Violator
Depeche ModeFantastisch album ouwe, echte bangers zoals Enjoy the Silence en Personal Jesus. Persoonlijk favorietje was ook Happiest Girl in de Jack Mix
Fantastisch album ouwe, echte bangers zoals Enjoy the Silence en Personal Jesus. Persoonlijk favorietje was ook Happiest Girl in de Jack Mix
Ik hou dus stiekem best een beetje van blues. I'm your hoochie coochie man maakt wel gebruik van het meest gebruikte riffje ooit haha. Baby Please don't go is wel een persoonlijk favorietje van dit album. Maar als ik het vergelijk met Depeche Mode zou ik dit minder snel nog een keer luisteren. Ik zou dit 3,5 geven als het kon.... EDIT: Misschien toch maar een 3... Het album begint me toch een beetje te vervelen na een tijdje en merk dat ik het best lastig vind om aandachtig te blijven luisteren
Eerste 3 nummers? Hits, hits hits Streets have no name is toch best een mooi nummer. With or without you is niet helemaal mijn ding Idunno. Denk niet dat dit album mijn mening veranderd. Vond het grotendeels toch een beetje meh. Album is een beetje saai naar mijn mening.
Ok, het is wel echt leuk om deze albums te luisteren want de hits ken je natuurlijk wel maar vind het erg vermakelijk om iets beter een idee te krijgen van het album er om heen. Dat gezegd hebbende had ik prima verder kunnen leven zonder dit album ooit gehoord te hebben. Ga ik meer Kings Of Leon hierna luisteren? Waarschijnlijk niet. Vond ik het vermakelijk? Ja best wel in het begin, al duurt het album te lang. Ik begin me toch te irriteren aan de stem van de zanger. Favorieten: Toch de klassieker Sex on Fire en Be Somebody
Bat out of hell; het begin daarvan doet me heel erg denken aan een Mario Kart liedje ofzo 10/10 album, nu al. You took the words right out of my mouth is een echte banger. Jammer van het zeer matige intro Heaven can wait pakt me dan wel weer minder. Duidelijk dat ik de snellere, epische nummers leuker vind. Paradise by the dashboard light is een klassieker, komt ook wel beetje omdat dit 1 van de favoriete nummers is van mn ouders. Op 3:20 rare afkapping die volgens mij niet hoort. jammer joh Prima album! Favourites: You took the words right out of my mouth, bat out of hell(Eerste 10 seconden) , Paradise by the dashboard light
Album luistert lekker weg. Moet wel zeggen dat het niet volledig mijn aandacht pakt, maar ik kende deze artiest niet en moet zeggen dat ik het wel prettig vind. Beste voorbeeld van dat dit album voor mij echt een beetje achtergrond muziek is, is dat ik uiteindelijk 3 nummers heb geluisterd die niet op het album stonden en van een andere artiest waren omdat het album al was afgelopen. FAVO: Mental
Young Lust klapt er meteen lekker in zeg! Wel grappig dat een album in de 1001 staat van die kleine band met wie RUN-D.M.C. samen werkte. Going Down/Love in an elevator is een fucking banger. Vraag mezelf wel een beetje af of ik gitaarsolo moe ga worden, maar tot nu toe vermaak ik me best wel met dit album. Nooit geweten dat ze love in an elevator zongen trouwens, dejezus. Het antwoord op hoesnel scheurende gitaren me ongeveer gaan vervelen? Iets van 5 nummers. Das ook ongeveer wanneer er wat andere nummers komen dan de pure power/hairmetal waar Aerosmith bekend om staat. Misschien ligt het daar ook beetje aan. Album overall; begin is vermakelijk, maar na een tijdje moet ik toch concluderen dat t niet helemaaaaal mijn ding is. Favo: Young Lust, Going Down/Love in an Elevator, Hoodoo/Voodoo medicine man
Wakker geschrokken bij Starlings, wat een kutstreek haha De rest van het album kan maar beter goed zijn nu. Beste nummer is meteen Starlings IMO, de rest is heeeeeel erg indie en experimenteel. Ben er niet echt weg van eerlijk gezegd. Ik krijg bij The Fix een beetje een Disneyfilm nummer vibe, vind m wel nice! One Day Like this vind ik ook een nice nummer! Vind het toch een vermakelijker album dan ik halverwege dacht, denk aan 3 sterren. Favo: Starlings, The Fix, One Day Like This
Instant teleurstelling op de maandagochtend; alleen de Aerosmith only versie van Walk This Way. Pfff... Uncle Salty en Adam's Apple zijn echt alles wat ik niet chill vind aan Aerosmith en ik ben al niet echt een fan. En zonder grappen, de andere versie van Walk This Way is echt veeeeeel beter. Ik ben echt geen fan van dit album tot nog toe. Big ten inch record is dom, maar wel een soort van grappig en Aerosmith uit hun comfortzone, bijna bluesy? Ik weet niet, vond Pump niet fantastisch maar nog wel grappig ofzo, dit is gewoon niet eens grappig of interessant? Ik hoop dat dit het laatste Aerosmith album op de lijst is.. Favo: Sweet Emotion, Toys in the attic
Poeeeh, een Grunge album. We krijgen er wel van langs zeg Ik kijk verlangend uit naar het eerste hiphop/elektronische album. Grunge is niet helemaal mijn ding Vind In 'n out of grace een prima nummer, lekker edgy Maar verder niet echt mijn ding FAVO: In 'n out of grace
Nou, je kan zeggen wat je wilt, maar ik ga flink mn muzikale comfortzone uit met deze albums zeg. Southern Rock opera, nou was de laatste Rock opera(Meat loafs Bat out of hell) fantastisch dus er zijn verwachtingen aanwezig! It's southern rock, thats it. Thats the review. Niet een heel opvallend album, vind er niet heel veel aan eerlijk gezegd. De andere reviews noemen Lynyrd Skynyrd veel, maar ik heb hun eigenlijk nooit echt geluisterd De tering wat is dit album laaaaaaaaaaaaaaaaang Laatste nummer: Angels and Fuselage vind ik misschien het prettigste. Wat meer country, bijna bluesy voel ik deze eigenlijk wel. Dit bewijst weer dat ik er geen verstand van heb omdat de meeste reviews de 2e helft zwaar afkraken. Favo: The Southern Thing, shut up and get on the plane, Angels and Fuselage
Een sitar, loev het nu al. Dit is wel echt precies 1001 album you should listen to before you die, obscure shit die ik zelf echt nooit had opgezocht. Ik ben heel erg benieuwd! Jumpin' Jack Flash is een lekkere opener, maar niet echt representatief voor de 2e helft van het album. Ik weet niet waarom, maar ik waan me echt weer op Runescape ofzo, daar had je ook vaak van die Sitar tunes Light my fire is echt episch Mehtamorphosis is een slechte trip in een nummer, heel heftig, ook wel vet. Sagar (The Ocean) was juist een mooie meditatie terwijl ik op kantoor zat. Prachtig, kan ik echt van genieten. Dit album is sowieso echt heel verschillend van de voorgaande 1001 albums en daarom kan ik het alleen al waarderen. Ragupathi is een fijne afsluiter, maar ik denk dat Sagar (The Ocean) nog beter was geweest als afsluiter persoonlijk, omdat dat zo'n ontzettend episch en groots nummer is. Favo: Jumpin'Jack Flash, Light my Fire, Sagar(The OCean)
En weer terug naar de scheurende gitaren, waar is mijn sitar? Sharp dressed man is een banger. I need you tonight is heel nice, beetje blues achtig Dat blues achtige hoor ik ook op Legs, en weet niet waarom maar de synth op de achtergrond doet me een kleein beetje denken aan Donna Summer? Heel vet! TV Dinner vind ik een heel grappig idee en klinkt ook weer meer die blues kant op Dirty dog is een top nummer, wel meer rocky dan ik normaal leuk vind maar wel echt een heel vet nummer Zou het 3,5 ster geven, maar dat kan niet dus dan heeft ZZ Top nu een beetje mazzel. FAVO: Sharp Dressed Man, I need you tonigh, Legs, dirty dog
Southern rock achtig album? Veel gehoord van deze band, denk dat ik vrijwel geen muziek van hun heb gehoord nog. Bevalt best prima. Tombstone Shadow vind ik een lekker, beetje bluesey nummer. Kom er achter dat bluesey bijna altijd iets positiefs is. Bad Moon Rising is toch een herkenbare klassieker. Maar moet zeggen dat het allemaal vrij veel van hetzelfde is. Luistert dan wel weer lekker weg, datwel. Prima album, niet fantastisch. Favo: Tombstone shadow, Bad Moon Rising
GEEN ROCK ALBUM?!?!?!? Ik kan mijn geluk nu even niet op. Moet zeggen dat het echt lang geleden is dat ik dit album heb geluisterd, dus de hype is hoog. My name is, is een classic. Guilty Conscience naar mijn mening een sterk staaltje story telling met Devil Em en Angel Dre. Terecht dat Dre gecalled word, man is schijnheilig af op dit nummer. Brain Damage valt naar mijn mening een beetje tegen, maar If I had is ook echt een klassieker. Het album is zo sterk, maar ik denk toch dat ik Marshall Matters LP en Eminem Show beter vind. De highs hier zijn hoog, maar het heeft allemaal een hoog shock gehalte, waar ik bij MMLP en TES meer het idee heb dat er meer introspective nummers op zitten. Door de nostalgie kom ik uit op 4 sterren. As the world turns is hilarisch dom Sowieso op dit album, technisch zulke goede rhymes, maar ik denk wel dat dit album het slechtste geaged is van zn holy trifesta. FAVO: My name is, If I had, '97 Bonnie & Clyde, Role Model,I'm Shady, Bad Meets Evil
Goeie cover. Out of the blue is een banger, fijn die Flanger aan eht einde met de gitaarsolo. Echt een vet nummer. WTF is Bitter sweet voor nummer hahaha All in all, echt een prima album niet heel bijzonder imo maar luistert wel lekker weg. FAVO: Out of the blue, Prairie rose
Wát een opener zeg, tering. In the cold, cold night is nou echt een lief liedje. Sowieso is The White Stripes vrij minimalistisch qua muziek. Ga wel lekker op dat minimalistische vandaag merk ik. Het is een beetje een bluesy album op tijden en ikvind die nummers een stuk fijner dan de scheurende gitaren die er soms ook in zitten. FAVO: Seven nation army(duh) , in the cold cold night, You've got her in your pocket
Nou, daar gaan we dan. De eerste van John Lennon, word vast gevolgd door vele vele vele albums. Best een prima begin moet ik zeggen, ik vind Beatles nummers vaak een beetje saai/gedateerd, dit klinkt iets moderner soms? Maar ik heb nog nooit een Beatles album geluisterd, dus kan daar natuurlijk ook aan liggen. Voelt grotendeels wat experimenteel. Ik dacht dat ik Well well well een leuk nummer vond, maar toen kwam de 2e helft... de tering hahahahha God is een heel goed nummer, John redt de wereld door te zingen dat we niet moeten geloven in slechte dingen zoals Hitler. Het album is prima, het lijkt toch meer op The Beatles dan ik van tevoren dacht, maar vind het toch best prettig weg luisteren. FAVO: I found out, God
Het eerste David Bowie album dat ik ooit heb geluisterd. Bevalt me eigenlijk wel heel goed! Starman is echt een goed nummer, dat wisten we natuurlijk al wel een beetje. Star is ook prettig, maar vooral Hang on to yourself vind ik echt een heel leuk nummer! Dit was een drukke album dag, maar dit is 100% mijn favo album van de dag! FAVO: Starman, Star, Hang on to yourself
Pff weer een rock album. Ik vind de live versie hier heel weinig aan bijdragen als ik eerlijk ben. De Muddy Waters live versie vond ik juist prettig wegluisteren, je hoorde hoe goed en strak alles was, maar dat vind ik hier sterk tegenvallen. Kwaliteit valt me zelfs nogal tegen, en daarnaast is de muziek an sich ook niet goed genoeg om de aandacht af te leiden. Dit word geen hoog cijfer, dat is zeker. Aint that a shame - dit is een verkrachting van het origineel van (volgens mij) Fats Domino en heb ik eerder afgezet. Wat een matige versie zeg... Het nummer dat daarna komt - I want you to want me - is voor mij tot nu toe het enige nummer dat er wel positief uitkomt. Dat is een prettig nummer, maar ook nu lijkt het geluid beetje meh? Helpt ook niet om constant het publiek te horen. Het voegt voor mij niet zoveel toe aan deze live opname Surrender is ook nog wel een prima nummer. Good night daarentegen is gewoon dom. Muzikaal niet heel interessant, tekstueel nog erger. Is dit punk? Clock strikes ten, ook nog wel een prima nummer. Iets interessanter dan Goodnight in elk geval. Denk dat de 2e helft van het album/set het 'red' van een 1 ster review. FAVO: I want you to want me, surrender
Pfoeee wat een lekker album zeg. Hier word ik nou echt gelukkig van. Ik hou heel erg van deze stijl qua muziek, beetje dat souley achtige gecombineerd met jazzy invloeden. Dit album heb ik wel eens geluisterd omdat vrienden hem op vinyl hebben, maar echt aandachtig luisterend is dit toch wel heel erg fijne muziek. Een van de albums die voor mij echt voorbijvloog qua duur, waar ik bij anderen nog wel eens de nummers tel. Echt een heel lekker album, ik waande me constant in een soort rokerige jarige 80 kroeg met whisky in mn hand. Verdomme, ik pak die er meteen ff bij! FAVO: Rehab, You know Im no good, me and mr jones, back to black, Tears dry on their own, addicted
Het debuutalbum van The Who! Nog nooit een nummer van hun gehoord denk ik zo. Maar tot nu toe(3 nummers in) prima album! Niet pure rock tot nu toe, vrij veel blues invloeden waar ik toch een beetje een sucker voor ben. Goede chapsels ook op de cover, altijd belangrijk. Het voelt heeeeeel erg als The Beatles, gebaseerd op de nummers van The Beatles die ik ken. La-La-La-Lies helemaal, als je mij verteld had dat dit The Beatles was, dan had ik je ook geloofd. My Generation, de titelsong en grote hit van het album vind ik wel een prettig rock nummer! En het is niet eens bluesey, nieuwe smaak, who dis? I'm a man, het riffje wat we ook hebben gehoord op Muddy Waters! Hoe vaak denk je dat het terug gaat komen? All in all, echt een prima te verteren rock album. Heel erg Beatles vibes, dus als dit een voorbode is voor alle Beatles albums dan komen er nog veel 3 sterren aan. FAVO: I don't mind, My generation, It's not true
Wat een bijzonder album haha. Ik waan me een beetje in een middeleeuws festival, kunnen we deze muziek gaan gebruiken tijdens DnD sessies? Ik denk dat het de fluit is die daar voor zorgt, maar gewoon de muziek an sich geeft me bepaalde vibes. Ik vind de fluit heel grappig, de rest van de muziek is nou niet echt super interessant ofzoiets, maar door de fluit krijgen ze van mij een voldoende. FAVO: Mother Goose, Wind-up, Ian Anderson Interview
Oh fijn! Een rock album! Born in the USA, het nummer dat iedereen wel kan dromen en consistent verkeerd geinterperteerd word door patriotische amerikanen. Alleen daarom al een banger. Hoor ik nou een mondharmonica op Darlington Country? Of zit ik totaal fout. Loev weinig gebruikte instrumenten te horen. Dit is wel echt een beetje peak americana rock voor mij. Ik vind Bruce een lekkere stem hebben, ga best lekker op deze muziek. I'm on fire is zo'n nummer dat ik heb gehoord, dat ik ken maar nog nooit zelf aan heb gezet. OH MIJN GOD STAAT DANCING IN THE DARK OP DIT ALBUM????? Vuur, puur vuur. Dit is nu mijn favo dad-rock album dat we geluisterd hebben tot nu toe. Is het 5 sterren? dat denk ik niet, maar dit is een verdiende 4 sterren radiorock album. Ik vibe zn stem, de muziek is gewoon chill en het album is precies lang genoeg. FAVO: Born in the USA, Darlington Country, I'm on fire, Glory days, Dancing in the dark
Weer een hiphop album! Tot mijn grote schaamte heb ik echt nog nooit naar Cypress Hill geluisterd, dus ik ben heel erg benieuwd! Nummer 1 maakt in elk geval 1 ding duidelijk: Deze rappers zijn moslim of Joods want ze zijn duidelijk geen fan van varkens. Qua teksten doet het me heel erg denken aan de agressie van N.W.A. maar vind de instrumentals veel vrolijker klinken? Waar N.W.A. of Wu-Tang veel aggressiever klinkt is dit qua instrumentals bijna lijkend op Tribe voor mij. Heel duidelijk early 90s boombap hiphop. Lekkere kennismaking met Cypress Hill is dit voor mij! Ik vind dit nicer en beter oud geworden dan bijvoorbeeld een Public Enemy. Het is wel heel duidelijk een product van die tijd, dus je zou deze soort hiphop niet snel nu meer horen. FAVO: How I could just kill a man, hole in the head, Real estate, The funky Cypress Hill shit
Zit iedereen op de hype train? Want dit is toch wel het meest bekende muzieksnobby album aller tijden. Ik ben benieuwd, denk niet dat ik het ooit hebt geluisterd. Speak to me is een beetje aan de stille kant. On the run is echt een ongelooflijke trip, een soort koortsdroom van een nummer. Doet in elk geval wel echt zn naam eer aan, ik word hier een beetje zenuwachtig van. Vind de instrumentale stukken heel nice, vooral omdat als er dan vocals komen(zoals bij time) dit opeens een stuk intenser voelt? Het album loopt heel erg fijn in elkaar over, waardoor je niet echt een idee hebt dat je naar een specifiek nummer zit te luisteren. Ik kan me goed voorstellen dat dit ook zo'n album is waar je eigenlijk altijd het album aanzet ipv 1 nummer ofzo. Vind het daarom ook lastig om een nummer er uit te pikken omdat alles zo erg in elkaar overloopt en bij elkaar hoort. Dit is een album waar ik zeker vaker naar ga luisteren, maar niet snel effe een nummer van aan ga zetten. FAVO: Time, Money, Us and Them
Nou daar gaan we, we zitten wel een beetje in de muziek nerdhoek zeg met eerst Pink Floyd en meteen daarna Radiohead.. Wat me meteen opvalt; waar ik Pink Floyd vaak heel mooi en trippy vond is Radiohead meteen een stuk steviger en harder. Daardoor ook veel drukker. Ik vond het album van Pink Floyd heel mooi in het minimalisme, omdat er soms hele stukken niets gebeurde, dan is Radiohead wel even een flink style switch. De muziek is muzikaal interessant, er gebeurt echt een hoop. Mijn probleem hiermee is echter wel 1 ding: ik vind de zanger een vrij zeikerige stem hebben en ga daar niet zo lekker op... Dit is vooral heel erg duidelijk op Backdrifts, wat een zeikerd zeg... Hopen op meer instrumentele nummers later! We Suck Young blood vind ik persoonlijk heel saai. Ik moet zeggen dat dit vergeleken met Pink Floyd echt niet geweldig is. Muzikaal veel saaier, zang is veel zeikeriger... Mijn god... Ik ben nu bij I will en ik tel echt de nummers af voor die album voorbij is. This aint it chief, ik wil heel graag andere muziek luisteren en denk dat ik hierna een uur euphoric trance ga zitten luisteren om bij te komen van deze depri stuff. Heb me echt geirriteerd aan de laatste paar nummers. Dit album duurt te lang en is niet interessant genoeg. FAVO: Sail to the moon
Jeetje, we worden wel verwend hoor. Na Pink Floyd en Radiohead nu de Beatles! Het album begint naar mijn mening sterk met Drive my Car, met de geniale Beep beep outro. Norwegian Wood ken ik ook nog, tot mijn eigen verbazing en luisterd ook lekker weg. Michelle herken ik ook van een ander nummer. Sowieso valt het me nu pas op hoeveel invloeden van The Beatles in bijvoorbeeld hiphop zitten. Heel erg nice. Ik speel een soort van het "Herken het sampletje" wat erg bijdraagt aan hoe ik het album luister. Voorbeeld: Michelle word gesampled in Navajo van Masego. Ohja, dit album verder? Eh het is prima, niet fantastisch en een beetje zoals ik The Beatles ken. Denk dat ik het 3 sterren geef - Prima. FAVO: Drive my car, Michelle
Nou, ik ken hier toch best wel veel singles van. Ben benieuwd! Around the world klinkt heel erg als andere nummers van ze. Overigens zingt ie nou bing beng bing bong rond 2:40? Wtf hahaha Scar Tissue en Other side vind ik wel echt een stuk beter dan de hardere nummers die daarvoor staan. Vooral Parallel Universe vind ik echt herrie. De rustigere nummers zijn mooi, maar er staat echt een hoop herrie op dit album zeg. De tering... De hits (Scar Tissue, Other Side, Californication en Road trippin) zijn qua kwaliteit zo bizar veel hoger dan de rest op het album. Het is niet lastig te raden waarom het de hits zijn. Ik vind de rest namelijk echt niet best. Teksten zijn meh, Shoutout bing beng bong, muzikaal is het vooral heel veel gitaar en ik kan me niet aan de impressie onttrekken dat de microfoon niet goed heeft gewerkt ofzo tijdens de opnames? Misschien wel zodat we de teksten niet horen, weet ik veel. FAVO: Other side, californication, Road trippin
Yeeehaaaaaw! Ik waan me in de Honky Tonk met dit album. lekker man. Of niet. Denk toch eerder niet, het is een prima album, lekker dat ie vrij kort is maar overall denk ik niet dat ik dit nog eens aan zal zetten. Ik denk dat zulke honky tonk country niet echt mijn ding is. Ik neig toch meer richting blues en soul.
