, maar zodra je je realiseert dat dat eigenlijk het hele album is, kom je er achter dat dit wel eens een ontzettend lange zit gaat worden. Nogmaals; album duurt maar een half uur!! Dit is gewoon kort, maar toch gebeurt er zo weinig spannends dat ik niet zeker kan zeggen of ik alles heb gehoord. Het zal wel, als je knotje maar goed zit terwijl je jezelf vind op backpackreis door Thailand toch? FAVO: Pink Moon, Road

Misschien wel mijn favoriete rapper aller tijden. Wat is deze man fantastisch, dan te bedenken hoe oud hij was toen hij Illmatic maakte, en te bedenken dat dit zn debut was? Bizar. Van de tram geluiden in opener The Genesis word je echt meteen New York van de jaren 90 in gegooid. Daarna neemt Nas je met zn rustige flow mee in zijn leven, schetst hij nummer na nummer waar hij mee dealt. De features die er op staan zijn fantastisch, de legendarische verse van AZ bijvoorbeeld. Productie door Q-tip en DJ Premier, ge-wel-dig. Soms heb je een perfect album, en dit is er zo een. FAVO: Alles. Luister dit album. Het is geweldig, 1 van de beste albums ooit gemaakt. I dont care of je van hiphop houdt of niet.

Super moody muziek ook weer! Wel jammer dat de nummers met vocals meteen ontzettend saai zijn. Symphony space is wel echt heel vet, daar merk je gewoon aan alles dat ze voor een soort soundscape gaan ofzo? Heel indrukwekkend. De nummers daarvoor komen voor mij echt totaal niet binnen en blijven hangen in het indie hoekje waar ik het liefste zo ver mogelijk vandaan blijf.. Dusja, het is allemaal ontzettend dromerige, trage indie dreamscape muziek. Is dat een genre? Het voelt een beetje als een genre. Ik word er in elk geval grotendeels niet erg warm van. Wil het album misschien nog wel eens horen aan de psychedelica. Volgens mij is het dan namelijk echt fantastisch. FAVO Symphony Space

YEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEHAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAW 2 sterren. Het is een country album, waar ik best voor open sta, maar dit is niet iets wat ik ooit nog een keer ga luisteren. Gewoon niet heel erg bijzonder en eigenlijk een beetje saai. Ook dat nummer over hoe die zn vriendin vermoord omdat ze hem verlaat? Onnodig makker, onnodig. FAVO: Streets of Bakersfield

Soort drum n bass achtig album? Best wel vet gedaan! Sowieso is de lijst de laatste tijd erg prettig, weinig 13 in dozijn indiepop/rock albums maar meer experimentele spul zoals elektronisch, country en ok een singer-songwriter album. Maar jammer dat MC Det een grote rol hierin speelt, vind hem eigenlijk het minste van het album, zeker als je kijkt naar de meer jazzy nummers zoals Shellback en The Rough and the Quick. Maar god, er staan ook een aantal absolute stinkers op dit album zeg... Dan kom je uit op een prima album. God ik begin het woord prima echt te haten ondertussen.. FAVO: Shellback, The Rough and the Quick, Alaska Street

Weer een Bowie album, tot nu toe moet ik toegeven dat ik de albums veel beter trek dan van tevoren gedacht. Dit is wel echt meer een rock album, minder experimenteel ook en merk dat ik het daarom wel wat minder vind. De laatste 4 nummers zijn voor mij het hoogtepunt, daarvoor is het toch wat meer van hetzelfde ofzo. Toch vind ik dit het minste Bowie album tot nu toe, het is meer een prima album dan echt vernieuwend. Kom daardoor uit op een schamele 3 sterren. FAVO: The prettiest star, Let's spend the night together, The Jean Genie

Hm.. Ik ben niet zo fan van het scream zingen van RATM. Killing in the name is een klassieker, sure, maar een heel album met eigenlijk precies hetzelfde recept vind ik vrij vermoeiend. Elk nummer is precies hetzelfde: rustig intro -> gitaargetokkel -> zacht zingende frontman -> langzaam opbouwen -> SCHREEUWEN WE HATEN DE WERELD FUCK HET SYSTEEM -> MUZIEK GAAT HARD MEE -> SCHREEUWENDE GITAREN OOK -> zacht gitaargetokkel weer, tot we bij het volgende refrein zijn, dan beginnen we weer opnieuw. Nee dit album is dodelijk saai. Prima boodschap en teksten, sta ik volledig achter, maar muzikaal is dit echt geestdodend, als ik nog 1 gitaarsolo moet horen ga ik VVD stemmen. FAVO: Killing in the name, Know your name

Tsja... Ik vind dit dus een ontzettend nietszeggend album. Solsbury Hill is een bekend nummer en ook veruit het beste nummer van het album, verder is het gewoon vrij saaie muziek. Niet iets dat er uitspringt voor mij, niets wat ik ook echt kut vind, maar gewoon een heleboel meh muziek... Nee, dit is echt een album waarvan ik morgen al vergeten ben dat ik het ooit heb gehoord. Was nou maar bij Genesis gebleven joh! Laatste paar nummers gebeurt een stuk meer, waardoor ik dit toch iets meer waardeer, maar jezus de eerste helft van het album zou ik je echt niets over kunnen vertellen buiten dat het muziek is. 2e helft red het album voor mij, nog steeds niet voldoende voor een goed, maar laat tenminste zien dat Peter wel echt wat durfde te experimenteren, ook al was het begin van het album zo ontzettend saai! FAVO: Solsbury Hill, Down the dolce vita

Hmm... Ik haalde dit door elkaar met Bullet for my valentine wat een hardrock/metalband is. Had ik achteraf ook op gehoopt, want dit is echt ontzettend saai... Ik weet niet, de lyrics kan ik niet verstaan, het word muzikaal voor mij nogal snel 1 brei aan gitaren. Word hier gewoon niet echt wild van ofzo, dat ik denk dat dit echt een sterk album is. Ben wel weer toe aan een spannend album! FAVO: When you awake you're still in a dream

Heel indrukwekkend album. Is volgens mij een album dat is gemaakt nadat zn zoon is overleden. Je hoort echt de pijn van de zanger. Instrumentaal is het een vrij minimaal album, maar des te meer maken de teksten indruk. Op de latere nummers hoor je sterkere muziek en orgels? Draagt ontzettend bij aan de sfeer van het album. Oprecht had ik niet gedacht dat ik dit album zo vet zou vinden. Ook de stem van Nick Cave is ijzersterk. Wist niet dat een stem zo diep kon zijn joh, crazy. 2e plaat is voor mij net iets te veel van het goede. Merk dat ik er dan een klein beetje klaar mee ben. Maar alles bij elkaar was dit echt een ontzettend goed album! Favo: bright horses, Night Raid, sun forest

Im in love with my car, wat een rammer zeg Nee dramatisch nummer, ook wel echt even duidelijk waarom hij alleen dat ene nummer mocht zingen. Wel funny dat het als B-side op de single stond. Verder is dit duidelijk een album waar Queen echt buiten de standaard rockband ging treden. Tuurlijk met Bohemian Rapsody, maar ook de andere nummers zijn echt een stuk experimenteler dan de standaard rock band muziek. Niet elk probeersel pakt even goed uit, maar als het klikt, dan werkt het echt fantastisch! FAVO: You're my best friend, Seaside Rendezvous, Love of my life, Good company, Bohemian Rapsody

Oh god... Dit is dus precies een indie rock album war ik zo'n hekel aan heb. Is het slecht? Nee niet echt, maar het is zo spannend als een gekookte aardappel. Dit album verdient naar mijn mening dan ook geen uitgebreidde review. Dus ga ik het lekker hier bij laten, ik ga verder slapen want dit album is daar dan wel weer ideaal voor! FAVO: She bangs the drums