Uuuuh ok? Anti kapitalistische punk? Nou, ik weet een zeker flikkerbipsie die hier behoorlijk enthousiast van gaat worden! Openingnummer gaat bizar hard. Ik wist niet dat gitaren zulk geluid konden maken en heb stiekem een beetje medelijden met die arme gitaren. Ben trouwens vooral verbaasd over wanneer dit album uitkwam - 1969? Was Punk niet veel later? Dit is NIET mijn shit... Misschien mn eerste 1? Ik heb nog weinig echt positieve dingen aan dit album ontdekt eerlijk gezegd. Ik geef het toch 2 sterren, puur omdat ik de creativiteit wel echt kan waarderen. Punk voordat punk bestond, dat is wel echt vet, maar de muziek is gewoon niet mijn ding.
Terug naar de indie rock. Misschien is het omdat ik de rest van de week echt matig vond, maar tot nu toe vind ik dit best wel goed te pruimen. Doet me tot nu toe heel erg denken aan LCD Soundsystem. Maar dan wel een iets mindere versie, maar dat heeft ook te maken met dat ik LCD Soundsystem echt best wel chill vind. Intervention vind ik heel vet! Wat een epische plaat is dat zeg. Daarna wel een dip. De rest van het album kan die high van Intervention niet halen hoor. De rest is gewoon prima te noemen. Oei, My Body is a Cage is ook al zo'n lekker orchestral plaatje. Loev het! FAVO: Keep the car running, Intervention, My body is a cage
Coldplay, ik heb een beetje een haat-liefde verhouding met Coldplay. Ik vond Viva la vida echt een episch nummer, maar heb toch altijd verder een beetje het idee dat het een 13 in een dozijn popband is. Misschien doe ik ze daar te kort mee en daar ga ik nu dan achter komen. Tot nu toe vind ik het heel erg radio rock. Nummers springen er niet heel sterk uit naar mijn mening, als is bijvoorbeeld Yellow een prima nummer. Al vind ik zelf Trouble mooier maar misschien is dat ook een beetje omdat Yellow zo ongelovelijk overplayed is. Denk dat dat mijn issue is met het hele album, ik heb niet het idee dat ik iets nieuws of spannends hoor of Coldplay als band nu beter kan. Het is Coldplay, that's it. That's the review. Favo: Trouble
Goeie dag, na de slappe piemel rock van Coldplay is dit wel weer even wakker worden. Merk dat het wel een beetje heeeel erg veel is. Het constante geschreeuw, de schreeuwende gitaren... En dan staat hier ook nog eens In The End op, een nummer waar ik dus echt een schijthekel aan heb gekregen omdat een niet nader te noemen persoon deze altijd op repeat had, met af en toe What I've done als afwisseling... Ik heb dit nooit begrepen eerlijk gezegd, de hele Linkin Park hype is volledig aan mij voorbij gegaan. Denk dat ik gewoon niet zo'n boze puber was ofzo. Eigenlijk vond ik Mike Shinoda nog een soort van het beste deel van Linkin Park. De zang heeft mij nooit echt kunnen pakken. Maar als ik Mike Shinoda wil horen luister ik wel For Minor ofzo. A place for my head is echt een dieptepunt van dit album, de tering... Ik ga hierna Linde Schone luisteren ofzo om niet meer de hele tijd tegen geschreeuwd te worden. FAVO: Cure for the itch
Ok, moet zeggen dat mn humeur dit wel ff kan gebruiken. Dat heeft toch wel effect op hoe nice ik een album vind. Lekker rustige relaxte muziek. Oogjes dicht en wegdromen maar. Jammer dat ik vandaag op kantoor ben,dat dan weer wel.. Ok het is wel heeeeeel erg dromerig. Opzich nog steeds fijn maar elk nummer duurt wel echt heel lang met minimaal 5 minuten nummers. Het kortste nummer is 3:20, en dat is ook meteen het minst beluisterde nummer op het album. Maar zoals gezegd is dit wel echt een prettig wegdroom album, de nummers gaan ook prima in elkaar over. Moet alleen zegggen dat het me niet echt goed lukt om naar de lyrics oid te luisteren. Favo: Happiness is easy, Life's what you make it, Give it up
Hier heb ik nou echt zin in. Ik ben best een jazz liefhebber en heb ook wat jazz vinyl liggen. Aan dit album ben ik dus nooit toegekomen wat een schande zou moeten zijn, des te meer reden om hier naar uit te kijken dus! So What is echt een heerlijke opener. Krijg hier echt kippenvel van, zo nice als alle instrumenten klinken en hoe mooi dit album ook opent. Sowieso een album met Miles Davis én John Coltrane?? Sign me the fuck up. Dit is echt een wegdroom album voor mij zeg. Dit was nou echt hdp. Dit album maakt me zo rustig en past even helemaal bij waar ik nu zin in heb. Ik denk dat het feit dat ik meteen een pure Jazz playlist heb aangemaakt en dit album er bijna helemaal in heb gedaan genoeg zegt... FAVO: So What, Blue in green, Flamenco Sketches
Snoeihard, goeiedagschotel zeg... Maar ik ga er eigenlijk verassend goed op? Ik vind dit minder herrie dan sommige van de meer punk albums die we gehad hebben. Dit doet me meer denken aan mijn eigen, zij het korte, metal periode. Had ik eigenlijk niet verwacht na mijn heerlijke jazz trip. Het is grappig, waar ik chagerijnig werd van het schreeuwen bij Linkin Park vind ik het hier beter klinken ofzo? Misschien ben ik vandaag gewoon meer in de stemming hiervoor, ik heb geen idee. Ik vind het instrumentaal gewoon heel sterk, en zelfs met de screamende zang kan ik prima overweg. Dit is gewoon een scheurend metal album zoals ik ze vroegah ook wel luisterde. Ik zit hier met duivelhoorntjes achter het bureau hoor! Is het gek dat ik last van mn keel krijg van te lang deze muziek luisteren? FAVO: A new level, Fucking Hostile, This love
Nou, hier had ik vrijdag dus écht geen zin in. Vrijdagen zijn voor gezelligheid en energie en ik had zo'n vermoeden dat ik dat niet zou krijgen van Paultje Simon. Nou, dat was correct. Dit is SPP(Of SPF?) In optima forma. Oftewel: een prima maandag ochtend album. Gebeurd er iets spannends op het album? Nee, maar Paul Simon komt op mij altijd een beetje over als het soort man die zwarte peper eigenlijk al te pittig vind en in het weekend spa rood drinkt als ie los gaat. Misschien is dat inherent aan folk rock hoor, dat zou prima kunnen. Dan heb ik nu al zin in alle Bob Dylan albums die we nog gaan krijgen! Dit is wel prima te pruimen op de maandagochtend. Ik wil easy listening achtergrond muziek, en daarin levert Paulus dan wel weer. Pantera zou ik op dit moment bijvoorbeeld niet kunnen trekken. Jeetje Paul gooit het opeens op de uptempo tour met Me and Julio Down by the Schoolyard. Dat is ook meteen 1 van mn favoriete nummers op dit album. Er gebeurt tenminste iets! All in all is dit een album dat je aan kan zetten als achtergrond muziek en waarvan niemand ooit gaat klagen dat het kut is. Het is de ultieme background noise, en dat bedoel ik redelijk positief. FAVO: Duncan, Run That Body Down,Me and Julio Down by the Schoolyard
Southern rock. Ik krijg zin om een truck te kopen en op Trump te stemmen. Of zoiets. Hebben we al een Lynyrd Skynyrd album gehad? Of dat was de Southern Rock Opera óver Lynyrd Skynyrd. Pfff, ik denk wel dat ik kan concluderen dat ik het niet zo heb op de Southern Rock. Het voelt gewoon allemaal als hetzelfde en ik heb nog niet echt een nummer dat er uit springt ofzo. Of nouja, Things Goin on is fijn, vooral omdat ik dat heel erg zo'n nummer vind dat in een saloon speelt in een western film. Fijn. En de gitaar gaat er daar lekker in, met lange solo's enzo. Maar te zien aan de Spotify streams sta ik daar redelijk alleen in. Blijkbaar snap ik Lynyrd Skynyrd niet ofzo, ik vind de 2e helft van het album veel leuker dan de eerste. Waarschijnlijk omdat dat meer de bluesey hoek weer in gaat, en we ondertussen kunnen vaststellen dat ik een sucker ben voor blues. Free bird is ook een prima plaatje, maar 9 minuten, jeetje jongen ik heb nog wel wat anders te doen hoor... Gitaarsolo is dan wel weer echt tof. FAVO: Things Goin On, Poison whiskey, Free bird
FIJN! Weer een Beatle die ons solo gaat laten horen dat hij eigenlijk al die tijd het genie achter de band was. Doodeng lachje van Ome Paul aan het einde van The Lovely Linda zeg... Wel lekker kort nummertje. Dat dan weer wel. Ik vind het allemaal maar een beetje saai. Denk dat het heel erg komt doordat dit dan ook een stokoud album is, maar jeetje, het is niet bijster spannend allemaal. Vind tot nu toe Singalong Junk het fijnste nummer, lekker instrumentaal en rustig. Ik ben gewoon niet zo weg van Paul zn stem als ik heel eerlijk ben. Nummers lopen heeeeel erg in elkaar over. Maakt het prima weg te luisteren maar niet zo dat er iets echt uitspringt. Beetje jammer, beetje meh FAVO: Singalong Junk
Uhm ok Ik heb hier nog nooit van gehoord en weet niet zo goed wat ik hiervan moet verwachten ook. Ben benieuwd! Het begint al best wel prettig, de eerste tonen leken bijna elektronisch, techno achtig! Daarna wel vrij snel door naar de dreampop/synthpop, maar eigenlijk pruim ik dat prima vandaag! Ik droom hier lekker op weg joh! De nummers lopen wel erg in elkaar over en ik heb tot noch toe niet iets dat er compleet uit springt ofzo, maar de algehele dreamy vibe ga ik best wel lekker op. Beetje Depeche mode achtig? Wow wat een switch van Architecture and Morality naar Georgia! Ook heel erge LCD Soundsystem vibes van dit album zeg. FAVO: Georgia
ik vind dit echt een heel erg sad bois album zeg. De muziek, de tekstent, alles is heel erg naargeestig en tragisch. Ik vibe dit niet heel erg moet ik zeggen. Waarom is zoveel muziek zo erg depri? Had hier van tevoren juist heel veel zin in, want ik zag New Order al een beetje voor me. Maar dit is veel tragischer en downer enzo. Goede nieuws is dat ik blijkbaar momenteel positiever ben dan Joy Division van je vraagt!
Blue Orchid naar The Nurse is een hele rare overgang, wtf. Ik dacht eerst dat ik gebeld werd ofzo. Het is sowieso een heel ander album dan Elephant die we eerder gehoord hebben van hun. Minder pure rock en veel meer melodiën eigenlijk. Weet nog niet zo goed welk album ik prettiger vind. Ik snap dit album niet zo goed eerlijk gezegd. Het gaat alle kanten op, het is totaal niet de rock die The White Stripes bekend maakte, het is super experimenteel. Ik kan me heel goed voorstellen dat mensen die fan zijn van The White Stripes die een absolute verschrikking van een album vinden. Het loopt nou niet echt lekker door ofzo. Ik vind de kleinere nummers lekkerder wegluisteren dan de geluidsorkanen die sommige van hun nummers zijn. FAVO: My Doorbell, As ugly as I seem
WAT WILLEN WIJ? Blijkbaar meer Rock albums... Guns n Roses, een van de favoriete bands van mn tante. Zo op het eerste gezicht ken ik hier in elk geval 3 nummers van en is dit hun meest bekende album. Benieuwd of de andere nummers een beetje in de buurt komen van de bekendste! De tering dit album rockt echt als een gek. Ik vind de zang altijd wel geinig van hun ofzo? Het is echt ontzettend jaren 80, in de hoek van AC/DC en misschien ook wel Aerosmith. Van die bands vind ik persoonlijk Guns 'n Roses het beste te pruimen, misschien gedeeld met AC/DC. Pfoeee die gitaarsolo bij Paradise City, genieten man. Waaaaaarom zit er een kreunende vrouw bij Rocket Queen. Waaroooooooom. Verdere best wel vermakelijk album! Ik zou dit dus 3,5 ster geven, maar ze krijgen dan net een beetje mazzel en 4 sterren bij dezen. FAVO: Welcome to the jungle, Nightrain, Paradise City, Sweet Child 'o Mine
Jeetje Neilerd, moet ik nou helemaal naar de YoeToep om je muziek te luisteren? Dan kan het maar beter heel goed zijn chef! Het is muzikaal vrij minimalistisch met vaak 1 instrument zoals de gitaar of banjo. Dat gezegd hebbende, wat ongelooflijk fijn om een banjo te horen. Top instrument is het ook eigenlijk! Vind On the Beach echt een heel mooi nummer, weer heel minimalistisch en een beetje duister ook? Past gewoon ook heel goed bij de cover. Het begint zo stil, maar dan opeens toch de krachtige stem die er door komt. Fuck man, ik heb nog nooit naar Neil Young geluisterd maar dit vind ik echt top eigenlijk. Denk dat On The Beach voor mij dit hele album naar 4 sterren trekt. Wat een prachtig nummer, Neilerd, volgende keer wel gewoon op Spotify aub FAVO: Revolution Blues, For the turnstiles, On the beach
Psychrock? Klinkt best wel lekker, en weer iets compleet anders na een 80s rock en vooral een soort van country album van Neil Young! Ben benieuwd! Eerste nummer klapt er behoorlijk stevig in, vooral met de gitaarsolo op het einde. Die had ik niet echt verwacht, maar verdorie dat zet wel even flink de toon! I need a man to love, ik weet niet waarom maar de vocals doen mij ontzettend denken aan Marge Simpson hahaha Oh god, Marge doet de meeste vocals van deze band(?) maar op sommige nummers klinkt het zeker erger dan op andere. Piece of my heart is echt een heel fijn nummer en ik heb mezelf zeker betrapt op een klein beetje meezingen. Ball and chain heeft ook een gekke outro, wtf... Overigens, staat er nou approved by hells angels rechts onder? Ik weet het niet zo goed, sommige nummers op dit album pakken me heel erg en dan denk ik wat een fantastische stem is dit zeg, maar op andere nummers vind ik het weer helemaal niets. Ik ben vooral in de war van dit album. Terwijl ik verder nadenk over of dit album voor mij 3 sterren of 4 sterren verdient zet ik nog maar weer een keer Piece of my heart op, wát een topplaat is dat zeg, jezus. Ik ga uiteindelijk toch voor 3 sterren, hoewel ik piece of my heart echt fantastisch vind, vind ik de vocals en de instrumenten grotendeels niet overtuigend genoeg. Vreemd man. FAVO: Summertime, Piece of my heart
Geen enkele gitaar? French House? WTF??? Wat een heerlijke afwisseling is dit! Music makes you lose control is dus oorspronkelijk van hun/hem? Heel dik. Een paar van de andere reviews lezend snap ik mensen echt niet... Repititief noemen? Ja dat is het hele punt chef. De muziek moet hypnotiserend werken. Dit is gewoon heel erg gelijk aan early Daft Punk, niemand luisterd naar Around the world voor de lyrics..? Dit album is voor mij gewoon pure fun. Is dit hoogstaand zoals sommige andere albums op deze lijst? Nee, maar dat hoeft ook niet altijd. Dit is voor mij gewoon echt een lekker album dat makkelijk wegluisterd. Heerlijke muziek, er is gedjenst achter het bureau. Heel erg early daft punk vibes, wist je dat deze guy het grootste deel van Confessions on the dancefloor van Madonna heeft geproduceerd? En dat hij heel belangrijk was voor Lady Gaga? Wat een god man. Het lijkt grotendeels op elkaar, maar dan opeens komt Sometimes uit de linkerhoek. Uuuuh wat?!? FAVO: Music makes you lose control, Hey you(What's that sound), Take a little time, From: Disco to: Disco, Brothers, Sometimes
Heel apart album. Wat voor genre dit is zou ik niet zo 1,2,3 kunnen zeggen. Het pakt me opzich wel? Ik ken van hun alleen Red Right Hand(Shoutout Peaky Blinders) maar moet zeggen dat de muziek me wel trekt. Het is zeer moody, duistere muziek. Als ik dan momenteel naar buiten kijk matched dat best wel heel erg goed! Nadeel van moody duistere muziek; het kan na een tijdje een beetje zeikerig overkomen... Dat is meteen ook mn grootste kritiekpunt op dit album. Het is best wel mooi en de sfeer word duidelijk neergezet, alleen jammer dat de sfeer op een gemiddelde begrafenis een stuk beter is. Poeh, er word geen rekening gehouden met eventuele dinsdagdipjes he? FAVO: Easy Money, O children
ok, dit is wel echt een heel bekend album. Mijn probleem met Beatles is een beetje de recording klinkt vreemd? De vocals zijn lastig te horen, dat kan te maken hebben met de recording, de (re)mastering maar ook met dat het een keuze is van de artiest I guess? Ik ben in elk geval blij dat het muzikaal een stukje gezelliger en vrolijker is. Voor de tijd lijkt het me vrij vernieuwend allemaal. Maar ik durf het bijna niet te zeggen; ik vind het toch een klein beetje saai allemaal. Good Morning Good Morning zorgt voor paniek in huize Tehu, want Gappie shrikt van alle dieren. A day in the life begon als mijn favoriete nummer, denk dat dat mijn favoriete nummer is. Gebeurt muzikaal echt heel veel wat ik nice vind, vooral die explosie van geluid rond 2 minuten en dan de complete stilte. FAVO: Lucy in the sky with diamonds, When I'm sixty four, Lovely Rita, a day in the life
Qua muziek is dit echt het begin van zoveel stromingen. Je hoort hier early electro in door, zonder Afrika Bambaataa geen DJ Stingray bijvoorbeeld. Denk niet dat ik dit album ooit helemaal heb geluisterd. Echt early early hiphop dit ook, tegenwoordig is het niet echt meer vernieuwend of spannend, maar je moet dit wel een beetje in de tijdsgeest zien. Ik heb toch altijd een zwak voor early/old school hiphop. Favo is natuurlijk Planet Rock wat een echte classic is. Verder vind ik Frantic Situation ook heel vet! Maar in zn geheel twijfel ik een beetje wt ik van het album vind. Voor mij is 4 sterren iets wat ik echt vaker wil luisteren en dat mis ik hier toch een beetje. FAVO: Planet Rock, Frantic Situation
Pfoee, wat een episch nummer is Lark Tongues in Aspic(Part 1). Ik hou heel erg van instrumentale nummers die klein beginnen en dan later ontploffen in muziek bijna. Hoop dat de rest van het album dit een beetje vast houdt! Ook tering he, dit album heeft maar een paar nummers maar duurt toch gewoon een uur, wth... Ok, na het epische begin dacht ik na een tijd wel dat het album een beetje was ingekakt. Dat was niet het album. Dat was gewoon nog steeds Larks Tongues in Aspic Part 1.... Misschien word dit toch een langere zit dan ik van tevoren dacht. Gelukkig komt daarna Book of Saturday, een relatief kort nummer(3 mins maar!) Wat echt een heel mooi nummer is in mijn mening! Exiles pakt daarna door als bijna lieflijke nummer. Fuck man, ik ga toch niet een progrock liefhebber worden he? The talking Drum is ook zo'n nummer waar zo insane veel gebeurd, ik loev dat wel. Het einde heb je dan totale chaos, echt heel fijn. FAVO:Larks Tongues in Aspic Part 1(eerste 7 minuten), Book of Saturday, Exiles, Easy Money
Lekker man, Een of ander samba album met Afrikaanse en Braziliaanse invloeden? Dit is voor mij de essentie van de 1001 lijst, de albums van artiesten en muziek genres waar ik echt nog nooit van heb gehoord. Wie weet, ontdek ik een nieuwe favoriet! Het kabbelt nogal, ik hou hier lastig mn aandacht bij, maar het is wel de ultieme achtergrond vibe muziek. Geen volle aandacht is niet altijd een negatief iets! Het is een beetje jazzy, funky, ik vind het toch wel lekkere muziek! Dit is een heel fijn maandagochtend album, ook al had i km eigenlijk donderdag moeten luisteren. Het kabbelt een beetje voort, voelt lekker zomers en deze man heeft gewoon Mas que nada gemaakt! Ik vind het lastig om hier een cijfer aan te geven, omdat het niet een album is wat ik mezelf snel weer zie luisteren maar er zijn toch zeekr een paar nummers in playlists verdwenen. Ik ga denk ik tch voor 3 sterren omdat ik de muziek net niet spannend genoeg vind voor meer. FAVO: Ponta de Lanca Africano, Taj Mahal, Xica Da Silva
Dit is zo'n muziekreviewer darling heb ik het idee. Moet zeggen dat Blur heel erg in het rijtje valt van "ik ken ze wel, maar niet echt eigenlijk" Tot ik bij song 2 belandde, dit ken ik wel! Benieuwd naar de rest van het album, aan de Spotify streams te zien is dit album een voorbeeld van 1 hit en verder valt het wel mee qua populariteit. God, dit is zo erge britpop weer. Ik ben een beetje britpop moe, mag dat? Het klinkt prima, maar het is gewoon een beetje saai naar mijn mening. Het hele album is gewoon nogal meh. Het is britse pop, er gebeurt naar mijn mening niet zo veel en ik kan gewoon niet begrijpen waarom dit album nou perse op de 1001 lijst moet staan tussen alle andere albums die ongeveer hetzelfde klinken. Maar goed, misschien ligt dat aan mijn beperkte muzieksmaak. FAVO: Song 2, On your own
Heerlijk openingsnummer met Tiny dancer, benieuwd of de rest van het album het niveau vast kan houden of in de buurt kan komen! De rest van het album is pop. Dan vind ik de rest van het album toch voornamelijk niet het beste werk van ser Elton. Die heeft naar mijn mening toch echt mooiere nummers gemaakt, en dan bedoel ik niet Cold heart. Het titel nummer vind ik wel weer heel interessant! All the nasties verraste me ook behoorlijk met het koor op de achtergrond, totaal niet de vibe die ik verwachtte haha FAVO: Tiny dancer, Madman Across The Water, All the nasties
Aangekondigd als een mix tussen hiphop, rock, jazz en blues. Dit klinkt heel erg interessant van tevoren! Mijn probleem met deze muziek is al snel dat het grotendeels een beetje matig is. Een beetje als wanneer je naar een Chinees, Indisch, Italiaans, Spaans, sushi restaurant gaat. Te veel verschillende invloeden waardoor niets er echt uit springt maar juist eerder alles een beetje meh is. The Grave and The Constant laat voor mij wel zien dat als het werkt het goed werkt. Ik vind zelf, als we dan toch bezig zijn met live instrumentals, A Tribe Called Quest echt zoveel beter. ook al twijfel ik nu een beetje of dat live is... Scooby snacks daarentegen vind ik zo'n matig nummer. Kan me niet voorstellen dat dat het populairste nummer is van dit album, bizar. Merk dat ik de rustigere, meer jazzy nummers veel beter trek dan de nummers die meer de rock kant op gaan. Smoke 'em bijvoorbeeld is een hele rustige, jazzy/bluesy plaat en dat trek ik echt zeer goed. King of New York is dan weer echt een kutnummer. Kom op zeg, het is bijna alleen maar het refrein(wat ook nog eens vrij matig is) Nee dit nummer snap ik echt niet. De nummers die volgen pakken ook echt totaal mijn aandacht niet. Ik kan wel stellen dat dit experiment het niet is voor mij. Het is gewoon niet goed genoeg qua hiphop, blues, jazz of zelfs rock om echt vernieuwend te zijn. Misschien ligt het aan mij, maar ik snap niet helemaal hoe dit onderdeel is van de 1001 albums. FAVO: The Grave and The Constant, Smoke 'em
Ken deze artiest niet, dus ben benieuwd! Het eerste nummer is prima, I guess, maar nummer 2 The Duchess is een heel apart nummer. Ik weet niet zo goed wat voor album dit gaat worden, maar we gaan het meemaken! Ok wtf is The Duchess voor nummer, dit klinkt gewoon slecht. Niet interessant muzikaal of wat dan ook. Ik ben nu bij September the Ninth en de titel van dit album is zeer goed gekozen. Ik ben al een paar keer bijna weggedommeld met dit album, man wat is dit saaie muziek. Blues in Bob Minor schrikt me een soort van wakker. Het is het enige nummer op dit album waar echt iets gebeurd zeg maar. Waarom kan de rest van het album niet zo zijn Robert, verdorie! 1 nummer dat ik ok vind, de rest is eigenlijk ondermaats. Robbie, je hebt een primeur ouwe pikkebaas! FAVO: Blues in Bob Minor
Uhm, ok, we gaan weer compleet iets doen waar ik nog nooit naar geluisterd heb. Wat dit precies is, geen idee. Volgens mij kerkelijke muziek ofzoiets? Heel benieuwd, wel een lang album met anderhalf uur. Ik ben bang dat dit een hele, hele lange zit gaat worden. Dit is gewoon niet echt mijn muziek. Ik kan waarderen denk ik dat dit ontzettend belangrijk is voor mensen die hier in geloven, maar ik zou dit nooit zelf luisteren en vind het lastig om hier nu van te genieten ofzo? Yeh jo Halka Saroor Hae vind ik tot nu toe het beste nummer? Ook omdat het ene soort van door blijft gaan en steeds intenser word, maar zelfs dan, de tekst en de muziek pakt me niet zo. Toch geef ik dit album 2 sterren, in plaats van 1. Het is niet voor mij en ik zal het niet snel luisteren, toch snap ik ergens wel de relevantie van het album envind ik het ook wel vet dat zoiets in de lijst word opgenomen dat zo afwijkt van de normale muziek norm.
Heel fijn, wat Bob Marley op de maandag. Ik vind dit eigenlijk zulke fijne muziek maar draai het echt niet genoeg. Hier heb ik dus ook echt van genoten! Moet er wel echt voor in de stemming zijn dus ik denk dat Bobberd vandaag ook een beetje mazzel had. Ja, ik ga heel erg lekker op dit album, review is wel een beetje kort want ik heb al iets van 3 of 4 keer per ongeluk mn tabblad met de review reop gesloten en genoeg is genoeg verdorie. FAVO: Stop That Train, Baby We've got a date, Stir it up, Kinky Reggae
Ik mag eigenlijk niet meer klagen over het zoveelste rock album want het vorige album dat iets nieuws was heb ik maar 2 sterren gegeven. Maar toch, weer een rock album? Ben benieuwd, Lou Reed is wel echt een grote naam, dus dat zal vast een reden hebben! Vicious is wel een lekkere opener dus mijn hoop is toch weer een stukje groter dan ik van tevorren dacht! Wat ik wel heel leuk vind aan dit project is dat je soms achter nummers komt die je kent maar 0 clue hebt van wie het is of hoe het nummer heet. Perfect Day van Lou Reed is zo'n nummer voor mij, classic man. WTF CAN I KICK IT!?!??! Oh nee, het is Walk on the wild side. Opzich ook wel prima, maar ik vind de versie van A Tribe Called Quest echt vele vele vele malen beter. Maar wel een prima nummertje hoor. De muziek an sich is vrij traag en een beetje saai. Moet wel zeggen dat de benadering van Rock door Lou me wel bevalt, het is wat meer soulish, wat meer bluesey en dat trek ik dan wel altijd goed. Zn stem is ook heel prettig dus dat scheelt ook behoorlijk. Snap wel dat dit een hit album is van hem, al heb ik verder niets gehoord. Ik vind Make Up een heel chill nummer, met de trombone(?) die zo duidelijk te horen is. Daarop valt ook het beste de bluesey kant van dit album te horen. New York Telephone Conversation is een fantastisch nummer en naar mijn bescheiden mening zou die elk jaar de Grammy voor beste nummer moeten winnen. Verdorie Lou, ik kom toch tot de conclusie dat ik deze Rock beter kan waarderen dan ik dacht. Dit is een prima te verteren album! FAVO: Vicious, perfect day, Make up, Satellite of Love, New York Telephone Conversation, goodnight Ladies
Buffalo Gals, is dit dan weer door Eminem gesampled? Sowieso is dit album redelijk early hiphop. Best wel geinig om te luisteren. Ik ben zeer in de war van dit album hahah Double Dutch is een grappig nummer? Het hele album is tot nu toe een soort Afrikaans muziekalbum. Dit album is echt pure chaos en ik ben best wel hier daarvoor. Merengue is juist weer een compleet spaans samba achtig nummer. Werkt het allemaal samen? Nee niet perse, het is een beetje alsof je je liked numbers op shuffle hebt gezet en constant van genre naar genre gegooid word. Het is mij wel een beetje onduidelijk wat Malcolm McLaren nou aan dit album heeft toegevoegd? Is hij de producer? Zingt hij op albums? Ik kan werkelijk niets vinden anders dan dat hij de muziek heeft samengesteld? Het zal wel. Het is in elk geval eens iets anders dan het 300e britpop album! Wat een insane album ahahha, ik kan hier best wel van genieten hoe het alle kanten op springt. Niet alle muziek is even goed, maar ik kan dit zo erg waarderen om het feit dat het echt iets nieuws is. Nog steeds 0 clue wat Malcolm hieraan heeft bijgedragen, maar goed, de muziek an sich klinkt vrolijk en dat is ook wat waard. Dit album is van de hiphop, naar de Afrikaanse muziek, naar de Latijn Amerikaanse muziek. Dit is nou echt een album wat ik nooit had geluisterd zonder deze lijst en waar ik deze lijst nou echt serieus voor neem. En ok, niet elk nummer slaagt, zeker niet, maar puur voor de verassing krijgt het van mij toch 4 sterren FAVO: Buffalo Gals, Double Dutch, Jive My Baby, Soweto, Duck for the Oyster
Nou Bob Dylan, ben benieuwd I guess? Nog zo'n artiest die altijd bovenin de top staat wat betreft muziek/albums gemaakt maar ik denk niet dat ik veel van hem heb gehoord. Rainy Day Women#12 & 35 vind ik echt herrie. Wat een naar nummer, de mondharmonica is echt zeer irritant aanwezig zeg. Sowieso ga ik niet echt lekker op het stemgeluid van meneer Dylan. Het is een beetje een zeikerig geluid voor mij. Tot noch toe is er niet een nummer dat er uit springt en die mondharmonica is op letterlijk elk nummer stevig aanwezig. Ik weet niet man, dit is gewoon echt niet mijn muziek, ik snap dat hij een nobelprijs voor de literatuur heeft gekregen enzo, maar dan had ie maar voor anderen moeten schrijven en niet zelf moeten zingen. Hij heeft geen goede zangstem en de muziek is constant overschaduwt door die klote mondharmonica. Ik geef het 2 sterren omdat de teksten wel zeer sterk zijn en ik toch wel respect voor de beste man heb.
Wat een bizar trippy album is dit. Van Brian Eno van Roxy Music en David Byrne van Talking Heads. Dit album gaat echt alle kanten op, maar om nou te zeggen dat het een lekker stukkie muziek luisteren is... Dit album is pure chaos en opzich vind ik het interessant, maar denk niet dat i kdit nou vaker op zou zetten. Ik denk dat het mij iets te experimenteel is en dan kom ik uiteindelijk uit op een schamele 2 sterren, iets wat ik heel jammer vind want ik vind het wel echt tof dat er iets anders word geprobeerd!
Jazz??? Lekker man, beetje jazzy bluesy album. Ik kom er steeds lekkerder in heb ik het idee. En daarmee bedoel ik dat het niet meer het 1000e britpop/rock album is. Heel fijn! Ik las een andere review die benoemde dat dit meer als een saxofoon plaat voelde dan dat het orgel centraal staat. Ben ik het eigenklijk niet echt mee eens, ik vind dit veel meer een orgelplaat, met een glansende feature van een saxofonist. Ik weet niet, ik vind Jazz gewoon al snel heel fijn, nu ook weer. Ik vind dit geen 5 sterren album, dat zeker niet, maar ik denk toch wel sterk aan 4 sterren.