Begint best wel nice met Introduction die meteen doorloopt naar Hail Bop. Beetje surf vibes krijg ik er van? Veelbelovend begin in elk geval! En daarna valt het weer echt van een klif af. Het is niet slecht, het is gewoon niet zo spannend. Beetje alsof het na een paar grote golven aan het begin daarna volkomen windstil word en rustig doorkabbelt... Heel jammer, begin vond ik echt interessant, daarna vind ik het gewoon 13 in een dozijn indiesurfrock. Wor is wel echt een heel vet nummer, hele dikke bassline die er in zit. Pakken ze toch weer mn aandacht! Daarmee kom ik toch tot een prima rating, dan weet je al hoelaat het is: 3 sterren Django Django -Django Django FAVO: Default, Firewater, Wor

Ok. Klinkt oprecht best prima Muzikaal leuk, zang is het standaard indierock. Maar jezus, waarom moet elk nummer zo achterlijk lang zijn? Zo goed is het allemaal niet? En ik vind het ook echt allemaal veel te standaard indierock stuff. Daarnaast klinkt elk nummer echt precies hetzelfde, een beetje variatie had fijn geweest! War on drugs? Ik sta aan de kant van de drugs eerlijk gezegd. FAVO: Suffering

Wauw, ok. Het is in elk geval even totaal iets anders dan je standaard indie rock album. Het eerste nummer is heel kort, maar wat daarna komt is zeer indrukwekkend. Een soort klagend, dromering nummer? Maar ok, 1 klagerig dromerig nummer: best wel vet Een heel album met alleen maar zulke muziek wat in totaal ruim een uur duurt? This ain't it chief... Er zit voor mij net even te veel muziek in die gewoon voelt alsof ze als doel hadden het moeilijkste album ooit te maken. Het is behoorlijk experimenteel en niet alles pakt voor mij even goed uit. Betekent overigens niet dat ik het slecht vind, ik vind gewoon best wel veel een beetje saai. Maar de dingen die werken vind ik dan wel weer meteen echt vet. Het had alleen een stuk korter gekund! FAVO: Sefn-g-englar, Olsen Olsen

lekkere easy listening op de maandagochtend. Alleen is de listening wel heel erg easy en is dit het ultieme achtergrond album voor mij. Wild World is een erg bekend nummer en ook echt lekker, maar eerlijk ; verder springt er niet echt veel uit. Het is allemaal heel erg lief, heel zacht, heel rustig. Dit was een lekker album dat ik absoluut nu alweer vergeten ben en waarschijnlijk nooit meer ga horen. Prima album. FAVO: Wild World, Father and Son

OH WAT zag ik niet aankomen! DAt Somebody to love op dit album stond OH WTF en dan ook nog eens de vocal van Feed Your Head van Paul Kalkbrenner! Ok, dat vind ik dus wel echt heel erg vet. Dat je met dit project best wel veel originele versies van bekende(voor mij dan) nummers leert kennen. Hoe is de rest van het album dan? Veel psych rock, met de hits wel echt die er uit springen. Opeens met In The Morning is er een verassend blues achtig nummer wat mn interesse meteen pakte! Maar alles bij elkaar vind ik het een album wat zeker bijzonder is, blij dat ik het heb gehoord, zeker de originele versies van 2 zeer bekende nummers, maar toch niet helemaal mijn ding. Gewoon een best wel ok album. FAVO: Somebody to love, DCBA-25, White Rabbit, In the morning

Beetje vervelend album eerlijk gezegd. Beside you als absoluut dieptepunt tot nu toe, waar ik zn stem echt verschrikkelijk vind. Blijkbaar ben ik een uitzondering want de beste man gaat L O S met zn stem. Ik kan me niet goed herinneren of ik het vorige album me ook zo heb geirriteerd aan zn stem? Want god, deze man heeft echt een stem als een rasp en dan voor mij althans niet positief bedoelt. Dan ook nog eens nummers hebben die rustig 5 tot 9 minuten zorgt er voor dat dit voor mij echt to-taal niet werkt... Favoriet is The Way Young Lovers Do, een nummer wat veel jazzyer is tegen de soul en blues die verder het album domineert. FAVO: The way young lovers do,

Een best wel vermakelijk psych rock album! De cover alleen al zorgt ervoor dat ik me meteen een beetje high voel en de fun die de cover laat zien is ook zeker aanwezig op het album zelf! Enige nadeel is dat ondanks dat ik me wel echt heb vermaakt met dit album, kom ik wel echt steeds meer tot de conclusie dat ik gewoon niet zo dol ben op rock/psychrock enzo. Wel vet dat Capton ook op dit album een grote rol speelt, je hoort het in de bluesy stukken. Simpelweg; geinig album, denk niet dat ik het nog eens op ga zoeken. FAVO: Blue Condition, Tales of Brave Ulysses, Outside Woman Blues, Take it back

Ook best wel weer een prima album! Verschillende genres die ze spelen met zelfs een nummer dat je kan kwalificeren als een soort wals?? Groovin is de ster van het album, maar ik hoor ook een soort Spaanse gitaar ofzoiets? Best wel funny! Helaas staan tussen de leuke en spannende nummers ook wel weer heel veel 13 in een dozijn rock platen... Echt, deze lijst bestaat voor 90% uit rock albums, helaas. FAVO: Find Somebody, How can I be sure, Groovin'

Sterk soul album! Prachtige stem van Dusty Springfield met natuurlijk de grote hit Son of a preacher man. Dit heeft dus alles om 4 sterren te krijgen! Alleen... De rest van het album boeit me niet zooooveeel eigenlijk. De nummers blijven niet hangen, het voelt nogal makkelijk te vergeten. Jammer, want qua stem is Dusty echt top, maar de nummers zelf zijn gewoon niet sterk genoeg om te blijven hangen. Daardoor kom ik toch tot 3 sterren voor een prima album. FAVO: Son of a preacher man, Dont forget about me, Just One Smile, I can't make it alone

DIT. DIT is waar ik op hoopte bij Prince! Veel meer funk, veel meer rock dan het eerste album van hem wat ik hoorde. Dat was bij tijden een beetje zeikerig, terwijl dit album funkt als een gek en vooral de 2e helft echt ijzersterk is. Eerste helft vond ik zelf wat zwakjes waardoor ik bang was dat het een 2e Prince album was waar ik niet zoveel aan vond. Terwijl Prince altijd een naam was die toch een beetje tot de verbeelding sprak. Gelukkig was de 2e helft zo veel beter, het tempo gaat omhoog, er zit veel meer plezier in en funk(?) Tot aan Purple Rain, maar dat nummer is misschien toch best wel heel erg mooi, ook al is het overplayed as fuck. Hoe dan ook, 2e helft red het album voor mij volledig en brengt het naar een sterke 4 sterren! FAVO: Let's go crazy, Computer Blue, When doves cry, I would die 4 u, Baby im a star, Purple Rain

Ja dit is voor mij dus echt een 13 in een dozijn band. Is dit echt nodig om te luisteren voor ik dood ga? Het is gewoon een rock band, met die ene hit( Weather with you) Dit voelt voor mij echt alsof ik zometeen ook een album van Nickelback tegen ga komen en een album van Imagine Dragons. Prima bands hoor, daar niet van, maar zijn dit nou dé beste albums allertijden? Het is niet slecht, maar jezus christus, als je een band had in de jaren70, 80 of 90 dan sta je sowieso op deze lijst. Maakt niet uit hoe interessant je album was. Daarentegen sta je alleen op deze lijst met elektronische muziek als ze er écht niet omheen konden, je een soort gekke Indian drum n bass maakt of je naam Kraftwerk is. Dit album is niet slecht, echt niet. Maar het is gewoon een rock album, niets meer, niets minder. FAVO: Fall at your feet, Weather with you