Wat een fijn album! Ik denk het eerste elektronische poppy album dat we te horen krijgen. Het album is gewoon echt best wel vrolijk en dansbaar. Ik weet niet eens of ik het een elektronisch album zou noemen ipv een pop album. Maar het bevalt wel goed, kende Björk eigenlijk nog niet hiervoor. Dit album is echt super dansbaar, maar op tijden ook een beetje vreemd? Ik moet wel zeggen dat het album echt voorbij vliegt, totaal geen vervelende nummers ofzoiets er tussen en ik vermaak me echt een stuk beter dan ik van tevoren had verwacht met dit album. Als ik een minpunt zou moeten noemen dan is dat The Anchor Song, das niet helemaal mijn ding en sluit ook echt niet aan bij de dansbare pop die er verder op het album staat. Helaas! FAVO: Venus as a boy, there's more to life than this, Big Time sensuality, Violently happy
Ik zweef manbro, wat een spacey trippy album zeg. Echt dit hele album voelt als een soort trip terwijl ik braaf thee aan het drinken ben, gekke dingen. Zie nu dat dit album een soundtrack is voor een film. Dat snap ik wel, het is echt super spacey en perfecte achtergrondmuziek. Alleen hierdoor heb ik ook een beetje dat het hele album in elkaar overloopt en dat ik nou niet echt nummers er uit kan pikken ofzo. FAVO: Dirty trip, Suicide Underground
Na 1 toon gehoord meteen maar weer afgezet. Ik ben nog even niet klaar voor scheurende gitaren... Hmm, poging 2: Ik moet zeggen dat na het heftige openingsnummer het heel erg te doen is? Het gaat nog steeds best stevig op Let Me Drown, maar bijvoorbeeld Fell On Black Days is echt best wel een mooi nummer! Heel ingetogen en rustig zelfs. Ok de rest is een stuk minder ingetogen en wel echt precies wat ik verwachtte qua scheurende gitaren enzo. FAVO: Fell on Black Days,
Speciaal tot maandag gewacht om dit album te reviewen. Monday, Monday hit net ff anders als het daadwerkelijk maandag is! Verder is het redelijk prima muziek. Niet echt nummers die eruit springen ofzo, alleen California Dreamin, natuurlijk... Spanish Harlem is ook wel een fijn klassiekertje. Verder trekt dit me toch niet heel erg, niet alsof ik hier nu echt geweldig enthousiast van word eerlijk gezegd. FAVO: California Dreamin, Spanish Harlem
The rise and fall of Ziggy Stardust vond ik een heel erg goed album, dus ben ook wel heel erg benieuwd naar dit album! Merk meteen dat dit album veel instrumentaler is dan dat andere. Zo is er bijvoorbeeld Waszawa, echt een prachtig nummer overigens, wat een 6 minuten lange instrumentale trip is. Echt heel vet! Totaal anders dan het vorige album maar daarom ook wel heel interessant! FAVO: Sound and Vision, Always crashing in the same car, Warszawa, Subterraneans
Ja loev dit man, lekker blues albumpie. Kleine Richie gaat zelf he-le-maal los. Het is stokoud,d at kan niet anders, maar ik moet wel zeggen dat ondanks dat ik Blues heel lekker vind om te luisteren dat ik meer fan ben van iemand als Muddy Waters enzo. Dat is iets meer ontspannen dan deze muziek. Toch geef ik het een welverdiende 3 sterren, prima album en met 3 kwartier ook niet zo lang dus prima voor "tussendoor"! FAVO: Tutti Frutti, Long tally Sally, Rip it up, Jenny Jenny
Hm, is dit een rock album of een blues album? Ik vind het in elk geval best wel prettig wegluisteren! Het is iets interessanter dan het album van Little Richard dat we hiervoor hebben gehad. Dat heeft niet perse met de tijd te maken daar dit album ook gewoon uit de jaren '70 kom. Maar Little Richard klinkt een stuk gedateerder dan dit! Het is ook een stuk instrumentaler dan het vorige album en ik denk al bij al een stuk prettiger om te luisteren met als voorlopig hoogtepunt Blues Deluxe. Tallyman is wel echt drama, jammer dat dat er op staat. Dat is voor mij echt een soort Beatles nummer, en dat wil ik niet op mijn blues album verdorie! FAVO: Rock My Plimsoul, Blues Deluxe, I ain't superstitious, I've been drinking
Ontzettend matig album, waarom dit nou op de 1001 lijst moest staan..?? Het enige nummer dat nog te doen is is Human Cannonball, verder is het grotendeels herrie. The O-men is wat mij betreft het beste voorbeeld over waarom dit zulke herrie is. U.S.S.A kan er ook wat van Butthole surfers komt op mij over als een super edgy tieners project, nogmaals, waarom staat dit in godsnaam in de lijst?? 1 voordeel: het album duurt heel kort.
Een dag na de verkiezingen krijgen we Chic met Risqué die opent met Good Times. Bedankt 1001 albums, had ik echt ff nodig! Een traag, vrolijk disco album, sign me the fuck up na het drama van gisteren en dan bedoel ik niet alleen het punk rock album. Ok, ik vind het heel grappig dat dit album in totaal 36 minuten duurt, maar 7 nummers heeft en het eerste nummer ruim 8(!) minuten duurt. Dat komt natuurlijk door de gigantische instrumentale break die in het nummer zit, wel erg lekker though, begrijp me niet verkeerd! God, A Warm summer night gliiiijjjdt echt mn oortjes in. De nummers zijn gewoon heel fijn en disco. Ze worden na een tijdje wel wat saai en ik denk dat de nummers an sich net te lang zijn, maar overall, is idt echt een lekker vibe album! Favo: Good Times, My feet keep dancing, My forbidden lover
BRITPOPBRITPOPBRITPOP Godverdomme. Hou ik dus he-le-maal niet van. Maar goed, we gaan dit toch objectief proberen te beoordelen. Ik doe net alsof dit het eerste britpop album op de lijst is, in plaats van het 100e. Het is misschien geen britpop maar gewone Indie. Ik weet het niet, wat ik wel weet is dat ik dit dodelijk saai vind. Jesus, Etc... is wel te doen, het is gewoon niet heel spannend allemaal en vrij poppy/indie. Nu is Jesus, Etc.. ook het populairste nummer, dus dan blijkt maar weer eens wat een ontzettende basic bitch ik ook eigenlijk ben.
Dit album is een constante trip. Het feit dat het compleet gesampled is en dat er eigenlijk vrijwel geen origineel geluid in zit draagt naar mijn mening zo erg bij aan wat het vet maakt. Dit is dus echt een album waarvan ik meteen begrijp waarom het in de lijst staat. Het is vernieuwend voor de tijd, er zijn weinig albums die hier op lijken en het is muzikaal ook gewoon een ijzersterk album! Organ Donor is zeeeeeeeer herkenbaar - Camelo's Christening van Vilchezz pakt dat sampletje ook volgens mij. God, wat is dit toch een lekker album. Toch denk ik dat het voor mij een 4 sterren album is, ik zou het 4,5 geven als dat kon maar ik neig eerder naar de 4 dan naar de 5. Er zit toch te veel filler tussen en niet elk nummer is voor mij even speciaal. 4 sterren is wel ontzettend hoog though!
Loev Aretha, wát een stem heeft ze ook! Dit is wel het eerste album dat ik van haar luister, ik zet meestal toch gewoon een enkel nummer aan ofzoiets. Ik zou ook eerder een best/greatest hits ofzoiets op vinyl kopen dan een album omdat je dan alle topnummers in 1 keer hebt. Hier staat You make me feel op wat echt een knaller van een plaat is. Ook de andere nummers op het album zijn ontzettend fijn om op weg te dromen. FAVO: A Natural Woman, Since you've been gone, Groovin'
Modern life is misschien rubbish, maar dat duurt niet RUIM 2 UUR!?!?!? Echt, ik vond het vorige Blur album nog wel geinig op momenten, maar dit is echt te lang en te veel van hetzelfde. Britpop voor gevorderden en ik wil eigenlijk niet eens een beginner hierin zijn. Modern life is rubbish? Dit album is rubbish.
Wat? Dit is echt totaaaaal geen hardcore hahaha Dit is SPR(Slappe Piemel Rock) joh, snap ik het dan niet? De titelsong(This is hardcore) laat de zanger een beetje zeikerig thiiiiiis iiiiis haaaardcoooooooore zingen. Het zal wel. Ik vind dit een ontzettend nietszeggend album: 2 sterrren.
Dit is zulke mooie muziek weer. Het glijdt en het glibbert en de stem van Curtis is gewoon heel fijn. Ik kan me dan ook niet voorstellen dat er mensen zijn die niet van deze muziek houden? Maar goed, wederom een fantastisch jazzy soulish album. Move on up zal ook wel in de lijst staan, nu al zin daarin! Mijn grootste probleem met dit album? het is nogal kort...
Ik vind dit een heel raar album.... Is het super experimenteel? Is het een beetje saaiige rock? Sommige nummers zijn interessant, maar het grootste deel liep voor mij maar gewoon een beetje in elkaar over en dan niet op de goede manier. After Hours is mijn persoonlijke favoriete nummer van dit album. Verder heb ik niet echt een mening over dit album, het bestaat gewoon en het zal wel, maar het is niet een vervelend album.
Ik vind dit album absoluut hilarisch. Het is een sorot super moody album, heel duister, wat voornamelijk komt door Leonards eigen stem. Maar wat ik dan dus hilarisch vind is dat de beste man niet zingt. Hij draagt het een soort van voor? Ook gewoon hoe hij het voordraagt, het is een soort poëzie die hij voorleest. Leonard word gered naar mijn mening door het koor dat bij sommige nummers meezingt(Everybody knows bijvoorbeeld) Maar het meest hilarische aan dit album is de cover. Hoe iemand erop is gekomen dat Dít de cover meost worden? Geen idee, maar die persoon moetmeteen salaris verhoging krijgen. Zo'n album maken, zo duister en moody qua lyrics en muziek en dan er met een half opgegeten banaan op de cover op staan. BRIL-JANT! Dat draagt voor mij echt bij aan hoe ik dit album vind. Het voelt alsof ik bijna in de zeik word genomen door Leo, dat hij iets weet wat ik niet weet ofzo. Daarnaast vind ik de muziek ook gewoon best wel vermakelijk, het slechte zingen kan ik van hem wel hebben ofzo? Ik weet het niet, maar ik vermaak me prima met dit album! Ok, na Jazz Police zit ik bijna te janken van het lachen. WAT een plaat hahaha FAVO: First we take Manhattan, Everybody knows, Take this waltz
Mn eerste impressie was dat dit een heel fijn album was, maar ik kwam er eigenlijk daarna pas achter dat dit al nummer 6 was(Mr. Skin) Het is een soort jazzy rocky vibey souley album! Maar dat is dus helaas niet het geval, het album gaat eerder alle kanten op en is zo soms ongelooflijk interessant, maar op grote momenten ook ontzettend simpel te vergeten. Ok, het is toch niet zo'n interessant album. Het heeft een paar nummers die er uit springen maar het grootste deel is toch vooral een beetje meh. FAVO: Animal Zoo, Mr Skin
Dit is nou echte honkytonk country, geinig man. Het zijn allemaal ultrakorte nummers, Willie zingt bij wijze van spreken in 1 zin zn verhaal. Hier doen we niet aan refreins, verses of wat dan ook. Lekker straight to the point. Het is sowieso een prima verhalenverteller, ons Wil! Red Headed Stranger is het enige nummer dat boven de 3 minuten uitkomt. Ok, dan heb je nog het ultra lange Can I Sleep in Your Arms en Hands ON THe Wheel. Maar het grootste deel is korter dan 2 minuten, dat is prettig, zorgt ervoor dat je je aandacht er makkelijk bij houdt. Muzikaal is het allemaal niet suuuuper spannend, met over het algemeen alleen de gitaar die Willie zelf bespeelt. Zn stem is dan wel weer heel prettig, dat moet gezegd worden! FAVO: Blue Eyes Crying in the rain, Red Headed Stranger, O'er the waves, Down Yonder
DIT. DIT is de shit! De geweldige productie, de bars van Common erover heen, dit is naar mijn mening dus echt 1 van de beste albums ooit gemaakt. Ik vind de productie zo ongelooflijk fijn, wat niet raar is met Kanye als executive producer. Maar daarnaast is dit 100% het meesterwerk van Common, met een kwartier is het precies lang genoeg, de samples worden ontzettend fijn gebruikt, het is soulful, het is boom bap. Ik heb dit album vroeger wel eens geluisterd, maar dat is echt lang geleden zeg. Geen idee waarom, dit is absoluut fantastisch. FAVO: The corner, GO!, Faithful, Testify, The food, They Say
Ja ik vind dit dus he-le-maal niets... Dit is voor mij het slechte van hiphop met het slechte van rock. Het haalt alle kracht van early hiphop - de teksten- weg en vervangt ze met boze witte jongens. Nu ik er over nadenk he, is dit voor mij de voorloper van Turfy gang. Het zal wel. Qua rap doen ze me denken aan Public Enemy, maar waar Public Enemy's kracht voor mij zit in de boodschap die ze overbrengen is dat compleet weg bij de Beastie Boys. Nee, ik ben dol op hiphop, but this ain't it chief. Ze krijgen een sterretje erbij omdat puur de beats goed in elkaar zitten, wat dan blijkbaar weer komt omdat dit 1 van de eerste platen is waar vrijwel volledig gebruik werd gemaakt van samples. Was dit maar een instrumentaal album zeg.
Ok, dit is best wel fijn. Het eerste nummer Santa Cruz(You're not that far) is super vrolijk, de mondharmonica en de banjo draagt daar ook zeker aan bij! Lekker man! Het hele album voelt vrij vrolijk en luistert gewoon heel erg makkelijk weg. Als iemand mij ooit vraagt naar een album wat gewoon makkelijk wegluistert en verder niet heel veel bijzonders doet, dan raad ik zonder enige twijfel dit album aan. Is het een heel bijzonder album> nee vind ik niet, maar dat hoeft ook niet altijd. Soms is prima genoeg. FAVO: Santa Cruz, Say it Ain't So, your love is like las vegas
Wow wat een verassend album! ik had niet verwacht dat deze artiest of dit album in de lijst zou staan, maar ik ben blij verrast. Dit is echt lekker poppy/hiphoppy! Vooral Bucky Done Gun vind ik echt een banger en komt me heel bekend voor. Galang daarentegen is een heel apart nummer en ben ik niet echt weg van. Het album is sowieso een behoorlijk afwisseling qua genres en geluiden. Wel écht iets anders en iets wat ik nog nooit gehoord had! Dus hoewel ik weinig favo nummers heb van het album vind ik het in zn geheel wel heel prettig wegluisteren; 4 sterren! FAVO: Bucky Done Gun
Een beetje een synthpoppy album? Ok ok ok ok. Ik ken hun niet echt eerlijk gezegd, dus ben wel een klein pietseltje benieuwd! This is the day met een soort mondharmonica?? Klinkt leuk! Godsamme, dat blijkt uiteindelijk dus ook hun bekendste nummer te zijn... Ik blijf een ontzettende basic bitch zeg. NEVER MIND IK KEN UNCERTAIN SMILE! Loev dat nummer ook echt trouwens. Die piano solo halverwege gaat zo dom hard he. Och, fantastisch! Het laatste nummer, Giant, gaat ook al zo dik. Een soort drumsolo aan het einde van het nummer. Supervet! Ik kan niet anders dan toegeven dat ik me best wel heel erg vermaakt heb met dit album: 4 sterren! FAVO: This is the day, Uncertain Smile, Giant
Ik ben niet zo wild van de eerste 2 nummers, maar City, Country, City is echt prachtig. Duurt 13 minuten, wat natuurlijk bizar is, maar het is een reis. Een instrumentale trip die mij tenminste niet heeft verveeld! Sowieso is dit een heel prettig album om te luisteren. De mix van funk, jazz en pop zorgt dat ik me echt geen seconde verveel! FAVO: City, Country, City , Four cornered room, The world is a ghetto
Een album van Earth, Wind & Fire zonder September of 1 van hun andere gigantische hits??? Heel bijzonder. Ik ben benieuwd! Volgens mij is dit ook het enige album van hun dat in de lijst staat, dus deze moet dan wel heel goed zijn! Ik moet helaas tot nu toe concluderen dat ik het niet heel bijzonder vind allemaal. Reasons is voor mij tot nu de enige die er echt uitspringt, en dat is natuurlijk met de mooie falsetto die er gegooid word. Loev het. Africano als instrumentale plaat gaat echter minstens net zo hard. Lekker nummer joh! Toch vind ik het in zn geheel allemaal net niet spannend genoeg om boven de 3 sterren uit te komen, dus dat is dan ook mijn oordeel en daar moet je het mee doen. FAVO: Reasons, Africano
Benieuwd! haar debuut heb ik volgens mij met een welgemeende 4 sterren beoordeeld, dus hoge verwachtingen van dit album! Het is veeeeeeel experimenteler dan het debuut album. Waar dat een lekker elektronisch pop album was is dit veel duidelijker experimenteel en lopen de nummers niet meer zo goed door. Ik ben absoluut minder fan van dit album dan van het vorige album. Het is veel experimenteler, het is muzikaal minder en het is gewoon algeheel minder leuk dan het vorige. Vind leuk domme kritiek, maar het klopt wel echt bij dit album. Black Lake intrigeert me heel erg, ook omdat daar best wel veel gebeurt. Had dit nummer echter 10 minuten lang moeten zijn? Dat weet ik niet zo goed. Ik was met 5 minuten ook wel echt gelukkig geweest. Family daarna is echt een wakkerword momentje hoor. WTF. Ok, ik heb het echt geprobeerd, maar ik vind dit album echt helemaal niets. Het is mij te experimenteel en ik vind hier gewoon echt heel weinig aan. FAVO:
Oeeeh ok, hier ben ik heel benieuwd naar! De muziek die ik van Prince ken, wat niet heel veel is, is altijd super swingend en best wel vibey/funky. Als dit album in zn geheel zo is dan is het zeker veelbelovend! 1999 is dus precies wat ik bedoel, funky en swingend! Lekkere binnenkomer man. Dan 2 nummesr die me minder pakken, voor we weer volle bak funken met Let's pretend were married! DMSR funkt ook de pan uit. Synths galloreeee. Volgens mij is dit hele album gewoon pure sex. Helaas. Ook Prince maakt zich schuldig aan een fenomeen dat we helaas vaker zien: Kreunende vrouwen op een album outro. WAAROM? Wat voegt het toe? Niets, dat voegt het toe, he-le-maal niets. Vind ook de nummers te lang. inclusief outros en dergelijke doen de nummers 8 tot 9 minuten... Dat is echt serieus lang en niet elk nummer heeft zo'n lange outro nodig. Ook vind ik het album in het middenstuk en op het einde wat tegenvallen, waar het zo ijzersterk uit de startblokken schoot. FAVO:1999, Lets pretend were married, DMSR
Soort elektronisch album? Nice man, ken deze groep ook helemaal niet. Het eerste nummer is ene beetje moody, maar Eple is heel leuk! Super vrolijk nummer ook! Sparks daarna is echt een heel mooi bijna lief nummer. Super tranquilo en moody, echt heel vet! Poor Leno is ook een heel moody plaat. Niet heel stevig, maar de vocals hitten precies good, de instrumentals swingen -> Lekker man! De muziek is spacey, trippy en soms ook gewoon vibey. Ik ga best wel lekker op eigenlijk alle nummers van het album. FAVO: Eple, Sparks, Poor Leno, Remind me, She's so
Homeward Bound is leuk, verder vind ik Simon & Garfunkel zulke saaie sexloze muziek. Ik word er gewoon niet warm of koud van. Voordeel: Album duurt maar een schappelijke 28 minuten, dat red zelfs ik met deze makkers.
Tsja, dit is natuurlijk het ultieme kerstalbum. Ik hoop stiekem ook het enige kerstalbum, zo goed vind ik kerstmuziek niet.. Toegegeven deze versies van White Christmas en Santa Claus is coming to town gaan H.A.R.D! Uiteindelijk ben ik gewoon niet zo'n fan van kerstliedjes. het is OK I guess
43 nummers!?!?!?!??!?! WTF???? Minutemen maken wel redelijk hun naam waar, bijna alle nummers duren ongeveer een minuut. De muziek is wel echt heel divers en ik merk dat dit een van de punk albums is die ik best redelijk trek. Als dit album 20 nummers had denk ik dat ik het echt heel vet had gevonden, maar vind er nu veeeeel te veel filler tussen zitten. Waardoor de matige nummers de goede naar beneden trekken en het gehele album een beetje mid word.
Heel gek album, een soort country hardrock? Mondharmonica komt in elk geval flink aan dit album te pas. N.I.B. heeft een lekkere gitaarsolo. Maar verder? Laat het me redelijk koud allemaal. Het is gewoon prima muzikaal maar ik vind weinig dingen er echt uitspringen. De vele en lange gitaarsolo's helpen daar niet bij. Shoutout Warning die 10 minuten(!) duurt!!! Is dit stiekem een progrock album ofzo?
Ik heb niet zo veel met Elvis. Suspicious minds is een goed nummer, maar de rest kan me echt heel weinig boeien. Ik moet zeggen dat tot nu toe 2024 nog niet echt lekker van start gaat met deze albums.
Ik had dus echt een ziek uitgebreidde review geschreven, maar die is niet opgeslagen. Samenvatting is als volgt: Veel herrie Lang geen fan van alles. Closer is mn favo maar verder is het erg depri en boos enzo. Vond de mixing op de eerste nummers meh en ook best wel vaak dat ze eerst fluisteren en dan schreeuwen. Iets wat ik na 1 keer al gezien heb. Hurt is een goed nummer, maar ze hebben echt de pech dat ik de Johnny Cash versie best goed ken. Dat is niet een eerlijke vergelijking, die verliezen ze keihard. FAVO: Closer
EEN JAZZ ALBUM, thank god. Na al die rock hiervoor ben ik blij weer even iets anders te hebben. Het is een prachtig album, met daarin slechts 5 nummers, maar deze zijn allemaal lang en nemen je mee op reis. Vertellen een verhaal zeg maar. De piano is de grote ster, logisch met Thelonious Monk als hoofdartiest, en dat vind ik wel eens fijn na voornamelijk de saxofoon of trompet als ster te hebben gehad tot noch toe. Het is een fijn album, zeker niet op het level van Kind of Blue, maar dat is dan ook een uitzonderlijk album. Wel vind ik dit gewoon echt een heel erg goed album. Ik snap volledig dat dit onderdeel is van de lijst, geef me alsjeblieft meer Jazz. FAVO: Pannonica, I Surrender, Dear, Bemsha Swing
rockrockrockrockrockrockrockrockrockruk Ik vind hier dus niet zoveel aan. Het is Grunge rock en ik moet daar niet zoveel hebben. Het album duurt voor mij te lang, de nummers zijn niet bijzonder genoeg en het klinkt allemaal redelijk gelijk aan elkaar. Het is geen 1 want ik kan me best voorstellen dat mensen dit helemaal fantastisch vinden, ik ben daar gewoon niet 1 van. En dan is dit echt te lang om boeiend te blijven.
Na het geweld van gisteren en de hardrock daarvoor ben ik eigenlijk best wel down voor wat slappe rock van The Eagles. Take it easy is een lekkere opener. Daarna word het wel wat minder, het is gewoon prima rock. Niet spannend, niet te heftig, dit is voor mij de ultieme Dad-rock band. Is dit nou een album waarvan ik vind dat iedereen het moet luisteren? Nee, ik zie echt totaal niet in waarom dit nu een groundbreaking album is ofzo. Het is een prima rock album, niet super bijzonder, niet super speciaal. Het luistert prima weg, maar als dit er in staat verwacht ik bijna ook een Maroon 5 album. Favo: Take it easy
Eerste nummer is nogal meh, maar het tweede nummer is juist wel fijn. Een soort jazzy instrumentaal nummer. Nog nooit van deze man gehoord, blijkbaar de bassist van Nick Cave & The Bad Seeds. The vibes ain't nothing but the vibes, is puur vibes man, vibe vibe vibe Best wel veel nummers zijn zeeeeer jazzy, heel erg fijn! Dingen als Dirty Barry zijn mij dan weer te abstract. Dat is te experimenteel/jazzy voor mij. Dat is meteen mn grootste kritiekpunt, er zijn ontzettend vette nummers hier, maar ook zoveel rare experimenten die flink mislukken wat mij betreft. Ik ga dan toch voor de som der delen: lekker gemiddeld. Wel echt blij dat we eens een album hebben dat geen britpop of rock is zoals 60% vande lijst. En ik denk voor de durf en het experiment dat dit album is ik het uiteindelijk toch 4 sterren geef, simpelweg omdat het echt iets anders doet, veel van de nummers een soort film noir ervaring bieden en ik gewoon van jazz houd. FAVO: Something wicked this way comes, The vibes ain't nothing but the vibes, Miles, The sweetest embrace
Buiten dat ze een prachtige naam heeft, al is die verkeerd gespeld, heb ik nog nooit muziek van haar geluisterd. Ten eerste: Verdomme, waarom staat dit niet op Spotify? Daarnaast, ik vind dit mooie muziek. Ik kan er niet echt iets anders over zeggen eigenlijk. Het is een soort folk/pop achtige muziek, veel piano, veel gitaar. Het is muzikaal heel minimalistisch maar dat word dan weer goed gemaakt door de zang van Joni. De muziek is gewoon een beetje lief ofzo, ik ga hier best wel lekker op. Nogmaals, had graag gezien dat dit op Spotify stond, maar helaas. Twisted is helemaal fantastisch, een soort jazzy plaat midden in dit folk pop album. Verdomme, waarom heb ik niet eerder naar Joni geluisterd?(Omdat ze niet op Spotify staat) FAVO: Down to you, Just like this train, Twisted
METALLICAAA METALLICAAAAAAAAAA Ofzoiets. Ik heb er dus niet heel veel mee, al kan ik de scheurende gitaren op zn tijd best waarderen. Maar ja, hier staat 'One' op wat een super bekend nummer is. De rest is voor mij echt ontzettend generieke hardrock. Beleef ik nou niet echt veel plezier aan eerlijk gezegd. Alle nummers zijn ook minimaal 5 minuten. Dat vind ik echt veeeeeel te lang om interessant te blijven. Elk nummer heeft een ellenlange gitaar/drum solo en dat haalt het speciale weg naar mijn mening. Het is nu telkens niet de vraag of er een instrumentale solo/break in het nummer zit, maar hoeveel het er zijn en welk instrument. Nee, dit album vind ik vooral heel erg vermoeiend, elk nummer is vrijwel hetzelfde, altijd weer de scheurende gitaren. Metalfans vinden dit vast echt geweldig, maar ik word hier niet warm of koud van. God het begin van To live or die werd ik even heel gelukkig, geen scheurende gitaren maar een andere sound!?!?!? Zou het echt??? Nee, dat werd al gauw weer overstemd door de volgende beukgitaar.
Het word een beetje ernstig... Bijna elk jazz album op deze lijst vind ik fijn om naar te luisteren. Gooi er dan ook nog eens samba bij en ik ben niet te houden joh. Wat is dit lekkeeeerrrr. Ik voel de zomer, en dat terwijl het momenteel rond het vriespunt is, dit vibet, dit swingt en vooral dit is erg lekker op de vrijdagmiddag. Ik moet mezelf inhouden om niet een cocktail te maken of wat rum te drinken. Fuck misschien doe ik het wel gewoon, het is ergens 5 uur toch? FAVO: Desafinado, Samba Triste
Terug in de britpop, tenminste dat denk ik. Moet zeggen dat hier een stuk meer gebeurd dan in de meeste poppy albums. Het is best wel een interessant album tot nu toe! Later word het toch meer een vrij standaard indie rock album, wel een beetje jammer omdat er best wel een paar nummers zijn die heel interessant zijn! Mijn favo nummers springen er voor mijzelf dan ook echt uit, maar de rest is toch een beetje meh. Moet wel zeggen dat het album an sich een stuk interessanter was dan de meeste indie albums. Dit is voor mij dan ook nu de benchmark voor een degelijk indie album. Want ik vind het nog steeds niet echt echt goed. FAVO: Golden Age, Shout me out
Smack my bitch up is echt een 10/10 eerste nummer, wat een opener voor het album zeg. Meteen daarna Breathe, eigenlijk weet je dan al dat dit een fantastisch album is. Het is hard, het is vet, ik ben hyped. Funky Shit heeft een lekker vuige acid lijn. Love 303s. Vind de transfer van en naar Serial Thrilla erg matig, had van mij niet zo gehoeven. Vind sowieso dat het na Funky Shit een beetje inkakt. De singles zijn ijzersterk met Smack My Bitch up, Breathe en Firestarter. Ook tussen de niet singles zitten naar mijn mening hele vette nummers als Narayan, maar daarnaast zijn er toch een paar meh nummers als Mindfields en Serial Thrilla. Het is dus zeker geen perfect album, maar wel gewoon een heel vet album. En dat is prima, dat mag allemaal. FAVO: Smack my bitch up, Breathe, Funky Shit, Narayan, Firestarter
Ok, alles goed scheurende gitaren? Van Halen is echt de ultieme hair metal band voor mij, Runnin with the devil vind ik meteen een lekkere opener, je weet meteen wat er de rest van het album gaat gebeuren. Eruption pakt mij wat minder, das gewoon alleen maar scheurende gitaar.. Het album is super kort met maar 35 minuten en daardoor blijft het nog net interessant genoeg ook dat ik me er niet aan irriteer. Metallica let je op? Hier zitten ook continue gitaarsolos in, maar dan in nmmers van 3 minuten ipv 8, dat maakt dit zoveel prettiger om te luisteren. Im the one heeft opeens een stukje scat in het nummer? Hilarisch, dit is dus gewoon fun, de band neemt zichzelf ook gewoon niet te serieus, denk dat dat mijn grootste punt is waarom ik dit beter vind dan eerdere metal albums. Wel vind ik het nog steeds niet geweldig ofzo, ik vind dit gewoon prima. Het is allemaal zo lekker over de top, dit is echt prime 80s metal/rock, je ruikt de haarlak bijna. FAVO: Runnin with the devil, Im the one
Hm beetje een rock/bluesy album, klinkt in het begin wel nice! Tighten it up is een absolute klassieker, zit die niet in een FIFA? Vind er een heel vervelend toontje in Howling zitten, haalt me echt uit het nummer... Vind dit album een beetje een mindere versie dan Arctic Monkeys. Het pakt me niet heel erg en het eerste woord dat in me opkomt is 'prima'. Ik voel bijna niets tijdens dit hele album, het is vooral muziek voor op de achtergrond. Zou het 2,5 geven, omdat het muzikaal gewoon prima is, maar niet echt bijzonder is naar mijn mening. Dat kan niet, dus worden het 2 sterren, sorry Black Keys jullie hebben echt net pech FAVO:Tighten it up, Never Gonna Give you up
Poeeeh dit had ik nodig, dit is dus wel echt een album wat mn aandacht pakt. Right here, Right now is echt een lekkere openingsplaat, meteen daarna door naar Rockafeller Skank wat natuurlijk een echte banger is. Ken een hoop nummers van dit album al, maar ben wel benieuwd naar hoe de 'nieuwe' nummers bevallen. Californication heeft voor mij bewezen dat een paar hits nog geen goed album maken. Beetje wat die andere albums hebben met paar grote hits heeft deze ook, wel met het verschil dat de mindere nummers nog steeds erg vermakelijk zijn, ik kende Kalifornia en Soul Surfing niet bijvoorbeeld, maar vind dat echt leuke nummers! FAVO: Right Here Right now, Rockafeller Skank, Gangster Trippin, Kalifornia, Soul Surfing, Praise you
Wat. Is. Dit. Saaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaai. Ik haat het niet actief, wat voor mij een 1 is, maar ik vind hier gewoon heel erg weinig aan. Het kabbelt voort, en voort en voort. Vind het ook gewoon te lang voor wat het is, en dan heb ik er al voor gekozen alleen het echte album te luisteren en dus niet ook het aangeplakte stuk op Spotify. Halverwege zit iets interessants met Pacific Ocean Blues, wat funky is met de bassline maar over de nummers daarvoor kan ik je gewoon helemaal niets melden. Vind ik gewoon niets van, behalve dat het achtergrond muziek is. En toch, en toch en toch... Pakt Dennis me dan op het laatste moment met Mexico, wat een mooi nummer is dat zeg... Het is helaas niet genoeg voor een 4 sterren rating, maar zo'n mooi nummer verdient wel meer dan de 2 sterren waar ik naar neigde. Dennis, mooie lul, je krijgt gewoon 3 sterren hoor gap. FAVO: Pacific Ocean Blues, Tug of love, Mexico
Hahahha die voice crack by Sittin on top of the world, hi-la-risch.. Dit album voelt heel erg alsof iemand heeft gegoogled "Hoe maak ik een Rock album" en dat daarna maar tot op de letter gevolgd heeft. Er gebeurt niet zoveel bijzonders, Lenny heeft besloten dat teksten optioneel zijn en dat je veel beter gewoon de titel van het nummer kan herhalen... Nu vind ik Daft Punk geweldig en kan ik ook genieten van Fatboy Slim, maar daar gebeurt muzikaal een stuk meer dan dat hier gebeurt. Dat geschreeuw in I built this garden for us, erg onnodig Lennert... Ik vind dit gewoon echt een matig album, als je mij 3003 albums zou geven dan zou ik dit nog steeds niet op de lijst zetten. Zn zang is vrij irritant, muzikaal is het niet heel interessant en de teksten... Oh god de teksten... Lennert, je bevindt je in goed gezelschap, want dit is een 1. FAVO
Hm ja, wat moet ik hiervan vinden? Het vorige album van Arcade Fire was prima. Dit is dat ook, er springt voor mij persoonlijk niets uit en ik heb niet echt een mening over hun muziek. Het vorige album had Intervention wat het voor mij echt redde omdat dat een heel mooi nummer is, dit album heeft niet zo'n nummer dat er zo uitspringt. Ik geef het 2 sterren, omdat ik er gewoon niet zoveel aan vind. Het voelt nogal 13 in een dozijn.
NICE! De La Soul! kende hun hits wel al, en heb de albums eens geluisterd toen ze eindelijk op Spotify kwamen recent en ik vind dit heel nice. Het is de tegenhangner van de gangsterrap. Dit is poppy, vrolijke hiphop! Het gaat vrijwel alle kanten op qua teksten, maar de echte sterren zijn voor mij de beats. Die zijn vrolijk en laid back. Flowerpower hiphop at its best! Nadeel: De La Orgee, waaaaaaarooooom hebben zoveel old school hiphop albums sex interludes, zelfde met de outro van Buddy. Het is zó onnodig en zorgt er alleen maar voor ongemak. Daarom krijgt het album van mij geen 5 sterren, ook vind ik het net te lang en is niet alles even sterk. Daarbuiten? Dikverdiende 4 sterren, dit album en deze artiest is gewoon pure FUN. FAVO: The Magic Number, Ghetto Thang, Eye Know, Buddy, Me Myself and I
Het begin klinkt heel erg als Roller Coaster Tycoon muziek. Sowieso heeft dit hele album maar 4 nummers!?!??! Bijzonder, erg bijzonder. Ik hoor vocals ergens op de achtergrond, kan het niet verstaan, maar das ook niet de bedoeling denk ik. FAVO: Ik kan niet echt een nummer kiezen eerlijk gezegd, het loopt allemaal in elkaar over. Ik heb een beetje het Pink Floyd probleem met dat ik met mn ogen dicht aan het luisteren ben en niet actief nummers er uit haal. Dit is gewoon een soort gigantische trip waarin ik beland ben en dat op een dinsdag in kantoor help ok misschien vind ik Moonshake een lekker nummer omdat dat een nummer is, maar kom op een nummer dat 20 minuten duurt is niet echt een nummer meer, das meer een album. Zo voelt dit eigenlijk allemaal, dit zijn geen losse nummers alles hoort bij elkaar en is een album, ik zie geluid momenteel man, trip m hard
Ugh, vorige album vond ik helemaal niets. Dit album is in elk geval een stuk melodieuzer dan het vorige album en op het eerste gezicht iets minder scheurende gitaren. Begrijp me niet verkeerd hoor, het is nog steeds scheurende gitaren wat de klok slaat en elk nummer bevat op zeker een gitaar solo, maar het is iets minder pure thrash metal wat ik opzich goed trek. Ok laat maar, na ongeveer de helft van het album is hte toch weer de pure thrash metal van het vorige album, lange gitaarsolo's en ik weet niet. Deze muziek is voor mij zo erg als "IK BEN BOOS OP DE WERELD VROEGER WAS ALLES BETER KINDEREN WETEN HELEMAAL NIEEEEETS" En dat vind ik nogal jammer. Hoeveel metallica albums staan er in deze lijst? FAVO: Ik vind opzich Enter Sandman wel een prima nummer.