God, wat een ontzettend lekkere opener is dit eigenlijk. Welcome to the pleasuredome is een fantastisch nummer en dan ook nog eens de lange versie van 13 minuten? Geweldig. De bass line op War, echt puur genieten hoor! Sowieso is het instrumentaal echt een fucking dik album, met nummers die lekker lang duren maar geen seconde vervelen. Geen seconde vervelen? Nouja, tot we bij de tragere nummers aankomen... De 2e helft van het album is meer gericht op ballads in plaats van de synthpop nummers van de 1e helft. En heel eerlijk? Dit doet het dan weer totaal niet voor mij. Frankie Goes to Hollywood is voor mij op zn best als het fout en catchy is, niet als het traag en emo is. Gelukkig knalt het einde er weer ouderwets vandoor. Dusja, eigenlijk alleen even jammer van het middenstuk, maar daarna weer echt top. Zelfs de ballad Power of Love trek ik best goed. Uiteindelijk gewoon echt een goed album, niet perfect door de harde inkak in het midden, maar echt een beter album dan verwacht! FAVO: Welcome to the pleasuredome, Relax, War, Two tribes, Black night White Light, The only star in heaven, The power of love

Geen rock album, dus dan heb je altijd al een streepje op me voor! Een salsa album, het is tenminste echt iets anders! Mijn probleem met Salsa muziek is dat het vrij snel allemaal hetzelfde klinkt, en dat is hier ook een beetje het geval. De muziek is echt prima, maar er springt weinig echt uit, Hong kong Mambo vind ik vet door de xylofoon(?) die gebruikt word en dat is een nummer dat echt de aandacht trekt. Wat ik sowieso wel vet vind zijn de lange solo's in sommige nummers. Het houdt een beetje het midden tussen een salsa album en een jazz album, vermakelijk maar niet iets waar ik echt weer naar terug zal gaan! FAVO: El Cayuco, Llego Mijan, Hong Kong Mambo, Saca tu mujer

2 uur. 2 uur!?!?!?!? WIE DE FUCK HEEFT HIER TIJD VOOR? Wie wilt 2 uur lang naar een van de beatles solo luisteren? Blijkbaar ik, want ik heb besloten dat ik elk album toch een eerlijke kans moet geven.. Heb oprecht al een aantal keer geprobeerd door dit album te komen. Het lukt me niet, het is gewoon te veel middelmatige muziek. Ik denk dat hier een heel sterk album in zit, maar er zit voor mij echt te veel filler in. Maar goed, gezeik over de lengte van het album hebben we nu gehad, hoe is de muziek? Prima. Gewoon prima. Maar toch gaat er een ster vanaf want dit is te veel meh om 3 sterren te zijn. FAVO: What is Life, If not for you,

Pracht album! Mooie experimentele jazz en wat ik zo vet hieraan vind is dat het een relatief kort album is. Dit is een album wat ik een aantal keer op een dag luister, puur omdat ik telkens iets nieuws ontdek erin. Muzikaal natuurlijk absolute top, met ook echt de kracht van dingen weglaten en stilte. Ik ken dit album als 1 van de grote jazz klassiekers, maar had het nog nooit geluisterd. Blij dat ik het nu wel heb gehoord. Ik kan niet echt een favoriet nummer aangeven, omdat dit echt een album album is. Het vloeit in elkaar over als 1 groot geheel in plaats van dat dit losse nummers zijn. Denk ook niet dat het de bedoeling is om even een nummertje te luisteren, daar doe je het groter geheel te kort mee. Uiteindelijk vind ik het wel net iets te experimenteel om 5 sterren te geven, daarvoor vind ik bijvoorbeeld Kind of Blue gewoon beter, maar dit is een zeer sterke 4 sterren voor mij!

God, wat haaaaaaat ik punk muziek toch.. Het is gewoon schreeuwen over matige muziek. Dit album is ook nog eens een soort blauwdruk voor de meest 'edgy' shit die je maar kan bedenken. "Ik HAAAAAAAAAT DE WERELD IK HAAT RELIGIE FUCK ALLES blablabla" Ik haat punk. Echt gewoon niet mijn ding. Ook vervelend, nu al een paar nummers hier gehad waarbij ik oprecht benieuwd was, klonk de muziek best wel prima, maar dan begon die 'zanger' erover heen te janken alsof er iemand over zn voet heen was gereden. Enig voordeel: Punk albums zijn wel altijd lekker kort, kan ik weer iets beters met mn dag gaan doen.

Weet je wat beter zou zijn dan 1 Coldplay album in de lijst van albums die je ABSOLUUT moet luisteren voordat je dood gaat? 2 COLDPLAY ALBUMS! Maar wie weet, misschien staat er nog meer in? Zou me ondertussen echt niets verbazen. Maar de muziek dan; tsja, ik denk dat iedereen de hits van dit album wel kent... Is dat positief? Naja niet echt eigenlijk, omdat deze zo overplayed zijn voor mij. Ik word meteen weer naar Q-music gebracht, waar een of andere radio-dj met vertelt dat "Hier die lekkere nieuwe van Coldplay!", vlak voordat hij The Scientist voor de 4e keer in het uur aan knalt. Is het goede muziek? Het is allemaal prima, ik vind het niet verschrikkelijk, maar word er ook niet echt warm van. FAVO: Clocks

Ok, this shit slaps! Vooral de Life in Tokyo extended versie vind ik fucking vet! De muziek klinkt gewoon best wel funky, er zitten dikke synths in. Ik ken niet echt New Wave muziek, maar ben hier best wel enthousiast over geworden. Eerlijk, als band was dit gewoon een stuk leuker en ik denk dat dit weer een leuke ontdekking is. Ook het feit dat dit uit 1979 is, maar genoeg nummers nog fris klinken! Is het dan een perfect album? Nee zeker niet, het kakt heel hard in voor me van Despair tot en met Alien. Het is niet slecht, maar gewoon een beetje nietsig. Dan pakt het aan het einde weer echt op en eigenlijk, als ik heel eerlijk bent, haalt het de relatief hoge score door de fantastische opener en sluiter van deze plaat. Die vind ik beiden namelijk echt fantastisch en halen het album van een prima naar een echt goed album. FAVO: Quiet Life, Other Sife of Life, A Foreign Place, Life in Tokyo

Ohja hoor, album over het weekend getild maar dat was een topkeuze. Wakker worden met Smooth Operator, veel beter gaat het niet worden! Hoop dat de rest van het album dezelfde kwaliteit heeft en dit kan zomaar een erg lekkere sessie worden. En het tweede nummer pakt gewoon lekker door, met een werkelijk waar fantastische saxofoon solo. En eigenlijk gaat dit vrijwel het hele album door. Sade klinkt geweldig, de muziek is ook echt top. Vaak lekker funky. En ik vind het persoonlijk geweldig dat de nummers lang zijn, maar niet 10 minuten lang ofzo. Een soulplaat mag van mij al snel 5 minuten zijn, dat er genoeg tijd is voor een goede solo ofzo. Dat is hier zeker het geval. Het album kakt wel een beetje in, in het midden, maar verder vind ik dit oprecht een geweldig album! FAVO: Smooth operator, Your love is king, Hang on to your love, Sally, Why can't we live together