Het doet me heel erg denken aan een soort synthpop achtige band. Weet niet of ik er heel wild van ben. Ik krijg een klein beetje Depeche Mode vibes hiervan, maar dan wel iets minder goed uitgevoerd. Of misschien niet Depeche Mode, maar wel een soort 80s poppy/rocky/new wavey band. Het is wel prima, de zang is prima, de muziek is prima, het album is prima. Prima. FAVO: Streets of your town, Was there anything I could do
Wát een opener, Running Up That hill is nu weer helemaal in door een Netflix serie, geen idee welke eerlijk gezegd. Maar sowieso is het een erg prettig nummer! Wat me nu opvalt aan het album en de muziek an sich is dat het poppy is, beetje experimenteel. Het doet me denken aan Björk, waar ik al 2 albums van gehad heb, 1 vond ik daarvan erg goed en eentje helemaal niets. Waking the Witch is een TRIP holy shit wat een insane nummer, ik weet niet helemaal of dat positief of negatief is, maar het houdt wel echt je aandacht vast zeg. Het album gaat alle kanten op en is super experimenteel. Sommige experimenten slagen beter dan anderen maar verdomme ik kan niet anders zeggen dan dat ik me wel echt vermaak! FAVO: Running up that hill, Cloudbusting, Jig of Life
Geen Losing my religion? Nu al bagger! Nee dit album ken ik natuurlijk niet, en buiten de grootste R.E.M. hits zijn ze voor mij ook onbekend. Het album is voor mij dan ook grotendeels generieke rock. Ik word er niet warm of koud van. It's the end of the world as we know it(And I feel fine) doet niet alleen een poging om de langste titel ooit te zijn, maar doorbreekt het album met iets meer fun. Daarna kom ik er achter dat The One I love ook een grote hit was! Nice! Helaas is voor mij de rest echt best wel saai. FAVO: It;s the end of the world as we know it, The one I love
Ok, Hotel California is een fucking banger. Ik weet van het vorige album dat Eagles een beetje slappe rock was. Prima, Hotel california houd een speciaal plekje in mn hart. Ik vind het weer een klein beetje nietszeggende rock. Hotel California als nummer haalt niet het hele album omhoog, ik denk dat ik gewoon niet zo een fan ben van de Eagles. Vind het ook echt belachelijk dat er 2 albums van hun in deze lijst staan, maar goed, dat kan ook aan mijn muzieksmaak liggen. FAVO: Hotel California, Try and love again
Dit album gaat over liefde, whisky, trucks en meer whisky. Eigenlijk is dat toch gewoon an sich al alle ingrediënten voor een top album? Tel daarbij op dat Nanci's stem erg prettig weg luistert en dat het muzikaal gewoon lekker in elkaar zit en je hebt gewoon best wel een goed album. Ja het is country, of folk, of singer songwriter, maar verdomme soms vind ik dat wel gewoon ff lekker ok? Lookin for the time(Working girl) is een halve diss track, heerlijk. Je zoekt de tijd? verspil die van mij dan niet, heeeeeerlijk. Godver, ik vind dit album echt een stuk vermakelijker dan ik vooraf had gedacht, enig puntje van kritiek is dat het wel allemaal een beetje hetzelfde is. Ik denk dat daarom de conclusie 4 sterren is, maar fuck he, ik begin gewoon folk/country te waarderen. Wat deze lijst me wel niet leert over mezelf en mn muzieksmaak, ben toch een stuk witter dan ik dacht met mn progrock en country... FAVO: Love at the five & Dime, St Olav's gate, More than a whisper, Lookin for the time
Hm, een echt klassiek rock album. Ik weet niet zo goed wat ik hier van vind. Het klinkt flink gedateerd, en ik ben niet zo'n fan van de Rock n roll schreeuw die hier nog vaak in zit. Maar ik moet zeggen, gezien dit uit 1965 komt kan ik begrijpen waarom het in de lijst staat, ik vind het vooral gewoon echt niet heel erg goed. 2 sterren, uit respect. Als ik nog 1 keer WWOOOOOOOOOOOOOOWWWW moet horen dan ga ik echt iets anders doen, schijtirritant. Het gebeurd in de soul van James Brown en Charles Bradley, maar daar gebeurd muzikaal weer een stuk meer en het is niet zo frequent als hier. blegh.
Hm in eerste instantie lijkt dit wel weer heel erg op je standaard Britpop album. Ik moet wel zeggen Pictures of You is een heel erg mooi nummer! Ik trek deze britpop echt beduidend beter dan de andere albums in deze lijst. Het is wel nog steeds vooral achtergrond muziek, maar ik heb hier wel bij meerdere nummers dat ze er echt uitspringen voor me! Het strijkersstuk voor Lullaby bijvoorbeeld, komt me ontzetten bekend voor en klinkt ook nog eens heel gaaf! Alleen, het duurt te lang. De highs zijn echt ontzettend hoog, maar de rest van het album kabbelt een beetje voort en is echt ook saai naar mijn mening. FAVO: Pictures of you, Lovesong, Lullaby
Holy fuck, wat heb ik hier zin in! Ik heb dit album heel vaak voorbij zien komen, maar nog nooit echt gehoord. Let there be light is echt heel vet, super trippy electro, hou ik wel van! DANCE(Met puntjes) is een klassieker, die heb ik ook zeker wel vaker gehoord. Het is lastig om de nummers individueel te beoordelen, ze lopen namelijk veel en veel te goed in elkaar over! Als een soort ontzettend goede dj set. Echt een lekker wegluister album is dit! FAVO: D.A.N.C.E., The Party, DVNO
Ik was zeer enthousiast over het vorige Leonard Cohen album omdat hij niet zingt. Leo draagt voor en je gaat verdomme luisteren. Dat is nu dus weer precies hetzelfde, ik ga gewoon best wel lekker op zijn stem! Ik moet wel zeggen dat deze nummers me iets minder pakken dan het vorige album, het is nog meer minimaal qua muziek, waar het vorige album voor mij echt gered werd door de moody sfeer van het hele album. Ook staat Leo hier niet met een half opgegeten banaan op de cover, het zijn de details waarop ik je pak vriend! Diamonds in the mine vind ik echt slecht. Het doet me pijn om het te zeggen omdat ik best wel fan was van album 1, maar Diamonds in the mine is gewoon niet goed. Dit is niet eens meer "Ha wat grappig, hij zignt niet hij draagt voor" maar meer "Leo neemt me nu gewoon echt in de zeik, en ik vind het niet grappig. " En toch, en toch... Uiteindelijk pakt hij me met nummers als Famous Blue Raincoat en Love Calls you by your name. Dat is voor mij Leonard Cohen zoals ik hem het liefste hoor, bijna fluisterend met die leip diepe stem. De lows zijn insanely low op dit album en ik vind het zeker niet net zo goed als het vorige album. Misschien is het toch de banaan op de cover... FAVO: Avalanche, Love Calls You By Your Name, Famous Blue Raincoat
Na depri Leo wat Sister Sledge, lekker man. Dit voelt als een soort greatest hits album met alle bangers die hier op staan, dus ben benieuwd! Dit funkt gewoon kneiter hard, vooral de eerste 2 nummers! Thinking of You vind ik echt een fantastisch nummer, de bassline die groovet zo intens hard! En gewoon het nummer is echt heel fijn. Topplaat als je het mij vraagt! Maar tot nu toe gebeurt wel een beetje waar ik bang voor was vantevoren; de hits zijn echt de hits met een reden, de andere nummers halen absoluut niet het niveau van de hits. Toch jammer. Al moet ik wel zeggen dat Easier to love, hoewel geen hit, wel een lekkere R&B glijplaat is. Dat zorgt ervoor dat zonder remixes 5 van de 8 nummers toppers zijn, dan heb je een sterk 4 sterren album te pakken hoor! FAVO: Greatest dancer, Lost in Music, Thinking of you, We are family, Easier to love
Dreamy poppy album! Being Boring pakt me meteen een beetje in de sfeer die je moet hebben voor dit album, heel prettig openings nummer! De nummers waarop de dreamy sfeer werkt werkt het naar mijn mening echt heel goed, jammer dat niet alle nummers dezelfde hoge highs halen en eerder een beetje inkakken. Dat vind ik oprecht heel jammer want Being Boring en So Hard vind ik echt geweldige nummers, maar wat daartussen zit is eerder een beetje saaiig. FAVO: Being Boring, So Hard, The end of the world
4 nummers, duurt 41 minuten! Interessant album wat een beetje het midden houdt tussen jazz en funk naar mijn mening. De nummers duren ontzettend lang en dat kan een nadeel zijn Maar tering wat funkt dit hard zeg. Het is chaotisch, het is jazzy, het is funky. Dit is wel echt behoorlijk alles waar ik op hoopte toen ik een Herbie Hancock album zag. Vein Melter is echt een prachtig einde en een goede titel! Ik ga dit album hierna nog een keer luisteren denk ik. Dit album doet voor mij wat Kind Of Blue ook deed, ik wilde meteen meer en meer en heb sindsdien dat album echt vaker geluisterd. Fuck it, 5 sterren! FAVO: Chameleon, Watermelon man, Sly, Vein Melter
Het is dadrock. Dat is alles wat het is. Ik vind het prima, er staan 2 hits op(everybody hurts, Man on the moon) maar als ik dit album nooit had gehoord had ik het ook prima gevonden. Ik irriteer me nergens aan, het album is prima qua lengte, de muziek is prima. De zanger heeft geen vervelende stem. Het enige, was het nu echt nodig om 2 R.E.M. albums op de lijst der lijsten te hebben? Maar goed, die vraag heb ik al vaker gesteld bij sommige bands, het is toch wel echt een lijst die heel erg naar dadrock/oude witte mannen muziek leunt. Prima joh, weet ik dat ook weer. Zou ik weer eens een hiphop album mogen? FAVO: The sidewinder sleeps tonight, Everybody Hurts, Man on the moon
Hm, ik vind dit echt een heel saai album. Er gebeurd muzikaal weinig, de teksten zijn niet bijzonder, in de eerste nummers schreeuwt Tim vooral en voor een album dat in totaal minder dan 40 minuten duurt, voelt het toch als een te lang album. Ik denk niet dat ik dit album ooit had willen luisteren en nu ik het gehoord heb ben ik niet perse blijer of gelukkiger. Ik hou van bluesy nummers en muziek, maar vind dit eigenlijk een matige renditie van de blues waar ik dus wel van hou. Tim houdt 2 sterren aan dit album over vanwege "Make it Right" wat een goed nummer is, ondanks dat Tim aan het schreeuwen en doen is. Dus ja, dit album is 2 sterren, ondanks dat Tim er op staat.
Het zit niet mee deze week, wat is dit voor een saai album ook? Helemaal omdat ik deze meteen na Tim Buckley luister pakt dit me totaaaaaaaal niet. Het is niet 1 ster, want dat is voor mij echt een slecht/dramatisch album, maar het is gewoon zo niets zeggend. Kunnen we alsjeblieft weer wat sterkere albums krijgen?? Ok laat maar, in Let's not say and we did lukt het ze om het toch compleet te verpesten. Dan pakt ie het toch een beetje terug in Tennessee cause "You're the only ten I see" god wat ben ik soms toch makkelijk te vermaken. Ook op Tennessee zingt een vrouw mee, die qua stem een stuk beter is dan de zanger op alle andere nummers, mag ze alsjeblieft wat vaker meedoen?
Wauw, wat een opener zeg, take a bow is echt een insane openingsplaat. Als dit de toon zet voor het hele album dan kan ik er maar beter goed voor gaan zitten! Het einde van het nummer zorgt er helaas voor dat het niet bij mn favo nummers komt, maar dat maakt Starlight dan wel weer goed. Prima begin zo! Jammer dat het daarna wat zeikerig word. De eerste nummers vond ik eigenlijk juist heel erg krachtig en vol qua geluid, maar nummers als Soldier's poem zijn een beetje te zeikerig naar mijn mening. Maar goed, wie weet draait het album bij! Vind tot nu toe het album vooral muzikaal heel erg interessant. In City of Delusion zit er een soort halve acid break tussen en dan opeens komen er weer trompetten tevoorschijn. Ik weet niet, het is in elk geval echt niet saai dit album! Niet alle experimenten slagen even goed voor mij en uiteindelijk is het toch gewoon een rock album. Maar ik moet zeggen dat ik dit echt prima te pruimen vond. Helaas vind ik 4 sterren net iets meer dan prima te pruimen en blijft Muse dus steken op 3. FAVO: Starlight, City of Delusion, Knights of Cydonia
Tsja, dit vind ik best moeilijke muziek om te reviewen, het is heel barebones allemaal en dat is gewoon omdat dit behoorlijk oude muziek is. Is het muzikaal geweldig? Nee Is het tekstueel super sterk? Nee Maar zeker bij zulke muziek zit er ook een klein beetje tijdsgeest bij. Vind het prima muziek, niet fantastisch. FAVO: Last Night
Tsja, sorry, ik hbe het niet heel erg op de rock en roll van Led Zeppelin. Volgens velen van een jaartje of 40/50 de beste band allertijden, maar het is niet meteen mijn smaak. Stairway to Heaven is wel een mooi nummer, die geef ik ze zeker. FAVO: Stairway to heaven
That Lady, pts1 & 2 is een lekkere binnenkomer. Beetje jazzy, beetje funky, heel veel soul, lekker man. Vrij zeker ook dat het gesampled word door Kendrick op een nummer? De muziek is heel bekend eigenlijk. Is deze versie van Listen to the music het origineel? Geen idee, maar het klinkt wel erg lekker. De muziek klinkt gewoon heel erg bekend en je kan de invloed van The Isley Brothers op andere muziek en muziekanten ook echt terug horen. Lekker album, niet te lang, en echt pure pure soul FAVO: That Lady, Listen to the music, Summer Breeze pts1&2
In eerste instantie heb ik hier echt 0 zin in. Een hardrock album, verdomme... Maaaaarrr, ik probeer er toch eenbeetje blanco in te gaan en moet toegeven dat ik dit nog best ok vind. Metal Gods bijvoorbeeld klinkt best lekker, zolang je het niet te serieus neemt zeg maar. Ok, je moet dit gewoon niet serieus nemen, wat is Breaking the law een hilarisch nummer zeg. Elk nummer waar ik hardop om moet lachen is een goed nummer. Red, White & Blue is hilarisch. Ik weet niet of het zo bedoeld is, maar kom op. Continue scheurende gitaren en dan ga je een of ander patriotisch nummer doen als afsluiter? Op een album waar ook Breaking the law op staat?? God Ik hoop dat dit ironisch gedaan is. FAVO: Breaking the law
He gadverdamme. Hoe vaak moet ik mezelf nog een punkalbum doorsleuren? No xmas for John Quay, wat een dieptepunt... heb me door dit album geworsteld, maar jezus mag ik alsjeblieft wat anders dan ooit nog dit? Punk is gewoon een excuus voor matige lyrics, slechte mix and mastering en matige muzikaal invloeden. Change. My. Mind.
Heb wel van deze artiest gehoord, maar echt nog nooit muziek van m geluisterd. Dit is meteen een flink album om mee te beginnen, met hele rare titels. Beetje gedoe om dan zo'n hele titel over te schrijven, omdat sommige halve boeken zijn joh. Maaaaar qua muziek klinkt het fijn, de stem van Sufjan is heel prettig. Ik ben iets later met dit album dan gepland, maar dit voelt nu al als een perfect maandagochtend album. Dit is zeker geen album dat ik elke dag zou willen luisteren, maar voor deze maandag is het echt dikke prima. Het kabbelt een beetje voort met hier en daar een soort explosie qua muziek. Best wel leuk! Ben alleen bang dat het album te lang duurt met ruim een uur. Merk toch dat ik dan vaak mn aandacht er niet bij kan houden. Voor nu prima, het is een beetje lieve slappe piemel indie pop. Soms is dat gewoon prima. Nadeel en beetje waar ik al bang voor was: Wat duurt dit album lang... Ik denk dat hier een fantastisch album van 40 minuten in zit, nu is het een ok album van 75 minuten. FAVO: Come on! Feel the Illinoisse pt1..., Jacksonville, Chicago, Casimir Pulaski Day, They are night zombies!!
Heel lastig album om te reviewen, omdat dit een soort best of is van Fats. Ik vind Fats een hele prettige zanger, beetje soul, beetje blues. Is de muziek gedateerd? Jup. Zou raar zijn als dat niet was. Helaas zijn ook heel veel nummers niet beschikbaar op Spotify. De recordings zijn oud en niet altijd even scherp, de muziek is simpel, de nummers zijn kort. Ik vind het toch gewoon prima. FAVO: Blueberry Hill, Blue Monday, Lala
Wat een raar album is dit zeg. Er zijn nauwelijks lyrics, de muziek klinkt vreemd en buitenaards en er valt voor mij nog niet echt een thema ofzo te ontdekken... Misschien ligt het aan mij, maar ik word hier niet heel wild van eerlijk gezegd. Frankies Teardrop is een theatervoorstelling, of een grap, of wat dan ook. Het is in elk geval geen muziek. Ik snap dat dit ontzettend veel invloed heeft gehad op latere synthpop albums, maar dit laat maar weer eens zien dat je niet altijd naar de bron moet gaan, omdat die soms gewoon niet zo goed is.
Hm, country, niet zeker wat ik er van vind Het luistert lekker weg en Emmylou heeft een meer dan prima stem, dat is zeker. Mijn probleem met country is dat ik het a gauw heel erg op elkaar vind lijken, nummers springen er niet snel uit en daardoor word het een soort grote brei aan country achtige muziek. Maar dat ligt misschien een beetje aan mij. Red Dirt Girl springt er een beetje voor me uit, maar ook maar net aan. Het is Country, gezongen door een vrouw. Thats it, veel meer is het niet. Het gaat af en toe over Whisky, het gaat af en toe over het platteland. FAVO: Red Dirt Girl, My baby needs a shepherd
Hm, begint in elk geval lekker met I.G.Y! Super vrolijk, beetje jazzy, beetje poppy nummer. Donald, ik hoop ten zeerste dat dit de toon zet voor het hele album ouwes! De nummers zijn echt een beetje jazzy en poppy. Ik vind dit album eigenlijk veel leuker dan ik had verwacht! Misschien komt het door de ontzettend slechte albumweek die ik had, maar ik vind dit echt vermakelijk! Het album en de muziek voelt een beetje alsof ik het al ken. De melodiën enzo komen me super bekend voor en doen me af en toe een beetje denken aan Sting bijvoorbeeld. Ik vind mooi! FAVO: I.G.Y., New Frontier, The Nightfly
Lastig album om te reviewen vind ik. Veel van de gitaar die je hoort is vernieuwend voor de tijd, maar ondertussen is er een hoop dat vaker is gedaan. Kan wel echt genieten van de bluesy nummers zoals Hey Joe.z Ik merk gewoon dat het technisch bizar goed in elkaar zit. Beetje het Jacob Collier probleem, waar zn muziek technisch echt top is, maar muzikaal niet altijd mijn smaak. Ik moet wel zeggen dat ik de nummers echt wel waardeer, en dat ik het grootste deel van het album goed vind. Is dit 5 sterren? Nee voor mij niet, maar ik zou dit 3,5 geven, dus Jimi heeft een klein beetje mazzel! FAVO: Hey Joe, May this be love, The wind cries Mary, Fire, 51st anniversary, Highway Chile, Red House
Godsamme, ik ben gewoon echt echt echt geen fan van de Beastie Boys... De combi tussen punk, rock en hiphop werkt voor mij niet, waarom zou je punk enzo bij hiphop voegen? Is toch nergens voor nodig? Je maakt alleen maar hiphop minder vet... Vind het geschreeuw van de Beastie's gewoon niet vet. Dit album is wel beter dan Paul's Boutique, dat vond ik gewoon helemaal niets... Ik irriteer me gewoon echt aan deze gasten Fight for your right is wel ok I guess, maar ook niet fantastisch. Moet zeggen dat ik er op terug kom, dit album is zeker niet beter dan Paul's Boutique. Het is net zo kut. Ik hoop oprecht dat dit het laatste beastie boys album is zeg. Mijn favo nummer is Slow Ride, omdat daar een lekker sampletje in zit. Ik kan niet meer naar een stel zeikerige gasten luisteren die opscheppen over hoeveel sex ze hebben. FAVO:
Ok, niet een album dat ik had verwacht! Ik ken Cee Lo natuurlijk van Fuck You en als onderdeel van de Goodie Mob. Daartussen zit dit album en dat hoor je. Waar Goodie Mob echt hiphop is en hij later meer naar soul/pop is gegaan heeft dit echt nog heel veel hiphop invloeden en rapt Cee Lo hier ook nog. Features van Luda, T.I. en Timbaland maken het echt een beetje een product van zn tijd(early 2000s). Fuck, wat is Ludacris eigenlijk underrated als rapper, zn gastverse is echt geweldig. Moet zeggen dat Cee-Lo als hoofdartiest me zeker niet altijd pakt. Zn verses zijn niet geweldig en zn zang is zich hier naar mijn mening nog echt aan het ontwikkelen. Toch vind ik door de sterke productie dit album niet een onvoldoende, het is gewoon prima. FAVO:The One, My kind of People, Childz Play, All day love affair, Die trying
Niet wat ik had verwacht! Het is veel futuristischer en niet een recht toe recht aan rock album, ik ben best wel positief verrast! Vooral de langere nummers vind ik heel vet met Ullswater en Opener die echt een soort reis zijn als het ware. Daar staat een hoop standaard rock tegenover, maar de meer psychedelische nummers zijn heel erg vet! ] FAVO: Ullswater, Opener, Shortcomings
Ja ach, ik kan hier nou niet heel veel mee. Het is een rock album, niet meer, niet minder. Niet echt iets wat er uit springt voor mij hier. Ik vind hier gewoon niet zoveel aan.
Heel moeilijk album om te reviewen. Het was destijds echt heel erg vernieuwend en nog steeds klinkt het als een soort alien achtige muziek. Niet van deze planeet zeg maar. Maar het luistert heel erg als een album, niet als losse nummers. Daarom denk ik ook dat ik maar 1 FAVO heb, terwijl hte album an sich wel erg vermakelijk vond! Maar vermakelijk is niet genoeg, we zijn streng hier. ik vond het wel een prettig album, maar alleen prettig is niet voldoende voor de felbegeerde 4 sterren. FAVO: Give up the funk
Best wel een prettig album zeg! De nummers vloeien in elkaar over en luisteren heel prettig weg. De muziek is ook afwisselend met trompetten en saxofoons op het album, Billy's stem is ook aangenaam om te luisteren. Ik ben best wel tevreden met dit album zo! Ken Billy Joel eigenlijk alleen van Piano Man en zn andere hits, maar ik vind dit echt beter dan ik vooraf had gedacht! Billerd, je krijgt gewoon een dikke voldoende, zelfs een goed van me. FAVO:Just the way you are, Only the good die young, She's always a woman
Hm, waar het vorige album van ZZ Top echt fun was, is dit veel meer bluesy dan verwacht? Jammer, want de fun van het andere album maakte ZZ Top wel echt een stuk beter voor mij. Het belachelijke en over the top deel datze in hun muziek meenamen zorgde ervoor dat ik het best wel vermakelijk vond, waar dit juist veel netter is. Ik vind blues echt prima, maar dit is niet perse de blues waar ik van hou, meer een soort honkeytonk country blues. Het enige nummer dat de fun van het eerste album kan pakken is La Grange, echt een stuk minder deze! FAVO: La Grange
Waarom? Waarom staat dit in de lijst? Het is super experimentele hiphop, maar naar mijn mening is daar veel betere van gemaakt. Staat er een album van El-P in de lijst? Van MF DOOM? Meerdere van MF DOOM?? Ik kan er gewoon niet helemaal bij dat dit in de lijst staat, het is prima, het is bij tijd best wel interessant, maar het is niet zo baanbrekend dat dit absoluut in de lijst van 1001 beste albums hoort. Staat Oxymoron van Schoolboy Q er in? Of iets van Danny Brown of JPEGMAFIA? Ik denk het niet, en dat is eigenlijk mijn grootste probleem met dit album. Ik snap dat vooral de productie de ster is van dit album, maar heb nog steeds niet het idee dat dit onderscheidend genoeg is om een plek te verdienen. Sorry. Ik ben gaan kijken en als ik zie wat voor hiphop albums uit deze lijst zijn gelaten zodat dit er in staat dan word ik gewoon boos, wat een onzin zeg... FAVO: No 1. street. , To the moon's contractor
Hm, weer een experimenteel hiphop album, en weer eentje die ik niet perse fantastisch vind. Earth people is wel vet en sowieso is het instrumentaal wel een vet album. Super experimenteel en toch heel herkenbaar met de echte boombap sound. Het hele album is heel duister en dat klopt ook een beetje met het thema van het album. Teksten vind ik niet super, ik ben niet wild van het supervillain concept, mede daardoor snap ik MF doom ook niet zo goed. Maarja dit is in elk geval beter dan Mike Ladd, dus 3 sterren. FAVO: earth People
21st century Schizoid man, gesampled door Kanye in Power, prima binnenkomer! Sowieso benieuwd, ik ben er achter gekomen dat ik progrock best wel kan waarderen en vond Larks Tongues... best wel nice. Dit is volgens mij hun bekendste album! Hm, waar Larks Tongues een soort episch album was vind ik dit juist veel rustiger en ingetogener.. Beetje jammer! Enige waar iets van dat vorige album gebeurd is The Court Of The Crimson King. Dat is dan ook denk ik mijn favo nummer van dit album. FAVO: 21st centruy Schizoid Man, The Court Of The Crimson King
Tsja, dit is natuurlijk 1 van de bekendste albums ooit. Eigenlijk een soort Greatest Hits album, maar dan in album versie. Ik ben niet de grootste Fleetwood Mac fan maar dat betekent niet dat ik het helemaal niet kan waarderen, is echt meer dan prima muziek en echt vermakelijk! Sommige nummers vind ik zelf wel echt zwak zoals Oh Daddy, I don't Wanna know en Gold Dust Woman. De rest is goed tot geweldig, dus dan kom je uit op een welverdiende 4 sterren. FAVO: Dreams, Don't Stop, Go your Own Way, The Chain
Ja, dit is gewoon een rock album. Niet te verwarren met een ruk album. Ik vind er niet heel veel aan, vind de rustigere nummers wat mooier dan de schreeuwende gitaren nummers. Maar altogether vind ik dit niet een heel erg bijzonder album. Het voelt voor mij echt als een 13 in een dozijn rockalbum. Ik vind zijn stem ook niet zo prettig, das beetje jammer want ik denkd at als dit je ding is dat het een sterk album is. FAVO: Disarm, Soma, Spaceboy
Hmmmm, vond de andere Bowie albums die ik tot nu toe heb gehoord een flink stuk vermakelijker dan deze. Ik kan me er niet aan onttrekken dat de enige reden dat dit album in de lijst staat "David Bowie" is, anders zou dit echt totaal niet in de buurt komen van de 1001 beste albums ooit. De teksten zijn niet zo steerk, muzikaal is het minder spannend en gewoon an sich word ik hier niet echt warm of koud van. FAVO: Dancing out in space, You will set the world on fire
Dit is zo'n ontzettend poprock album, ik vind Elevation heel grappig, want het begint als een echt rock nummer, maar dan herrinneren ze zich denk ik weer dat ze dat niet zijn en dan gaat het allemaal weer een stuk trager. Ik was geen fan van U2, ik ben geen fan van U2 en ik word geen fan van U2. The Joshua Tree en dit is voor mij allebei hetzelfde: meh. FAVO: Beautiful day, Stuck in a moment you can't get out of
Prachtig. Dit is echt zo'n ontzettend lekker album om te luistere, echt een feest na een vrij matige vorige week. Heb een aantal nummers als favoriet gemarkeerd, maar eerlijk gezegd zou ik dat voor het hele album kunnen doen. Wat een fantastisch album, met een soort mengeling van Jazz, samba en een klein soulvol laagje er nog over heen. Het album brengt met in zomerse sferen, dit is typsich zo'n zomeravond album waar je lekker op het terras zit, je bent morgen vrij, het was 30 graden dus is het nu nog 26 graden, je hebt een fantastisch lekker drankje in je handen en bent met vrienden en familie. Proost. FAVO: The girl from Ipanema, Para Machuchar..., So Danco Samba, O grande amor, Vivo Sonhando
"You're about to witness the strength of street knowledge..." Noem een meer legendarische opener dan Straight Outta Compton? Kei en keiharde straatrap dit. Klassieker, maar wel echt gedateerd nu zeg jezus. Gaat wel nog steeds fucking hard though. De highs op dit album zijn zo ontzettend hoog, maar er zitten ook best wat mindere nummers tussen. Toch is dit een absolute klassieker, ook weinig albums die zo ontzettend veel impact gehad hebben op cultuur als dit album. Classic, luister dit album als je het nog nooit hebt gehoord. FAVO: Straight Outta Compton, Fuck Tha Police, Gangsta Gangsta, Parental Discretion iz advisec, Express Yourself, I ain't tha 1, Quiet On Tha set
Ik ken Lupe wel, zn latere albums zoals Drogas Wave en Drill Music in Zion vind ik echt geweldig. Dit is vrij duidelijk een vroeg Lupe album, je hoort al wat van zn genialiteit die later zo sterk zou zijn. In de vroege Lupe hoor je ook zeer sterk dat het plan was dat hij de carriere zou krijgen die B.O.B. heeft gekregen, op het randje van popmuziek maar toch hiphop wise gewoon sterk. Dit album is conscious pop-rap, vind zn latere muziek wel een stuk sterker dan dit. Het album is wel vermakelijk, maar niet zo ontzettend er uit springend dat ik dit 4 of zelfs 5 sterren vind. FAVO: Kick, Push, He say She say, Daydreaming, Hurt me soul
Niet heel bijzonder naar mijn mening. Het is een soort psychrock achtig album, maar niet dat ik denk dat ik al die tijd iets gemist heb. Het is een prima album, maar ik sla niet steil achterover terwijl ik roep WAAR WAS JE AL DIE TIJD!?!?!?
Soort duister album. Best wel vermakelijk, er gebeuren scratches en de zang van de zangeres klinkt er een soort van triestig overheen. Had hier geen verwachtingen van omdat ik er nog nooit van had gehoord maar ik vind het alles meevallen. Dit is een lekker weg luister album De vocals zijn heel sterk en met de Moody, duistere productie erbij is dit album echt een stuk beter dan ik had gedacht. Ik ben positief verrast! Het is soms ook een beetje jazz, bijvoorbeeld bij Pedestal. Ik ben echt onder de indruk van dit album. FAVO: Wandering Star, Numb, Pedestal
Hallo allemaal, het is weer tijd voor het zoveelste vrij standaard rock album. Maar hadden we die niet vorige week hoor ik je denken? Dat klopt, maar een ongeschreven regel is dat elke week minstens 1 standaard rock danwel britpop album moet bevatten, ongeacht de kwaliteit. Deze week is het 'Shake your moneymaker' van The Black Crowes. Het is inderdaad een rock album, er is niet heel veel bijzonders aan, maar het luistert lekkerder weg dan bijvoorbeeld een Ocean Rain van Echo and The Bunnymen, dus dan krijgen ze net een iets hogere beoordeling. Niet zeggen dat ik oneerlijk ben! FAVO: Hard to Handle
Beetje synthpopperig album? Shout is natuurlijk super bekend, net als Everybody Wants to rule the world. Ben dus wel benieuwd hoe de minder bekende nummers bevallen! The Working Hour heeft een fantastische saxofoon(?) solo aan het einde van het nummer Het is sowieso, 3 nummers in, heel synthig en heel popperig, bevalt me goed! Het is wel echt een typisch eighties album zo. Prima Synthpopy album, niet wereldschokkend, na de eerste 3 nummers kakt het helaas wel hard in. FAVO: Shout, The working hour, Everybody Wants to rule the world
Tsja, wat kan je hier over zeggen? Je favo nummer van dit album kiezen is vrijwel onmogelijk. Een greatest hits album van Michael zou eigenlijk alles van dit album al kunnen zijn. Ik heb m op vinyl, zoals zo'n beetje de rest van de wereld. Fantastisch album, de lows voor mij zijn The girl is mine en The lady in my life. En dat zijn nauwelijks lows te noemen, maar gewoon net niet mijn favorieten. FAVO: Alles, behalve dan misschien The Girl is mine en The lady in my life
Een soort hardrock/punk achtig album? Nou, we weten allemaal hoe groot fan ik van dit soort muziek ben! Dit is dus ook niet echt voor mij weggelegd. Ik merk dat het me gewoon niet heel erg pakt. Het is een beetje bizarre muziek met veel losse samples en rare geluiden. Vind These hands denk ik het meest interessant omdat de outro gewoon gelach is, wat weer veel bijdraagt aan hoe bizar dit album in elkaar zit. Ik vind het gewoon niet super, waar het begin beetje punk achtig was is het later gewoon een rock album. FAVO: These hands
Wat een klassieker is dit zeg. Het enige punt van kritiek dat ik kan hebben op dit album is dat het iets te lang is, sommige nummers komen niet zo lekker uit daardoor. Dat is ook een beetje zonde vooral omdat de rest zo ijzersterk is. De disstrack naar Nas op Takeover, de klassieke productie van Kanye op nummers als IZZO en Heart of the City, DIE Em verse op Renegade... Dit album heeft zo veel klassieke momenten, als iemand zich afvraagt waarom Jay-Z nog altijd tot de GOATs in hiphop hoort, luister dan eenmalig dit album en je hebt je antwoord. Tijdloos. Ik kan dit album toch echt maar 1 rating geven, helemaal als je de extra tracks (Lyrical Exercise en Girls, Girls, Girls pt2) skipt. Dan heb je gewoon een meesterwerk, een blauwdruk zoals een hiphop album zou moeten zijn. FAVO: The Rulers back, Takeover, IZZO, U dont know, Heart of the city, Never Change, Song Cry, Renegade, Blueprint
Kregen we even een paar top albums achter elkaar, nog zo'n 80 te gaan en we hebben evenveel nonrock als rock albums! Beetje melodische hiphop, best wel een klassiek album. Als iemand niet van hiphop houdt is dit denk ik het eerste album dat ik zou laten horen, het is zo op de lijn van R&B/hiphop/Reggae. Instrumentals zijn simpel maar daardoor wel echt chill en niet gedateerd. Killing me softly with his song is angelic en echt top, maar godsamme luister alsjeblieft naar Family Business daarvoor. Het einde is letterlijk Lauryn Hill die al Killing me Softly begint te zingen maar dan begint over Killing a sample. Hilarisch, loev dit. Verder is het album heel erg R&B-ig en vind ik zelf eigenlijk Miseducation het betere album van de twee. Vind Lauryn Hill gewoon toch echt een stuk beter dan Wyclef en Pras. De No Woman No cry cover is natuurlijk echt bij lange na niet zo goed als het origineel. Dat is ook een klein beetje mn issue met dit album, het luistert prettig weg, maar het is toch heel erg een soort van interpertatie van betere artiesten/ al bestaande hits. Ze krijgen van mij 3,5 ster, da kan niet, hebben ze pech dat ik het deze keer naar beneden afrond. FAVO: Ready or not, Zealots, fu-gee-la, Family Business, Killing me softly with his song, The Mask
Heel moeilijk album om te reviewen. Dit is echt experimentele jazz, en maakt ook dat het echt lastig is om hier naar te luisteren. Er zijn stukken die geniaal zijn en stukken die ik nooit meer wil horen, ik heb geen favoriete nummers hier, omdat deze stukken telkens in hetzelfde nummer zitten en elk nummer complete chaos is en absolute stilte. Wat een reis was dit album zeg, ik moet ff bijkomen.