Hmm, vorige Arcade Fire album vond ik best decent, vooral door 1 geweldig nummer. Dat nummer ontbreekt nu helaas. Het is niet fantastisch, dit is een album dat ik MOET horen voor ik doodga? Toch een beetje een terugkerend thema, was het nodig dat er maar liefst 3 albums(tot nu toe) van hen op deze lijst staan? Nee, zeker niet, sommige nummers zijn zeer episch en pakken mn aandacht, maar voor al die nummers zijn er veel meer die me niet boeien en eerder vervelen... Het zal wel, 2 sterren. FAVO: Neighbourhood#3, In the Backseat

Een hardrock album? Klinkt prima zo op het eerste oor! Of tenminste, dat zijn de eerste 2 nummers, daarna worden het ballads? Ok bijzondere keuze, maar ze werken verassend goed eigenlijk! Helemaal als ik op het 2e ballad nummer een saxofoon spot! Verdomme! Dan heb je me! Is dit een 5 sterren? Zeker niet, het is een vermakelijk album, maar niet fAntastisch. Ik denk dan uiteindelijk toch dat ik aan 3 sterren denk, 3,5 als het had gekund, maar ik ben toch best positief verrast door dit album, totaal niet mijn stijl maar toch vermakelijker dan gedacht! FAVO: Can't Get Enough, ready for love, Don't let me down

heel vreemd album, het is een soort traag country album? De vocals zijn mooi, gezongen door een vrouwelijke zangeres, maar eerlijk; instrumentaal vind ik het een klein beetje saai. Ja, de vocals zijn mooi, maar daarbuiten is dit album gewoon nogal saai en dan voelt ruim 55 minuten echt als een zware dobber. Nee. Hoelanger ik luister naar dit album, hoe meer ik concludeer dat deze muziek écht niet voor mij is. Folk muziek vind ik gewoon echt ontzettend saai. Het is echt nogal slaap verwekkend, er zitten best mooie stukjes tussen, maar het overgrote deel is oersaai... FAVO: Working on a building, Walking after midnight

Pfoeeee, dit is echt een ontzettend oud album volgens mij. Waar andere oudere soulalbums nog wel wat swingender zijn, hoor je hier echt dat het oud is. Ik ben eerlijk gezegd ook niet de allergrootste fan van Billie's stem. Eigenlijk vind ik dit album een beetje saai. Ik weet het, dit is heiligsschennis want Billie Holiday is een gigantische naam, maar het is wel de waarheid. Dit zou precies zijn wat ik leuk vind, want het is jazz/soul. Maar ik vind het gewoon saai. Muzikaal gebeurt er eigenlijk vrijwel niets, met af en toe een saxofoon die ik dan wel weer meteen heel fiin vind. En dus de stem van Billie die me gewoon niet zo veel doet. Dit word denk ik gewoon een 2, puur omdat ik het saai vind, ik vind het verder niet slecht ofzo. FAVO: I'm a fool to want you, I get along without you very well,

Mijn god, dit zijn natuurlijk de meest bekende nummers aller tijden! Adele kon je niet omheen toen dit album uitkwam. En eigenlijk was ik daar niet zo bij, ik vond de grootste hits niet zo fantastisch. Mij iets te bombastisch en episch. Mijn favoriete nummers zijn dus eigenlijk niet de hits, het zijn de kleinere, meer jazzy nummers zoals Don't you remember en One and Only. Begrijp me niet verkeerd; de grote hits zijn echt niet slecht ofzo, maar misschien omdat ze zo overplayed zijn vind ik ze minder sterk dan sommige andere nummers op het album. Alles bij elkaar doet Adele me gewoon ook heel erg denken aan Amy Winehouse, en die vind ik fantastisch. Vind Amy wel iets beter nog, maar dit was een ontzettend prettig album om te luisteren! FAVO:Rumour has it, Burning Tables, Don't you remember, One and only

Pracht album, als mensen zeggen dat ze niet van elektronische muziek houden, dan kun je dit laten horen en moeten ze of hun mening bij stellen, of ze waren nooit te redden. Of naja, dat vind ik dan he, pracht album, alleen net niet de 5 sterren waard, daarvoor zitten toch ook te veel nummers die niet zo de aandacht pakken en een beetje saai zijn. Maar de highs op dit album zijn echt top, die zijn een soort trage trippy psychedelische reis, maar de lows van dit album voegen echt helemaal niets toe. Jammer, maar zet gewoon de FAVO's nog eens op, sluit de oogjes en geniet van hoe mooi muziek toch eigenlijk kan zijn. FAVO: Porcelain,Why does my heart feel so bad?, Rushing, Natural Blues, Run on, Everloving, inside

2e U2 album, de eerste werd echt een beetje gered voor mij door de grote hits aan het begin. Die hits zijn hier niet, dus ja... Dan komt Bono zijn unieke stemgeluid meer naar voren, en daar ben ik dus echt geen fan van. Het album is gewoon totaal niet mijn smaak, het klinkt kleiner dan de arena rock die we kennen van U2, maar eigenlijk trek ik de arena rock dan toch beter, want dan hoor je Bono minder. Tsja, ik geef het niet 1 ster, want dan vind ik het echt verschrikkelijk en dat is niet zo, ik haat het niet actief, maar ik hoop sterk dat dit het laatste U2 album is op zowel deze lijst als dat ik uberhaupt ooit nog hoef te horen. Ik ben op een gegeven moment andere dingen gaan doen in de hoop dat dit album dan sneller voorbij was. Maar voor mijn gevoel kwam ik 2 uur later terug en stond er nog steeds U2 aan... TLDR; Muzikaal ok, Bono moet zn smoel houden; 2 sterren. FAVO: Mysterious ways

Heel bijzonder album! Ik weet nog steeds niet welk genre ik dit zou noemen? Het houdt een soort van het midden tussen een jazz, soul en een soort ambient album? Maar eigenlijk vind ik het vooral ontzettend experimenteel! Maar dan wel op de meest positieve manier! Ja ik vind dit echt ontzettend vet, en ook weer een artiest/album waar ik nog nooit van heb gehoord en ook nooit van had gehoord anders. Het is een soort moody, duistere plaat en toch waan ik me in Sao Paulo door de vocals en gastbijdragen. Niet elk nummer hit even hard, maar degene die ik vet vind zijn echt fantastisch, een ijzersterke 4 sterren voor mij! FAVO: Tantos Desejos, Antropofagos, Felicidade, Sereia, Samba do Gringo Paulista, Pecados da madruga

Wat een lekker album! Een soort psychrockjazzsamba album? Ik ben helemaal enthousiast joh! Tuurlijk staan hier dikke hits op zoals Black Magic Woman en Oye Como Va, maar ook de nummers die geen hits zijn, bevallen me erg goed! Vaak zijn dit meer instrumentele nummers met lange solo's en uitgerekte stukken gitaar. Normaal helemaal kut natuurlijk, maar ik vind het hier wel lekker werken! Ok, de laatste 2 nummers slaat toch de gitaarmoeheid toe. Dan ben ik toch een beetje klaar met de lang lang lang langgerekte gitaatsolos. Het is dan toch iets te veel scheurende gitaren voor mij, maar alles bij elkaar was dit een album wat ik absoluut nog een keer ga luisteren! FAVO: Black Magic Woman / Gypsy Queen, Oye como va, Se a cabo, Mother's daughter, Samba pa ti

Nou was ik de vorige keer niet de grootste fan van Neilerd, omdat hij sowieso al niet op Spotify stond. Blij om te zien dat hij sindsdien naar me geluisterd heeft en nu gewoon weer daar beschikbaar is! Het album verder is een soort country/folk/rock album, dat zijn natuurlijk precies de genres die ik leuk vind! Nee zonder grappen, dit is echt niets voor mij op het eerste gezicht, maar heel eerlijk; ik kan Neil Young wel waarderen. Ik vind zn stem heel prettig en zn manier van schrijven ook. Ook muzikaal is het echt prima te doen, veel prettiger voor mij dan bijvoorbeeld een Bob Dylan. Down by the river is voor mij echt het hoogtepunt van het album, met zo'n lekker lange outro die ik toch steeds meer begin te waarden. HEEEERLIJK! Toch is dit gewoon niet helemaal mijn muziek. Het is een beetje country, honky tonk tunes. Prima voor een album, maar niet iets wat ik later nog eens aan zal zetten. Dat is prima, daar is deze lijst ook perfect voor. FAVO: Round & Round, Down by the river, Cowgirl in the sand

Dit is echt super funky shit! Love dat dit ook gewoon uit 1962(!!!!!) komt! En het klinkt eigenlijk niet eens zo heel er gedateerd Opener Green Onions is natuurlijk de grote hit, maar ook Twist and Shout is een super bekend nummer, geen idee welke er eerder was en of dit een cover was of juist andersom, feit is dat dit echt lekker funky klinkt. Ja dit album gaat btest wel dik, soort funky/jazzy instrumental bangers album, maar mijn god, wat was ik hier richting het einde klaar mee. Dit pakt toch echt niet genoeg mn aandcht om het een echt hoog cijfer te geven, leuk, prettig en tof, maar ben er nu wel echt klaar mee. FAVO: Green Onions , Twist and Shout, Behave yourself, Lonely avenue

Ik ging de Spotify synopsis van de band checken, gezien hun leuke naam. Daarinstaat dat The Dandy Warhols Amerika's antwoord is op Britpop. Dat leidt tot de diepste zucht van de dag(en dat zegt nogal wat) Ik heb hier spontaan weinig zin in, maar goed, we gaan het proberen zo objectief mogelijk toch een kans te geven! En ja, dit heeft echt britpop in koeienletters op het album geschreven, ik weet niet, kan er echt niets aan doen maar vind dit gewoon zulke saaie muziek. Altijd weer die zeikerige zanger, die een soort van fluisterzingt tegen je, het is allemaal vrijwel hetzelfde, wat is hier nu zo goed aan?? Ja nee, dit is voor mij het perfecte voorbeeld van een 3. Namelijk best wel prima. Nee, neem het terug. Dit is een 2, het duurt namelijk veeeeeeeeel te lang en veel te matig voor 3 sterren, god dit is hard werken hoor... FAVO: Not if you were the last junkie on earth, Every day should be a holiday

Lekker synthpoppy albumpje op de woensdagochtend! Maar waarom voelt elke synthpop groep de noodzaak om ook ballads te doen? Dat wil ik toch helemaal niet?? De uptempo nummers zoals Heart en Its a sin zijn echt heel leuk, lekker 80s enzo, maar de ballads zijn gewoon niet zo sterk. Die voelen vaak als een soort afterthought, alsof die ook mar op het album moesten, ik wil foute synthpop! Is dat te veel gevraagd? Blijkbaar wel. Het album zoals het nu is, bevat echt sterke nummers, maar in zn geheel komt het voor mij toch niet boven de prima uit, jammer maar het hing tegen een echt goed album voor mij aan! Hoogtepuntje is "I love you, you pay my rent" Ijzerstek tekstueel stukje heren! FAVO: What have I done to deserve this?, Rent, Its a sin, Heart

Dit is mijn grootste nachtmerrie, fucking Limp Bizkit... Ik mag Fucking zeggen, want 3kwart van hun teksten bestaan uit dit woord. Een deel van hun hele appeal is "KIJK ONS FUCK ZEGGEN WE ZIJN ZO EDGY YEAH FUCK FUCK" Eerlijk, Intro begint best wel vet, beetje acid achtige muziek, trippy begin enzo. Ik ging er echt voor zitten, want als dit de muziek is, misschien valt het dan wel mee? Nope. Wat een kutmuziek. Zonde dat dit op de lijst staat, neemt de plek in van daadwerkelijk getalenteerde muzikanten. En het feit dat dit er wel op staat boven vele sterke elektronische albums(Freek Funk - Luke Slater??? Children - Robert Miles????) Laat maar weer eens zien dat als je iets van Rock of metal maakt je eigenlijk automatisch op deze lijst komt. Dit is troep, voor edgy verwende witte tieners die om 10 uur s avonds thuis moeten zijn maar dat niet willen en dan besluiten dit heel hard op te zetten want kijk dan hoe depressief ze zijn en fuck de wereld niemand begrijpt meeeee!!!!1!!! Hoe je bek Boudewijn, je bent niet zo zielig.

Een blues/rock album met ontzettend lange gitaarsolos en veel middelmatig werk, allemaal zodat je uiteindelijk Layla kan horen en kan zeggen "Ja dat was inderdaad verreweg het beste nummer van het album, dat had me zo ruim een uur gescheeld als ik alleen dat nummer had geluisterd want dit had ik best wel aan kunnen zien komen omdat het fucking album zelfs Layla en andere nummers heet" Oh en ik ga het toch zeggen; ik vind de MTV Unplugged versie van Layla beter dan het origineel. FAVO: Keep on growing, Layla(ja echt)

Een blues/rock album met ontzettend lange gitaarsolos en veel middelmatig werk, allemaal zodat je uiteindelijk Layla kan horen en kan zeggen "Ja dat was inderdaad verreweg het beste nummer van het album, dat had me zo ruim een uur gescheeld als ik alleen dat nummer had geluisterd want dit had ik best wel aan kunnen zien komen omdat het fucking album zelfs Layla en andere nummers heet" Oh en ik ga het toch zeggen; ik vind de MTV Unplugged versie van Layla beter dan het origineel. FAVO: Keep on growing, Layla(ja echt)

Weer een Neil Young album? Wat is dit? De Beatles? Eerste nummer is heel nice, een soort country/folk/americana nummer inclusief mondharmonica! Ik hou er altijd wel van als er bijzondere instrumenten gebruikt worden in een nummer. Bedoel heb ooit een sitar album 4 sterren gegeven omdat het een onbekend instrument is! De mondharmonica voegt ook zoveel sfeer toe aan dit album, bizar eigenlijk! Jammer dat er verder na de eerste paar nummers niet meer zoveel mee gedaan word, dan verzand het album toch weer vooral in een rock album en daar hou ik gewoon niet zo van. De versie van Hey, Hey, My my op het einde laat me dan ook volkomen koud. Waar ik de versie aan het begin mooi vind door de eenvoud is de versie aan het einde weer met de standaard scheurende gitaren... Zucht... Ik vind Neil Young het mooiste als het klein blijft, beetje zoals Johnny Cash op zijn, naar mijn mening, beste nummers. FAVO: My My, hey Hey, Welfare mothers,

Wauw, dit was een nice album, heel veel instrumentale dingen die gebeuren en een soort super maximalistisch album! Wacht, dit is nog steeds het eerste nummer!??!?! En eigenlijk gaat dat de hele tijd door, de muziek is vet maar jezus waarom duurt elk numme zo'n 10 minuten? Dat is echt veel te veel van het goede als je het mij vraagt. Word America nou trouwens gesampled door Simon & Garfunkel? Of is dat andersom?(Blijkbaar andersom, thanks Whosampled) maar ik denk dat dit een van de weinige keren is waar ik de S&G versie beter vind. Elk nummer heeft hele goede momenten, maar is uiteindelijk te langdradig. Ik heb geen hekel aan progrock, heb meerdere progrock albums 4 sterren gegeven, maar dit vind ik niet helemaal mijn ding. FAVO: Close to the edge(laatste 4 minuten), Siberian Khatru,