God, TT kan ook eigenlijk wel echt heel goed zingen he? Die stem man, als je er niet van houdt is dit album absoluut verschrikkelijk, maar ik kan er wel van genieten. Het is een beetje disco, beetje pop, beetje rock, maar vooral Tina. Die stem, geweldig, het is zo'n ziek herkenbare stem en ze gaat volledig los qua uithalen op dit album. En dat is ook eigenlijk precies wat ik wil. Ik kies hiervoor wel om alleen te luisteren tot 1984, alles wat daarna komt staat niet op de originele tracklist. Fuck man, Steel Claw rockt als een gek, en dat voor iemand die Rock haat. FAVO: I might have been queen, What's love, Show respect, Private Dancer, Let's stay together, Steel Claw
Soort best of van de Dire Straits lijkt het wel. Ben absoluut niet de grootste fan, maar deze versie van Money for Nothing is zo dik, echt complete stilte, tot die gitaar er volle bak inklapt. Dit bewijst maar weer eens, net als bij Sky and Sand, de langere versie is altijd de betere versie. Walk of life is natuurlijk een knaller Maar ho eens even, wat hoor ik daar?? Een saxofoon? Verdomme Dire Straits, dat is mijn zwakke plek! Dan lijkt het namelijk op Jazz en dan heb je me zoals te zien aan de gemiddelde rating van alle Jazz albums die ik tot nu toe heb gehad.. De muziek is sowieso lekker lang, alle nummers duren lang maar niet op een vervelende manier, soort progrock achtige shit dit. Ik ben er eigenlijk best wel enthousiast over! Het album heeft ook maar 9 nummers, perfecte lengte als je het mij vraagt, kan iemand dit aan Drake/Beyonce uitleggen? Ride across the river is wel echt belachelijk saai trouwens.. Eigenlijk alle 3 de nummers tussen Ride across the river en One world. Zijn alle 3 gewoon super trage rock achtige nummers die niet echt de aandacht vasthouden. Waar ik eerst de zanger best wel prettig vond, vind ik m nu dan ook meteen een beetje irritant. Brothers in Arms is dan wel weer heel mooi. FAVO: Money for nothing, Walk of Life, Your latest trick, Why worry?, Brothers in arms
Album is lekker kort. Niet de grootste country fan, maar dit is voor een half uurtje prima te doen hoor. Favoriet is absoluut I'll be your fool, vanwege de lekkere voice crack die Joe hier er de hele tijd in gooit, verder klinkt het allemaal redelijk hetzelfde. Honky Tonk is natuurlijk een fantastische naam al, dus dar krijg je van mij een sterretje extra voor. Nee maar echt, dit is een album wat me geen seconde verveelt, omdat het zo bizar kort duurt. Country is eigenlijk een soort tiktok muziek voor rednecks, change my mind! FAVO: I'll be your fool, Fingernails
CLASSIC CLASSIC CLASSIC Ik vind zelf stiekem Good Kid, Maad City beter, maar dit is echt nog altijd top 5 albums van 2010s voor mij. Als je dit nog nooit hebt gehoord moet je dit gewoon aanzetten, er zijn weinig albums die zo impactvol zijn qua muziek, qua tekst, qua tijdsgeest. Kendrick Lamar is voor mij sowieso de allerbeste rapper op dit moment. Dat was hij na TPAB, dat was hij nog meer naar DAMN. en hij heeft zn positie verstevigd met Mr Morale & the big steppers. Er zijn hele essays geschreven over de teksten op dit album over alle dubbele en triple entendres. Maar zelfs als je dat buiten beschouwing laat is het ook gewoon nog een goed album om te luisteren. Echt insane als je het mij vraagt. Fuck it, ik wilde het eerst 4 sterren geven, maar eigenlijk kan ik geen matig nummer noemen op dit album, het heeft geen skips voor mij, dus dit moet gewoon 5 sterren zijn. Dan is GKMC wel 6 ofzo tegen dit tijd. FAVO: Alles. Misschien het minste zijn For Free? en For Sale? en dat zijn fucking interludes.
Ik ga heel eerlijk zijn, ik was echt hyped voor dit. Stevie wonder heeft een paar van de beste nummers ooit gemaakt, maar die staan niet op dit album zeg... Er staan nog steeds een paar knallers op het album hoor, zie de favo nummers, maar err is echt een hoop gewoon ontzettend saai op dit album.. Stevie heeft later toch echt wel betere albums gemaakt dit wel gewoon interessant zijn front to back. Jammer! FAVO : Livin for the city, Higher ground, Don't you worry bot a thing
Ik werd geforceerd om dit album te luisteren omdat ik vastzat in de file. Denk dat de woordkeuze al een klein beetje laat raden hoe blij ik daarmee was... Vond On the beach echt top, maar dit is veel meer de rock kant op, en daar kan ik niet zo veel mee. Ben wel echt een veel grotere fan van On The Beach en de meer folky Neil Young dan deze die meer de country/rock hoek in zit. Vond OVer and Over wel een lekker nummer, maar het overgrote deel vond ik maar meh, dus dan is het cijfer daar dan ook naar. Zo ben ik dan wel weer he. FAVO: Over and Over
Het is een beetje rockey, beetje country, beetje folk achtig? Ik heb eerlijk waar geen idee waar dit album in valt, welk genre. Wat ik wel weet is dat er af en toe wat fijne nummers in zitten, het opzich prettig weg luistert maar dat het niet een blijvende indruk op me maakt tot nu toe. Loev de mondharmonica op een aantal nummers, zijn toch altijd leuk om ff mee te pakken. Het album heeft een aantal hele fijne nummers, maar met in totaal 16 nummers voelt het voor mij toch te lang. Het duurt maar 53 minuten in totaal, maar dat is niet lang genoeg om altijd de aandacht er bij te houden. Grappig dat een nummer als Shadow of the sun juist wel mn aandacht pakt ondanks dat het een crazy 7 minuten lang is in totaal! Ik denk dat omdat er sommige hele nice nummers zijn en een aantal flinke duds ik uiteindelijk uitkom op een 3/5, gewoon een prima album. Is het een absolute must listen? Voor mij niet perse, maar je zal je ook niet irriteren ofzo. En dat is soms ook wel eens fijn. FAVO: Wild Wood, all the pictures on a wall, Foot of the mountain, Shadow of the sun
Hmmmmmmmmmmmmm Dit is voor mij echt een soort prototype standaard rock. Met andere woorden, hier gebeurt weinig spannends, de muziek is ok I guess, de teksten springen er niet uit en elk nummer klinkt vrijwel hetzelfde. Is er dan niets waar ik echt blij van word bij dit album? Ohnee hoor! Het duurt namelijk maar 36 minuten in totaal! Daarnaast irriteer ik me er ook niet echt aan, maar je kan mij echt niet vertellen waar het ene nummer begint of ophoudt of dat 1 nummer echt zo bijzonder is. Weet je wat het is? Different strokes for different folks, I guess... FAVO: Last Nite
Minder goed dan het vorige album van Bruce wat een soort greatest hits compilatie bijna was. Gelukkig blijft de basis wel het zelfde: Bruce heeft een hele chille stem en de nummers klinken echt prima. Maar waar ik bij het vorige album echt meer kende en die nummers dan ook nog een steengoed vond, vind ik op dit album alles iets meer in elkaar overlopen. De echte knallers ontbreken en dan kan ik niet anders dan concluderen dat het hele album gewoon een prima is. Niet een geweldig, maar gewoon prima. FAVO: Jungleland
Dit album is bizar, technisch perfect en ontzettend vooruitstrevend. Dat zijn de complimenten, want heel eerlijk: Ik vind het ontzettend saai om naar te luisteren. Helpt natuurlijk niet dat het album een uur en een kwartier duurt, maar ookd e nummers an sich zijn lang. De gitaarsolo's zijn dominant aanwezig, maar ik verveel me toch kapot tijdens deze solo's. Het zijn de laatste 2 nummers die het album een sterke afsluiter geven. Ik schaam me bijna hiervoor, ik geef het in totaal een 3. Ik geloof meteen nogmaals dat dit technisch zo goed is, dat weet ik niet. Maar puur mijn beleving zou ik dit album niet snel nog een keer luisteren, dan zet ik wel gewoon de laatste 2 nummers aan dan heb ik naar mijn mening het beste van het album te pakken. FAVO: All along the watch tower, Voodoo Child
Wat een kut muziek is dit zeg. Ik wil hier eigenlijk geen woorden aan vuil maken; The Mothers of Invention? Je moeder zou zich moeten schamen. Als dit inventief is, laat dan alles maar zoals het is, de muziek is ontzettend saai, de teksten zijn gewoon kut. Meerdere nummers worden gewoon geëindigd met een schreeuw, er zijn sowieso meerdere punten op dit album waar een random gil of schreeuw in zit. Zit er nou een kazoo op dit album? Maar dan niet op 1 nummer, maar de kazoo is een van de belangrijkste instrumenten van dit album, HOE DAN!? Dit hele album voelt als een parodie op muziek, alsof er alles aan gedaan word om het zo onluisterbaar mogelijk te maken. De stukken die ok klinken moeten verpest worden door raar geschreeuw op de achterkant. Denk je dat deze band geld betaald heeft om op deze lijst gezet te worden? Ik denk dat ik Stockholm syndroom begin te begrijpen, na de 10e kazoo solo kan ik niets anders doen dan lachen. Wat een ontzettend dom album is dit zeg. Dit album is een parodie op muziek, dat is mijn conclusie. Is het goed? Nee, maar misschien hoort dat want het is een parodie. Ben ik blij dat ik dit heb gehoord voor ik doodga? Ja, ik waardeer alle andere muziek opeens een stuk beter. FAVO: Motherly Love(die kazoo solo, hou op met me), Wowie Zowie
YES JAZZ! Klinkt heel erg fijn, geef me een trompet of saxofoon en ik ben gelukkig joh. Ik haat het dat ik zo basic ben, maar het is wat het is. Take Five is een super bekend nummer! Heel vet, wist nooit van wie dat nou was. Ik vind dit lieve jazz, is dat een ding? Het is gewoon heel liefelijk ofzoiets. Vibe het wel, past goed bij de dag en gewoon nice om je ogen een beetje bij te sluiten. Het sterke punt is ook dat het album lekker kort is en dat je je niet gaat vervelen wat bij langere albums nog wel eens gebeurd. Het is een echt lekker album, met een paar echte top nummers zoals Take Five, maar qua jazz albums heb ik iets betere gehoord. Toch is dit voor mij een essentieel zomerjazz album, cocktail er bij en lekker genieten van de 3 zonnestralen die Nederland biedt. Op het moment regent het, dus kan ik het album denk ik niet volledig waarderen. Gaat zeker innde zomer queue! FAVO: Strange Meadow LArk, Take Five
Huh? Hiphop? Geen rock album? Dit kan niet kloppen?? Ik ken Arrested Development eigenlijk niet, alleen de uitstekende serie, maar vind het wel nice! Het is wel echt gedateerd, en ze doen me een beetje denken aan een minder funky Tribe Calls Quest. Dat is opzich best een compliment, want funkier dan ATCQ kan bijna niet he. Vind de eerste helft van het album een stuk minder dan de 2e helft van het album. In de 2e helft zat ik er zelf een stuk lekkerder in ofzo, dan werken de beats voor mij een stuk beter, waar het eerste stuk misschien meer politiek gedreven is? Eerste helft van het album doet me sterk denken aan Public Enemy, niet in de laatste plaats door het vele gebruik van BROTHERS AND SISTEEERS. En ik ben niet zo'n hele grote fan van Public Enemy. De 2e helft deed me juist meer denken aan A Tribe Called Quest, dus meer funky, meer dansbaar en gewoon meer vibey, word ik gewoon een stuk vrolijker van. Misschien ben ik wel te wit om de politieke boodschappen te begrijpen die ongetwijfeld op de eerste helft meer zitten. FAVO: Mr Wendal, Fishin 4 religion, U, Dawn of the Dreads, Tennessee
Dit is echt, vanaf nummer 1, het meest country album ooit. En dan bedoel ik niet dat het over trucks, whisky en honkeytonks gaat. Dit is een western country album, hoe fijn is dat? Maar het is niet pure country? 160 acres klinkt juist heel zomers, bijna als een soort eiland lied? De nummers zijn allemaal echt super sfeervol en Marty is ontzettend duidelijk in waar de nummers over gaan. Het is echt stokoud, en ik zal dit waarschijnlijk nooit meer luisteren, maar mocht je ooit zin hebben in een soort Country/Western audioboek dan is dit album eigenlijk best wel een aanrader. FAVO: Big Iron, They're hanging me tonight
Hoeveel zelfvertrouwen moet je hebben om een album Birth of the Cool te noemen? En hoe vet als je dan ook nog eens gelijk hebt? Los daarvan, ben ik eerlijk gezegd niet de allergrootste fan van Cool jazz als een genre. Het is wat rustiger en wat 'saaier' naar mijn mening dan andere vormen van jazz. Dat is bij dit album dus ook een beetje. Sowieso is het een compilatie, wat bijvoorbeeld Kind of Blue niet is en waardoor dat album ook veel beter in elkaar overvloeit in tegenstelling tot dit. Daarentegen zijn er echt nog heel veel nummers die top klinken, maar ik ben wel minder weggeblazen( ha ha snap je? ) dan bij vorige jazz albums. FAVO: Jeru, Boplicity, Israel, Rouge
Het is meer een rockig/britpoppig album. Nu gaan daar normaal natuurlijk de vlekken van in mn nek staan, maar ik wil het wel een eerlijke kans geven! Moet zeggen dat ik het album redelijk trek! er zijn zelfs een paar nummers best wel mooi(Zie de Favo's ) Die nummers die heel rustig en stil eindigen, vind ik oprecht best wel vet gedaan. Zou ik dit album nog eens luisteren? Nee absoluut niet, daar vind ik het album over zn geheel toch nog te standaard voor en springt er te weinig echt uit, maar ik ben echt positief verrast en vind het een voldoende. FAVO: Moving, Pantomime Horse, The Next Life
Ok, dit is dus wel echt bagger. Ontzettend saai album waar echt vrijwel niets gebeurd. Elk nummer gaat in de ander over, maar dan wel op de meest oninteressante manier ooit. De zanger heeft echt een ontzettend zeikerige stem waardoor ik me actief irriteer. Hij klinkt een beetje als iemand die al te veel op heeft en eigenlijk niet meer zou moeten zingen maar toch niet bij de karaoke microfoon weg te slaan is... Ik snap echt totaal niet waarom dit in de lijst staat, is het om aan te tonen dat soms een zanger gewoon écht niet kan zingen en dat het heel erg dapper is dat ze dan alsnog het album uitbrengen? Dit komt voor mij echt niet boven 'middelbare school musical' zanger uit, hij klinkt vermoeid, verveeld en ongelooflijk zeikerig. Ik begin me nu, BIJ NUMMER 4 AL GOVERDOMME, ontzettend te irriteren aan de zanger en het album. "It won't destroy you, but it will destroy meeeee" is van toepassing op dit album, want ik overweeg nu zeer sterk om maar gewoon te springen. blegh. Ik vind het ergens een beetje sneu om dit een 1 te geven want opzich is het instrumentaal best ok. Het is alleen jammer dat ze de meest zeikerige zanger aller tijden hebben en dat hij HEEL ERG de frontman is... Maarja, misschien leren ze er dan wat van! Oh trouwens, Race for the Prize is een prima nummer, het is grotendeels instrumentaal dus dan hoor je de zanger wat minder.
Nou, dit is tenminste echt een ander album dan de meeste! Het is een soort Afrikaans jazzy album, laat het de Havermelkelite niet horen! Want dit is toch eigenlijk de echte Ethiopian Jazz ipv dat spul van Spotify. Heel erg relaxed, heel erg vibey, ik kan dit eigenlijk altijd wel waarderen. De zang versta ik natuurlijk helemaal niets van, maar loopt eigenlijk continue volgens het kenmerkende vraag-antwoord wat je vaak ziet/hoort in meer Afrikaanse muziek. Daarbij gepaard en instrumenten die natuurlijk totaal niet westers zijn, tot je de gitaar hoort die erbij zit. Maar eigenlijk past het perfect zo, het is een beetje zomers, het is heel erg vibey en ik vind het eigenlijk gewoon best wel lekker om te luisteren. Met 1 uur duurt het me net ff te lang, maar de nummers die me pakken zijn wel echt leuk! Alles bij elkaar is het gewoon een prima album wat echt eens wat anders is, het is niet wereld schokkend en ik heb het idee dat ik leukere albums in dit genre ken, maar misschien is dat mijn onwetendheid! FAVO: Bonde, Gomni
Dit is van die ontzettende hairmetal achtige muziek. Ik kan het wel waarderen. Het is suuuuuuuper cheesy, maar werkt daarom ook wel. Je proeft zeg maar de haarlak. Is dit wereldschokkend? Nee. Word ik gelukkig van volwassen mannen die een nummer schreeuwen en opscheppen over hoe 'duivels' ze zijn? Nee niet echt, maar qua cheesiness valt dit echt een beetje in de hoek van ZZ Top. Run to the hills is ook echt een banger, de rest vind ik wel wat minder, met als dieptepunt de 2 nummers na Run to the hills. Das echt bagger. Alles samen is dit vermakelijk, duurt eht lekker kort en ook nog wel geinig. 🤘🏼 ofzoiets, ik kan dit verder ook niet. FAVO: The Prisoner, Run to the hills
Een keer weer echt iets anders! Heb het idee dat er weinig pop albums op deze lijst staan, het is toch eerder pop-rock achtig. Benieuwd wat Lorde brengt, ken haar debuut album een beetje. Zou die er ook in staan? Merk dat ze heel erg haar eigen stijl heeft, met een beetje het fluisterzingen wat Billie Eilish later perfectioneerd hier ook al aanwezig. Hard Feelings/Loveless doet me een klein beetje denken aan Flume qua instrumentals. Best wel vet. Vind het album sowieso heel dik instrumentaal, vind het daardoor ook jammer dat de teksten/Lorde me niet zo pakken. Tot de 2e helft van het album. Daar staan voor mij de sterkere nummers in (Supercut, Writer in the dark) Er zitten een paar hele mooie nummers op dit album, maar oo best wel wat matige filler. Ik kom lekker middelmatig weer uit! FAVO: Green Light, Hard Feelings/Loveless, Writer in the dark, Supercut, Perfect Places