Ik ga ff de persoon Kanye negeren. Want ja het is een idioot, maar jezus wat heeft deze man toch fantastische muziek gemaakt. Dit is misschien wel het meeste divisive Kanye album pre-Pablo, en dat komt toch vooral door de productie. Die is hard en rauw. Vooral op nummers als Black Skinhead en I am A God. Maar ik vind de productie dus absoluut fantastisch, het klinkt ontzettend futuristisch en dat kun je het beste zien aan het feit dat ondanks dat dit album uit 2013 komt het geen seconde gedateerd klinkt. Niet elk probeersel werkt op dit album, zeker niet, want sommige zijn mij ook iets te rauw en abstract, maar als het werkt werkt het ontzettend goed voor mij. Is dit 5 sterren? Ik denk echt net net net niet, het is een geweldig album, maar net niet een perfect album voor mij. Verdomme Kanye, waarom kon je niet normaal zijn? FAVO: Black Skinhead,I Am a god, New Slaves, Hold My Liquor, Blood on the leaves, Guilt Trip, Send it up, Bound 2

God, wat een geweldige opener... Dit is natuurlijk DE nummer 1 glijplaat, je krijgt muziek niet veel sexyer dan dit. Als dit een voorbode is voor het hele album dan beloofd dit 5 sterren te worden! Marvin heeft natuurlijk een fantastische stem, de muziek klinkt goed en het album duurt precies lang genoeg. Prachtig soul album en een must listen als je ook maar enige emotie hebt. Also known as: Sex, the album. Fuck it, 5 sterren FAVO: Let's get it on, Keep gettin' it on, Come get to this, Distant Lover, You sure love to ball, Just to keep you satisfied

Na Sex, het album van Marvin Gaye krijgen we Sexloos; het album van Simon and Garfunkel! Flauw, maar dat was wel mijn ervaring de vorige keren, toch benieuwd hoe het deze keer bevalt! Eh, het begint weer folkrockig, en ik houd daar gewoon niet zo van. De muziek klinkt wel iets beter en nummers als Keep the customer satisfied zijn zowaar best wel leuk! Er zit iets meer funk in de muziek(HEEL KLEIN BEETJE) op dit album dan op de meeste albums van Simon and Garfunkel, ik trek deze dus een stuk beter dan de eerdere albums. Oh en bonuspunten voor Baby Driver, want dan zingen ze Sex appeal God, bij Bye Bye love ben ik er wel weer compleet klaar mee. Simon and Garfunkel, dit is voor mij jullie beste album omdat jullie niet zo erg als jezelf klinken, nog steeds geen geweldig album. FAVO: Cecilia, Keep the customer satisfied, Baby driver

Dit is dus zo'n band die super bekend en geliefd is en waar ik denk ik nog nooit een nummer van heb gehoord. Moddervette gitaren en dikke drumsolos, kan ik gelukkig best wel pruimen! Klinkt best wel decent dit zo! Merk nu al wel dat ik de rustigere nummers beter trek dan het scheurende gitaarwerk, hoe ik Pantera ooit best wel goed trok zal altijd een raadsel blijven. Weenie Beenie is echt een absoluut dieptepunt van dit album zeg, wat een herrie. En eigenlijk heb ik daarna niet het idee dat dit album op enig moment beter word. Dit is zulke standaard rock dat ik niet echt mn aandacht er bij kan houden. Ga niet liegen, ik had hier een stuk meer van verwacht dan wat ik nu hoor, dit vind ik nogal meh. FAVO: This is a call, Big Me

Ik vind dit een stuk interessanter dan het eerdere Peter Gabriel album waar we ons door hebben moeten worstelen. Interessante muzikale stukken(Games without frontiers met zn synths op het einde???) En de zang is voor mn gevoel beter dan ik op het eerdere album heb gehoord! De baslijnen zijn moddervet, de zang is sterk en instrumentaal vind ik het gewoon echt een prettig album om te luisteren. Het druipt echt van de jaren 80 vibes en ik kan dat best wel hebben even. Het doet sterk denken aan eerder Genesis werk, maar klinkt fris door de innovatie met de synths en elektronica die ook gebruikt wordt. Leuk en vermakelijk album dat precies lang genoeg duurt! FAVO: I Don't remember, And through the wire, Games without frontiers, Not one of us, Biko

The Smiths is voor mij de blauwdruk aan zeikerige Britse Indierock bands. Nooit echt verschrikkelijk, ook zeker nooit geweldig. Gewoon, de blauwdruk. Waarschijnlijk wel echt baanbrekend toen ze begonnen, maar ondertussen zo ontzettend 13 in een dozijn dat je hierover struikeld op Best Kept Secret ofzo. LAstig voor mij om dan nu te reviewen, want als iets ontzettend standaard klinkt, omdat het ooit die standaard heeft gezet is het dan nog wel slecht? Lekker filosofisch op de donderdagmiddag, denk daar maar even goed over na. Muzikaal klinkt het trouwens best wel goed hoor, daar niet van, maar jezus deze zanger is echt een ontzettende zeikerd. Dat vond ik de vorige albums ook al een issue bij The Smiths, en dat is niet verbeterd. Als ze een andere, gezelligere zanger hadden was dit absoluut 4 sterren, nu is het gewoon ok. Hoe verder dit ablum gaat hoe geirriteerder ik raak. WAAROM heeft deze band deze draak van een zanger? Want instrumentaal klinkt dit zó goed!! Hoor die bassline op Barbarism... Echt, what couldve been ... FAVO: The headmaster ritual, Well I Wonder

Vorige Beck album was dodelijk saai. Deze is dat eigenlijk ook, ondanks de poging om het spannend te maken met een ongevraagde schreeuw tussendoor. Ik ben er van overtuigd dat dat er alleen maar in zit om te zorgen dat de luisteraar niet echt compleet in slaap valt. Novacane is een bizar nummer met rare bleeps en bloops ofzo. Maar ook een soort dikke hiphop kick? Bizar nummer. Maar wel interessant, kan ik van veel van Becks muziek niet zeggen! Maar WAT is het idee om eerst dat bizarre nummer te hebben en dan meteen weer de meest zaaddodende alternative rock aller tijden er vlak achter? Weet Beck iets wat ik niet weet? Dit album is dus eigenlijk toch minder saai dan gedacht, het is zelfs vrij experimenteel. Jammer alleen dat het niet heel goed is... FAVO: The New Pollution, Novacane

Interessant album! Groot deel is protestnummers a la What's Going on? Maar qua muziek pakt ze inspiratie uit traditionele pop, folk en zelfs wat Afrikaanse invloeden op bijvoorbeeld Mountains o things. Het helpt dat ik Tracy Chapman niet goed ken buiten de grote hit om, maar dit is als eerste kennismaking een zeer prettige. Nummers gaan richting het einde wel iets te veel op elkaar lijken en het is in elk geval duidelijk dat de sterkste nummers op het begin zitten. Die conclusie maakt het een heel erg prettig album, maar niet een 5 sterren dit is perfect album. Geen schande, alsnog een lekker album! FAVO: Talkin bout a revolution, Fast Car, Baby can I hold you, Why?, For my lover, For you

Vreemd ambient album. De nummers die er uit springen zijn ook meteen echt prachtig, bijna ontroerend mooi, maar te veel verzand in vrij minimale, bijna saaie stukken muziek. Ik vraag me dan toch een beetje af of dit album op de lijst had gestaan als er niet Brian Eno onder stond, maar een andere naam. Tot nu toe weten we dat er 4(!) Brian Eno albums op de lijst staan en ik denk wel dat als ik er dan 2 moest kiezen, deze er tot nu toe onderdeel van was. Ik heb me geen moment geërgerd en het is op een gekke manier toch zo interessant dat ik eigenlijk de behoefte voelde om nog eens te luisteren na afloop om te kijken of ik iets had gemist. Dat is zeker wel eens anders geweest! FAVO: Becalmed

Uhm ok, interessant! Dit is een soort filmmuziek album denk ik? Het zijn allemaal nummers die geschreven zijn door anderen? Met een ijzersterke stem van Ute die er doorheen klinkt. Want jezus wat heeft deze vrouw een stem!!! De muziek is echt ontzettend filmisch en schetst vrij gemakkelijk een beeld dat hierbij hoort. Wel is de muziek vrij veel van hetzelfde, dus hoewel ik het grotendeels episch vind is het uiteindelijk ook ietwat saaiïg? Denk dat Ute haar stem dit album echt een beetje red hier! Uiteindelijk moet ik zeggen dat dit album gewoon een soort musical is. Ik haat musicals. Album is dus gewoon een soort van prima. FAVO: The case continues, passionate fight, Streets of Berlin

Lekker saxo solo in Rio als opener. Sowieso prettig dat het een 'ander' genre is met pop/disco achtige klanken! Duran Duran is natuurlijk een ontzettend bekende naam, maar ik kan niet zeggen dat ik heel veel van dit album ken op het eerste gezicht. Rio is ook een lekkere funky opener, maar lonely in your nightmare haalt al het momentum uit het album... Hungry like the wolf is de grote hit, gezien de streams, maar komt me eerlijk gezegd niet echt bekend voor? Wel echt een lekker nummer! Alleen het eerste nummer had ik best wel verwachtingen omdat het meer funky en disco klonk. Met wat poppy invloeden, maar dat hoor ik eigenlijk nauwelijks nog terug, Duran Duran is toch een vrij standaard rockband zo te horen... Ik neig sterk naar 3 sterren. Tot Save A Prayer, wat een bizar mooi nummer is dat eigenlijk, je hoort de wanhoop in de stem en de muziek. Met de synthstukken op de achtergrond is dit een absoluut hoogtepunt van het album, had alleen zo graag gezien dat er meer van het album in dezelfde stijl was gedaan. The Chauffeur is ook een goede laatste plaat, maar zo goed als Save a Prayer word het niet meer, prettig album! FAVO: Rio, Hungry Like the wolf, Save a prayer, The Chauffeur

Godverdomme Godverdegodver Wonderwall WAAROM Ok, ik probeer me hierover heen te zetten, is de rest van het album dan misschien wel heel goed? Ik ga eigenlijk gewoon niet zo goed op de zanger van Oasis. Hij valt voor mij in het rijtje zeikerige zangers die ik niet zo goed vind, op het punt dat er karaoke versies van Wonderwall zijn geweest die ik bijna beter vind. Mijn theorie waarom het zo'n bizar populair nummer is om te coveren is dan ook dat mensen het origineel horen en denken "Ik kan dit beter". De gedachte is zeker door mijn hoofd geschoten nu net. Alles bij elkaar; ik ben geen fan hiervan. Het is vrij gezapige popmuziek. en dan ook nog eens met een matige zanger. FAVO: Dont look back in anger, Champagne Supernova

Na de 5 sterren van Back to Black kan ik wel zeggen dat ik ontzettend benieuwd ben naar dit album, en wat valt dit dan toch tegen zeg... Back to black is hit na hit na hit en daar baal ik eigenlijk als het album voorbij is, maar bij deze heb ik meerdere keren op de klok zitten kijken of ik onderhand niet klaar was. De fun en vooral de sfeer die op Back to Black domineert is compleet afwezig hier. Ik heb geen whisky cafe feeling hier, totaal niet zelfs. En dat is toch wel iets wat ik niet had verwacht. Er zijn nog steeds momenten waarop Amy wel alle aandacht pakt, maar eerlijk gezegd merk je ook op dit album dat ze zelf nog zoekt naar 'haar' sound en vooral ook dat de productie minder sterk is. FAVO: Intro/ Stronger than me, Fuck me pumps, Help yourself

Ja, dit is een psychrock album. Dat is 1 ding wat zeker is. Rare geluiden, en echt die old school zang, wat ook weer kan komen door de mono recordings op het album zorgen voor een echt klassiek psychrock album. Ik houd niet zo van psychrock. Een hoop klinkt gewoon niet zo interessant en ik vind dit wel echt gedateerd klinken als ik eerlijk ben. En fuck, waarom moet dit een dubbel album zijn? Bijna anderhalf uur is echt veel te lang van deze muziek. De cover is wel echt heel vet! Uiteindelijk kies ik er voor om alleen de mono versie te luisteren, gok dat ik dan de 'beste' of meest accurate versie heb en ja... Ik ben gewoon geen fan van psychrock of rock uberhaupt. Dit album voelt als hetzelfde nummer voor vrijwel het hele album, ik waardeer wel dat het waarschijnlijk de allereerste in zn soort was. Maakt het alleen nog geen goede muziek. FAVO: Splash 1, You don't know

Fuck John Lennon, hypocriete lul dat ie is. Met dat uit de weg, Imagine is wel gewoon een mooi nummer. Altijd benieuwd of de rest dan dat niveau haalt of in de buurt komt of dat het een Layla en andere nummers situatie is. Ik probeer me niet te irriteren aan de hypocrisie van de heer Lennon, ik ben tenslotte een groot Kanye fan alleen dan wel voordat ie echt gestoord was. En ik moet zeggen, het valt me mee. Je moet de teksten vooral negeren, want dit album is voor een groot deel "Heb toch medelijden met me! Ik heb het echt heel moeilijk!!!" het album, en dat klinkt toch wat minder geloofwaardig van iemand die als protest zichzelf opsluit in bed in het Hilton. Er zijn slechtere plekken laat ik maar zeggen. Had ik dit album moeten luisteren voor ik doodga? Mwah, het is prima. Er zitten een paar echte stinkers in(I dont wanna be a soldier mama, Oh Yoko!) Maar de titelsong, op de hypocrisie na, is gewoon een goed nummer. Zelfde geld voor mij voor Jealous Guy en How? Maar de rest is te matig voor een 'Goed'. FAVO: Imagine, Jealous Guy, How?

Een country album met een omgekeerde Amerikaanse vlag op de cover. Is dit het lijflied van de Amerikaanse BBB? New York, New York heeft niets te maken met het bekendere nummer van Frank Sinatra en op het 2e nummer is de mondharmonica al gespot hoor! Dus dat betekend dat dit een lekkere Yeehaw Honkey Tonk plaat word, kan niet anders! En tsja, dat is eigenlijk precies wat het is. Het is een country album, niet veel meer, niet veel minder. Als je van country houdt vind je dit leuk, als je het haat vind je het verschrikkelijk. Ik vind het prima, dus vind ik dit prima. Wel alleen maar Disc 1 geluisterd, zo goed is het ook weer niet. Nobody Girl pakt me, ik ben toch een echte progrocker he, dus nummers van meer dan 5 minuten hebben al snel een streepje voor! Mijn god, zelfs met maar 1 disc duurt dit album wel lang hoor. De eerste helft van disc 1 red dit album tot een prima 3 sterren, maar het had echt niet langer moeten duren! FAVO: New York, New York, Answering Bell, When the stars go blue, Nobody Girl

Beetje een bluesy rock album, bevalt me best goed als een maandagochtend album. Valt me alles mee, ook omdat de stijl van The Doors erg prettig wegluistert. Alabama Song is een heel grappig nummer, voelt een beetje als een soort mengelmoes qua genres. Light my fire is de grote hit van dit album, en dat hoor je! Verfrissend dat de 'grote' hit eens niet als eerste nummer staat, ook al is dat ook 1 van de bekendere nummers. Alles bij elkaar, vind ik dit absoluut een prima album, duurt ook precies lang genoeg! FAVO: Break on through to the other side, Alabama Song(Whisky Bar), Light my fire

Super interessant album! Prachtige jazz en dit album is dus gewoon bijna alleen maar de piano. Bizar hoeveel kracht en emotie toch uit dit ene instrument gehaald worden. Het gekreun tussendoor is echt hilarisch, haalt je ook een beetje uit de muziek maar zorgt voor een lichte toon tussendoor. Ik heb 2nummers als FAVO gemarkeerd, maar het is ontzettend lastig om daadwerkelijk nummers als favoriet te markeren. Het vloeit in elkaar over en gaat door als een enkel stuk muziek. Hoe besloten is wat de afzonderlijke stukken zijn; geen idee, ik denk dat het gewoon de limitatie was van de vinyl platen. Prachtalbum, kan soms iets te lang duren en het vraagt nogal wat aandacht, maar dit is voor mij een sterke 4 sterren!

Gek album weer, zitten in een bijzondere hoek! Dit is waarschijnlijk toegevoegd omdat er nou eenmaal meer muziek is gemaakt dan alleen Britpop. Prettige afwisseling en ik kan altijd wel genieten van de muziek op dit album, maar de recording is helaas vrij matig en er zijn wat nummers die gewoon niet goed lopen. Als het wel goed loopt dan swingt het ook meteen lekker en vibe ik dit album heel goed! Nummers zoals een Simba trek ik gewoon niet zo goed, het is een soort jazzy nummer met hier en daar een soort oerkreet. Andere nummers hebben meer de Call and Response die bekend is van deze stijl muziek. Ik snap dat dit een cultuur ding is en probeer ze hier niet op af te rekenen en ben oprecht blij dat de nummers die wel bevallen ook echt leuk zijn. Daarnaast; GOD wat ben ik blij dat dit geen rock/Britpop/Neil Young album is, krijgen ze bij dezen een sterretje van me erbij. FAVO: El Cumbanchero, Choferito-Plena, Rhapsodia Del Maravilloso, Aggo Ellegua

Ah nee niet weer een rock album... Of wacht, dit funkt? Best wel hard zelfs??? Ik vermaak me????? Ik zal niet te snel klagen, blijkbaar is dit ook geen straight up rock, maar is het New-wave, het zal wel. Duidelijk is in elk geval dat dit echt vermakelijke muziek is voor me! Rock Lobsterr is 1 van de leukste nummers die ik ooit heb gehoord, wat een topplaat hahaha Sowieso is dit album echt pure pure fun. Love dit album, ik word er echt vrolijk fan, want wie de fuck bedenkt een nummer Theres a Moon in the sky(Its called the Moon). Sorry hoor, maar dat is pure genialiteit in muziekvorm. Dikke dikke dikke 4 sterren is dit voor mij! FAVO: Planet Claire, 52 girls, Rock Lobster, Theres a moon in the sky

Dit is een blues album, maar dan niet een goed blues album. Het is ontzettend gezapig, en volgens mij grotendeels ook covers. Ik snap oprecht niet waarom dit de versie van I Shot The Sheriff was die een hit werd? De Bob Marley versie is een stuk beter?? Dit album is heel traag, en ik krijg er vrij depressieve gevoelens van, misschien dat het door de zielige gitaar komt of het feit dat alles boven de 60 bpm als te snel zal worden ervaren. Clapton klinkt goed, zowel op de gitaar als qua zang, maar het geheel onttrekt zich gewoon niet uit de sadboysgitaarhoek waar het nogal in vast hangt. Ik irriteer me niet zo erg aan Eric Clapton, het is vast en zeker een lul, maar dan mogen ook alle Beatles en drie kwart van de hiphop albums er weer af. Puur muzikaal vind ik Eric Clapton een hele fijne stem hebben, hij zit alleen tijdens dit album net te veel op zn eigen pik, waardoor het vooral hele saaie trage blues is. En zelfs dat heb ik wel eens beter gehoord... FAVO: Give me strength, Let it grow

Ik ben echt een sucker voor lekkere beats, dus The Beat is right up my alley. De up-tempo nummers zijn zo ongelooflijk veel beter dan de ballads(Little Triggers klinkt echt niet goed) en ik ben er nog niet helemaal uit wat ik nou van de zanger vind. Hij klinkt als een soort overdreven versie van zichzelf? Als dat ergens op slaat? Sowieso vind ik de instrumenten en de beats echt de ster van dit album, de zang is vermakelijk maar instrumentaal is het album echt top. Soort van funky of is dat weer new wave? Geen idee, misschien ben ik stiekem een new wave fan, goed om te weten. FAVO: The beat, Pump it Up, i dont wanna go to Chelsea

Wát een album opener. 1 van de meest bekende gitaarriffjes allertijden. Start dus heel erg lekker, maar ik ga het toch zeggen; Ik vind Blues niet zo'n prettig muziekgenre. Het voelt vrijwel allemaal als precies hetzelfde qua muziek en de zang is niet spannend genoeg. Het is voor mij de matige voorloper van rock en daar ben ik al niet echt wild van. Soul leunt veel zwaarder op muziek en op zang, maar blues is vooral hele lange ingewikkelde gitaarsolos. En dan veel call & response qua zang. Ik ben geen fan. Muddy zelf ziet er echt geweldig uit, man ziet er uit als je gezellige oom op verjaardagen, das natuurlijk een groot pluspunt! Echt een lastig album om te reviewen, ik ga het nooit meer aanzetten, maar heb me zeker niet geirriteerd aan de muziek ofzo. Ik denk dat ik uitkom op 3 sterren, prima maar dat ligt meer aan dat ik niet van Blues houd FAVO: Mannish Boy

Wat een leuk verrassend album is dit! Ik verwachtte standaard 13 in een dozijn rock, maar dit doet me een beetje denken aan die oude old school rock. Zanger heeft een goed prettig randje op zn stem die ik echt goed trek en daarnaast is het instrumentaal gewoon echt goed. Wel kakt het album nogal in halverwege, met Skeleton Key als dieptepunt voor mij. De rest swingt wel nog steeds best wel goed, maar het haalt niet meer het niveau van de eeste paar nummers die ik echt fantastisch vind met I Remember When en Dreaming of you als absoluut hoogtepunt. Toch vind ik dit absoluut een vermakelijk album en is dit zeker geen straf geweest om te luisteren. FAVO: I remember When, Dreaming of you, Goodbye

Wat een fucking horror. Something Against You is gewoon herrie. Dit is geen muziek meer joh, gewoon rammen op een gitaar en een drumstel terwijl iemand in een microfoon schreeuwt. Gelukkig duurt dit album maar iets meer dan een half uur, maar in die tijd kun je beter iets anders doen. Where is my mind is een bekend nummer, maar geen goed nummer. Ik haat, echt haat, de zanger van deze band. Wat een fucking drama is dit. The Pixies? Een groot deel van de muziek klinkt als geluid vanuit dixies.

Een heerlijk dromerig album, de titel Modern Kosmology past echt perfect! Het eerste nummer is een soort acid plaat, ik ken de artiest ook verder niet maar haar stem bevalt me heel goed. Instrumentaal blijft ook dat dromerige en zweverige van toepassing, maar ik trek het wel goed. Ik denk dat dit het dichtst bij een pop album in de buurt komt op dit moment! Na een tijdje is het wel echt meer van hetzelfde en merk ik dat ik de insteresse begin te verliezen. Instrumentaal is het echt wel vet, met nummers als The Architect waar gewoon dikke synths inzitten die echt bijdragen aan de sfeer van dit album. Maar vocaal enzo is het misschien toch niet zo vet als ik in het begin dacht, het is best wel nice maar niet geweldig ofzo. Dusja, dit album in 1 woord samengevat? Vibes. FAVO: H>A>K, Slow Motion, The Architect, I wish